WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania W. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 6 lutego 2014 roku nr (...)

w sprawie W. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu W. C. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 30 sierpnia 2013 roku na okres dwóch lat.

Sygn. akt IVU 271/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 9 czerwca 2014 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 6 lutego 2014 r. odmówił W. C. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swej decyzji organ rentowy powołując się na art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2004 r. Nr 39 poz. 353 z póź. zm.) wskazał, iż komisja lekarska ZUS - orzeczeniem z dnia 13.01.2014 r. stwierdziła, że odwołujący jest zdolny do pracy.

W. C. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, w którym domagał się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ stan zdrowia uległ pogorszeniu. Nie jest w stanie podjąć zatrudnienia.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W. C. urodzony w dniu (...)r. ma wykształcenie zawodowe o specjalności dekarz, pracował jako pracownik fizyczny, dekarz, murarz-blacharz, obecnie pracuje jako placowy na stacji paliw. Odwołujący pobierał od dnia 07.06.2000 r. do 30.06.2002 r. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a następnie od dnia 01.07.2002 r. do dnia 28.02.2010 r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W okresie od 30.08.2011 r. do 31.01.2012 r. pobierał zasiłek dla bezrobotnych. W okresie od 01.02.2012 r. do 28.02.2013 r. pracował jako pracownik budowy. W dniu 12.08.2013 r. odwołujący złożył do organu rentowego wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u W. C. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu kardiologii i neurologii.

Biegły sądowy kardiolog i neurolog na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej stwierdzili, że u odwołujący choruje na:

- zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego z wielopoziomową dyskopatią na poziomach L1-L2,L2-L3,L3-L4,L4-L5,

- zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa lędźwiowego obecnie z objawami rwy kulszowej prawostronnej,

- zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego kręgosłupa z dyskopatią na poziomie C5-C6, C6-C7 z ograniczeniem ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa,

- zawroty głowy do dalszej diagnostyki,

- świeżo rozpoznana cukrzyca nie leczona,

- nadciśnienie tętnicze II stopnia PTNT,

- dławicę piersiową stabilną CCS II,

- przebyty zawał serca w grudniu 1999 r.,

- ślepotę oka prawego,

- niedosłuch obustronny zaprotezowany,

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującego schorzenia neurologiczne oraz stopień ich nasilenia biegli uznali go za całkowicie niezdolnego do pracy okresowo od 30.08.2013 r. do 30.08.2015 r. nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, obecnie schorzenia neurologiczne powodują niezdolność do pracy. Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią powodują obecnie bóle odcinka lędźwiowego kręgosłupa z bólami korzeniowymi w prawej kończynie dolnej. Jest w trakcie diagnostyki i leczenia schorzeń kręgosłupa. Stwierdzone zmiany zwyrodnieniowe w kręgosłupie szyjnym i lędźwiowym stanowią przeciwwskazanie do podjęcia pracy w charakterze pracownika fizycznego. Schorzenie ogranicza sprawność odwołującego czyniąc go długotrwale niezdolnym do podjęcia pracy zgodnej z kwalifikacjami. Ze względu na niskie kwalifikację oraz wiek, nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Stwierdzone zawroty głowy, w połączeniu z obustronnym niedosłuchem oraz ślepotą oka prawego stanowi przeciwwskazanie do zatrudnienia odwołującego w charakterze pracownika budowlanego. Wymaga podjęcia leczenia świeżo rozpoznanej cukrzycy oraz wymaga diagnostyki zaobserwowanych zawrotów głowy. Schorzenia kardiologiczne nie powodują niezdolności do pracy.

/ dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 14-17 as/.

Wydaną w tym zakresie opinie biegłych sądowych Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydane przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinia biegłych w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie W. C. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 06.02.2014 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie czy ubezpieczony, ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też jest zdolny do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej ZUS i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

W toku postępowania sądowego ubezpieczony został poddany badaniu przez biegłego kardiologa i neurologa. Sąd w oparciu o opinie biegłych stwierdził, że odwołujący z powodu schorzeń neurologicznych jest całkowicie niezdolny do pracy na okres 2 lat od 30.08.2013 r. Odwołujący jest całkowicie niezdolny do pracy i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu. Odwołujący choruje na: zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego z wielopoziomową dyskopatią na poziomach L1-L2,L2-L3,L3-L4,L4-L5, zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa lędźwiowego obecnie z objawami rwy kulszowej prawostronnej, zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego kręgosłupa z dyskopatią na poziomie C5-C6, C6-C7 z ograniczeniem ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa, zawroty głowy do dalszej diagnostyki. Stwierdzone zawroty głowy, w połączeniu z obustronnym niedosłuchem oraz ślepotą oka prawego stanowi przeciwwskazanie do zatrudnienia odwołującego w charakterze pracownika fizycznego w tym pracownika budowlanego. Wymaga podjęcia leczenia świeżo rozpoznanej cukrzycy oraz wymaga diagnostyki zaobserwowanych zawrotów głowy.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 2 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołująca spełnia przesłanki z art. 57 w zw. z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 kpc należało orzec jak w wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 6 lutego 2014 r.