Sygn. akt IX W 1703/14
Dnia 11 czerwca 2014 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik
Protokolant: Kalina Pawełko
w obecności oskarżyciela publ. M. N.
po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2014 r. sprawy
1. J. B. (1)
syna M. i M. z domu M.
ur. (...) w O.
2. M. G. (1)
córki J. i B. z domu C.
ur. (...) w O.
obwinionych o to, że:
w dniu 19 stycznia 2014 r., o godz. 16 42 w O. ul. (...), w sklepie (...) działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży sukienki wieczorowej, skórki pomarańczowej, świecy zapachowej, 2 szt. (...), 2 szt. Piwa (...), 3 szt. masła (...), 2 szt. (...) o łącznej wartości 119,48 zł na szkodę (...) S. A.
- tj. za wykroczenie z art. 119 § 1 kw
ORZEKA:
I. obwinionych J. B. (1) i M. G. (1) uznaje za winnych popełnienia zarzucanego im czynu i za to na podstawie art. 119 § 1 kw skazuje ich na kary po 30 (trzydzieści) dni aresztu;
II. na podstawie art. 119 § 4 kw orzeka wobec obwinionych środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S. A. kwoty 119,48 (sto dziewiętnaście i 48/100) złotych;
III. na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionych od kosztów postępowania i opłaty.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 19 stycznia 2014 r. ok. godz. 16 30 obwiniona M. G. (1) oraz jej mąż - obwiniony J. B. (1) przebywali w sklepie (...) przy ul. (...) w O.. Obwinieni mieli sklepowy koszyk, do którego wkładali początkowo różne towary przemieszczając się po sklepie. Po pewnym czasie, w miejscu, o którym wiedzieli, że jest słabo widoczne przez kamery monitoringu sklepowego zaczęli przekładać te towary do dużej torby niesionej przez M. G. Po pewnym czasie obwiniony J. B. wziął dla niepoznaki (...) za którą zapłacił w kasie, natomiast M. G. opuściła sklep nie płacąc za towar wyniesiony w torbie. W momencie kiedy obwiniony opuszczał sklep został spostrzeżony przez pracownika ochrony, który znał go z wcześniejszych podobnych zdarzeń. Zaczął on wówczas sprawdzać monitoring sklepowy i ujawnił, że obwinieni dokonali przedmiotowej kradzieży. Kiedy 3 dni później obwinieni ponownie pojawili się w tym samym sklepie zostali zatrzymani przez pracowników ochrony i wezwana została policja. Po przeprowadzeniu dokładnych wyliczeń okazało się że obwinieni dokonali kradzieży różnych produktów na łączną kwotę 119,48 zł.
(Dowód: zeznania świadków: L. M. k.36v, A. B. – k. 36, M. S. – k.36v; notatka urzędowa – k. 6, 8, 16; zawiadomienie – k. 5; pokwitowanie - k. 8; płyty CD –k. 17, 18– k. 11, 12; dane o karalności – k. 24, 26-27, 28, 29).
Obwinieni zarówno na etapie czynności wyjaśniających, jak i na rozprawie nie składali wyjaśnień. Prawidłowo zawiadomieni o terminie rozprawy nie stawili się na nią i nie nadesłali usprawiedliwienia
Sąd zważył, co następuje:
Zebrany w niniejszej sprawie i przeprowadzony na rozprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje na sprawstwo obwinionych i ich zawinienie .
Z jednoznacznych logicznych i jasnych zeznań świadków – doświadczonych pracowników ochrony sklepu – (...). M. i M. S. wynika niezbicie, że obwinieni chodzili po terenie sklepu wspólnie i o ile początkowo towary brane ze sklepowych półek wkładali do sklepowego koszyka, o tyle później wykorzystując miejsce słabo widoczne przez kamery zaczęli przekładać te rzeczy do torby niesionej przez M. G.. Z zeznań tych świadków wynika wyraźnie, że obwinieni działali wspólnie i w porozumieniu, a dokonany później zakup przez J. B. butelki (...) miał jedynie ukryć faktyczne zamiary obwinionych.
W ocenie Sądu nie ma żadnych racjonalnych podstaw do odmówienia wiarygodności relacji tych świadków. Są to osoby zupełnie obce dla obwinionych, a ich relacje są w pełni obiektywne i Sąd nie dopatrzył się w nich żadnych cech, które mogłyby je dyskredytować. Z zeznaniami tych świadków w pełni korespondują zeznania świadka – funkcjonariusza Policji. Nie był on wprawdzie bezpośrednim świadkiem zarzucanej obwinionym kradzieży ale miał możliwość wysłuchania niejako „na gorąco” relacji pracowników ochrony. Zdaniem Sądu również i zeznania tego świadka są w pełni wiarygodne i zasługują na wiarę.
Należy z całą mocą podkreślić, że z opisanymi wyżej dowodami w pełni korespondują dowody, co do których wiarygodności nie można mieć żadnych zastrzeżeń, a mianowicie nagrania z kamer monitoringu sklepu. Mimo, że obwinieni bardzo starali się znaleźć miejsce niewidoczne dla kamer aby ukryć proceder chowania kradzionych towarów do torby obwinionej udało się im to jedynie częściowo. O godzinie 16 42’27’’ na nagraniu z kamery(...) widać jak obwinieni oglądają sukienki na jednym z działów i widać wówczas jak wypchaną już torbę niesie M. G.. Porównując tę torbę z jej stanem widocznym na wcześniejszych ujęciach z innych kamer nie sposób nie zauważyć widocznej gołym okiem różnicy.
W świetle wskazanych wyżej dowodów oraz innych dowodów w postaci dokumentów, wina obwinionych jest jednoznaczna i została im dowiedziona. Wynika z nich, że obwinieni w momencie zaboru rzeczy działali wspólnie i w porozumieniu.
. W przedmiotowej sprawie obwinieni, w momencie schowania towaru do torby M. G. wyjęli te rzeczy spod władztwa właściciela tj. przedsiębiorstwa (...) i jednocześnie objęli je we faktyczne władanie, co było ich celem. Jest to przesłanka wystarczająca, a zarazem konieczna dla uznania, że obwinieni swoim zachowaniem wyczerpali znamiona wykroczenia określonego w art. 119 § 1 k.
Sąd wymierzając obwinionym kary po 30 dni aresztu kierował się dyrektywą zawartą w art. 33 kw. Wymierzone kary uzasadnia w szczególności wielokrotna uprzednia karalność obojga obwinionych za identyczne wykroczenia przeciwko mieniu (k. 28, 29), rozmiar wyrządzonej szkody, stopień winy (wykroczenie kradzieży jest wykroczeniem umyślnym - sprawcy działali z zamiarem bezpośrednim) oraz sposób życia przed popełnieniem wykroczenia, którzy z dokonywania tego typu kradzieży uczynili sobie sposób na życie oraz popełnienie czynu w sposób zuchwały i jawny.
. W ocenie Sądu wymierzone obwinionym kary mają przede wszystkim walor prewencyjny i wychowawczy. Skoro obwinieni z dotychczas orzekanych kar o charakterze wolnościowym nic sobie nie robili może tego typu kara będzie dla nich stosowną nauką i wdroży ich do przestrzegania porządku prawnego i powstrzyma od ponownych podobnych zachowań.
Z racji na to, że szkoda wyrządzona tym czynem nie została naprawiona Sąd orzekł wobec obojga obwinionych środek karny w postaci obowiązku naprawienia tej szkody na rzecz pokrzywdzonego.
Ze względu na trudną sytuację materialną obwinieni zostali zwolnieni od kosztów postępowania i opłat.