WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: st. sekr. sądowy Jerzy Stępień

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania E. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 26 września 2012 roku nr (...)

w sprawie E. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się E. N. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 października 2012 r. na okres dwóch lat.

Sygn. akt IVU 1153/12

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 4 października 2013 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 26 września 2012 r. odmówił E. N. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 21.09.2012 r. został uznany za zdolnego do pracy.

E. N. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ stan zdrowia nie pozwala mu na wykonywanie zatrudnienia i nie uległ poprawie.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. N. urodzony (...)r., z wykształceniem podstawowym, pracował jako kierowca autobusu. Odwołujący w okresie od 10.08.1999 r. do 31.08.2000 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W okresie od 19.08.2006 r. do 30.09.2009 r. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a od 01.10.2009 r. do 30.09.2012 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 17.07.2012 r. wystąpił z wnioskiem o rentę.

(dowód: wniosek z dnia 17.07.2012 r. –k. 138 ar czII).

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u E. N. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu pulmonologii, reumatologii, kardiologii i neurologii.

Na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegli neurolog, kardiolog i reumatolog stwierdzili, że odwołujący choruje na:

- nadciśnienie tętnicze II stopnia PTNT, pierwotne, łagodne bez udokumentowanych istotnych zmian narządowych,

- dnę moczanową bez upośledzenia funkcji narządu ruchu,

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa w odcinku szyjnym, piersiowym i lędźwiowym z okresowym zespołem bólowym bez ograniczenia ruchomości kręgosłupa,

- otyłość,

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującej schorzenia oraz stopień ich nasilenia biegli uznali, że odwołujący jest zdolny do pracy zgodnie z kwalifikacjami.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, w badaniu przedmiotowym stwierdza się podwyższone wartości ciśnienia tętniczego, otyłość wydłużony wydech. Poza tym bez zmian patologicznych. Schorzenia stwierdzone u odwołującego nie ograniczają w znacznym stopniu jego sprawności. Dna moczanowa jako schorzenie metaboliczne wymaga stosowania diety, a zaostrzenie dolegliwości może odbywać się w ramach czasowej niezdolności do pracy.

/ dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 10-13 as/.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły pulmonolog rozpoznał u odwołującego:

- przewlekłą obturacyjną chorobę płuc,

- przewlekłą niewydolność oddechową,

- przewlekłą zatorowość płucną w 1993 r.,

- przebytą gruźlicę płuc w 1991 r.,

- nawracające krwioplucie,

- nadciśnienie tętnicze,

- stan po zapaleniu żył głębokich kończyn dolnych w 1993 r.,

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z licznymi dyskopatiami,

- dnę moczanową,

- otyłość.

Z powodu rozpoznanych schorzeń pulmonologicznych oraz stopnia ich nasilenia biegły uznał odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy nadal tj. od 01.10.2012 r. do 30.09.2014 r.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, przewlekła obturacyjna choroba płuc ma charakter postępujący i nieodwracalny. Nie rokuje powrotu do zdrowia i odzyskania zdolności do pracy. Wymaga stałego leczenia pulmonologicznego i kontroli. Obciążający jest również wywiad pulmonologiczny, przebyta zatorowość płucna i nawracające krwioplucie. Przewlekła niewydolność oddechowa utrzymuje się od wielu lat od 1991 r., z tego powodu leczy się systematycznie i w sposób stały zażywa leki wziewne. Lepszy wynik jednego badania gazometrycznego nie dowodzi poprawy stanu zdrowia. Utrzymujące się krwioplucie w okresach zaostrzeń może mieć związek z przebytą zatorowością płucną, pomimo braku zmian w obrazie rtg klatki piersiowej. Wielokrotne hospitalizacje i systematyczne leczenie z powodu niewydolności oddechowej, pozwalają uznać, że istniejący stan upośledzenia funkcji organizmu utrzymuje się od kilku lat. Schorzenie ma charakter postępujący i nie rokuje poprawy. Istnieje mała tolerancja wysiłku fizycznego. Odwołujący kilkakrotnie miał wykonane badanie spirometryczne – ich wyniki były różne w większości wykazywały zaburzenia wentylacji typu obturacyjnego średniego stopnia.

/dowód: opinia sądowo-lekarska – k. 19-21 as,

uzupełniająca opinia sądowo-lekarska –k. 32 as/

Odwołujący nie kwestionował opinii. Organ rentowy wniósł zarzuty do opinii biegłego pulmonologa i domagał się dopuszczenia dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy. Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej tego samego biegłego celem ustosunkowania się do zarzutów. Organ rentowy kwestionował także opinie uzupełniającą biegłego pulmonologa i domagał się dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego tej specjalności.

Sąd pominął zarzuty organu rentowego uznając jej jedynie za polemikę ze stanowiskiem biegłego, które w ocenie Sądu było przekonujące i należycie uzasadnione. Z tych samych powodów Sąd oddalił wniosek dowodowy organu rentowego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy.

Wydane w tym zakresie opinie biegłych sądowych Sąd uznał za trafne i dostatecznie wyjaśniające przedmiot sporu, gdyż zostały wydane przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołująca, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej. Opinie biegłych w ocenie Sądu spełniają wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. W szczególności Sąd oparł się na opinii biegłego pulmonologa i jej uzupełnieniu.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie E. N. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 26 września 2012 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też stan jego zdrowia uległ zmianie, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

Sąd w oparciu o opinię biegłego lekarza pulmonologa i jej uzupełnienie sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej stwierdził u ubezpieczonego istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż E. N. z uwagi na obecne schorzenia pulmonologiczne spełnia warunek w postaci częściowej niezdolności do pracy okresowo od dnia 01.10.2012 na okres 2 lat i jednocześnie nie rokuje zdolności do przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę przewlekły charakter schorzenia.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 kpc należało orzec jak sentencji wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 26 września 2012 r. przyznając E. N. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.10.2012 r. na okres 2 lat.