Sygn. akt V U 1428/13
Dnia 10 kwietnia 2014 r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie :
Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski
Protokolant Anna Werner-Dudek
po rozpoznaniu w dniu 04 kwietnia 2014 r. w Kaliszu
odwołania S. C.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.
z dnia 13 września 2013 r. i z dnia 04 listopada 2013 r. Nr (...)
w sprawie S. C.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.
o emeryturę
1. Zmienia zaskarżone decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 13 września 2013 r. i z dnia 4 listopada 2013 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje odwołującemu S. C.prawo do emerytury poczynając od dnia (...).
2. Zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. na rzecz odwołującego S. C. kwotę 120 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Decyzjami z dnia 13 września 2013 r. i z dnia 4 listopada 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.odmówił S. C.prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych albowiem wnioskodawca nie osiągnął wymaganego okresu takiej pracy. Tym samym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w (...) w O.w latach 1974-93.
Odwołania od każdej z powyższych decyzji złożył S. C. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu spornego okresu jako okresu pracy w warunkach szczególnych.
Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołań.
Sąd ustalił, co następuje:
Odwołujący S. C., urodzony dnia (...), w okresie 26.04.1972 – 8.04.1974 odbywał zasadniczą służbę wojskową. Przed podjęciem odbywania służby, odwołujący był od dnia 5 lipca 1971 r. pracownikiem (...) ( dowód: świadectwo pracy, książeczka wojskowa w aktach ZUS o ustalenie wartości kapitału początkowego).
W okresie 29.04.1974 r. – 30.06.1994 r. był pracownikiem (...) w O.zatrudnionym początkowo jako ślusarz a od września 1977 r. na stanowisku spawacza. Powierzenie tego ostatniego stanowiska poprzedzone zostało ukończeniem przez odwołującego w maju 1977 r. kursu spawacza. Taki rodzaj prac odwołujący, z przerwą w okresie 01.02.1982 r. – 31.08.1983 r. (praca w charakterze instruktora), wykonywał zasadniczo aż do rozwiązania stosunku pracy w czerwcu 1994 r. przy czym okresowo wskazywane było odwołującemu stanowisko montera konstrukcji stalowych w ramach inwestycji realizowanych przez pracodawcę względnie w ramach podpisanych przez odwołującego umów o wykonywanie prac w ramach budownictwa eksportowego na terenie Czechosłowacji i NRD z firmami realizującymi takie inwestycje. W ramach istniejącego stosunku pracy z Przedsiębiorstwem, odwołujący był kierowany do prac w charakterze spawacza montera w okresach: 19.06- 15.09.1984 r., 20.01.1988 r. – 28.02.1990 r. przez jednostki zewnętrzne będące wykonawcami prac na terenie konkretnej budowy. W okresie 12.06 – 27.09.1987 r. jednostką kierującą był macierzysty pracodawca. W okresie oddelegowania do pracy za granicą odwołujący wykonywał prace spawalnicze konstrukcji stalowych na wznoszonych obiektach przemysłowych (dowód: świadectwo pracy, umowy o pracę w ramach budownictwa eksportowego, zeznania świadków: J. K., S. H., Z. K., S. K., zeznania odwołującego, dekrety płacowe w aktach osobowych).
Wskazane wyżej prace na stanowisku spawacza i na stanowisku montera konstrukcji stalowych odwołujący wykonywał każdego dnia roboczego w wymiarze co najmniej 8 godzin dziennie. Praca montera konstrukcji stalowych w wykonaniu odwołującego polegała na spawaniu poszczególnych elementów konstrukcji nośnej wznoszonych obiektów (dowód: zeznania świadków j.w.).
W okresach: 01 – 31.07.1992 r., 05 – 31.07.1993 r., 18.10 – 26.11.1993 r. odwołujący korzystał z urlopu bezpłatnego (dowód: wnioski o urlop bezpłatny w aktach osobowych).
Odwołujący na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymuje się łącznym okresem składkowym i nieskładkowym w rozmiarze 27 lat i 2 miesiące i 4 dni. Uznany przez ZUS staż pracy odwołującego w warunkach szczególnych do wskazanego wyżej dnia to 3 lata 3 miesiące i 22 dni, przypadający w latach 1971 – 72, i 1996 – 98. Odwołujący nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.
(bezsporne)
Ustalając powyższy stan faktyczny sąd dał wiarę przedłożonym w ZUS-ie: świadectwu pracy oraz zeznaniom świadków ale za wyjątkiem tej części, w której świadkowie podawali okoliczności o nieprzerwanej pracy odwołującego w charakterze spawacza od uzyskania uprawnień. Ta część tych zeznań pozostaje w sprzeczności z wnioskiem odwołującego o przeniesienie na stanowisko instruktora jak i z odpowiednim aktem zakładowym przenoszącym odwołującego do pracy w warsztacie przyzakładowej szkoły zawodowej. Sąd nie dał wiary świadectwu pracy w warunkach szczególnych w zakresie w jakim pomija okres pracy w charakterze spawacza przed 1980 rokiem. Zarówno dekrety płacowej jak i książeczka spawacza wskazują jednoznacznie, iż odwołujący taką pracę zaczął od września 1977 r. Poza tym o takiej pracy odwołującego zeznają słuchani w sprawie świadkowie. Niewiarygodna jest również adnotacja zawarta w omawianym świadectwie pracy w warunkach szczególnych o pracy odwołującego w okresie 01.08.1980 r. – 31.01.1982 r. w charakterze montera konstrukcji stalowych. Dekret płacowy opatrzony datą 01.08.1980 r. znajdujący się w aktach osobowych jak znajdujący się tamże dekret z dnia 19.08.1981 r. wskazują na stanowisko spawacza. Kolejny dekret przesuwający odwołującego z dniem 01.02.1982 r. do pracy w charakterze instruktora także wskazuje na stanowisko spawacza.
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz. U. nr 162 poz.1118 z póz. zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.
Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:
okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;
oraz
okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.
Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.
Wiek emerytalny, o którym mowa w art. 32 ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.
Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach (Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej "wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi (okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym). W myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:
1. osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,
2. ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.
Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentacji pracowniczej, wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący wykonywał co najmniej od dnia 1 września 1977 r. do dnia 31 stycznia 1982 r. oraz od dnia 1 września 1983 r. do dnia 30 czerwca 1994 r. prace spawalnicze konstrukcji stalowych wznoszonych przez pracodawcę obiektów przemysłowych. Takie prace odwołujący wykonywał także na rzecz jednostek kierujących w okresie skierowania do pracy za granicą: na terenie NRD i Czechosłowacji. Z tego okresu wyłączeniu podlegały wskazane wyżej okresy urlopu bezpłatnego wynoszące w sumie 3 miesiące i 6 dni. Zatem okres pracy odwołującego w charakterze spawacza w latach 1977 – 94 z wyłączeniem okresów urlopu bezpłatnego wynosi 14 lat 10 miesięcy i 24 dni.
Te prace spełniały warunek wymieniony w wykazie A dział XIV pkt. 12 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Prace takie odwołujący wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy. Łączny okres wykonywania takiej pracy w powiązaniu z okresem uznanym przez ZUS sprawi, iż spełniona została przesłanka co najmniej 15-letniej pracy w warunkach szczególnych. Cały badany okres pracy w warunkach szczególnych przypada przed dniem 1 stycznia 1999 r.
Poza sporem pozostawało spełnienie przez odwołującego pozostałych warunków koniecznych do przyznania emerytury. Odwołujący legitymował się na dzień 1 stycznia 1999 r. ponad 27-letnim okresem ubezpieczenia i w chwili wydawania orzeczenia miał rozwiązany stosunek prac. Miał również ukończony 60-ty rok życia.
Zaskarżone decyzje podlegały więc zmianie jak w punkcie 1 sentencji wyroku.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., oraz § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. Nr 163, poz.1349 ze zm.) uznając, iż nakład pracy pełnomocnika procesowego uzasadnia przyznanie wynagrodzenia w kwocie odpowiadającej dwukrotności stawki minimalnej.