Sygn. akt VI Ka 469/24
Dnia 3 września 2024 r.
Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie :
Przewodniczący – Sędzia Tomasz Skowron
Protokolant Dominika Cieślak
bez udziału Prokuratora
po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2024 roku
sprawy T. W. ur. (...) w K.
s. M., B. z domu S.
obwinionego z art. 87 § 1 kw
z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego
od wyroku Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze
z dnia 21 maja 2024 r. sygn. akt II W 54/24
I. zmienia zaskarżony wyrok wobec obwinionego T. W. w ten sposób, że uniewinnia go od popełnienia zarzucanego mu czynu,
II. kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa,
III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obwinionego T. W. kwotę 1.200 złotych tytułem zwrotu poniesionych kosztów obrony w niniejszej sprawie.
Sygn. akt VI Ka 469/24
T. W. został obwiniony o to, że:
w dniu 11 marca 2024 roku około godz. 09:30 na drodze (...) w K., woj. (...), prowadził po drodze publicznej pojazd marki F. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu: I badanie 0,10 mg/l, II badanie 0,06 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,
tj. za wykroczenie z art. 87 § 1 k.w.
Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze wyrokiem z dnia 21 maja2024r. r. w sprawie sygn. akt II W 54/24:
1. T. W. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego wykroczenie z art. 87 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 87 § 1 k.w. wymierzył mu karę grzywny w kwocie 2500,00 (dwa tysiące pięćset) złotych,
2. na podstawie art. 87 § 3 k.w. orzekł wobec T. W. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 (sześć) miesięcy,
3. na podstawie art. 29 § 4 k.w. na poczet orzeczonego wobec T. W. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 11.03.2024 r.,
4. na podstawie art. 118 § 1 k.p.w. w zw. z § 2 i 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania (...) w sprawach o wykroczenia oraz art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od T. W. na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 120 zł i wymierzył mu opłatę w kwocie 250 zł.
Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca obwinionego. Zaskarżonemu wyrokowi obrońca obwinionego zarzucił:
1. naruszenie art. 7 k.p.k. polegające na dowolnej, a nie swobodnej ocenie zgromadzonego materiału dowodowego w postaci zeznań świadków i wyjaśnień obwinionego skutkujące niedaniem wiary obwinionemu co do tego, że celowo opuszczał swój powrót samochodem, aby nie prowadzić samochodu w stanie po spożyciu alkoholu,
2. będące skutkiem powyższego naruszenia poczynienie błędnych ustaleń faktycznych polegających na przyjęciu, że obwiniony umyślnie kierował pojazdem mechanicznym w stanie po spożyciu alkoholu, podczas gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego, w szczególności zeznań świadków i wyjaśnień obwinionego oraz wyników badań pomiaru stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu prowadzą do wniosku, że obwiniony mógł pozostawać w usprawiedliwionym błędzie co do stanu swojej trzeźwości, co w konsekwencji prowadzić powinno do wniosku, że popełniając zarzucane mu wykroczenie, obwiniony działał nieumyślnie,
3. naruszenie art. 5 § 2 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k polegające na nieuwzględnieniu na korzyść obwinionego faktu, iż błąd pomiarowy urządzenia, którym dokonano pomiaru stężenia alkoholu w wydychanym przez obwinionego powietrzu wynosi 0,01 mg/1, podczas gdy w przypadku uwzględnienia tej okoliczności Sąd winien był zważyć, że brak jest jednoznacznych dowodów potwierdzających tezę, iż rzeczywiste stężenie alkoholu w wydychanym przez obwinionego powietrzu było równe lub przekroczyło próg karalności wynoszący 0.10 mg/1
Wobec powyższego obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:
1. uniewinnienie obwinionego,
2. zasądzenie na rzecz obwinionego zwrotu kosztów obrony w postępowaniu przed Sądem I i II instancji według norm przepisanych.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja obrońcy obwinionego zasługuje na uwzględnienie.
W szczególności zasadny jest zarzut błędu w ustaleniach faktycznych co do tego, że inkryminowanego dnia obwiniony T. W. w K. kierował samochodem będąc w stanie po użyciu alkoholu. Na marginesie należy zauważyć, że zarzut naruszenia art. 7 k.p.k. i zarzut błędnych ustaleń faktycznych w układzie procesowym niniejszej sprawy w zasadzie są zarzutami wspólnymi. Art. 5§2 k.p.k. w ogóle zaś nie znajduje w niniejszej sprawie zastosowania.
Odnosząc się do wskazanego zarzutu zgodzić się należy ze skarżącym, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie, iż T. W. inkryminowanego dnia swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona wykroczenia z art. 87§1 k.w.
Obwiniony został zatrzymany do kontroli drogowej ok. godz. 9.30. Bezpośrednio po zatrzymaniu został poddany badaniu urządzeniem (...), które to badanie wykazało 0,10 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Kolejne przeprowadzone o godz. 9.48 dało wynik 0,06 mg/l. Z kserokopii świadectwa wzorcowania wskazanego urządzenia pomiarowego wynika, iż niepewność pomiaru wynosi 0,01 mg/l. Art. 87§1 k.w. penalizuje zachowania polegające na prowadzeniu pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym przez osoby znajdujące się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka. Przepis art. 46 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi stwierdza, iż stan po użyciu alkoholu zachodzi gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm ( 3 ). Istotne jest, iż T. W. postawiono zarzut kierowania pojazdem w stanie po użyciu alkoholu w miejscowości K. ok. godz. 9.30. Mając na względzie stwierdzone u obwinionego stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu, wartość możliwego błędu pomiaru nie sposób jest stwierdzić, iż swoim zachowaniem wyczerpał on ustawowe znamiona wykroczenia z art. 87§1 k.w. Przede wszystkim wskazać należy, że miejscowość K. jest niewielka wsią. Przejazd tą miejscowością z któregokolwiek kierunku nie zajmuje więcej niż kilka minut. Kolejne badanie obwinionego miało miejsce po 18 minutach i wykazało stężenie alkoholu o prawie połowę mniejsze. W tej sytuacji nawet uwzględniając, iż obwiniony dzień wcześniej spożywał alkohol ( do czego się zresztą przyznał w swoich wyjaśnieniach ) nie jesteśmy w stanie stwierdzić w jakim tempie alkohol ten był z organizmu obwinionego eliminowany i w efekcie czy kierując pojazdem w miejscowości K. w okolicach godz. 9.30 znajdował się on w stanie po użyciu alkoholu czy miał przynajmniej 0,1 mg/l czy może 0,09 mg/l ( uwzględniając wartość błędu pomiaru ) alkoholu w wydychanym powietrzu.
W tej sytuacji na podstawie art. 437§2 k.p.k. w zw. z art. 109§2 k.p.s.w. orzekając odmiennie co do istoty sprawy zmienił zaskarżony wyrok i uniewinnił obwinionego T. W. od popełnienia zarzucanego mu czynu.
Na podstawie art. 119§2 pkt 1 k.p.s.w. kosztami postępowania w sprawie należało obciążyć Skarb Państwa. W związku z uniewinnieniem obwinionego sąd okręgowy stosując odpowiednio art. 616§1 pkt 2 k.p.k. zasądził od Skarbu Państwa na jego rzecz kwotę 1.200zł., gdyż w toku postepowania przed sądami I i II instancji korzystał on z pomocy adwokata ustanowionego z wyboru. Wysokość określając w oparciu o § 17 ust. 2 pkt 2 i 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.