Sygn. akt II K 696/13
1 Ds. 1071/13
Dnia 29 maja 2014 r.
Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej Wydział II Karny, w składzie:
Przewodniczący: SSR Radosław Gluza
Protokolant: Stanisława Kwapińska
przy udziale prokuratora Marka Rogowskiego z Prokuratury Rejonowej w Środzie Śląskiej
po rozpoznaniu na rozprawie dnia 22 maja 2014 r.
sprawy M. K. (K.)
syna R. i J. zd. K.
ur. (...) we W.
oskarżonego o to, że
I. w dniu 28 lipca 2013r. w miejscowości M. gm. K. umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując motorowerem m-ki R. o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości 1,8% alkoholu etylowego we krwi jechał jezdnią ul. (...) od strony miejscowości S. w kierunku miejscowości M. bez zachowania bezpieczniej prędkości, skutkiem czego na wysokości posesji nr (...) na łuku drogi stracił panowanie nad kierowanym pojazdem, zjechał na lewe pobocze i uderzył w barierkę energochłonną powodując u pasażera G. M. (1) obrażenia ciał w postaci urazu głowy, rany na kończynach dolnych, uszkodzenia torebki stawowej stawu kolanowego lewego oraz złamania kości udowej lewej co skutkowało naruszeniem czynności narządów ich ciała na okres powyżej 7 dni,
tj. o przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 k.k.;
II. w tym samym miejscu i czasie będąc w stanie nietrzeźwości mając 1,8 % alkoholu etylowego we krwi prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny motorower m-ki R. nr rej. (...),
tj. o przestępstwo z art. 178 a § 1 k.k.;
orzeka:
I. uznaje oskarżonego M. K. za winnego tego, że w dniu 28 lipca 2013r. w miejscowości M., gm. K.umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, powodując nieumyślnie wypadek, w ten sposób, że będąc w stanie nietrzeźwości 1,8 promila alkoholu etylowego we krwi, prowadził w ruchu lądowym motorower m-ki (...)o nr rej. (...), w rezultacie czego jadąc jezdnią ul. (...)od strony miejscowości S.w kierunku miejscowości M., na wysokości posesji nr (...), na łuku drogi w prawo, utracił panowanie nad kierowanym pojazdem, zjechał na lewe pobocze i uderzył w barierkę energochłonną, powodując u pasażera G. M. (2)obrażenia ciała w postaci urazu głowy, rany na kończynach dolnych, uszkodzenia torebki stawowej stawu kolanowego lewego oraz złamania kości udowej lewej, które skutkowały naruszeniem czynności narządów jego ciała na czas przekraczający 7 dni, tj. popełnienia przestępstwa z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. i za to, na podstawie tych przepisów, wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 3 (trzech) lat próby;
III. na podstawie art. 42 § 2 k.k. oraz art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego M. K. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat;
IV. na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża oskarżonego M. K. kosztami postępowania, a w tym zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie w wysokości 3.376,94 zł i na podstawie art. 2 ust 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. nr 49 poz. 223 z późn. zm.) wymierza mu opłatę w kwocie 180 zł.
Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
W godzinach nocnych w dniu 28 lipca 2013r. oskarżony M. K.przebywał ze znajomymi na przystanku autobusowym w M.. W pewnej chwili podjechał do niego kolega G. M. (1), który prowadził własny motorowerem m-ki (...)o nr. rej. (...).
Dowód:
wyjaśnienia oskarżonego M. K., k. 105, 140 – 141,
zeznania świadka G. M. (2), k. 44, 141.
M. K. usiadł na motorowerze na miejscu pasażera i wspólnie z G. M. (2) pojechali do sklepu (...) w S..
Dowód:
wyjaśnienia oskarżonego M. K., k. 105, 140 – 141,
zeznania świadka G. M. (2), k. 44, 141.
Po zrobieniu zakupów oskarżony poprosił G. M. (2) o to aby pozwolił mu prowadzić pojazd, mimo że wiedział o tym, że znajduje się pod wpływem alkoholu, jaki spożywał w dużych ilościach do wczesnych godzin porannych.
Dowód:
częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. K., k. 105, 140 – 141.
G. M. (1) przystał na prośbę kolegi i w drodze powrotnej do M. zajął miejsce pasażera, natomiast M. K. kierował motorowerem. Mężczyźni nie mieli założonych kasków na głowach. Oskarżony jechał pojazdem z prędkością przekraczającą 40 km/h, oddalając się od znajomej A. K., poruszającej się na skuterze w tym samym kierunku.
Dowód:
wyjaśnienia oskarżonego M. K., k. 105, 140 – 141,
zeznania świadka G. M. (2), k. 44, 141,
zeznania świadka A. K., k. 32, 142.
Około godziny 22.55 M. K., prowadził motorower w miejscowości M. jadąc ulicą (...) ok. 3 kilometry od sklepu spod którego wyruszył. Po dojechania do łuku drogi biegnącego w prawo, na wysokości posesji nr (...) oskarżony rozpoczął gwałtowne hamowanie, co skutkowało zablokowaniem kół w motorowerze. W wyniku tego jego pojazd pojechał na wprost i uderzył w barierkę energochłonną, znajdującą się na poboczu po lewej stronie jezdni.
Dowód:
zeznania świadka A. K., k. 32, 142.
częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. K., k. 105, 140 – 141,
częściowo zeznania świadka G. M. (2), k. 44, 141,
protokół oględzin pojazdu, k. 3 – 4,
protokół oględzin miejsca wypadku, k. 5 – 8,
opinia zespołowa biegłych z zakresu wypadków komunikacyjnych oraz medycyny sądowej, k. 74 – 77.
Po uderzeniu w barierkę M. K. i G. M. (1) spadli z motoroweru na podłoże, zaś ich pojazd przemieścił się na jezdnię, pozostając na lewym pasie ruchu.
Dowód:
protokół oględzin miejsca wypadku, k. 5 – 8,
zeznania świadka A. K., k. 32, 142.
Po krótkim czasie na miejsce zdarzenia przyjechała A. K.. Podeszła do mężczyzn, którzy byli nieprzytomni i po sprawdzeniu, że oddychają zaczęła trąbić po pomoc. Po chwili zbiegli się ludzie, którzy telefonicznie wezwali Pogotowie (...).
Dowód:
zeznania świadka A. K., k. 32, 142.
W czasie zaistniałego wypadku M. K. i G. M. (1) znajdowali się w stanie nietrzeźwości: oskarżony miał 1,8 promila alkoholu we krwi, natomiast jego kolega 0,9 promila alkoholu we krwi. Poza tym nie byli pod wpływem innych środków odurzających.
Dowód:
opinia z przeprowadzonych badań na zawartość alkoholu we krwi dot. M. K., k. 34 – 35,
opinia z przeprowadzonych badań na zawartość alkoholu we krwi dot. G. M. (2), k. 37 – 38,
sprawozdania z badań chemiczno – toksykologicznych, k. 49 – 50, 52 – 53.
W czasie zdarzenia panowały dobre warunki drogowe, jezdnia była sucha. Miejsce zdarzenia było oświetlone przez pobliską latarnię uliczną.
Dowód:
protokół oględzin miejsca wypadku, k. 5 – 8.
Pojazd m-ki (...)o nr. rej. (...). kierowany przez oskarżonego były sprawny technicznie.
Dowód:
protokół oględzin pojazdu, k. 3 – 4,
opinia techniczna, k. 68 – 71.
W wyniku zaistniałego wypadku G. M. (1) doznał urazu głowy, ran na kończynach dolnych, uszkodzenia torebki stawowej stawu kolanowego oraz złamania kości udowej lewej. Obrażenia te naruszyły czynności narządów jego ciała, na okres przekraczający siedem dni.
Dowód:
opinia sądowo – lekarska, k. 13 – 14.
M. K. nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami.
Dowód:
wyjaśnienia oskarżonego M. K., k. 105, 140 – 141.
Oskarżony M. K. ma 24 lata, jest kawalerem, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Oskarżony pracuje dorywczo w Niemczech uzyskując miesięcznie około 500 euro. M. K. był karany sądownie w 2011r. za występek z art. 278 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby.
Dowód:
wyjaśnienia oskarżonego M. K., k. 105, 140 – 141,
notatka urzędowa w trybie art. 213 § 1 k.p.k., k. 108,
informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 107.
Oskarżony M. K. przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, w których opisał okoliczności jego popełnienia.
Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie sąd oparł się w przeważającej mierze na wyjaśnieniach oskarżonego M. K. i zeznaniach świadka G. M. (2). Sąd jako zasługujące na uwzględnienie uznał ich pierwsze relacje złożone na etapie postępowania przygotowawczego, które korespondowały ze sobą, stanowiąc spójny i logiczny opis zdarzenia. Sąd nie dał natomiast wiary wyjaśnieniom M. K. oraz zeznaniom G. M. (2), w zakresie w jakim będąc przesłuchani na rozprawie w sposób częściowo odmienny niż w toku dochodzenia, opisali przyczyny zaistniałego wypadku. Sąd uznał, że zmiana ich poprzednich relacji wynikała jedynie z chęci umniejszenia odpowiedzialności oskarżonego za popełnione przestępstwo.
Jako w pełni zasługujące na uwzględnienie sąd ocenił natomiast zeznania świadka A. K., która w toku całego postępowania przedstawiła spójny i konsekwentny opis zdarzenia. W zakresie odtworzenia stanu faktycznego w sprawie sąd oparł się wreszcie na dowodach o charakterze materialnym, wymienionych na pierwszej części uzasadnienia, co do których prawidłowości i rzetelności nie ma jakichkolwiek zastrzeżeń.
Dokonując oceny przedstawionych powyżej dowodów, sąd uznał, że sprawstwo i wina oskarżonego M. K. w zakresie przypisanego mu czynu z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. nie budzą wątpliwości.
Punktem wyjścia dla ustalenia odpowiedzialności karnej oskarżonego, było stwierdzenie naruszenia przez niego zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym. M. K.dokonał tego przekroczenia w sposób umyślny, decydując się na prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości, który był u niego wysoki, bo wynosił aż 1,8 promila alkoholu we krwi. Konsekwencją nietrzeźwości M. K.podczas prowadzenia przez niego w motoroweru m-ki (...), był nieumyślny wypadek drogowy. Oskarżony z racji odurzenia alkoholem, nie był bowiem w stanie w kierować bezpiecznie jednośladem, w rezultacie czego zjechał na łuku drogi na lewe pobocze i uderzył w barierkę energochłonną, powodując u pasażera G. M. (2)obrażenia ciała o skutkach opisanych w art. 157 § 1 k.k. Sąd nie znalazł podstaw do uznania, aby była inna przyczyny zaistniałego wypadku, niż stan nietrzeźwości oskarżonego.
Ustalając odpowiedzialność karną M. K. sąd dokonał zmiany kwalifikacji prawnej w zakresie zarzucanych mu czynów, uznając, że w istocie stanowią one jedno przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. Zdaniem sądu okoliczności sprawy nie dają podstaw do przypisania M. K. odrębnego czynu z art. 178a § 1 k.k.
Sąd wymierzając M. K. karę za przypisane mu przestępstwo baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości jego czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna osiągnąć wobec oskarżonego.
Zarówno stopień winy jak i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego były znaczne. W tym zakresie sąd miał na uwadze przede wszystkim rodzaj i charakter dobra naruszonego przestępstwem, sposób i okoliczności popełnienia czynu, w tym wagę obowiązków naruszonych przez M. K.. Jako okoliczność łagodzącą w zakresie wymiaru kary, sąd wziął pod uwagę postawę pokrzywdzonego, który nie wysuwa roszczeń pod adresem oskarżonego, jak również młody wiek oskarżonego i wyrażoną przez niego skruchę za popełnione przestępstwo. Mając powyższe na uwadze sąd uznał za zasadne wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia i ustalił ją na 1 rok, co stanowi zdaniem sądu sankcję o charakterze adekwatnym.
Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego M. K. kary pozbawienia wolności na okres trzech lat próby, uznając, iż zastosowanie środka probacyjnego spełni swe wychowawczo – prewencyjne cele i będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Stosownie do dyspozycji art. 69 § 2 k.k., zawieszając wykonanie kary, sąd wziął pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, a przede wszystkim dotychczasowy sposób życia oskarżonego.
W punkcie III wyroku Sąd Rejonowy na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzekł wobec M. K. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat. Dokonując powyższego rozstrzygnięcia sąd miał na uwadze treść przepisu art. 43 § 2 k.k., zgodnie z którym w razie skazania sprawcy za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, popełnione w stanie nietrzeźwości, orzeka się zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju oraz treść art. 43 § 1 k.k., zgodnie z którym zakaz prowadzenia pojazdów orzeka się w wymiarze od roku do 10 lat. Ustalając okres stosowania wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na 3 lata, Sąd Rejonowy uwzględnił szereg okoliczności. Kierując się wskazaniami art. 56 k.k., sąd wziął pod uwagę wyartykułowane w art. 53 k.k. dyrektywy wymiaru kary, a w szczególności cele zapobiegawcze i wychowawcze, które stosowanie środka karnego ma osiągnąć w stosunku do skazanego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Zdaniem sądu środek karny orzeczony wobec M. K. pozostaje adekwatny do czynu oskarżonego i odpowiada względom w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej. Trzyletni okres stosowania zakazu znajduje uzasadnienie w charakterze czynu oskarżonego, a w tym m.in. uwzględnia znaczną wysokość jego stanu nietrzeźwości. Czas na który orzeczono środek karny powinien pozwolić oskarżonemu na przemyślenie popełnionego czynu. Zarazem zakaz ten stanowić będzie wobec oskarżonego środek o charakterze prewencyjnym, tj. zapobiegający ponownemu dopuszczeniu się przekroczenia zasad ruchu drogowego w przyszłości. Ustalając katalog pojazdów co do których obowiązywać będzie zakaz w stosunku do oskarżonego sąd miał na uwadze to, że do wypadku doszło w ruchu lądowym.
Na podstawie z art. 627 k.p.k. sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania uzasadnione wydatki obliczone zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz.U. 2003 r. nr 108 poz. 1026) Na łączną kwotę zasądzoną od oskarżonego z tego tytułu w wysokości 3.376,94 zł składała się kwota: 50 zł – zapytania do K., ryczałt za doręczenia w toku postępowania przygotowawczego i sądowego – 40 zł, koszt opinii biegłych – łącznie 3.056,70 zł oraz 230,24 zł z tytułu kosztów badania krwi oraz uzyskania kserokopii dokumentacji lekarskiej. Natomiast na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1973 r. Nr 27 poz. 152 z późn. zm.) sąd wymierzył oskarżonemu opłatę w wysokości 180 zł. Rozstrzygając o kosztach sądowych, sąd miał na uwadze aktualną sytuację materialną oskarżonego, który osiąga dochody, w wysokości umożliwiającej mu pokrycie kosztów sądowych.
SSR Radosław Gluza