Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 467/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 6 maja 2024 r. w sprawie o sygn. akt
II K 74/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

----------------

---------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

--------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mających wpływ na jego treść poprzez przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się czynów opisanych w pkt 1 – 5 części wstępnej wyroków, a to przestępstw z art. 279 § 1 k.k., a to z uwagi na fakt, iż oskarżony prowadził nocny tryb życia, był widziany z dużymi torbami, co miało wpływ na skazanie oskarżonego, podczas gdy żaden ze świadków K. G., J. G., ani M. B., ani M. S.nie widzieli bezpośrednio sprawcy zdarzenia, zaś sam oskarżony odwołał swoje przyznanie się do winy złożone w toku postępowania przygotowawczego, co wskazuje na brak wystarczających dowodów pozwalających na przypisane oskarżonemu sprawstwa, a co winno skutkować jego uniewinnieniem.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2.  Naruszenie przepisów prawa procesowego mających wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i przyjęcie, iż wycofanie się przez oskarżonego z wyjaśnień złożonych uprzednio na Policji w których przyznał się do popełniania zarzucanych mu czynów nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem oskarżony w czasie składania wyjaśnień miał swobodę wypowiedzi i nie przyznał się tylko do jednego czynu popełnionego na szkodę M. S., a nadto zeznania funkcjonariusza Policji P. B. zaprzeczają wersji oskarżonego, podczas gdy swobodna analiza wyjaśnień oskarżonego w sposób logiczny wskazuje dlaczego oskarżony przyznał się początkowo do zarzucanych mu czynów, albowiem w zamian za przyznanie miał być stosowany środek zapobiegawczy w postaci dozoru Policji, a nie tymczasowe aresztowanie, wobec czego należy uznać że wycofanie uprzednio złożonych wyjaśnień przez oskarżonego winno skutkować, wobec braku rzetelnego materiału dowodowego jego uniewinnieniem.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

3.  Naruszenie przepisów prawa procesowego mających wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolniej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w tym wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadka A. W. i przyjęcie, iż skoro żona oskarżonego urodziła dziecko (...) i nie była hospitalizowana w dniach od 08 do 10 maja 2019, a zatem twierdzenia oskarżonego nie zasługują na wiarę iż w dacie zarzucanych mu czynów nie przebywał pod adresem pod którym dokonano kradzieży, co miał wpływ na skazanie oskarżonego, podczas gdy swobodna analiza zeznań A. W. i wyjaśnień oskarżonego wskazuje, że świadek A. W. była w szpitalu 3 lub 4 dni zaś sam oskarżony wskazywał, że jeździł do żony zawieść jej rzeczy, zaś czyn z pkt 2 części wstępnej wyroku dotyczy zdarzenia z dnia 27 kwietnia 2019 r., a zatem skoro świadek przebywała w szpitalu około 3-4 dni zaś w dniu (...) urodziła dziecko i potwierdziła, że oskarżony ją odwiedzał , to nie mógł on popełnić czynu z pkt 2 części wstępnej wyroku popełnionego na szkodę M. B.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

4.  Naruszenie przepisów prawa procesowego mających wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej oceny zgormadzonego w sprawie materiału dowodowego w tym wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadka A. Ł. i zeznań świadka i przyjęcie, iż skoro świadek A. Ł. zaprzeczał aby oskarżony przebywał nie go w dacie popełniania zarzucanych mu czynów, to oskarżony musiał przebywał pod adresem pod którym dokonano kradzieży, co miało wpływ na skazanie oskarżonego, podczas gdy swoboda analiza zeznań świadka A. Ł., świadka B. B. wskazuje, iż oskarżony często nachodził A. Ł., albowiem pod jego opieką pozostawały dzieci oskarżonego, wobec czego prawdopodobnym jest wersja oskarżonego iż w dacie zarzucanych mu czynów mógł przebywać również u teścia, a nadto do zeznań świadka A. Ł. w zakresie w jakim zaprzeczył, iż oskarżony przebywał u niego w dacie popełnienia zarzucanych mu czynów należy podchodzić z ostrożnością, albowiem pozostaje w konflikcie z oskarżonym, co winno skutkować uniewinnieniem oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1 - 4

Wszystkie zarzuty omówione zostaną łącznie jako że dotyczą tej samej kwestii, tj. sprawstwa i winy odnośnie wszystkich przypisanych oskarżonemu czynów.

W wywiedzionej apelacji obrońca oskarżonego zakwestionował poczynioną ocenę dowodów oraz dokonane ustalenia faktyczne. Podniesione zarzuty zmierzały do wykazania braku winy i sprawstwa oskarżonego w zakresie przypisanego
w zaskarżonym wyroku ciągu przestępstw, na który składały się 4 odrębne zachowania polegające na kradzieżach z włamaniem.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy dokonał całościowej oraz zgodnej z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Podstawę wydanego rozstrzygnięcia stanowił całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, choć oskarżony nie zgodził się z rozstrzygnięciem stwierdzającym jego sprawstwo i winę. Nie jest to jednak okoliczność przesądzająca, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy został oceniony w sposób wybiórczy i dowolny. Zdaniem Sądu Okręgowego brak jest podstaw do stwierdzenia, iż w przedmiotowym postępowaniu doszło do naruszenia art. 7 k.p.k.

Przypomnienia wymaga, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną treści przepisu art. 7 k.p.k. wówczas, gdy jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i niekorzyść oskarżonego, jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego argumentowane w uzasadnieniu (vide: wyroki Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 1975 roku, II KR 355/74, OSNKW 1975/9/84; z dnia 22 stycznia 1975 roku, I KR 197/14, OSNKW 1975/5/58; z dnia 5 września 1974 roku, II KR 114/74, OSNKW 1975/2/28; z dnia 22 lutego 1996 roku, II KRN 199/15, PiPr. 1996/10/10; z dnia 16 grudnia 1974 roku, Rw 618/74, OSNKW 1975/3-4/47). Zdaniem Sądu Okręgowego wszystkie te wymogi spełnia ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji i zaprezentowana w pisemnym uzasadnieniu wyroku.

Zauważyć należy, że Sąd dysponował rozbieżnymi wyjaśnieniami oskarżonego składanymi na różnych etapach postępowania. W początkowej fazie procesu oskarżony przyznał się do popełnienia kradzieży z włamaniem będących przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie podając przy tym sposób działania oraz dalszego rozporządzenia skradzionym mieniem ( k. 76 ). Wyjaśnienia te były spontaniczne, składane niedługo po zdarzeniu. Nie można przy tym tracić z pola widzenia okoliczności, że oskarżonemu zarzucono także inne czyny objęte prawomocnym obecnie wyrokiem, odnośnie których oskarżony zaprzeczał swojemu sprawstwu. Sprzeciwia się to prawdziwość twierdzeń oskarżonego forsowanych w dalszej części procesu, w których powoływał się na rzekome manipulowanie treścią wyjaśnień przez policjantów. Zauważyć należy, że oskarżony S. W. był wielokrotnie karany, zatem znał zasady procedury karnej i nie miał powodów do składania wyjaśnień na swoją niekorzyść i to jedynie w zakresie niektórych zarzucanych mu czynów. W toku niniejszej sprawy biegli psychiatrzy jednoznacznie ustalili, że oskarżony w inkryminowanym czasie nie miał ograniczonej lub zniesionej poczytalności. Bezpodstawne i niewiarygodne pozostają jego twierdzenia, że przyznanie się do winy w zakresie części czynów miało skutkować zagwarantowaniem przez przesłuchujących niestosowania w niniejszej sprawie izolacyjnego środka zapobiegawczego. Dodatkowo przesłuchany w charakterze świadka funkcjonariusz policji P. B. zaprzeczył jakiemukolwiek wpływaniu na treść wyjaśnień oskarżonego. Ponadto wersja zdarzeń przedstawiona przez oskarżonego w postępowaniu jurysdykcyjnym pozostawała sprzeczna z innymi dowodami.

Zauważyć należy, że świadkowie w osobach pokrzywdzonych nie byli bezpośrednimi obserwatorami zdarzenia. Jednocześnie ich zeznania były logiczne
i spójne na różnych etapach postępowania. Z ich treści nie wynikało, aby mieli interes
w wypowiadaniu nieprawdziwych twierdzeń na szkodę oskarżonego, nie głosili również kategorycznych stwierdzeń odnośnie jego sprawstwa podając informacje wolne od przypuszczeń i domysłów. Sąd Rejonowy dysponując walorem bezpośredniości przekonywująco zweryfikował na rozprawie głównej te dowody pod kątem ich wiarygodności. Zauważyć należy, że świadek K. G. podkreśliła, że oskarżony w nocy chodził z dużymi torbami do piwnicy, a kradzieże we wspólnie zajmowanym budynku odnotowano dopiero po wprowadzeniu się do jednego z lokali oskarżonego. W składanych zeznaniach świadek J. G.wskazał, że oskarżony wykorzystał należące do jednej z pokrzywdzonych przedmioty w postaci starego progu oraz piły. Ponadto świadek zaznaczył, że rozmawiał z nieżyjącym obecnie A. A. na temat zaistniałych kradzieży z włamaniem. Z relacji sąsiada wynikało, że grzejniki zakupił do swojego mieszkania i były nieużywane. Sprzeczne z zasadami logiki i prawidłowego rozumowania są forsowane na rozprawie głównej przez oskarżonego twierdzenia, że grzejniki zostały mu podarowane przez A. A.. Powyższe stoi w opozycji nie tylko do zeznań świadka J. G., ale również do faktu zawiadomienia organów ścigania o zaistniałych kradzieżach grzejników przez M. B., która ponadto podkreśliła w zeznaniach, że skradzione przedmioty były nowe i nigdy nie zamontowane, co podważa zasadność ich podarowania oskarżonemu.

Oskarżony ponadto w dalszej części procesu powoływał się na fakt przebywania
w szpitalu, bowiem jego partnerka urodziła (...)martwe dziecko, co zostało udowodnione na postawie znajdującego się w aktach sprawy odpisu aktu urodzenia. Zauważyć należy, że czyny objęte aktem oskarżenia zostały popełnione na przestrzeni relatywnie długiego czasookresu - od połowy kwietnia 2019 r. do 9 maja 2019 r. Jedynie jedno zdarzenie nastąpiło w bliskości czasowej do porodu partnerki oskarżonego. Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika jednak, że oskarżony był w tym czasie w szpitalu, a nawet jeśli się tam pojawił to nie sposób przyjąć, że spędził tam cały okres pobytu jego partnerki, nie opuszczając choćby na moment placówki medycznej. Nawet treść zeznań małżonki oskarżonego nie potwierdza forsowanej przez niego linii obrony. Zaznaczyła bowiem, że została zabrana do szpitala, gdzie urodziła martwe dziecko, a mąż był z nią 3 lub 4 dni po porodzie i była wtedy częściowo nieprzytomna. Fakt oddania dzieci pod opiekę innych osób również nie potwierdza, że oskarżony w inkryminowanym czasie nie dokonał kradzieży z włamaniem. Nie można również tracić z pola widzenia, że powołaną okoliczności dotyczącej porodu oskarżony ujawnił dopiero w dalszym etapie postępowania. W kontekście początkowego przyznania się do winy oskarżonego powoływanie się przez oskarżonego na powyższą okoliczność, niewątpliwie dla niego traumatyczną, uznać należało jednak jedynie za przyjętą linię obrony. Zaistniałe zdarzenie nie wyklucza winy i sprawstwa w kontekście którejkolwiek kradzieży z włamaniem objętej aktem oskarżenia, w tym również datowanej na dzień 27 kwietnia 2019 r.

Przecenia ponadto obrońca oskarżonego znacznie zeznań świadka A. Ł. w kontekście ustalenia przebiegu omawianych kradzieży z włamaniem. Zauważyć należy, że wskazany świadek nie ma szerszej wiedzy na temat zaistniałych przestępstw, a apelujący w stawianym zarzucie wyraża jedynie przypuszczenia odnośnie możliwego pobytu oskarżonego u A. Ł., przy czym sam A. Ł. wykluczył aby w inkryminowanym czasie oskarżony przebywał u niego. Trafnie skonstatował przy tym Sąd Rejonowy w uzasadnieniu wyroku, że sam fakt przebywania u kogoś nie wyklucza także przebywania tej samej nocy w innym miejscu.

Powyższe argumenty wskazują na słuszność dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny materiału dowodowego. W pełni wiarygodne i spójne z ujawnionymi kradzieżami z włamaniem i zeznaniami świadków w osobach pokrzywdzonych pozostają pierwsze wyjaśnienia oskarżonego, w których przyznał się do winy i podał szczegóły dotyczące dokonanych włamań. Forsowane przez oskarżonego na rozprawie głównej wyjaśnienia ocenione zostały jako sprzeczne nie tylko z pozostałymi obciążającymi dowodami ale również zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Zaaprobować należy zatem oparcie się przez Sąd Rejonowy na wyjaśnieniach oskarżonego składanych w postępowaniu przygotowawczym, które to pozostają głównym, jednak niejedynym dowodem wskazującym na jego winę i sprawstwo w zakresie wszystkich czynów będących przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie. Ustrzegł się zatem Sąd Rejonowy zarówno zarzucanego w apelacji naruszenia art. 7 k.p.k, jak również rzekomych błędnych ustaleń faktycznych. W tej sytuacji zarzuty apelującego uznać należało za niezasadne.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Mając na uwadze całą argumentację przedstawioną powyżej nie było podstaw do zmiany wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego i wniosek obrońcy w tym przedmiocie nie został uwzględniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

5. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok w całości utrzymał w mocy wobec oskarżonego S. W..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W sytuacji gdy zarówno ustalenia faktyczne przyjęte za podstawę zaskarżonego wyroku nie nasuwają zastrzeżeń co do ich prawidłowości, gdy ponadto wątpliwości nie budzi prawidłowość przyjętej przez Sąd Rejonowy kwalifikacji prawnej ciągu przestępstw, a orzeczona kara jest adekwatna do społecznej szkodliwości czynów i stopnia winy oskarżonego, zaskarżony wyrok jako prawidłowy należało utrzymać w mocy. Ponadto w niniejszej sprawie brak było okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu na podstawie art. 439 § 1 k.p.k., art. 440 k.p.k. i art. 455 k.p.k.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------

-------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 29 ustawy – Prawo o adwokaturze Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego adw. F. B. kwotę 840 złotych tytułem kosztów nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym powiększoną o kwotę 193,20 złotych należnego podatku od towarów i usług.

III.

Uwzględniając sytuację materialną oskarżonego Sąd Okręgowy na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolnił S. W. od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie co do sprawstwa i winy

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana