WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

20 października 2023 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący SSO Małgorzata Kosicka

po rozpoznaniu 20 października 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Warszawie

odwołania I. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddziału w W.

z 1 czerwca 2023 r., znak (...)

o wysokość emerytury

oddala odwołanie.

sygn. akt VII U 1159/23

UZASADNIENIE

I. B. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I. Oddział w W. z 1 czerwca 2023 r. znak: (...)odmawiającej prawa do ponownego obliczenia emerytury z FUS. Ubezpieczona zarzuciła skarżonej decyzji brak odniesienia się do argumentacji przedstawionej przez nią w dwóch pismach z 19 kwietnia 2023 r. a jedynie przytoczenie podstaw prawnych bez żadnych komentarzy. Ubezpieczona wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji w całości i waloryzację środków zewidencjonowanych dotychczas na subkoncie (OFE) ze szczególnym uwzględnieniem waloryzacji w latach 2018-2022 oraz o ponowne przeliczenie emerytury ( odwołanie k. 3 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu stanowiska organ rentowy wskazał, że decyzją z 13 września 2022 r. zgodnie z art. 26c ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS przyznał odwołującej z urzędu emeryturę w docelowej wysokości ( (...)). Ponadto, organ podkreślił, że równocześnie w ww. decyzji organ rentowy poinformował ubezpieczoną o wygaśnięciu 7 września 2022 r. prawa do emerytury kapitałowej.

Organ wskazał, że zgodnie z art. 26c ust. 1 ustawy o emeryturach po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego 65 lat przez osobę, która pobierała okresową emeryturę kapitałową do dnia poprzedzającego osiągnięcie tego wieku, emeryturę z Funduszu oblicza się ponownie z urzędu na zasadach określonych w art. 26, z tym, że do obliczenia emerytury przyjmuje się średnie dalsze trwanie życia ustalone dla wieku 65 lat, obowiązujące w dacie osiągniecia tego wieku. A zgodnie z ust. 2 podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego oraz kwoty środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z tym że przy ustalaniu podstawy obliczenia emerytury nie uwzględnia się kwot zwiększeń składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego określonego w art. 173-175, uzyskanych w wyniku waloryzacji kwartalnej, o której mowa w art. 25a, przeprowadzonej w celu obliczenia dotychczasowej przysługującej emerytury z Funduszu.

Następnie organ wskazał, że 19 kwietnia 2023 r. odwołująca złożyła wniosek o ponowne obliczenie emerytury w szczególności środków zewidencjonowanych na subkoncie z uwzględnieniem waloryzacji. Organ podkreślił, że z uwagi, na fakt, że ubezpieczona ma już przyznane świadczenie w docelowej wysokości organ rentowy zaskarżoną decyzją z 1 czerwca 2023 r. odmówił przeliczenia emerytury. Natomiast w kwestii środków zewidencjonowanych na subkoncie i ich waloryzacji organ rentowy załączył odpowiednie zestawienie ( odpowiedź na odwołanie k. 7-8 a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

I. B. urodziła się (...) 9 października 2017 r. złożyła wniosek o emeryturę, która została jej przyznana od 1 października 2017 r. na podstawie decyzji z 31 października 2017 r. Wypłata emerytury podlegała wówczas zawieszeniu z uwagi na kontynuowania przez ubezpieczoną pracy. Kolejna decyzją z 31 października 2017 r. organ rentowy ustalił okresową emeryturę kapitałową ubezpieczonej od dnia nabycia prawa do emerytury z FUS. Na mocy następnej decyzji z 15 stycznia 2018 r. emerytura ta została przeliczona ( decyzje z 31 października 2017 r. k. 45 i k. 49 i decyzja z 15 stycznia 2018 r.– tom II a.r.).

Decyzjami z 1 sierpnia 2018 r. organ rentowy ustalił wysokość i podjął wypłatę emerytury ubezpieczonej od 1 lipca 2018 r. oraz ustalił wysokość i podjął wypłatę okresowej emerytury kapitałowej (decyzje z 1 sierpnia 2018 r. k. 69 i k. 73– tom II a.r.).

Decyzją z 13 września 2022 r. zgodnie z art. 26c ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS przyznał odwołującej z urzędu emeryturę w docelowej wysokości ( (...)). Organ rentowy wskazał ubezpieczonej, że prawo do okresowej emerytury kapitałowej wygasło z 7 września 2022 r., wobec czego wypłata okresowej emerytury została wstrzymana.

19 kwietnia 2023 r. ubezpieczona złożyła wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o ponowne przeliczenie jej emerytury z uwzględnieniem środków zewidencjonowanych na jej subkoncie OFE oraz z uwzględnieniem waloryzacji w latach 2016-2022 z uwagi na ukończenie przez nią 65 roku życia oraz fakt, że miała konto w OFE od 1999 r. i subkonto w ZUS. W kolejnym piśmie z tego dnia zwróciła się z prośbą o wyjaśnienie, dlaczego kwota środków zewidencjonowanych dotychczas na subkoncie OFE z uwzględnieniem waloryzacji w latach 2018-2022 nie uległa waloryzacji w porównywalnej skali jak reszta środków (wniosek z 19 kwietnia 2023 r. – nienumerowane karty tomu II a.r.)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. po rozpatrzeniu wniosku ubezpieczonej z 19 kwietnia 2023 r. wydał zaskarżoną decyzję z 1 czerwca 2023 r. znak: (...)na podstawie, której odmówił prawa do ponownego obliczenia emerytury z FUS. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że decyzją z 13 września 2022 r. ubezpieczonej została przyznana emerytura w wysokości docelowej przeliczana z urzędu. Wobec powyższego przepis art. 26c nie ma zastosowania (decyzja z 1 czerwca 2023 r. – k. 119 tomu II a.r.).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie ww. dowodów, mając na uwadze, że nie był on sporny między stronami niniejszego postępowania. Dowodów z dokumentów żadna ze stron nie kwestionowała, a sąd z urzędu nie znalazł podstaw do tego, aby odmówić im wiarygodności i mocy dowodowej.

Sąd zważył, co następuje:

Rozpoznanie sprawy nastąpiło na posiedzeniu niejawnym. Taką możliwość daje art. 148 ¹ § 1 k.p.c. (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1550 z późn. zm.), który przewiduje, że sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, sąd uzna - mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych - że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. W przedmiotowej sprawie okoliczności faktyczne nie były sporne, a zatem nie zachodziła potrzeba przeprowadzania dowodów. Spór dotyczy jedynie prawa. Ponadto strony nie wniosły o przeprowadzenie rozprawy. W tych okolicznościach sąd na podstawie powołanego przepisu ocenił, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, co w konsekwencji pozwoliło na rozpoznanie sprawy i wydanie rozstrzygnięcia na posiedzeniu niejawnym.

Odwołanie nie było uzasadnione.

Zgodnie z art. 26c ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1251 dalej zwaną ustawą emerytalną) po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego 65 lat przez osobę, która pobierała okresową emeryturę kapitałową do dnia poprzedzającego osiągnięcie tego wieku, emeryturę z Funduszu oblicza się ponownie z urzędu na zasadach określonych w art. 26, z tym że do obliczenia emerytury przyjmuje się średnie dalsze trwanie życia ustalone dla wieku 65 lat, obowiązujące w dacie osiągnięcia tego wieku.

Natomiast art. 26c ust. 2 ustawy emerytalnej stanowi, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego oraz kwoty środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z tym że przy ustalaniu podstawy obliczenia emerytury nie uwzględnia się kwot zwiększeń składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego określonego w art. 173-175, uzyskanych w wyniku waloryzacji kwartalnej, o której mowa w art. 25a, przeprowadzonej w celu obliczenia dotychczas przysługującej emerytury z Funduszu.

Organ rentowy na podstawie powyższych przepisów wydał decyzję z 13 września 2022r., w której przyznał ubezpieczonej z urzędu emeryturę w docelowej wysokości ( (...)). Podstawę obliczenia wysokości tej emerytury stanowiła kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, w tym kwota środków zewidencjonowanych na subkoncie z uwzględnieniem ich waloryzacji. Następnie ubezpieczona domagała się ponownie przeliczenie przysługującej jej emerytury z uwagi na ukończenie przez nią 65 roku życia oraz posiadanie konta w OFE od 1999 r. Okoliczności te były przez organ rentowy już wcześniej uwzględnione i z uwagi na przyznanie jej decyzją z 13 września 2022 r. emerytury w docelowej wysokości organ zaskarżoną decyzja z 1 czerwca 2023 r. odmówił przeliczenia emerytury.

Mając powyższe na uwadze, sąd oddalił odwołanie I. B., o czym orzekł w sentencji wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.