Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 267/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydziału Karnego z dnia 5 grudnia 2023 r., sygn. akt II K 17/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciele posiłkowi M. B. (2), A. K. (2) i K. K.

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego M. B. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Obrońca oskarżonego M. B. (1) zaskarżył wyrok w całości i zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż stopień winy i społecznej szkodliwości czynów, których dopuścił się oskarżony M. B. (1) jest znaczny, a jego postawa, właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia nie uzasadniają przypuszczenia, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, w sytuacji gdy prawidłówa ocena okoliczności niniejszej sprawy, w tym przede wszystkim sytuacja życiowa, rodzaj prowadzonej działalności, uprzednia niekaralność oskarżonego, incydentalny charakter czynów, których się dopuścił, miejsce ich popełnienia, jak również brak dezawuowania swojej winy w zakresie zarzuconego mu sprawstwa prowadzi do wniosku przeciwnego - i w konsekwencji niesłusznego braku warunkowego umorzenia postępowania,

Pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych M. B. (2), A. K. (2) i K. K. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

I co do oskarżonego P. P. (1) rażącą niewspółmierność nawiązki, polegającą na niewłaściwym ustaleniu przez sąd nawiązki od oskarżonego P. P. (1) na rzecz oskarżycieli posiłkowych A. K. (2), M. B. (2) i K. K., dokonanym z niedostatecznym uwzględnieniem okoliczności śmierci ojca, a w konsekwencji okoliczności dotyczących samych oskarżycieli posiłkowych, ich losu, rozmiaru cierpienia i krzywdy, które uzasadniają zasądzenie od oskarżonego nawiązki w żądanej przez nich kwocie 20 000,00 zł (dwudziestu tysięcy złotych),

II co do oskarżonego M. B. (1):

1/ rażącą niewspółmierności wymierzonej oskarżonemu kary grzywny w wysokości 120 stawek dziennych, przy przyjęciu, że jedna stawka dzienna równa się kwocie 50 zł, podczas gdy wzgląd na cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie kara powinna osiągnąć w stosunku do oskarżonego, w szczególności by nie dopuszczał się ustalonych uchybień w procesie organizacji pracy zatrudnianym pracownikom w przyszłości, a także stopień społecznej szkodliwości czynu zabronionego oraz stopień jego zawinienia uzasadniają wymierzenie kary surowszej,

2/ rażącą niewspółmierność nawiązki, polegającą na niewłaściwym ustaleniu przez sąd nawiązki od oskarżonego M. B. (1) na rzecz oskarżycieli posiłkowych A. K. (2), M. B. (2) i K. K., dokonanym z niedostatecznym uwzględnieniem okoliczności śmierci ojca, a w konsekwencji okoliczności dotyczących samych oskarżycieli posiłkowych, ich losu, rozmiaru cierpienia i krzywdy, które uzasadniają zasądzenie od oskarżonego nawiązki w żądanej przez nich kwocie 20 000,00 zł (dwudziestu tysięcy złotych).

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny zarzut pełnomocnika

☒ niezasadny zarzut obrońcy

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy nie jest zasadna.

Na częściowe podzielenie zasługuje natomiast apelacja pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych M. B. (2), A. K. (2) i K. K.

Poza sporem w rozpoznawanej sprawie pozostaje popełnienie przez oskarżonych przypisanych im czynów. Sporny natomiast okazał się rodzaj konsekwencji karnych za popełnione przez oskarżonych przestępstwa.

Odnosząc się do wniesionego na korzyść oskarżonego M. B. (1) środka odwoławczego podkreślić należy, że wskazane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku okoliczności sprzeciwiają się uznaniu, że w realiach niniejszej sprawy możliwe było warunkowe umorzenie postępowania. Zatem na tle prawidłowych ustaleń faktycznych za pozbawiony racji uznać należy zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Oczywistym jest, że co do zasady co do M. B. zachodzą wskazane w apelacji przesłanki w postaci uprzedniej niekaralności oraz zasadnego przypuszczenia, że będzie on przestrzegał w przyszłości porządku prawnego. Ponadto Sąd I instancji prawidłowo wyeliminował co do tego oskarżonego zachowanie z art. 155 kk. Jednakże trafna argumentacja podniesiona w tym zakresie jak na k. 993 odw-994, sprzeciwia się uznaniu, iż stopień zawinienia i stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu nie jest znaczny. W szczególności dotyczy braku jakiegokolwiek nadzoru nad pracami wykonywanymi w dniu 20 lutego 2020 r. albowiem jak wynika z niekwestionowanego stanu faktycznego w tym dniu nikt z „kierownictwa” (ani oskarżony ani jego syn) nie nadzorował wykonywanych prac a w żadnym wypadku nie można było uznać za takiego nadzorcę zwyczajowego „Brygadzisty”, przy czym pewne było, iż w tym dniu na teren budowy przyjedzie pojazd z materiałami do wyładowania. –k. 984.

Tym samym także w ocenie Sądu Okręgowego konieczne bo wymierzenie M. B. (1) kary grzywny albowiem w ten sposób zostaną osiągnięte cele z art. 53 kk.

Jednocześnie wobec apelacji pełnomocnika domagającego się orzeczenia wobec wymienionego oskarżonego kary 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania kary na okres próby 2 (dwóch) lat uznać należy, że nie jest ona w tym zakresie zasadna albowiem brak jest podstaw do uznania, że granice swobodnego uznania sędziowskiego zostały przekroczone i wymierzona kara jest rażąco niewspółmierna.

W tym miejscu przypomnieć należy, że rażąca niewspółmierność wymierzonej kary w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. ma miejsce jedynie wówczas, gdy suma zastosowanych kar i środków karnych orzeczonych za dane przestępstwo nie uwzględnia stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie realizuje w wystarczającej mierze celów kary w zakresie jej oddziaływania społecznego z jednoczesnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie ma osiągnąć w stosunku do sprawcy. Nie każda bowiem różnica w ocenie wymiaru kary może uzasadniać zarzut rażącej niewspółmierności kary, lecz taka tylko, która jest natury zasadniczej, a więc jest niewspółmierna w stopniu niedającym się zaakceptować.

Przenosząc powyższe stwierdzenia na grunt niniejszej sprawy zauważyć należy, że analiza pisemnych motywów zaskarżonego wyroku prowadzi do przekonania, że Sąd I instancji we właściwy sposób ocenił okoliczności mające wpływ na wymiar kary i swoje stanowisko przekonująco umotywował. Przede wszystkim więc, karę wymierzoną oskarżonemu należy ocenić jako adekwatną do stopnia jego winy i społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa. Jednocześnie, w dostatecznym stopniu realizuje ona cele zapobiegawcze i wychowawcze stawiane przez ustawodawcę. Niewątpliwie bowiem istotne znaczenie w omawianym przypadku odgrywa rodzaj chronionego dobra prawnego, które oskarżony swym działaniem naruszył. Przedmiotem ochrony w przypadku przestępstwa z art. 220§1 k.k. jest dbałość o bezpieczeństwo i higienę pracy i w konsekwencji niedopuszczenie do narażenia na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia i zdrowia pracownika. W przedmiotowej sprawie doszło do tragicznego zdarzenia w postaci śmierci J. K., jednakże M. B. nie przypisano zachowania z art.155 kk a ponadto występek, który popełnił miał charakter nieumyślny. W konsekwencji nie zachodziła potrzeba orzeczenia wobec M. B. innej kary niż ta, którą wymierzono w wyroku Sądu I instancji.

Tym samym analiza uzasadnienia Sądu I instancji prowadzi do wniosku, że prawidłowo powołano w nim wszystkie okoliczności odnoszące się do wymiaru orzeczonej wobec M. B. kary grzywny a skarżący faktycznie zaś nie wykazali, że ocena Sądu orzekającego jest w tym zakresie błędna lub niepełna.

Zdaniem Sądu Odwoławczego, kara w wymiarze określonym wyrokiem Sądu meriti, winna uświadomić oskarżonemu M. B. wagę popełnionego przestępstwa i pozwolić należycie ocenić jego zachowanie. Ponadto, przyczyni się ona także do budowania w społeczeństwie, w tym także u potencjalnych sprawców tego typu przestępstw, autorytetu porządku prawnego i przekonania o nieuchronności represji karnej.

Natomiast zgodzić się należało z pełnomocnikiem oskarżycieli posiłkowych co do konieczności podwyższenia wysokości nawiązek należnych od M. B.. Wymagały tego tak okoliczności sprawy, w tym poczucie krzywdy bliskich zmarłego pracownika a także stopień zawinienia oraz warunki i właściwości osobiste oskarżonych jak i wewnętrza sprawiedliwość wyroku, w którym orzekano o odpowiedzialności pracownika, który spowodował nieszczęśliwy wypadek jak i o odpowiedzialności pracodawcy- właściciela przedsiębiorstwa, w którym doszło do tragicznego zdarzenia. Powyższe w konsekwencji powoduje nieuwzględnienie apelacji domagającej się podwyższenia nawiązek również i od P. P..

Wniosek

Obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania na okres próby 1 roku,

Pełnomocnik wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

1) podwyższenie orzeczonej od oskarżonego P. P. (1) w pkt 3 nawiązki z 10 000,00 zł (dziesięciu tysięcy złotych) do 20 000,00 zł (dwudziestu tysięcy złotych), na rzecz każdego z oskarżycieli posiłkowych;

2) wymierzenie oskarżonemu M. B. (1) kary 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres próby 2 (dwóch) lat,

3) podwyższenie orzeczonej od oskarżonego M. B. (4) w pkt 5 nawiązki z 5 000,00 zł (pięciu tysięcy złotych) do 20 000,00 zł (dwudziestu tysięcy złotych), na rzecz każdego z oskarżycieli posiłkowych;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny zarzut pełnomocnika

☒ niezasadny zarzut obrońcy

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Stwierdzić należy, iż Sąd I instancji prawidłowo dostrzegł i ocenił zaistniałe w niniejszej sprawie okoliczności wymiaru kary wobec oskarżonego M. B.. Orzeczona kara jest sprawiedliwa i adekwatna do stopnia winy oskarżonego, uwzględnia wszystkie przesłanki rzutujące na jej stopień, jak też pozostałe dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k.

W ocenie Sądu Okręgowego z uwagi na podniesione wyżej okoliczności konieczne było podwyższenie wysokość nawiązek należnych od M. B..

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydziału Karnego z dnia 5 grudnia 2023 r., sygn. akt II K 17/21

I zmieniono w ten sposób, że:

- w ramach rozstrzygnięć z pkt 5 ppkt a-g sentencji każdorazowo podwyższono wysokość orzeczonych na rzecz pokrzywdzonych nawiązek do kwot po 15 000 (piętnaście tysięcy) zł,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt 6 sentencji zasądzono od oskarżonych P. P. (1) i M. B. (1) każdorazowo na rzecz K. K., M. B. (2) i A. K. (2) kwoty po 5460 (pięć tysięcy czterysta sześćdziesiąt) zł, na rzecz T. D. kwoty po 4000 (cztery tysiące) zł, na rzecz A. K. (1), I. K. i W. K. kwoty po 5580 (pięć tysięcy osiemdziesiąt) zł,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Wysokość nawiązek podwyższono z przyczyn wyżej opisanych.

Skorygowano rozstrzygnięcie o kosztach poprzez obowiązek ich poniesienia przez oskarżonych w częściach równych a nie jak to nieprawidłowo wskazano w zaskarżonym wyroku solidarnie; przy czym kwoty ostatecznie należne w tym zakresie oskarżycielom posiłkowym nie uległy zmianie.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III i IV

III zwolniono oskarżonego P. P. (1) od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze,

IV zasądzono od oskarżonego M. B. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w ½ części oraz opłatę za II instancję w kwocie 600 (sześćset) zł a ponadto każdorazowo na rzecz K. K., M. B. (2), A. K. (2), T. D., A. K. (1), I. K. i W. K. kwoty po 840 (osiemset czterdzieści) zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych na ustanowienie pełnomocników z wyboru.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. B. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydziału Karnego z dnia 5 grudnia 2023 r., sygn. akt II K 17/21

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych A. K. (2), M. B. (2) i K. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydziału Karnego z dnia 5 grudnia 2023 r., sygn. akt II K 17/21

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana