UZASADNIENIE

Powódka J. H. (1) - w pozwie, skierowanym przeciwko (...) Sp. z o.o. w W. wniosła o zasądzenie na jej rzecz łącznie kwoty 9.144 zł – w tym tytułem wynagrodzenia za pracę za okres od 16.08.2010r. do 31.10.2010r. wraz z ustawowymi odsetkami: od kwoty 1.090 zł od dnia 11.09.2010r. do dnia zapłaty, od kwoty 2.000 zł od dnia 11.10.2010r. do dnia zapłaty i od kwoty 2000 zł od dnia 11.11.2010r. do dnia zapłaty, oraz kwoty 4.300 zł tytułem zasiłku chorobowego za okres od 25.05.2010r. do 15.08.2010r. ewentualnie odszkodowania za niewypłacenie tego zasiłku wraz z ustawowymi odsetkami – od kwoty 320 zł za okres od 11.06.2010r. do dnia zapłaty, od kwoty 1.600 zł za okres od 11.07.2010r. do dnia zapłaty, od kwoty 1.600 zł za okres od 11.08.2010r. do dnia zapłaty i od kwoty 780 zł za okres od 11.09.2010r. do dnia zapłaty, a ponadto domagała się kwoty 1.428,50 zł tytułem ekwiwalentu pieniężnego za 15 dni urlopu wypoczynkowego za 2010r. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11.11.2010r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu wskazała, że zgodnie z prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 05 lutego 2013r. (sygn. akt IV Pa 7/13), na mocy którego oddalono apelację (...) Sp. z o.o. w W. od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 marca 2011r. (sygn. akt IV P 451/10) – ustalono, iż do dnia 31 października 2010r. - powódkę łączyła z (...) Sp. z o.o. w W. umowa o pracę zawarta w dniu 01 września 2007r.

Powódka niezwłocznie po powrocie ze zwolnienia lekarskiego w dniu 16.08.2010r. uzewnętrzniała gotowość do wykonywania pracy i pozostawania w dyspozycji pracodawcy – (...) sp. z o.o. w W., a nie otrzymała wynagrodzenia za pracę. Ponadto przebywała ona na zwolnieniu lekarskim od 25.05.2010r. do 15.08.2010r., za które przysługiwał jej zasiłek chorobowy w kwocie 4.300 zł, a którego pracodawca jej nie wypłacił. Nie otrzymała ona też od pozwanego ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy za 2010r.

W odpowiedzi na pozew pozwana spółka (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu potwierdziła, że na podstawie powołanych w pozwie wyroków Sądu Rejonowego w Olsztynie i Sądu Okręgowego w Olsztynie – powódka była pracownikiem pozwanej do 31.10.2010r. Nie mniej jednak od 17.03.2010r. do 15.08.2010r. nieprzerwanie przebywała ona na zwolnieniu lekarskim. W związku z tym, że z datą 26.05.2010r. pozwana zakończyła świadczenie usług dla podmiotów w O. - to wyrejestrowała powódkę z ubezpieczenia społecznego. Zasiłek chorobowy został powódce wypłacony wyłącznie do dnia 25.05.2010r. Kolejne zwolnienia lekarskie powódka za pośrednictwem poczty wysyłała na adres pozwanej, ale po zakończeniu ostatniego zwolnienia tj. po 15.08.2010r. nigdy nie zgłosiła swojej gotowości do pracy ani nie kontaktowała się z pozwaną. W październiku 2010r. złożyła do tut. Sądu pozew przeciwko pozwanej o dopuszczenie do pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka J. H. (1) zatrudniona była początkowo w (...) Publicznym Zespole (...) w O. na stanowisku kucharki w oparciu o umowę na czas nieokreślony od dnia 01.09.1994r.

W dniu 29.09.2004r. zawarte zostało porozumienie, na mocy którego, na podstawie postanowień art. 23¹ kp – pracodawcą powódki stał się (...) Sp. z o.o. w W.. W wyniku połączenia spółek (...) Sp. z o.o. oraz (...) Sp. z o.o. w W. – od dnia 6.10.2009r. pracodawcą powódki stał się (...) Sp. z o.o. w W.. Spółka (...) świadczyła usługi żywieniowe na rzecz Wojewódzkiego Szpitala (...) w O. do dnia 5 maja 2010 r.

(dowód: akta osobowe powódki; zaświadczenie k: 32)

Pismem z dnia 03.04.2010r. powódka została poinformowana, że na podstawie postanowień art. 23¹ kp z dniem 06.05.2010r. jej pracodawcą stał się Wojewódzki Szpital (...) w O.. Z dniem 25 maja 2010r. została ona natomiast wyrejestrowana z ZUS - jako pracownica (...) Sp. z o.o.

(dowód: zeznania świadka A. G. k: 83v; dokumenty ZUS k: 81; wyrejestrowanie z ubezpieczenia k: 33)

Pismem z dnia 6 maja 2010r. Wojewódzki Szpital (...) w O. zawiadomił powódkę, że wbrew twierdzeniom (...) Sp. z o.o. nie doszło do jej przejęcia w trybie art. 23¹ kp.

(dowód: bezsporne)

W okresie od 17.03.2010r. do 15.08.2010r. powódka nieprzerwanie przebywała na zwolnieniu lekarskim. Po zakończonym zwolnieniu w dniu 16.08.2010r. nie zgłosiła ona swojej gotowości do pracy u pozwanego (...) Sp. z o.o. W trakcie zwolnienia lekarskiego nie zgłaszała również pracodawcy gotowości do pracy ani nie kontaktowała się z pracodawcą, przesyłając mu jedynie za pośrednictwem poczty kolejne zwolnienia lekarskie. Po dniu 25.05.2010r. (tj. po dacie wyrejestrowania jej przez pracodawcę (...) sp. z o.o. - z ubezpieczenia społecznego) w dalszym ciągu powódka wysyłała za pośrednictwem poczty - listem poleconym do pracodawcy kolejne zwolnienia lekarskie, które ten odbierał, a następnie wysłał je do firmy (...). Zasiłek chorobowy za ostatni dzień 25.05.2010r. wypłacił jej pracodawca (...) Sp. z o.o., po tej dacie powódka nie otrzymywała już ani wynagrodzenia ani zasiłku chorobowego z Zusu, albowiem nie doszło do formalnego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą (...) Sp. z o.o. w związku z czym ZUS nie mógł wypłacić jej zasiłku chorobowego.

(dowód: zwolnienia lekarskie k: 36 - 44; zeznania świadków: A. G. k: 83v; zeznania E. S. k: 100v-101v; pismo z ZUSu k: 60)

Pozwana spółka nie złożyła powódce wypowiedzenia umowy o pracę po dniu 26.05.2010r., a zatem nie otrzymała ona też świadectwa pracy od pracodawcy. W związku z powyższym wystąpiła ona na drogę postępowania sądowego, mającego na celu dopuszczenie jej do pracy w (...) Sp. z o.o. w W.. W toku postępowania Sąd Rejonowy w Olsztynie z urzędu wezwał do udziału w sprawie (...) Sp. z o.o. w K..

( bezsporne)

W ocenie Sądu Rejonowego w Olsztynie, rozpoznającego sprawę o dopuszczenie do pracy - roszczenie powódki zasługiwało na uwzględnienie w stosunku do pozwanego (...) sp. z o. o. w W., o czym Sąd orzekł w wyroku z dnia 23.03.2011r. (sygn. akt IV P 451/10) i ustalił, że powódkę J. H. łączyła z pozwanym (...) sp. z o.o. w W. do dnia 31 października 2010r. umowa o pracę, zawarta w dniu 01 września 2007r.

(dowód: odpis wyroku z dnia 23.03.2011r. k: 510)

W konsekwencji złożonej przez pozwaną spółkę, a także powódki apelacji od ww. wyroku – Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 05 lutego 2013r. oddalił apelację pozwanej (...) i oddalił apelację powódki jedynie w stosunku do (...) Sp. z o.o. w K., w konsekwencji czego orzeczenie w przedmiocie ustalenia, że powódkę łączyła z pozwaną (...) Sp. z o.o. w W. umowa o pracę do dnia 31 października 2010r. - stało się prawomocne.

W 2010r. powódce przysługiwało 17 dni urlopu, z czego wykorzystała ona 2 dni w danym roku.

(dowód: bezsporne)

Pismem z dnia 28.02.2013r. powódka wzywała pozwaną spółkę do zapłaty na jej rzecz wynagrodzenia za pracę, należnego zasiłku chorobowego (ewentualnie odszkodowania za niewypłacenie tego zasiłku) i ekwiwalentu za urlop w łącznej wysokości 9.143,50 zł.

(dowód: wezwanie do zapłaty i wydania świadectwa pracy k: 18)

Wynagrodzenie powódki za 1 miesiąc liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 2.000 zł.

(dowód: zaświadczenie k: 32)

Sąd zważył co następuje :

W niniejszej sprawie powódka dochodziła od pozwanej spółki zapłaty wynagrodzenia za pracę za okres od 16.08.2010r. do 31.10.2010r. wraz z ustawowymi odsetkami oraz kwoty 4.300 zł tytułem zasiłku chorobowego za okres od 25.05.2010r. do 15.08.2010r. (ewentualnie odszkodowania za niewypłacenie tego zasiłku wraz z ustawowymi odsetkami), a także kwoty 1.428,50 zł tytułem ekwiwalentu pieniężnego za 15 dni urlopu wypoczynkowego za 2010r. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11.11.2010r. do dnia zapłaty.

Spór w pierwszej kolejności sprowadzał się do ustalenia, czy istniały pozytywne przesłanki, warunkujące przyznanie powódce prawa do wynagrodzenia za okres gotowości do pracy tj. po dniu 16.08.2010r., kiedy zakończył się okres jej przebywania na zwolnieniu lekarskim.

Pozwany wskazywał bowiem na brak pozostawania w gotowości do pracy powódki po tej dacie, powołując się głównie na nieuzewnętrzniony zamiar świadczenia przez nią pracy i brak przejawu woli świadczenia pracy.

Po pierwsze wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 81 § 1 kp pracownikowi za czas niewykonywania pracy , jeżeli był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, przysługuje wynagrodzenie, wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania - 60% wynagrodzenia. W każdym przypadku wynagrodzenie to nie może być jednak niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalił się pogląd, iż gotowość pracownika do pracy determinują 4 elementy :

a) zamiar wykonywania pracy,

b) wyraźny przejaw woli świadczenia pracy - uzewnętrznienie gotowości do wykonywania pracy,

c) faktyczna ( psychiczna i fizyczna ) zdolność do jej świadczenia,

d) pozostawanie w dyspozycji pracodawcy (porównaj wyrok SN z dnia 4 października 2007 r. I PK 126/07, wyrok SN z dnia 13 grudnia (...). I PK 149/07, Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 12 października 2007r. I PK 117/2007, wyrok z dnia 19 maja 2004 r. I PK 486/03).

Na gruncie niniejszej sprawy, jak wynika z ustalonego stanu faktycznego - powódka nie zgłaszała swojej gotowości do pracy pracodawcy (...) Sp. z o.o. ani na piśmie ani ustanie - po dniu 15.08.2010r. (tj. po dniu zakończenie zwolnienia lekarskiego, na którym przebywała). Twierdziła ona co prawda, że po zwolnieniu lekarskim zgłosiła gotowość podjęcia pracy w (...), zgłaszając to dzwoniąc „ do pani S. i do pani G. (…)”.Twierdziła ona, że dzwoniła cały czas, ale nie była w stanie określić już, w których miesiącach faktycznie dzwoniła ona do pracodawcy w celu zgłoszenia swojej gotowości do pracy. Nie przedstawiła tez żadnych bilingów telefonicznych, potwierdzających podnoszone przez nią okoliczności faktycznego kontaktu z pracodawcą w celu zgłoszenia swojej gotowości do pracy.

Co istotne - świadkowie A. G. i E. S. nie potwierdziły tych okoliczności. A. G. (2) (specjalista ds. kadr i płac w 2010 r. zatrudniona w (...) Sp. z o.o. ) zeznała, że powódka w 2010r. nie kontaktowała się z nią i zaprzeczyła, by powódka zgłaszała jej gotowość do pracy. Nawet po zakończonym zwolnieniu lekarskim nie zgłosiła się do pracodawcy w celu otrzymania skierowania na badania o zdolności do pracy.

Świadek E. S. zeznała natomiast, że nie przypomina sobie, aby po zwolnieniu lekarskim powódka kontaktowała się z pozwanym w sprawie pracy. Ona takiego kontaktu ze strony powódki nie pamiętała.

Z ustalonego zatem stanu faktycznego wynika, że od 16.08.2010r. powódka w żaden sposób nie zgłaszała gotowości do pracy u pozwanego. Tym samym w żaden sposób nie uzewnętrzniła ona swojej woli świadczenia pracy. Sam fakt prowadzenia przez nią od października 2010r. procesu przeciwko pozwanej spółce i podtrzymywania żądania ustalenia istnienia stosunku pracy - nie jest wystarczający w świetle wymagań art. 81 § 1 k.p. Fakt ten nie jest równoznaczny z istnieniem gotowości do pracy w okresie objętym sporem. Tak też wypowiadał się SN np. w wyroku z dnia 23 września 2004 r. I PK 541/03, wyroku z dnia 12 października 2007 r. I PK 117/2007, czy też wyroku z dnia 19 maja 2004 r. I PK 486/03. Podobnie Sąd akceptuje pogląd, iż bierne oczekiwanie na wezwanie pracodawcy do świadczenia pracy nie uzasadnia prawa do wynagrodzenia przewidzianego w art. 81 KP. (tak SN w wyrokach z dnia 23 października 2006 r., wyroku z dnia 23 listopada 2007 r. II PK 80/2007 )

Powódka J. H. nie kontaktując się w żadnej formie z pracodawcą po dniu 15.08.2010r. w zasadzie biernie oczekiwała na wezwanie pracodawcy, nie zgłaszając swojej gotowości do pracy w żaden sposób.

Poza tym przywołać należy orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2009 r. I PK 115/09 oraz wyroku z dnia 4 października 2007 r. I PK 126/2007 – zgodnie z którym - w pewnych sytuacjach w przypadku niewykonywania pracy przez pracownika przez okres dłuższy niż rok, jednorazowe zgłoszenie pracodawcy przez tego pracownika gotowości do pracy na początku tego okresu nie jest wystarczające do uznania istnienia gotowości do pracy przez cały ten okres.

W niniejszej sprawie powódka ani razu nie zgłosiła swojej gotowości do pracy, nie złożyła też żadnego oświadczenia na piśmie czy też ustanie, co tym bardziej pozwala uznać za uzasadnione twierdzenia strony pozwanej o braku zgłoszenia przez nią gotowości do świadczenia pracy.

Podkreślić należy, że zamiar świadczenia pracy może być uzewnętrzniony w dowolny, wybrany przez pracownika sposób, byleby w sposób niebudzący wątpliwości wyrażał jego wolę. Przejawem tej woli może być bądź okupowanie miejsca pracy, bądź kontakt z pracodawcą w każdy przyjęty w komunikacji społecznej sposób, czego na gruncie niniejszej sprawy powódka nie wykazała.

Wobec powyższego w tym zakresie żądanego prze powódkę wynagrodzenia za pracę - Sąd oddalił powództwo (pkt III wyroku).

W zakresie natomiast żądnego przez powódkę odszkodowania za niewypłacony zasiłek chorobowy za okres od 25.05.2010r. do 15.08.2010r. Sąd uznał, że roszczenie to zasługuje w pełni na uwzględnienie.

Zgodnie bowiem z art. 4 ust. 2 a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – płatnikiem składek w stosunku do pracowników – jest pracodawca. Pracodawca był również zobowiązany w myśl art. 61 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa [tekst jednolity Dz. U. z 2014 roku Nr 159] do ustalenia wysokości i wypłaty należnego powódce zasiłku chorobowego nadal po dniu 24 maja 2010 roku. Pozwana spółka była zatem zobowiązana uiszczać składki na ubezpieczenie społeczne powódki oraz wypłacać za okres niezdolności do pracy zasiłek chorobowy czego nie uczyniła, gdyż na własne ryzyko bez podstawy prawnej wyrejestrowała powódkę z ubezpieczenia społecznego od dnia 26.05.2010r. błędnie uznając, iż nie łączy ją już z powódką stosunek pracy. Należy przy tym zaznaczyć, iż powódka uczyniła zadość obowiązkowi wynikającemu z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, gdyż wszystkie zwolnienia lekarskie, które otrzymała były przekazywane pozwanej.

Z uwagi na brak formalnego rozwiązania z powódką stosunku pracy po dniu 24.05.2010r. organ rentowy nie miał uprawnień do wypłaty jej zasiłku chorobowego po ustaniu stosunku pracy. Tym samym - pozwana spółka zgodnie z art. 471 kc - nienależnie wykonała świadczenie do którego była zobowiązana, a polegające na wypłacie powódce zasiłku chorobowego jako płatnik składek. Art. 471 kc stanowi bowiem, że dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody, wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Na gruncie niniejszej sprawy – pozwana spółka - nie wykonała zobowiązania, które na niej ciążyło, w związku z czym roszczenie powódki o wypłatę odszkodowania zasługiwało na uwzględnienie.

Należy przy tym podkreślić, iż obecnie nie jest już możliwe uzyskanie świadczenia od organu rentowego, z uwagi na terminy przedawnienia określone w art. 67 ust 1,2 i 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Faktem jest, że pozwana wyrejestrowała powódkę z ubezpieczenia społecznego z dniem 26.05.2010r., a nie rozwiązała z nią stosunku pracy i nie wydała jej świadectwa pracy - tym samym powódka nie mogła uzyskać świadczeń z zakładu ubezpieczeń społecznych (zasiłku chorobowego), po ustaniu stosunku pracy. W świetle zaś prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawie o sygn. IV P 451/10 z dnia 23 marca 2011 roku, od którego Sąd Okręgowy oddalił apelację wyrokiem z dnia 5 lutego 2013 roku powódkę z pozwaną spółką do dnia 31 października 2010 roku łączyła umowa o pracę i to ona powinna wypłacać powódce jako płatnik zasiłek chorobowy za sporny okres.

W związku z tym - Sąd zasądził na jej rzecz kwotę 4.300 zł tytułem odszkodowania za niewypłacenie zasiłku chorobowego z ustawowymi odsetkami od kwoty: - 320 złotych za okres od dnia 11 czerwca 2010 r. do dnia zapłaty, - 1.600 złotych za okres od dnia 11 lipca 2010 r. do dnia zapłaty, - 1.600 złotych za okres od dnia 11 sierpnia 2010 r. do dnia zapłaty,

- 780 złotych za okres od dnia 11 września 2010 r. do dnia zapłaty (o czym orzekł w pkt I wyroku).

W pkt II wyroku - Sąd zasądził na rzecz powódki kwotę 1.428,50 zł (zgodnie z jej żądaniem) - tytułem ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy, mając na uwadze fakt, że w 2010r. z przysługującego jej urlopu wykorzystała ona 2 dni urlopu, a zatem przysługiwał jej ekwiwalent za 13 dni urlopu wypoczynkowego. Żadna ze stron nie kwestionowała ani wysokości wynagrodzenia należnego powódce, ani ilości dni przysługującego jej urlopu wypoczynkowego.

O kosztach zastępstwa procesowego - Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc stosunkowo je rozdzielając (pkt V wyroku). Powódka wygrała bowiem proces w 63 %, a zatem Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 234 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Po zbilansowaniu bowiem kwoty kosztów zastępstwa procesowego należnego stronie pozwanej (wygrana w 37 %) - kwota należnych kosztów stanowiła 234 zł. (567 zł – 333 zł).

O kosztach sądowych orzeczono po myśli art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach w sprawach cywilnych – obciążając pozwaną zapłatą na rzecz Skarbu Państwa kwoty 250 zł tytułem nieziszczonej opłaty (pkt VI wyroku).

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono po myśli art.477² § 1 kpc (pkt IV wyroku).

SSR K. Nawacka

Przewodniczący:	SSR Katarzyna Nawacka
Protokolant:	st. sekr. sądowy Danuta Zakrzewska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE