Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 180/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 15 grudnia 2023 r. w sprawie II K 493/21

1.1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego M. G. (1)

☒ oskarżony M. G. (1)

☐ inny

1.1.3. Granice zaskarżenia

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.2.1. Ustalenie faktów

1.2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.2. Ocena dowodów

1.2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

1.2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońca oskarżonego wyrokowi zarzuciła w zakresie dotyczącym czynu z pkt 1, II, III, V, VII VIII, IX sentencji:

I błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydania kwestionowanego orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a będący konsekwencją obrazy przepisów postępowania, a mianowicie art. 7 k.p.k., przejawiający się w uznaniu że M. G. (1) popełnił zarzucane mu przestępstwa o znamionach określonych y." art. 212 1 k.k. oraz 212 I k.k., podczas gdy ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego, dokonana z poszanowaniem zasady swobodnej oceny dowodów, w tym zwłaszcza zachowania pokrzywdzonego, jego zeznania, wyjaśnień oskarżonego jako dziennikarza, zeznania R. T. (1), komentarz na facebooku którym R. T. (1) nazywa P. C. (1) lobbystą, wywiady w Radiu (...), zatem należy wskazać, że podsądny nie popełnił zarzucanych mu przestępstw wobec P. C. (1).

II obrazę przepisów prawa procesowego a mianowicie art. 167 w zw. z art. 170 I pkt 3 k.p.k. poprzez bezpodstawne oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie świadka M. C. (1) i J. J. (1) podczas gdy zeznania tych świadków mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i żaden sposób wniosek ten nie zmierzał do przedłużenia postępowania

III obrazę przepisów prawa procesowego a mianowicie art. 167 w zw. z art. 170§1 pkt 3 k.p.k. poprzez bezpodstawne oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie świadka A. W. (1), Ł. G., K. J., A. W. (2) i S. K. (1) podczas gdy zeznania tych świadków mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

IV obrazę przepisów prawa procesowego a mianowicie art. 4971 k.pk. poprzez jego nie prawidłowe zastosowanie i uznanie, ze nie można przyjąć do łącznego rozpoznania sprawy wniesionej przez M. G. (1) przeciwko P. C. (1) o czyn z art. 2121 k.k. poprzez uznanie przez sąd I instancji, że nie zostały spełnione warunki wniesienia wzajemnego aktu oskarżenia.

ewentualnie

V ewentualnie rażącą niewspółmierność kary oraz środka karnego tj. nawiązki w kwocie 1.500 zł podczas gdy oskarżony wtoku postępowania sądowego złożył wyjaśnienia, jest podróżnikiem, dziennikarzem, płaci alimenty na synów, posiada zobowiązania finansowe względem komorników.

Oskarżony zaskarżonemu wyrokowi:

I w zakresie dotyczącym czynu z pkt 1 zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mających wpływ na treść wyroku polegający na uznaniu, że oskarżony w celu poniżenia pokrzywdzonego P. C. (1) w opinii publicznej pomówił go o to, qo w przestrzeni publicznej jako dziennikarz przedstawiać fakty w ramach krytyki społecznej osoby publicznej za jaka się przedstawia P. C. (1) między innymi na antenie Radia (...) .Według odczucia P. C. (1) propozycja rywalizacji sportowej na rzece W. miała być pomówieniem. Cały wywiad znajduje się na stronie https://(...). pl/podcast/(...) (...) dostepna/ „M. G. (1) zakończył kolejny projekt jakim było napisanie trzeciej ksiqźki „(...) A.", w której opisuje w szczegółach przepłynięcie (...) co dało mu Rekord Guinnessa. Autor wspólnie z synami L. i I. byli gośćmi programu w Radiu (...) gdzie opowiedział o pozytywnych i negatywnych konsekwencjach tej wyprawy." W wywiadzie jest brak oszczerstw, pomówień. Sąd Rejonowy w Kętrzynie uznał „że krytyka oraz wyjaśnianie nagonki(jakakolwiek wypowiedz red M. G.) na jego osobę redaktora M. G. (1) osoby publicznej może być przestępstwem. Co więcej Przewodnicząca Małgorzata Olejarczyk sama to stwierdziła w ustnym uzasadnieniu i pisemny „że jest to zrobione w ramach przestępstwa. Wypowiedzi te spowodowały naruszenie dobrego imienia pokrzywdzonego oraz naraziło wyobrażenie o nim ze strony osób trzecich podczas gdy ocena materiału pokrzywdzonego na utratę wymaganego zaufania publicznego i negatywne wyobrażenie o nim ze strony osób trzecich podczas gdy ocena materiału dowodowego takiego wniosku nie uzasadnia; Odczucia Sądu Rejonowego w Kętrzynie nie mogą być dowodem, nie jest przestępstwem zwłaszcza jeżeli ktoś wykonuje jak to się skarżący przedstawia swoje działanie publiczne, które zawsze podlega weryfikacji społecznej i krytyce gdy zachodzi taka przyczyna. Inaczej Sąd uniemożliwia i knebluje „wolność wypowiedzi na terenie Rzeczypospolitej Polski a tym samym Sąd narzuca ograniczenie wolności słowa Art. 54 - Wolność słowa Wyrażenie „pogląd" należy w tym wypadku rozumieć jak najszerzej, jako wyrażanie osobistych ocen, prezentowanie opinii czy przypuszczeń, informowanie o faktach etc. Wolność ta ma zastosowanie zarówno w sferze publicznej jak i prywatnej (choć szczególnego znaczenia nabiera na gruncie przestrzeni publicznej, życia społecznego, a zwłaszcza politycznego, sportowego. W tym przypadku Pan P. C. (1) który przedstawia się za członka kapituły K., osobę publiczną należącą do (...) (ang.), czyli Klub (...) - stowarzyszenie założone w USA w 1905, nastawione na promocję postęp w badaniach terenowych, eksploracji naukowej oraz podtrzymania idei eksploracji. w walkach rycerskich czyli osobę publiczną która podlega ocenie i jest dozwolona jej krytyka), obejmuje osoby fizyczne i prawne. Forma wyrażania poglądów może być dowolna, niekoniecznie poprzez wypowiedzi słowne (np. poprzez noszenie określonego stroju).

II w zakresie dotyczącym czynu z pkt 2 zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mających wpływ na treść wyroku polegający na uznaniu, że oskarżony zamieścił na swoim koncie Facebooka, w którym pomówił P. C. (1) (sąd nie wskazał dokładnie jaka jest tego przyczyna i jakie są słowa karygodne —krytyka jest dozwolona dla osób publicznych i krewnych do osób publicznych), „ co spowodowało naruszenie dobrego imienia pokrzywdzonego oraz naraziło pokrzywdzonego na utratę wymagane zaufania publicznego i negatywne wyobrażenie o nim ze strony osób trzecich podczas gdy ocena materiału dowodowego takiego wniosku nie uzasadnia. Co więcej wykazuje „że P. C. (1) wręcz pisał pomówienia w stosunku na kanałach społecznościowych(świadek A. W. (3) to zauważył) oraz wypowiadał się negatywnie na portalu Gazeta (...) twierdząc „że M. G. (1) nie przepłynął (...) w canoe oraz wysyłał szkalujące i zastraszające smsy w przypadku do świadka M. C. (2): Ź. Magazyn (...) (...).(...)publikacja przez (...) 12/08/2021.

„Na całą tą nagonkę na sportowca zirytowany jest również M. C. (3). - Organizowałem duże wystąpienie Pana M. w G.. Organizacja tej imprezy odbyła się dzień przed ówczesnym wpisem na stronie W. R. G..

Pamiętam jak członek Jury P. C. (1) wysłał mi zaproszenie do grona znajomych na Faceboku. Nie wiedziałem kim jest w ogóle i czym ten człowiek się zajmuje, ale po zweryfikowaniu przyjąłem jego do grona swoich znajomych. Zobaczyłem, że interesuje się rzekami. Nie zdążyłem go przyjąć a on już mi wysłał na messenger link artykułu, który przedstawiał w złym świetle Pana G.. Czy tak robi członek Jury? Przecież widać było od razu, że to lobbysta i promuje atak na Pana G.. Kiedy zorientował się, że mogę być obiektywny usunął szybko link z messengera. W normalnych okolicznościach nie powinien być nigdy członkiem Jury dużego festiwalu, gdyż staje się niewiarygodny. Jury musi być bezstronne. To dało mi do zrozumienia, że tak wyglqda nagonka nienawiści, kołtuństwa i zazdrości - kwituje C., który był współorganizatorem imprezy w G.".-cytat M. C. (3) kiego organizatora wielu spotkań z podróżnikami i sportowcami a Pan C. potwierdził przed Sądem „że wysłał takie Informacje dla Pana C.

To zdarzenie opisał dziennikarz śledczy Magazynu (...)w dniu 12/08/2021.

Z tego tytułu M. G. (1) złożył przeciwko P. C. (1) prywatny akt oskarżenia gdyż przez jego działania stał się osoba bezrobotną(musiał się swego czasu zarejestrować nawet do Urzędu Pracy), zawierane kontrakty materiały stały się niewiarygodne dla opinii publicznej poprzez pomawianie Pana C. na łamach Gazety(...)

III zatajanie szczegółów przed Sądem w Kętrzynie tj. informacji „że P. C. (1) na portalu Gazeta (...) mówił ze M. G. (1) oszukiwał opnie publiczną, nie przepłynął (...) itp. To Pan C. może krytykować, wypowiadać się negatywnie a Pan M. G. (1) jako dziennikarz nie może nic powiedzieć?.

P. C. (1) założył prywatny akt oskarżenia bo w jego odczuci słowo „lobbysta „ jest słowem karanym. Sąd bez głębszej analizy przyczyno skutkowej dał wiarę dla P. C. (1) a nie dla M. G. (1) dziennikarza i reprezentanta Polski któremu chciał ograniczyć wolność słowa i swobodnej wypowiedzi co gwarantuje jemu Konstytucja Rzeczpospolitej Polski. Jest to tym bardziej niezrozumiale „że Sąd w Kętrzynie uznał takie skojarzenie, które dalekie jest od uznania tego za przestępstwo.

IV naruszenie przepisów prawa procesowego poprzez dokonanie subiektywnej, jednostronnej i wybiórczej oceny zgromadzonych materiałów dowodowych, pominięcie wszelkich faktów przeczących tezie stawianych oskarżonemu zarzutów. Może, że wiedział „że Pan C. współpracuje z Panią J. i Panem W. którzy w tym samym czasie założyli sprawy z tego samego artykułu. Sąd Okręgowy w Gdańsku ws sprawy przeciwko M. G. (1) umorzył!!!

V zróżnicowanie kryteriów oceny wiarygodności świadka R. T. (1), mimo „że pisał wszędzie „że P. C. (2) to Lobbysta.Podawał do opinii publicznej.

VI naruszenie przepisów prawa procesowego poprzez rozstrzygniecie wszelkich niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego w zakresie czynów zarzucanych o w sytuacji gdy opierają się jedynie na twierdzeniu pokrzywdzonego który to sam wielokrotnie prowokował liczne sytuacje gdzie świadek A. W. (2), który wysyłał pisma do Sądu w Kętrzynie i Sądu Okręgowego w Olsztynie zeznał i potwierdził „że widział jak Pan C. pisał oszczerstwa na temat życia M. G. (1). Redaktor M. G. (1) piszący oświadczenie na portalu (...) G. powołał się na materiały sprawdzone w swojej książce (...)" gdzie Sąd I instancji sam stwierdził „że książka jest wiarygodna .Źródło (...)

W świadczeniu które było rekcja na wcześniejsze oświadczenie Pan C. i Pana J. J. (2) z dnia Z.:(...) (...)

Warto wskazać „że treść oświadczenia to pismo skierował H. G. (1) do Urzędu Miasta G. (przedstawione również przed Sądem Odwolawczym. Sąd I Instancji świadomie wprowadza w błąd Sąd Okregowy) gdzie nie było żadnych słów poniżających w opinii publicznej, oraz gdzie red M. G. (2) przedstawił jeden z rozdziałów swojej książki gdzie Sąd w tym przypadku nie kwestionował co jest prawdą a co kłamstwem. Co więcej oświadczenie było sprostowaniem na pismo K. gdzie Pan C. to pismo redagował przed publikacja zaznaczył red naczelny portalu (...) dnia 23.07.2021 .Pisanie oświadczeń w formie sprostowania powołując na treść do Urzędu Miasta G. przez H. G. (2), rzecznika projektu i powołanie się na fakty nigdy nie jest karane bo inaczej to Sąd ogranicza prawa człowieka, wolność słowa tym bardziej „że oskarżony M. G. (1) to dziennikarz od 2000.04.26r roku a swoją działalność rozpoczął jako dziennikarz śledczy w Gazecie (...) gdzie dokument przedkłada przed Sądem Okręgowym w Olsztynie z dnia 2000.04.26

Co więcej co do ich zaistnienia i braku jakichkolwiek obiektywnych możliwości zweryfikowania tych twierdzeń (zeznania, podważanie wybitnych osiągnięć M. G. (1) w Internecie), a przy wnikliwej analizie twierdzeń pokrzywdzonego który wykazał w swych zeznaniach wiele niespójności i rozbieżności. Chociażby to „że współpracuje z byłą żoną M. G. (1), należy dodać fakt „że poprzednio Pani A. J. zeznawała pod przysięgą przeciwko M. W. a w aktach był P. C. (2) jako ich świadek w Sądzie Okręgowym w Olsztynie (marzec 2019) o to „że przez jego działania cała rodzina ucierpiała finansowo i obecnie wspólnie z P. C. (1) oczerniają oskarżonego M. G. (1) w Internecie I mediach .Później P. C. (1) na festiwalu K. w 2022 spotkał się z była żoną Pana G. (która ma orzrecznie o winie), małżonka podczas rozprawy rozwodowej pod sygn II RC723/19 SĄD W WEJCHEROWIE przyznała się ze spotykała się z P. C. (1) I oponentami Pana red. M. G. (1) w celu przedstawienia jak to ona ujęła jej „FAKTÓW" na etapie życia z M. G. (1) wszak wcześniej pełniła rolę rzecznika prasowego projektów M. G. (1).

VII brak powołania wnioskowanych przez M. G. (1) świadków mimo, że mogli wnieść dużo do sądowej analizy sprawy, miedzy innymi zgłoszonego do Sądu za pośrednictwem Prezesa Sądu Okręgowego świadka A. W. (2).

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny zarzut obrońcy

☒ niezasadny zarzut oskarżonego

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacje oskarżonego i jego obrońcy co do zasady nie zasługują na uwzględnienie.

Ponadto z uwagi na praktyczną tożsamość zarzutów możliwe jest jednoczesne ustosunkowanie się do podniesionych w środkach odwoławczych zarzutów.

Podkreślenia wymaga także i to, że w ramach oceny zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy nie dokonuje żadnej oceny sportowej działalności stron.

Wreszcie podnieść należy i to, że przedstawiony bardzo szeroki materiał dowody był przedmiotem oceny jedynie w takim zakresie w jakim bezpośrednio odnosił się do zarzutów opisanych treścią aktu oskarżenia oskarżyciela prywatnego wobec oskarżonego. Zatem pomimo przytoczenia szerokiej argumentacji z apelacji M. G. przedmiotem niniejszej oceny nie były okoliczności związane z wzajemnych aktem oskarżenia.

Na wstępie podnieść należy, iż Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń w zakresie okoliczności stanu faktycznego, przede wszystkim winy oskarżonego M. G. jak i rozstrzygnięć o jego uniewinnieniu (czyny z pkt IV i X aktu oskarżenia) oraz o umorzeniu postępowania co do czynu z pkt VI aktu oskarżenia. Wbrew stanowiskom skarżących, dokonana przez Sąd I instancji analiza materiału dowodowego jest wnikliwa i jasna, odpowiadająca dyrektywom określonym w art. 4 k.p.k., a przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji wnikliwe i prawidłowo zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia skutkującego uznaniem winy M. G.. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody takiego rozstrzygnięcia, a Sąd Okręgowy akceptuje przedstawioną tam argumentację. Nie podzielając zatem wskazanych zarzutów zaakcentować należy te elementy, które przemawiają za odmową podzielenia stanowisk apelujących.

Bezsporne w sprawie jest to, że M. G. (4) umieścił wpisy o treściach wskazanych w zarzucanych mu prywatnym aktem oskarżenia czynów. Powyższego zresztą wymieniony nie negował.

W tym miejscu, odwołując się do wiarygodnych twierdzeń pokrzywdzonego, wskazać należy, na odebranie oskarżonemu przyznanej przez Kapitułę K., w której członkiem jest P. C., honorowego tytułu za (...)", a następnie odebranie Rekordu Guinnessa, za wyczyn oskarżonego polegający na najdłuższej solowej podróży kajakiem (canoe). Po analizie zgłoszonego przez M. G. (1) rekordu Guinnessa, w 2016 r. rekord ten został zdyskwalifikowany, a następnie po trwającej blisko pięć lat weryfikacji i braku reakcji M. G. (1) na prośby o dostarczenie dowodów na zrealizowanie celów predestynujących osiągnięcie do miana światowego rekordu, 21 lipca 2021 r. na stronie internetowej (...) potwierdzono, iż rekord dotyczący najdłuższej solowej podróży canoe w wykonaniu M. G. (1) jest zdyskwalifikowany - k. 504-508). Tym samym subiektywne odczucia M. G. (1) i obwinianie za taki stan rzeczy P. C. (1) w żaden sposób nie mogą usprawiedliwiać jego wypowiedzi, które faktycznie miały na celu zdyskredytowanie pokrzywdzonego w opinii publicznej oraz narażały go na utratę zaufania niezbędnego do sprawowanej przez niego funkcji, tj. członka Kapituły K., niszczyły jego wizerunek i podważały dotychczasowe dokonania.

Brak jest przy tym podstaw do uznania, że ustalone zachowania oskarżony miał wykonywać jako dziennikarz oraz w istocie pomiędzy stronami istnieje jedynie konflikt na tle sportowym. W apelacji M. G. stwierdził bowiem, że: „Zadaniem dziennikarza jest służba społeczeństwu i państwu. Dziennikarz ma obowiązek działania zgodnie z etyką zawodową i zasadami współżycia społecznego, w granicach określonych przepisami prawa Dziennikarze zostali wyposażeni w szczególne prawa. Dzięki uprzywilejowaniu ich pozycji, mogą spełniać rolę stróża interesu publicznego oraz w imieniu obywateli nadzorować poczynania najważniejszych urzędników w państwie. Dziennikarze zostali wyposażeni w szczególne prawa. Dzięki uprzywilejowaniu ich pozycji, mogą spełniać rolę stróża interesu publicznego oraz w imieniu obywateli nadzorować poczynania najważniejszych urzędników w państwie. Dziennikarskim uprawnieniem dzięki któremu przedstawiciele mediów mogą najpełniej korzystać z wolności słowa jest prawo do krytyki, czyli do komunikowania innym osobom oceny działalności lub postępowania innej osoby, instytucji czy zrzeszenia. Prawo to zostało wyeksponowane w artykule 1 ustawy prasowej” oraz, że istniejący „Bezsprzeczny konflikt między stronami na tle sportowym „ kto jest pierwszym zdobywca Amazonki” wyklucza taką ocenę dowodów z zeznań oskarżyciela prywatnego jakiej dokonał Sąd I instancji, bowiem wyraża się ona daleko idącym subiektywizmem i stronniczość. Tak jak konflikt małżeński nigdy nie był i nie jest przestępstwem tak i konflikt obustronny pomiędzy dwiema publicznymi osobami na tle sportowym nie jest przestępstwem”.

W tym zakresie w pełni podzielić należało stanowisko Sądu I instancji, co do tego, że oskarżony poprzez wskazane wyżej zachowania nie wypowiadał się o pokrzywdzonym jako dziennikarz ale faktycznie i wyłącznie tylko osoba prywatna. Konflikt pomiędzy stronami nie ma charakteru sprawy publicznej, co powoduje, że oskarżony nie korzysta z tzw. dozwolonej krytyki. M. G. w istocie „nie wypowiadał się na temat pokrzywdzonego w recenzjach, opiniach służbowych, ocenach, raportach z kontroli, tylko na prywatnym koncie facebook, jak też udzielając wywiadów na temat swojej działalności w radio, na łamach prasy”.

Również w ocenie Sądu Okręgowego wypowiedzi oskarżonego obiektywnie miały charakter zniesławiający oraz poniżały P. C. (1) w opinii publicznej. Prawidłowo zatem w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazano, iż oskarżony odnosił się do postępowania oraz właściwości P. C. (1), wskazując między innymi że: „ mści się na nim, robi wiele przykrych rzeczy za plecami oskarżonego, zaprzyjaźnił się z małżonką oskarżonego, by się mścić, tuszował nieprawidłowości przy festiwalu K., niszczył wizerunek oskarżonego i miasta G., która finansuje K., jest lobbystą, jest małym, zawistnym człowiekiem, który podważa osiągnięcia M. H., a może mu ewentualnie buty wiązać lub polerować, nie miał odwagi, żeby sam go wyzywać, był całkowicie bez smaku, z zawiści i zacietrzewienia ale i swojego egocentryzmu P. C. (1) znany lobbysta z USA”- k. – 837.

Jak już wcześniej zauważono, Sąd I instancji dokonał trafnej oceny dowodów, w tym wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków: pokrzywdzonego i R. T., przy czym w istotne dla rozstrzygnięcia mają dowody o charakterze materialnym. Co do świadka R. T. to słusznie Sąd Rejonowy zauważy, że wymieniony nie chciał zająć stanowiska w sporze stron; powtarzał, ze nie zna znaczenia słowa lobbysta" i zaprzeczył również by używał wobec P. C. (1) tego sformułowania. W konsekwencji prawidłowo Sąd I instancji ocenił je jako niewiarygodne a dla potwierdzeniem tej oceny jest treść maila w dniu 9 października 2023 r. a zatem wysłanego już w trakcie trwającego postępowania sądowego - k. 766.

Wskazać również należy, że chybione okazały się zarzuty obu apelacji w zakresie niezasadnego niedopuszczenia dowodów z przesłuchania wskazanych tam osób- k. 853 odw. pkt II i III i k.946 albowiem takie zeznania nie miały znaczenia dla oceny treści zawartych w obiektywnie pomawiających wypowiedziach M. G..

Brak było także podstaw do czynienia uznania zasadności zarzutu z pkt IV apelacji obrońcy oskarżonego albowiem w tym wypadku nie zachodziły okoliczności z art.497§1 kpk.

Wobec powyższych okoliczności, szeregu nieprawdziwych wypowiedzi, także zdaniem Sądu Okręgowego oskarżony M. G. (1) swoim zachowaniem w zakresie czynów z pkt I, II, III, V,VII, VIII i IX aktu oskarżenia dopuścił się zniesławienia oskarżyciela prywatnego za pomocą środków masowego komunikowania i tym samym wypełnił dyspozycje z art. 212§ 2 kk. Wypowiedzi oskarżonego nie były dozwoloną krytyką, sporem o dokonania sportowe lecz w istocie miały na celu, w reakcji na odebranie nagrody, poniżenie P. C. (1) w oczach opinii publicznej i zdyskredytowanie jego osoby. Oskarżony faktycznie odnosił się do rzekomego postępowania i właściwości pokrzywdzonego, który wbrew twierdzeniom oskarżonego nie dopuszczał się nieprawidłowości przy festiwalu K. i niczego nie chciał zatuszować oraz nie jest żadnym lobbystą i nie niszczył wizerunku miasta G.. Podkreślić należy, że właśnie załączone przez strony dokumenty, artykuły, pisma, publikacje, książki oraz czas poświęcony na weryfikację i sprawdzenie zgłaszanego przez M. G. wyczynu sportowego wskazują, że w postępowaniu pokrzywdzonego w żadnym wypadku nie można dopatrzyć się pomawiających zachowań kierowanych w jego stronę przez oskarżonego. W tym miejscu odwołać się należy do wypowiedzi P. C. (1), który na rozprawie dniu 26 marca 2024 r. miedzy innymi podał, że: „Oskarżony zrobił kilka różnych fajnych rzeczy, ale jak on zrobi coś na 100% to jeszcze dodaje 50 % żeby powiększyć swoje osiągnięcia i to jest takie niezdrowe. My w przypadku pana G. to zakwalifikowaliśmy go do wyróżnienia, on się obraził, że nie dostał tego całego głównego K., a później zostało mu to cofnięte i dlatego ten atak skierował się na mnie i takiego pana J. J. (3), który jest pomysłodawcą tych K., dlatego znalazłem się tutaj przed Sądem” - k.1447 odw.

W wyniku zniesławiających wypowiedzi oskarżonego oskarżyciel prywatny został narażony na utratę zaufania niezbędnego do sprawowanej przez niego funkcji, tj. członka Kapituły K. i wpływają one na wiarygodność oskarżyciela prywatnego w sprawowanej funkcji, której rolą jest nagradzanie dokonań eksploracyjnych, wypraw zgłaszanych do corocznie odbywającego się festiwalu - Ogólnopolskich Spotkań (...). Zasadnie zatem Sąd Rejonowy podkreślił, że „z uwagi na prowadzoną działalność P. C. (1), jego pozycję w szeroko rozumianym środowisku podróżniczym, postępowanie oskarżonego ukierunkowane na poniżenie oskarżyciela, stwarzało zagrożenie dla dobrego imienia P. C. (1), jego reputacji i zaufania jakim jest obdarzony z racji wykonywanej działalności”.

Wobec podnoszonych w apelacjach zarzutów nie może budzić wątpliwości rozstrzygnięcie co do czynu z pkt VI aktu oskarżenia. W tym zakresie oskarżony w dniu 13 sierpnia 2021 r. wysłał maila do osób ściśle z nim związanych a powyższe nie spowodowało istotnej szkody dla pokrzywdzonego. To postępowanie oskarżonego było niewątpliwie było naganne jednakże nie stanowi ono przestępstwa ze względu na znikomy stopień ich społecznej szkodliwości.

W ocenie Sądu Okręgowego wbrew zarzutom i wnioskom obu apelacji okoliczności niniejszej sprawy sprzeciwiają się uznaniu, że stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych M. G. jest nieznaczny. Przede wszystkim na uwadze należy mieć okres zachowania oskarżonego a zwłaszcza na bardzo szeroki krąg podmiotów, którym zakomunikował on swoje „stanowisko” na temat pokrzywdzonego i przekazane tym zakresie „informacje”. Niewątpliwie M. G. opisując rzekome postępowanie pokrzywdzonego starał się wytworzyć u innych odbiorców, przekonanie, że P. C. nie jest osobą godną zaufania a wręcz jest osobą pozbawionej cech wymaganych dla bezstronnego arbitra uczestniczącego w gremium oceniającym dokonania innych osób.

W konsekwencji Sąd Okręgowy zaaprobował stanowisko Sądu I instancji co do obecnej konieczności skazania M. G. i wymierzenia mu kary albowiem dotychczasowa postawa oskarżonego wskazuje, że ponowne warunkowe umorzenie postępowania nie pozwoliłoby na osiągnięcie celów, o których jest mowa w art.66 kk przy czym dla realizacji dyrektyw z art. 53§1 kk wystarczające będzie orzeczenie kary grzywny.

Sam fakt skazania na stosunkowo niską karę grzywny połączony z obowiązkiem uiszczenia nawiązki i zobowiązaniem do przeproszeniem pokrzywdzonego winien uświadomić M. G. naganność jego postępowania względem P. C. (1) i w ocenie Sądu czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez uniewinnienie oskarżonego; ewentualnie z ostrożności procesowej uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji;

Oskarżony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie o warunkowe umorzenie postępowania karnego.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny zarzut obrońcy

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec wskazanych okoliczności za częściowo zasadny uznano jedynie postulat w zakresie złagodzenia kary.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.1.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Kętrzynie II Wydziału Karnego z dnia 15 grudnia 2023 r., sygn. akt II K 493/21 zmieniono w ten sposób, że:

- że w ramach rozstrzygnięcia z pkt I sentencji w miejsce kary ograniczenia wolności orzeczono wobec oskarżonego M. G. (1) karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej w kwocie 10 (dziesięciu) zł,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Wyrok jako prawidłowy co do zasady zmieniono jedynie w zakresie rodzaju kary uznając, że wystarczające dal osiągnięcia celów postępowania będzie orzeczenie względem oskarżonego kary grzywny.

1.5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV i V

IV zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata G. M. kwotę (...) (tysiąc osiem) zł tytułem opłaty za pełnioną z urzędu obronę oskarżonego M. G. (1) wykonywaną w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 231,84 (dwieście trzydzieści jeden złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty,

V zasądzono od oskarżonego M. G. (1) na rzecz oskarżyciela prywatnego P. C. (1) kwotę 1680 (tysiąc sześćset osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych na ustanowienie pełnomocnika z wyboru w instancji odwoławczej.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Zwolniono oskarżonego od opłaty za obie instancje uznając, że przemawiają za tym względy słuszności.

7.  PODPIS

1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony M. G. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 15 grudnia 2023 r. w sprawie II K 493/21

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. G. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 15 grudnia 2023 r. w sprawie II K 493/21

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana