UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6.02.24 r ZUS II Oddział w Ł. odmówił K. J. (1) prawa do rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach i szczególnym charakterze z uwagi na nieudowodnienie 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

(decyzja – k.39 akt ZUS)

Od powyższej decyzji ubezpieczony wniósł odwołanie, załączając świadectwa pracy i świadectwo pracy w warunkach szczególnych.

(odwołanie – k. 3)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie przytaczając argumentację jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, podnosząc, że organ rentowy nie kwestionuje okresu pracy w warunkach szczególnych w okresie 1.04.2004 – 31.12.2008, po odliczeniu okresów zasiłkowych wynosi 4 lata, 4 miesiące, 15 dni

(odpowiedź na odwołanie – k. 11)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca K. J. (2) urodził się w dniu (...)

(bezsporne)

W dniu 7.03.2022 r złożył wniosek o emeryturę.

(wniosek – k. 1 akt ZUS)

Decyzją z dnia 9.05.2022 r organ rentowy przyznał wnioskodawcy emeryturę od dnia 1.03.2022 roku, tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego.

(decyzja – k. 31 akt ZUS)

W dniu 31.01.2024 r ubezpieczony wniósł o przyznanie rekompensaty.

(wniosek – k. 38 akt ZUS)

Wnioskodawca był zatrudniony w Zakładzie (...) w W. w okresie 13.09.1976 – 27.11.1976 , w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku montera kotłowego – spawacza.

(świadectwo pracy – k. 10)

W okresie tego zatrudnienia ubezpieczony głównie remontował urządzenia do mielenia. Spawał, odcinał uszkodzone elementy, odcinał palnikiem acytylenowo – tlenowym, później spawał eklektycznie i gazowo. Dostawał mleko i śmietanę.

(zeznania wnioskodawcy e – prot. z dnia 23.04.2024 r 00:01:06 w zw. Z e – prot. z dnia 28.05.2024 r 00:01:08)

Wnioskodawca był zatrudniony w Z. Zakładach (...) w okresie 7.02.1977 – 31.08.1979, na stanowiskach:

- 7.02.1977 – 28.04.1977 – maszynista stacji uzdatniania wody

- 29.04.1977 – 9.04.1979 – służba wojskowa

- 7.05.1979- 31.08.1979 – ślusarz

(świadectwo pracy – k. 45)

Wnioskodawca był zatrudniony w Fabryce (...) w okresie 10.09.1979 – 20.11.1989, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku ślusarz, spawacz- ślusarz.

Umowa o pracę z dnia 10.09.1979 r, angaże z dnia 21.11.1971, 30.09.1980, 19.03.1982, 20.08.1982, 20.09.1983 zawierały stanowisko – ślusarz. W dniu 2.04.1984 r ubezpieczony złożył wniosek o przeniesienie ze stanowiska ślusarza na stanowisko spawacza, ponieważ pracę spawalniczą wykonywaną w tym zakładzie zna i chciałby ją podjąć na warunkach zaszeregowania poprzedniego spawacza. Posiada uprawnienia do wykonywania zawodu spawacza. Z dniem 16.04.1984 r powierzono mu obowiązki spawacza, od 1.12.1984 – stanowisko spawacza – ślusarza, które zajmował do końca tego zatrudnienia.

(świadectwo pracy – k. 46, umowa, angaże, wniosek w aktach osobowych)

Wnioskodawca był zatrudniony w Fabryce (...) w okresach:

-13.05.1993 – 31.10.2002 – w pełnym wymiarze czasu pracy – na stanowiskach ślusarz – blacharz, spawacz- ślusarz (po 14.11.1991 miał 1112 dni okresów nieskładkowych)

- 20.05.2003 – 31.03.2004 r – w niepełnym wymiarze czasu pracy -1/2

- 1.04.2004 – 31.08.2009 – w pełnym wymiarze czasu pracy – na stanowiskach: spawacz, ślusarz, hydraulik.

Posiada za ten okres angaże:

- 13.05.1993 – ślusarz- blacharz

-1.07.1993 – ślusarz – blacharz

-1.10.1994 – spawacz- ślusarz

- 1.04.195 – spawacz, ślusarz

- 1.11.1995 - spawacz- ślusarz

- 1.02.1997 - spawacz- ślusarz

- 1.09.1997 - spawacz- ślusarz

- 29.01.1999 - spawacz- ślusarz

- 4.01.1999 - spawacz- ślusarz

-1.06.1999 – ślusarz

- 20.05.2003 - spawacz- ślusarz

- 20.06.2003 - spawacz- ślusarz

- 1.08.2003 - spawacz- ślusarz

- 1.11.2003 - spawacz- ślusarz

- 1.01.2004 - spawacz- ślusarz

-1.04.2004 – spawacz, ślusarz, hydraulik

- 1.08.2004 - spawacz, ślusarz, hydraulik

- 1.11.2005 – dodatkowe obowiązki w postaci dozoru węzła cieplnego (w sezonie grzewczym)

- 1.10.2006 - spawacz, ślusarz, hydraulik

- 1.08.2007 - spawacz, ślusarz, hydraulik

- 1.01.2008 - spawacz, ślusarz, hydraulik

- 1.09.2008 - spawacz, ślusarz, hydraulik

Zgodnie z zakresem obowiązków z dnia 1.02.1997 r ubezpieczony był zobowiązany na stanowisku pracy do wykonywania detali oraz części do wyrobu finalnego zgodnie z dokumentacją i procesem technologicznym, zapewnić należytą jakość wykonywanych detali, dbać o prawidłową eksploatację obrabiarek oraz o porządek i czystość na stanowisku pracy. W maju 2003 został przeszkolony na stanowisku pracy – ślusarnia (obróbka ręczna).

/świadectwo pracy – k. 4,6, angaże, zakres obowiązków w aktach osobowych/

Zgodnie ze świadectwami pracy ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych w okresach:

-1.10.1994 – 31.10.2002 – na stanowisku spawacza – ślusarza, wykaz A, dział XIV – prace różne, poz. 12 – prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowo – wodorowym , pkt. 8 – spawacz.

- 1.04.2004 – 31.08.2009 – na stanowisku spawacza

/świadectwo – k. 4,6/

W dniu 31.08.2009 r zostało wystawione świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, zgodnie z którym w okresie 1.04.2004 – 31.08.2009 stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę – wykaz A, na stanowisku spawacza, wymienionym w dziale XIV – prace różne, poz.12 – prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowo - wodorowym, pkt. 8 spawacz, zał. nr 1 do zarządzenia (...) z dnia 30.03.1985 r w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resoru hutnictwa i przemysłu maszynowego.

/świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych – k. 44/

W okresie zatrudnienia w F. (...) (poprzednio P. (...)), zakładach produkujących szlifierki wnioskodawca spawał osłony, całe oblachowanie, było też dużo lutowania. Lutował palnikiem gazowym na mosiądz. Hartował prowadnice za pomocą gazu. To nie było spawanie. To było polepszanie wartości materiału. Była do tego specjalna maszyna, palniki nagrzewały prowadnice, a za palnikami szła woda, która utwardzała materiał. Zajmowało to ok. ¼ czasu pracy. Wypalał palnikiem arkusze. Jako hydraulik spawał rury, wykonywał też inne czynności, w szczególności w czasie awarii. Jako ślusarz ciął blachę, szykował do spawania, wykańczał spawanie. Hartowanie i obróbka ślusarska była wykonywana 1-2 razy w miesiącu po 2-3 dni. W okresie zimowym były przestoje, były zimy, gdzie przestój trwał 2-3 tygodnie. Spawanie zajmowało mu 70%czasu pracy, a pozostałe czynności – 30 %.

(zeznania wnioskodawcy e – prot. z dnia 23.04.2024 r 00:01:06 w zw. Z e – prot. z dnia 28.05.2024 r 00:01:08, zeznania świadka Z. S. – e-prot. z dnia 23.04.24 00:20:48,J. P. – 00:29:51 )

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny dowodów i zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne.

Zgodnie z art. 21 ust.1 ustawy art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych o emeryturach pomostowych ( tj. Dz. U. z 2023 r. , poz. 164) rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 15 lat.

Stosownie do treści ust. 2 tego przepisu rekompensata nie przysługuje osobie, która nabyła prawo do emerytury na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W myśl art. 23 ust.1 i 2 powołanej ustawy ustalenie rekompensaty następuje na wniosek ubezpieczonego o emeryturę; rekompensata przyznawana jest w formie dodatku do kapitału początkowego, o którym mowa w przepisach art. 173 i art. 174 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Celem rekompensaty, podobnie jak i emerytury pomostowej, jest łagodzenie skutków utraty możliwości przejścia na emeryturę przed osiągnięciem wieku emerytalnego przez pracowników zatrudnionych przy pracach w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W przypadku rekompensaty realizacja tego celu polega jednak nie na stworzeniu możliwości wcześniejszego zakończenia aktywności zawodowej, lecz na odpowiednim zwiększeniu podstawy wymiaru emerytury z FUS, do której osoba uprawniona nabyła prawo po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego (zob. np. M. Zieleniecki, Komentarz do art. 21 ustawy o emeryturach pomostowych, LEX/el. 2017; wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 31.03.2016 r., III AUa 1899/15, LEX 2044406).

Przepisy art. 2 pkt 5 i art. 21 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych formułują dwie zasadnicze przesłanki nabycia prawa do rekompensaty, tj.:

1) nienabycie prawa do emerytury pomostowej,

2) osiągnięcie okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z FUS wynoszącego co najmniej 15 lat.

Przesłanką negatywną zawartą w art.21 ust.2 ustawy o emeryturach pomostowych jest nabycie prawa do emerytury na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Skoro zgodnie z art. 23 ustawy o emeryturach pomostowych rekompensata przyznawana jest w formie dodatku do kapitału początkowego, a zgodnie z art. 173 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS kapitał początkowy ustala się dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., za których były opłacane składki na ubezpieczenie społeczne przed dniem 1 stycznia 1999 r., to warunek sformułowany w art. 21 ust.2 ustawy o emeryturach pomostowych należy rozumieć w taki sposób, że rekompensata jest adresowana wyłącznie do ubezpieczonych objętych systemem emerytalnym zdefiniowanej składki, którzy przed osiągnięciem podstawowego wieku emerytalnego nie nabyli prawa do emerytury z FUS obliczanej według formuły zdefiniowanego świadczenia. Analiza układu warunkującego prawo do emerytury pomostowej prowadzi do wniosku, że świadczenie to przysługuje tym pracownikom, którzy osiągnęli co najmniej 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 32 ust.1 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, ale nie nabyli prawa do emerytury pomostowej z powodu nieuznania ich pracy za wykonywaną w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

W przedmiotowej sprawie bezsporne jest, że odwołujący się nie nabył prawa do emerytury pomostowej, ani prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym w związku z wykonywaniem pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

Stosownie natomiast do treści art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Z kolei przepis art. 32 ust.4 stanowi, że wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, to jest na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 z późn. zm.).

Z §1 cytowanego rozporządzenia wynika, że jego treść stosuje się do pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, wymienione w §4-15 rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia.

Przepis § 2 ust.1 rozporządzenia ustala, że za okresy uzasadniające nabycie prawa do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu uważa się okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

W niniejszym postępowaniu wnioskodawca domagał się ustalenia, że w okresie zatrudnienia w Zakładzie (...) w W. oraz w Fabryce (...) (poprzednio P. (...)) wykonywał pracę w warunkach szczególnych na stanowisku spawacza.

Pracę spawacza zaliczyć należy do prac w warunkach szczególnych. Analiza treści wykazu A do powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku wskazuje, że wymienione w pkt 12 Działu XIV - prace różne – prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomotowodorowym są pracami w szczególnych warunkach.

Pomocnicze znaczenie w tym zakresie ma wykaz zawarty w załączniku nr 1 do zarządzenia Nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30 marca 1985 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu hutnictwa i przemysłu maszynowego (Dziennik Urzędowy Ministerstwa Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z 1985r., (...)- 3, poz. 1) – wykaz A, dział XIV, poz. 12 (pkt 8 – spawacz ).

Rozporządzenie Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43) w § 2 ust. 2 zobowiązuje zakłady pracy do stwierdzenia okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wyłącznie na podstawie posiadanej dokumentacji.

W myśl § 21-23 powołanego rozporządzenia środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia są pisemne zaświadczenia zakładów pracy, wydane na podstawie posiadanych dokumentów, oraz legitymacje ubezpieczeniowe, a także inne dowody z przebiegu ubezpieczenia. W przypadku zaś ubiegania się pracownika o przyznanie emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnym charakterze, zaświadczenie zakładu pracy powinno stwierdzać charakter i stanowisko pracy w poszczególnych okresach oraz inne okoliczności, od których jest uzależnione przyznanie takiej emerytury lub renty. Wyjątek od zasady ustalonej w powołanym przepisie jest zawarty w § 25 wymienionego rozporządzenia, który przewiduje, że okresy zatrudnienia mogą być udowodnione zeznaniami świadków, gdy zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczenia zakładu pracy.

Dla rozstrzygnięcia spornej kwestii zasadnym stało się zatem ustalenie, czy praca wykonywana przez wnioskodawcę w powyższych okresach była pracą wykonywaną w warunkach szczególnych, o jakich mowa w cytowanych wyżej przepisach.

Dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 2011 r. I UK 393/10).

Co do pierwszego spornego okresu, to z ustaleń wynika, że wnioskodawca był zatrudniony w Zakładzie (...) w W. w okresie 13.09.1976 – 27.11.1976 , w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku montera kotłowego – spawacza. W okresie tego zatrudnienia ubezpieczony głównie remontował urządzenia do mielenia. Spawał, odcinał uszkodzone elementy, odcinał palnikiem acytylenowo – tlenowym, później spawał eklektycznie i gazowo. Zatem wykonywał pracę spawacza.

W zakresie kolejnego okresu, to z ustaleń wynika, że wnioskodawca był zatrudniony w Fabryce (...) w okresie 10.09.1979 – 20.11.1989, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku ślusarz, spawacz- ślusarz. Przy czym z dokumentów wynika, że dopiero od 16.04.1984 r w ogóle powierzono mu obowiązki spawacza, a od 1.12.1984 miał stanowisko spawacza – ślusarza. Następnie wnioskodawca był zatrudniony w Fabryce (...) w okresach:

-13.05.1993 – 31.10.2002 – w pełnym wymiarze czasu pracy – na stanowiskach ślusarz – blacharz, spawacz- ślusarz (po 14.11.1991 miał 1112 dni okresów nieskładkowych)

- 20.05.2003 – 31.03.2004 r – w niepełnym wymiarze czasu pracy -1/2

- 1.04.2004 – 31.08.2009 – w pełnym wymiarze czasu pracy – na stanowiskach: spawacz, ślusarz, hydraulik.

Posiada za ten okres angaże:

- 13.05.1993 – ślusarz- blacharz

-1.07.1993 – ślusarz – blacharz

-1.10.1994 – spawacz- ślusarz

- 1.04.195 – spawacz, ślusarz

- 1.11.1995 - spawacz- ślusarz

- 1.02.1997 - spawacz- ślusarz

- 1.09.1997 - spawacz- ślusarz

- 29.01.1999 - spawacz- ślusarz

- 4.01.1999 - spawacz- ślusarz

-1.06.1999 – ślusarz

- 20.05.2003 - spawacz- ślusarz

- 20.06.2003 - spawacz- ślusarz

- 1.08.2003 - spawacz- ślusarz

- 1.11.2003 - spawacz- ślusarz

- 1.01.2004 - spawacz- ślusarz

-1.04.2004 – spawacz, ślusarz, hydraulik

- 1.08.2004 - spawacz, ślusarz, hydraulik

- 1.11.2005 – dodatkowe obowiązki w postaci dozoru węzła cieplnego (w sezonie grzewczym)

- 1.10.2006 - spawacz, ślusarz, hydraulik

- 1.08.2007 - spawacz, ślusarz, hydraulik

- 1.01.2008 - spawacz, ślusarz, hydraulik

- 1.09.2008 - spawacz, ślusarz, hydraulik

Zatem nie zajmował zgodnie z dokumentacją osobową wyłącznie stanowiska spawacza.

Także zgodnie z zakresem obowiązków z dnia 1.02.1997 r ubezpieczony był zobowiązany na stanowisku pracy do wykonywania detali oraz części do wyrobu finalnego zgodnie z dokumentacją i procesem technologicznym, zapewnić należytą jakość wykonywanych detali, dbać o prawidłową eksploatację obrabiarek oraz o porządek i czystość na stanowisku pracy, a w maju 2003 został przeszkolony na stanowisku pracy – ślusarnia (obróbka ręczna).

Także z poczynionych na podstawie zeznań świadków oraz samego wnioskodawcy ustaleń wynika, że okresie zatrudnienia w F. (...) (poprzednio P. (...)), zakładach produkujących szlifierki wnioskodawca spawał osłony, całe oblachowanie, było też dużo lutowania. Lutował palnikiem gazowym na mosiądz. Hartował prowadnice za pomocą gazu. To nie było spawanie. To było polepszanie wartości materiału. Była do tego specjalna maszyna, palniki nagrzewały prowadnice, a za palnikami szła woda, która utwardzała materiał. Zajmowało to ok. ¼ czasu pracy. Wypalał palnikiem arkusze. Jako hydraulik spawał rury, wykonywał też inne czynności, w szczególności w czasie awarii. Jako ślusarz ciął blachę, szykował do spawania, wykańczał spawanie. Hartowanie i obróbka ślusarska była wykonywana 1-2 razy w miesiącu po 2-3 dni. W okresie zimowym były przestoje, były zimy, gdzie przestój trwał 2-3 tygodnie. Spawanie zajmowało mu 70%czasu pracy, a pozostałe czynności – 30 %.

Wnioskodawca przedstawił co prawda świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych, przy czym tylko za okres 1.04.2004 – 31.08.2009, ale należy zwrócić uwagę, iż świadectwo pracy w warunkach szczególnych wydane pracownikowi przez pracodawcę z zachowaniem warunków przewidzianych normą § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. stanowi domniemanie i podstawę do przyjęcia, iż okres pracy w nim podany jest okresem pracy w warunkach szczególnych. Samo jednakże posiadanie świadectwa pracy potwierdzającego wykonywanie zatrudnienia w warunkach szczególnych organu rentowego nie wiąże i nie przesądza automatycznie o przyznaniu świadczenia na podstawie art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach w postępowaniu sądowym traktuje się jako dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c., który stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokument taki może być więc weryfikowany pod kątem prawdziwości wskazanych w nim faktów /por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 4 listopada 2008 r. sygn. III AUa 3113/08, opubl. LEX nr 552003; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 30 listopada 2006 r. sygn. III AUa 466/06, opubl: Orzecznictwo Sądu Apelacyjnego w Katowicach rok 2007, Nr 3, poz. 8; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 24 września 2008 r. sygn. III AUa 795/08, opubl: Orzecznictwo Sądów Apelacji B. rok 2008, Nr 4, str. 60/. Jednocześnie w judykaturze ugruntowane jest stanowisko, iż regulacja § 2 statuująca ograniczenia dowodowe nie ma zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym nawet zeznaniami świadków /por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. III UZP 5/85; uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84; wyrok Sądu Najwyższego z 30 marca 2000 r. II UKN 446/99, opubl. OSNAPiUS 2001, nr 18, poz. 562/.

Wobec powyższego wnioskodawca nie wykazał, aby w pełnym wymiarze czasu pracy, w spornych okresach zatrudnienia wykonywał pracę spawacza.

Mając na względzie powyższe, na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego i art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd oddalił odwołanie wnioskodawcy, wobec niewykazania co najmniej 15 – letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.