UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24.01.2023 r Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. ustalił z urzędu wysokość emerytury I. Ł. od 9.10.2019 roku, tj. od daty osiągnięcia wieku emerytalnego.

Przy ustaleniu wysokości emerytury uwzględniono:

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji – 64914,05 zł

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 295816,73 zł;

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 260,70 miesięcy;

- wyliczona kwota emerytury wynosi 1383,70 zł .

Okresowa emerytura kapitałowa wynosi 119,16 zł, łącznie emerytura wynosi (...),86 zl. Emerytura z FUS po waloryzacji przysługuje w kwocie:

- od 1.03.2020 r – 1448,44 zł

- od 1.03.2021 – 1509,85 zł

- od 1.03.2022 – 1615,54 zł.

Okresowa emerytura po waloryzacji przysługuje w kwocie:

- od 1.03.2020 r – 125,37 zł.

- od 1.03.2021 – 130,69 zł

- od 1.03.2022 – 139,84 zł

Emerytura została ustalona na podstawie polskich przepisów dotyczących świadczeń emerytalno – rentowych. Decyzją rozliczono zaliczkę w związku z zakończeniem postepowania wyjaśniającego z brytyjską instytucja ubezpieczeniową oraz wydziałem ubezpieczeń i składek w Ł.. Wysokość emerytury nie uległa zmianie. Poinformowano, że przyjęto okresy składkowe i nieskładkowe potwierdzone przez brytyjską instytucję ubezpieczeniową na formularzu E 205 UK w łącznej ilości 74 miesięcy.

/decyzja w aktach ZUS/

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona, podnosząc, że:

- nieprawidłowo naliczono kapitał początkowy poprzez nieuwzględnienie zarobków z lat 1986 – 1988,

- nie została poinformowana czy doliczono okres objęty polskim ustawodawstwem

- opieszałość w wydaniu decyzji ostatecznej

- wydanie decyzji z błędnymi ustaleniami okresów pracy na terenie Wielkiej Brytanii.

/ odwołanie k. 3/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podnosząc, iż uwzględniając decyzję dotyczącą polskiego ustawodawstwa organ przyjął do wyliczenia emerytury okres ubezpieczenia w Polsce do 27.11.2006 r oraz okres ubezpieczenia brytyjskiego od 28.11.2006 do 5.04.2007.

/ odpowiedź na odwołanie k. 5/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

I. Ł. urodziła się w dniu (...) W dniu 27.09.2019 r złożyła wniosek o emeryturę. Decyzją z dnia 3.04.2019 r r. organ rentowy ustalił dla wnioskodawczyni kapitał początkowy. Przy wyliczeniu kapitału początkowego wskaźnik wysokości podstawy wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych (1989 -1998) wyniósł 44,83 %. Wyliczony kapitał początkowy ustalony na dzień 1.01.1999 r. wyniósł 67354,43 zł. Decyzją z dnia 22.10.2019 r ZUS przyznał wnioskodawczyni emeryturę w kwocie zaliczkowej – 1387,70 zł oraz okresową emeryturę kapitałową w kwocie 119,16 zł. Wypłata emerytury została zawieszona z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia. Wnioskodawczyni została poinformowana, że emerytura jest świadczeniem niezależnym od zagranicznych okresów zatrudnienia. Przy ustalaniu kapitału początkowego za okresy 18.10.1978 – 30.11.1979, 1.09.1986 – 30.09.1988 przyjęto wynagrodzenie minimalne.

/wniosek, decyzje w aktach ZUS/

W dniu 1.10.2019 r wnioskodawczyni złożyła wniosek o wypłatę emerytury. Decyzją z dnia 29.10.2019 r podjął wypłatę emerytury zaliczkowej.

/wniosek i decyzja w aktach ZUS/

Ubezpieczona była zatrudniona w okresie 9.09.1985 – 30.09.1988 w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. na stanowisku szwaczki.

/bezsporne/

W dniu 30.09.1988 r zostało wystawione dla ubezpieczonej świadectwo pracy, z którego wynikało, że ostatnio zajmowała stanowisko szwaczki, na którym otrzymywała wynagrodzenie w kwocie 30.000 zł plus premia regulaminowa.

W dniu 3.03.1988 zostało wystawione zaświadczenie przez P. L., z którego wynika, że wnioskodawczyni jest zatrudniona w ww. zakładzie na stanowisku szwaczki, a średnie wynagrodzenie z 3 miesięcy to 42538 zł.

/kserokopia zaświadczenia – k. 17/

Ubezpieczona zaczynała pracę z niższą kwotą niż wynika ze świadectwa pracy. Wynagrodzenie z zaświadczenia dotyczy albo okresu od grudnia do lutego albo od stycznia o marca. Wynagrodzenie osiągane przez szwaczki pracujące w zakładzie było wyższe niż minimalne. Dużą część wynagrodzenia stanowiła premia.

/zeznania wnioskodawczyni – e – prot. z dnia 25.05.2023 r 00:02:06 w zw. Z e – prot. z dnia 20.10.23 00:02:01, zeznania świadka E. K. e- prot, z dnia 11.08.2023 00:06:12//

Przedsiębiorstwo (...) rozliczało się deklaracjami bezimiennymi.

/potwierdzenie ubezpieczenia – k. 61 akt ZUS/

Według poświadczenia brytyjskiej instytucji ubezpieczeniowej na formularzu E 205 UK wnioskodawczyni była aktywna zawodowo na terenie Wielkiej Brytanii 359 tygodni. /poświadczenie – formularz – E 205 UK/ - k. 290 akt ZUS/

Doszło do zbiegu polskiego i brytyjskiego ubezpieczenia w okresie 2.11.2006 – 27.11.2006.

/bezsporne, pismo – k. nienum. Akt ZUS/

Pismem z dnia 5.10.2021 r ubezpieczona została poinformowana, że w okresie 2.11.2006 – 27.11.2006 właściwe będzie zastosowanie ustawodawstwa polskiego oraz, że w przypadku niezgadzania się z ustalonym ustawodawstwem może zwrócić się o wydanie decyzji administracyjnej.

/pismo – k. 16/

W dniu 21.11.2022 r ubezpieczona złożyła wniosek o wydanie decyzji ostatecznej. Zaskarżoną decyzją z dnia 24.01.2023 r Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. ustalił z urzędu wysokość emerytury od 9. 10.2019 roku, tj. od daty osiągnięcia wieku emerytalnego.

Przy ustaleniu wysokości emerytury uwzględniono:

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji – 64914,05 zł

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 295816,73 zł;

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 260,70 miesięcy;

- wyliczona kwota emerytury wynosi 1383,70 zł .

Okresowa emerytura kapitałowa wynosi 119,16 zł, łącznie emerytura wynosi (...),86 zl. Emerytura z FUS po waloryzacji przysługuje w kwocie:

- od 1.03.2020 r – 1448,44 zł

- od 1.03.2021 – 1509,85 zł

- od 1.03.2022 – 1615,54 zł.

Okresowa emerytura po waloryzacji przysługuje w kwocie:

- od 1.03.2020 r – 125,37 zł.

- od 1.03.2021 – 130,69 zł

- od 1.03.2022 – 139,84 zł

Emerytura została ustalona na podstawie polskich przepisów dotyczących świadczeń emerytalno – rentowych. Decyzją rozliczono zaliczkę w związku z zakończeniem postepowania wyjaśniającego z brytyjską instytucja ubezpieczeniową oraz wydziałem ubezpieczeń i składek w Ł.. Wysokość emerytury nie uległa zmianie. Poinformowano, że przyjęto okresy składkowe i nieskładkowe potwierdzone przez brytyjską instytucję ubezpieczeniową na formularzu E 205 UK w łącznej ilości 74 miesiące.

/decyzja w aktach ZUS/

Przy przyjęciu wynagrodzenia za wrzesień 1988 r w wysokości 30000 zł, wynikającego ze świadectwa pracy, hipotetyczna wysokość kapitału początkowego wyniosła 67513,27 zł (wskaźnik podstawy wymiaru wyniósł 45,10 %, wyliczony z lat 1985 - 1994).

/wyliczenie – k. 66, k. nienum. Akt ZUS/

Sąd Okręgowy w Łodzi dokonał następującej oceny dowodów i zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie wnioskodawczyni częściowo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 174 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1251 t.j.), kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Natomiast zgodnie z ust. 2 tego przepisu przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6,

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5,

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

W myśl ust. 3 w/w przepisu podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się przed dniem 1 stycznia 1999 roku.

Według ust. 3b w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2013 roku (w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 21 czerwca 2013 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) jeżeli okres wskazany do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego obejmuje rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony pozostawał w ubezpieczeniu społecznym na podstawie przepisów prawa polskiego jedynie przez część miesięcy tego roku, do obliczenia stosunku sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3, w okresie tego roku do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmuje się sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok kalendarzowy odpowiednią do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu.

Natomiast w myśl ust. 7 analizowanego przepisu do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 roku. Ustęp 8 powyższego przepisu stanowi, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku.

Zgodnie zaś z treścią ust. 8 przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24% tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku, według wskazanego w nim wzoru.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 1 powyższej ustawy podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok,
w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176. Natomiast stosownie do brzmienia ust. 2a tego samego przepisu, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy. Z kolei na postawie ust. 6 omawianego przepisu na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Jak stanowi art. 15 ust. 4 w/w ustawy w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%, jednakże przy ponownym przeliczeniu wysokości emerytury należy mieć na względzie, iż zgodnie z art. 111 ust. 2 ustawy uwzględnia się kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

^{Zgodnie z art. 16 cytowanej ustawy przy ustalaniu kolejnych dziesięciu lat kalendarzowych – przyjmuje się lata kalendarzowe następujące bezpośrednio po sobie, chociażby ubezpieczony w niektórych z tych lat przez okres roku lub w okresie krótszym niż rok nie pozostawał w ubezpieczeniu.}

W związku z treścią zacytowanych przepisów można stwierdzić, iż kwota kapitału początkowego zależy od długości udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych przebytych przed 1 stycznia 1999 rokiem, podstawy wymiaru oraz współczynnika proporcjonalnego do wieku ubezpieczonego, który służy do obliczenia tzw. części socjalnej.

W myśl art. 24 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24 według art. 25. ust. 1 ustawy emerytalnej stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Emerytura, ustalana według zreformowanych zasad dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wieko­wi, w jakim ubezpieczony przechodzi na emeryturę (art. 26 ust. 1 ustawy emerytalnej).

Zgodnie zaś z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych emerytura wynosi:

24% kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, oraz

po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,

po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych

Stosownie do art. 116 ust. 5 powyższej ustawy do wniosku o emeryturę lub rentę powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo i wysokości tego świadczenia, co oznacza, ze ciężar dowodu w tym zakresie spoczywa na wnioskodawcy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2001 roku II UK 297/00).

Przytoczone zasady postępowania – w świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2003 roku sygn. III UZP 2/03 (OSNP 2003/14/338) - tak przy ustalaniu prawa do świadczenia, jak i jego przeliczaniu, pozwalają na ogólną uwagę, iż zamiarem ustawodawcy było umożliwienie ubezpieczonym dokonanie wyboru, w ramach prawa, najkorzystniejszego z ich punktu widzenia okresu, z którego podstawa wymiaru składek ubezpieczeniowych, będzie stanowić podstawę wymiaru świadczenia.

W rozpoznawanej sprawie wnioskodawczyni podnosiła, że organ rentowy bezpodstawnie pominął przy ustalaniu wysokości świadczenia zaświadczenie o wynagrodzeniu oraz kwotę wynagrodzenia wynikającego ze świadectwa pracy, w związku z zatrudnieniem w zakładzie (...).

Zgodnie z § 21 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia z dnia 11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i (Dz. U. Nr 237 poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie, którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Wskazana tu regulacja, wyrażona także w poprzednio obowiązującym Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10 poz. 49 ze zm.) wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza to jednak, aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego (tak m. in. SN w wyroku z 25.07.1997 r. - II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324 a także SA w Warszawie wyrok z dnia 4.03.1997r. - III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7 SA w Rzeszowie z dnia 27.06.1995 - III Aur 177/95, OSA 1996/10/32, czy SA w Białymstoku III Aur 294/93, PS - wkład. 1994/3/6).

Do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń emerytalno-rentowych może być uwzględnione tylko wynagrodzenie faktycznie uzyskane przez ubezpieczonego w danym okresie, a nie zaś wynagrodzenie ustalone na podstawie przypuszczeń czy też uśrednień. Jedynie wynagrodzenie ubezpieczonego ustalone w sposób niewątpliwy, wobec którego nie istnieje niepewność, iż zostało ono zawyżone, może być podstawą do ustalenia współczynnika wysokości podstawy wymiaru / wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 29.09.2014 III AUa 2618/13/.

Przy tym wysokości wynagrodzenia lub danego składnika wynagrodzenia nie można ustalać w sposób przybliżony, ale pewny, na podstawie konkretnego dokumentu bądź jego kopii, który zachował się w dokumentacji osobowej ubezpieczonego. Chodzi tutaj o umowy pracę czy angaże, w których zawarte są dane dotyczące wynagrodzenia. W takim wypadku uwzględnić można składniki wynagrodzenia, które są pewne, wypłacane były w danym okresie, stałe i w określonej wysokości ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2012 r., III AUa 1555/11, LEX nr 1113058).

W istocie właściwie tylko dokumentacja własna stanowi w postępowaniu sądowym precyzyjny dowód na wysokość wynagrodzenia świadczeniobiorcy. W orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że co do zasady nie ma możliwości wyliczenia wynagrodzenia, a co za tym idzie wysokości składek na ubezpieczenie społeczne oraz wskaźnika podstawy wymiaru emerytury lub renty, w oparciu o wyliczenia hipotetyczne, uśrednione, czy też wynikające z porównania wynagrodzenia innych pracowników (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2007 r., I UK 36/07, Legalis nr 181419).

Odnosząc powyższe do ustalonego stanu faktycznego podnieść należy, że przedstawione dowody nie dały podstaw do ustalenia rzeczywistego wynagrodzenia ubezpieczonej w całym okresie zatrudnienia w Zakładzie (...). Brak podstaw do przyjęcia wynagrodzenia za cały okres zatrudnienia ze świadectwa pracy, bowiem sama wnioskodawczyni twierdziła, że na początku zatrudnienia zarabiała mniej. Nadto z samej treści świadectwa pracy wynika, że ubezpieczona „ ostatnio” była zatrudniona na stanowisku szwaczki, na którym wynagrodzenie wynosił 30.000 zł”. Zatem do ustalenia wysokości świadczenia było możliwe przyjęcie wynagrodzenia wynikającego ze świadectwa pracy, ale jedynie za ostatni pełny miesiąc zatrudnienia.

Co do zaświadczenia o średnim wynagrodzeniu ubezpieczonej – nie można ustalić których dokładnie miesięcy dotyczy. Wnioskodawczyni podawała, że dotyczy albo okresu od grudnia do lutego albo od stycznia do marca. Jest to istotne , albowiem dotyczy przełomu roku, a wskaźnik podstawy wymiaru dotyczy każdego roku. Nadto zaświadczenie posługuje się pojęciem średniego wynagrodzenia, zatem nie rzeczywistego otrzymywanego w konkretnych miesiącach.

Zeznający w sprawie świadkowie nie mieli żadnej wiedzy na temat konkretnego wynagrodzenia ubezpieczonej. Z twierdzeń świadków i wnioskodawczyni co do tego, że wynagrodzenie szwaczek było wyższe niż minimalne nie można wywieść konkretnej wysokości wynagrodzenia ubezpieczonej.

Dlatego też Sąd uznał, że jedynym dokumentem miarodajnym do ustalenia wysokości wynagrodzenia jest świadectwo pracy w zakresie wynagrodzenia za ostatni miesiąc zatrudnienia. Przy przyjęciu wynagrodzenia za wrzesień 1988 r w wysokości 30000 zł, wynikającego ze świadectwa pracy, hipotetyczna wysokość kapitału początkowego wyniosła 67513,27 zł (wskaźnik podstawy wymiaru wyniósł 45,10 %, wyliczony z lat 1985 - 1994).

Wnioskodawczyni nie zakwestionowała wyliczenia dokonanego przez organ rentowy pod względem matematycznym, wnosiła jedynie o przyjęcie wynagrodzenia ze świadectwa pracy za cały okres spornego zatrudnienia , a także uwzględnienia wynagrodzenia z zaświadczenia.

Odnosząc się do zastrzeżeń ubezpieczonej co do przyjętego okresu ubezpieczenia za granicą, to podnieść należy, że kwestia ta nie ma wpływu na rozstrzygnięcie, bowiem okresy ubezpieczenia przebyte w Wielkiej Brytanii przez wnioskodawczynię nie mają wpływu na wysokość jej emerytury.

Zasady zaliczania okresów przebytych w państwach Unii Europejskiej/w spornym okresie Wielka Brytania była członkiem UE/ określają przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z 29.04.2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.Urz. UE 2004 L 166/1 ze zm.), które zastąpiło rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 z 14.06.1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.Urz. UE 1971 L 149/2, ze zm.). Zasady zaliczania okresów przebytych w państwach innych niż państwa członkowskie Unii Europejskiej ustalają poszczególne umowy bilateralne. Stosowanie rozporządzeń unijnych i umów bilateralnych oznacza, że jeśli osoba ubiegająca się o świadczenia na podstawie przepisów danego państwa członkowskiego nie ma okresów ubezpieczenia wystarczających do nabycia danego prawa, to instytucja ubezpieczeniowa tego państwa uwzględnia okresy ubezpieczenia przebyte przez tę osobę we wszystkich innych państwach członkowskich. Każda instytucja wypłaca jednak świadczenia tylko za okresy przebyte w danym państwie. W efekcie, ile jest państw, w których dana osoba była ubezpieczona, tyle będzie wypłacanych proporcjonalnych świadczeń emerytalnych lub rentowych. Wnioskodawczyni jest uprawniona do emerytury na podstawie art. 24 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Emerytura ustalona na podstawie polskich przepisów jest wyższa niż minimalne świadczenie, wobec czego okresy zagraniczne nie zostały w ogóle uwzględnione w wysokości świadczenia. /por. art. 58 rozporządzenia 883/2004/. Natomiast przyjęcie polskiego ustawodawstwa co do okresu, w którym nastąpił zbieg ubezpieczeń jest korzystny dla ubezpieczonej, bowiem został on uwzględniany w polskim świadczeniu. Wnioskodawczyni nie występowała z wnioskiem o wydanie decyzji co do podlegania polskiemu ustawodawstwu w innym terminie.

Na marginesie wskazać należy tylko, że na mocy art. 5 pkt 1 Rozporządzenia dokumenty wydane przez instytucję państwa członkowskiego do celów stosowania rozporządzenia podstawowego i rozporządzenia wykonawczego, stanowiące poświadczenie sytuacji danej osoby oraz dowody potwierdzające, na podstawie których zostały wydane te dokumenty, są akceptowane przez instytucje pozostałych państw członkowskich tak długo, jak długo nie zostaną wycofane lub uznane za nieważne przez państwo członkowskie, w którym zostały wydane. Zatem organ rentowy związany był danymi wynikającymi z formularza przedstawionego przez Wielką Brytanię.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd Okręgowy w Łodzi, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił dla ubezpieczonej wysokość emerytury przy uwzględnieniu kapitału początkowego w kwocie 67513,27 zł, ustalonego przy przyjęciu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 45,10 %, ustalonego z lat 1985 – 1994, w pozostałym zaś zakresie zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołanie jako bezzasadne oddalił.

.