UZASADNIENIE

Z. U. S. Oddział we W. decyzją z 28 października 2013r. odmówił wnioskodawczyni B. S. przyznania prawa do świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia wypadkowego za okres od 21 sierpnia 2013r. do 18 listopada 2013r.wobec nie uznania zdarzenia z dnia 26 września 2012r. za wypadek przy pracy. Wysokość zasiłku wynosi 100% podstawy wymiaru, gdy niezdolność do pracy powstała w związku z wypadkiem przy pracy. Zdaniem strony pozwanej zdarzenie z dnia 26 września 2012r. nie jest wypadkiem przy pracy, a protokół wypadkowy zawiera stwierdzenia bezpodstawne i stosownie do art. 22 ust.1 ustawy z dnia 30 października 2012r., Zakład odmawia prawa do świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego.

We wniesionym od tej decyzji odwołaniu wnioskodawczyni wnosiła o zmianę decyzji i ustalenie, że zdarzenie w dniu 26 września 20012r. jest wypadkiem przy pracy i przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia wypadkowego. Zdaniem wnioskodawczyni w dniu zdarzenia wykonywała ona czynności związane z praca, gdyż dojazd do klienta i kontaktowanie się z nim oznacza iż zachodzi związek funkcjonalny pomiędzy wykonywanymi czynnościami a zdarzeniem.

Strona pozwana w udzielonej odpowiedzi na odwołanie wniosła o jego oddalenie, gdyż zdarzenie z dnia 26 września 2012r. nie jest wypadkiem przy pracy, gdyż brak jest związku zdarzenia z pracą. Zdaniem strony pozwanej zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy wypadkowej skutkuje to brakiem prawa do świadczenia.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny

Wnioskodawczyni B. S. w dacie zdarzenia była zatrudniona w Sp. z o. o. (...) na stanowisku account manager. Praca wnioskodawczyni polegała min. na sprzedaży bezpośredniej produktów spółki G. P.na terenie województwa dolnośląskiego. Wnioskodawczyni zbierała zamówienia od klientów, rejestrowała je w komputerze i przekazywała do hurtowni, która realizowała jej zamówienia. Rejestracją zamówień wnioskodawczyni zajmowała się w domu, w którym zamieszkuje. W domu miała wydzielone pomieszczenie, w którym znajdował się komputer, materiały reklamowe. Za korzystanie z tego pomieszczenia spółka płaciła wnioskodawczyni kwotę 300 zł. miesięcznie. Wnioskodawczyni swoją pracę rozpoczynała ok. godz. 08.00., ale z uwagi na zadaniowy charakter pracy zdarzało jej się rozpoczynać wcześniej i pracować w różnych porach dnia. W dniu zdarzenia wnioskodawczyni rozpoczęła pracę ok. godz. 07.30 odpowiadając na maila pracownika spółki w sprawie materiałów promocyjnych. Ok. godz. 08.45 wnioskodawczyni przygotowywała się do wyjazdu do pierwszego klienta. Wnioskodawczyni wynosiła z domu, w którym mieszka do samochodu materiały reklamowe i podczas znoszenia kolejnej partii materiałów na schodach straciła równowagę i spadała ze schodów. Wnioskodawczyni w tym dniu i w następnych kontynuowała pracę, ale z uwagi na nasilający się ból udała się w dniu 16 października 2012r. do lekarza i otrzymała zwolnienie lekarskie. W dniu 16 października 2012r. wnioskodawczyni zgłosiła fakt upadku swemu pracodawcy, który w dniu 18 października 2012r. sporządził protokół nr 1/2012 ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy i uznał zdarzenie w dniu 26 września 2012r. za wypadek przy pracy.

Dowód: 1) akta zasiłkowe i odszkodowawcze strony pozwanej,

2) przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 26a.s.

Strona pozwana decyzją z dnia 28 sierpnia 2013r. przyznała wnioskodawczyni prawo do świadczenia rehabilitacyjnego od dnia 21 sierpnia 2013r. do 18 listopada 2013r. w wysokości 90% podstawy wymiaru. Zaskarżoną decyzją strona pozwana odmówiła wnioskodawczyni prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za w/w okres w wysokości 100% podstawy wymiaru.

Sąd zważył, co następuje :

Odwołanie wnioskodawczyni nie zasługuje na uwzględnienie z następujących powodów.

Wnioskodawczyni domaga się przyznania prawa do świadczenia rehabilitacyjnego na podstawie art. 9 ustawy z 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych– Dz. U. z 2009r. Nr 167, poz.1322. , a w szczególności domaga się ustalenia, że niezdolność do pracy w tym okresie spowodowana została wypadkiem jakiemu wnioskodawczyni uległa w dniu 26 września 2012r. oraz, że był to wypadek przy pracy.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego Sąd oparł się na aktach odszkodowawczych, zasiłkowych oraz na dowodzie z przesłuchania wnioskodawczyni. Sąd dał wiarę tym dowodom, gdyż brak było podstaw do podważenia ich wiarygodności.

Kwestią sporną w sprawie było ustalenie czy wnioskodawczyni przysługuje prawo do świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia wypadkowego za okres 21 sierpnia 20113. do 18 listopada 2013 r., a tym samym czy niezdolność do pracy wnioskodawczyni spowodowana była wypadkiem przy pracy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadku przy pracy i choroby zawodowej za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych.

2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia.

3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedziba pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Jednocześnie zgodnie z art. 9 ostatniej ww. ustawy zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego przysługują w wysokości 100% podstawy wymiaru.

Organ rentowy w niniejszej sprawie odmówił wnioskodawczyni wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia wypadkowego powołując się na art. 22 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, zgodnie z którym zakład odmawia wypłaty świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego, gdy protokół powypadkowy zawiera stwierdzenia bezpodstawne.

Jak wynika z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego sprawy, wnioskodawczyni w dniu 26 września 2012r. w trakcie udawania się do pierwszego klienta z miejsca zamieszkania, w którym też częściowo wykonywała pracę upadła na schodach. Z tych względów zdaniem Sądu ustalenia pracodawcy poczynione w protokole z dnia 18 października 2012r. pozostają w zgodzie z ustaleniami dokonanymi przed Sądem. Zdaniem Sądu kwalifikacja prawna zdarzenia dokonana przez pracodawcę, który uznał zdarzenie za wypadek przy pracy jest nieuprawniona. Wnioskodawczyni wykonywała pracę w ramach zadaniowego czasu pracy i w sytuacji, w której miejsce jej pracy zostało również ustalone w miejscu jej zamieszkania w momencie, w którym opuszcza miejsce zamieszkania, aby udać się do pierwszego klienta jest w drodze z domu do pracy. Dla oceny prawa wnioskodawczyni do świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia wypadkowego z tytułu zaistniałego w dniu 26 września 2012r. zdarzenia jest ocena warunków pracy, a w szczególności obowiązującego wnioskodawczynię zadaniowego czasu pracy i w konsekwencji związanych ze stałą realizacją zadań w różnych miejscach poza siedzibą pracodawcy, bez wyznaczonego konkretnie miejsca świadczenia pracy. Wnioskodawczyni była zatrudniona w ramach zadaniowego czasu pracy, który charakteryzuje się znaczącymi odmiennościami od czasu pracy z art.128 k.p. rozumianego jako czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. W zadaniowym systemie czasu pracy tego rodzaju dyspozycyjność nie jest możliwa do realizacji. Najistotniejsze dla pracodawcy jest wykonanie zadań nałożonych na pracownika, a w przypadku przedstawiciela medycznego pracującego na stałe poza siedzibą pracodawcy i nieposiadającego innego miejsca wyznaczonego do wykonywania pracy, realizacja ta musi odbywać się w miejscach spotkań umówionych przez pracownika z klientami. Pracownik realizujący swoje obowiązki w zadaniowym systemie czasu pracy nie pozostaje więc do dyspozycji pracodawcy w określonym miejscu świadczenia pracy. Pozostaje wciąż do dyspozycji zadania, jakie realizuje, a wykonanie pokazu promującego produkt firmy wymaga dotarcia do punktu docelowego. Przedstawiciel medyczny zaczyna realizować zadanie z chwilą przygotowania samochodu do wyjazdu do umówionego klienta albowiem inna forma realizacji zadania ( w ściśle określonym miejscu wykonywania pracy )nie jest możliwa. Wnioskodawczyni sama umawiała spotkania z klientami, realizowała zamówienia i przesyłał je do hurtowni.

W rozpoznawanej sprawie nie jest sporne, że zdarzenie w dniu 26 września 2012r. miało charakter nagły, spowodowane było przyczyna zewnętrzną. Sporne jest ustalenie czy zdarzenie to miało związek z pracą.

Związek z pracą, o którym mowa w art.3 ust. 1 ustawy polega wyłącznie na czasowym, funkcjonalnym i przestrzennym związku zdarzenia z pracą w okolicznościach wymienionych w pkt 1-3 tego przepisu. czasowy związek zdarzenia z pracą polega na tym, że zdarzenie powinno nastąpić albo w czasie wykonywania przez pracownika czynności określonych w pkt 1-2 lub w związku z wykonywaniem tych czynności albo w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy- pkt 3. Funkcjonalny związek zdarzenia z pracą wyraża się w tym, że zdarzenie nastąpiło w czasie lub w związku z wykonywaniem przez pracownika tylko określonych czynności, a mianowicie „zwykłych czynności lub poleceń przełożonego”, „czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia , także w czasie pozostawania w dyspozycji pracodawcy”. Przestrzenny związek zdarzenia z pracą polega na tym, że zdarzenie następuje w pewnym miejscu, które jest albo miejscem wykonywania wskazanych w art.3 pkt 1 i 2 ustawy czynności, którym jest z reguły zakład pracy albo miejscem na drodze pomiędzy siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy. Dla ustalenia przestrzennego związku zdarzenia z pracą istotne jest ,że miejsce zdarzenia zostało ściśle określone tylko w odniesieniu do pozostawania pracownika, który uległ zdarzeniu, w dyspozycji pracodawcy.

Przesądzające do uznania zdarzenia w dniu 26 września 2012r. za wypadek przy pracy jest ustalenie, czy wnioskodawczyni wychodząc z domu celem udania się samochodem do miejsca pierwszego spotkania z klientem spełniała łącznie przesłanki określone w art. 3 ust. pkt 3ustawy a mianowicie:

1) pozostawała w tym czasie w dyspozycji pracodawcy.

2) była w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

W rozpoznawanej sprawie jest bowiem niesporne, że zdarzenie jakiemu uległa wnioskodawczyni nie zdarzyło się podczas lub w związku z wykonywaniem przez ubezpieczonego zwykłych czynności lub poleceń przełożonych ani też podczas lub w związku z wykonywaniem czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia.

Przepis art. 3 ust 1 pkt 3 ustawy dotyczy takiego przestrzenno – czasowego związku zdarzenia z pracą, który wyraża się w tym, że pracownik był w czasie tego zdarzenia w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy. W sytuacji wnioskodawczyni nie spełnia ona takiego wymagania, gdyż wypadek wydarzył się w drodze między miejscem zamieszkania, które nie może być kwalifikowane jako siedziba pracodawcy, do miejsca świadczenia pracy. Dla ustalenia w niniejszej sprawie bez znaczenia pozostaje fakt, że wnioskodawczyni w swoim domu miała wyodrębnione pomieszczenie, w którym znajdował się sprzęt niezbędny do realizacji jej zadań oraz fakt, że wnioskodawczyni w tym dniu ok. godz. 7.34 odpowiedziała na maila z dnia poprzedniego. Wyodrębnione pomieszczenie nie było bowiem miejscem świadczenia pracy ani siedzibą pracodawcy, a w zadaniowym systemie czasu pracy bez znaczenia pozostaje czas wykonywania pracy.

Zdaniem Sądu zdarzenie jakiemu wnioskodawczyni uległa w dniu 26 września 2012r. nie było wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy wypadkowej

Mając na uwadze powyższe Sąd stwierdził, iż protokół powypadkowy z dnia 18 października 2012r. został sporządzony przez pracodawcę niezgodnie z przebiegiem zdarzenia, jakiemu wnioskodawczyni uległa w dniu 26 września 2012r. Mając z kolei na uwadze powyższe zachodzą przesłanki z art. 22 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, wskazane przez organ jako podstawa wydania odmownej decyzji z dnia 28 października 2013 r., a wnioskodawczyni nie jest uprawniona do otrzymywania świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia wypadkowego.

Mając na uwadze powyższe Sąd na mocy przepisu art. 477 ¹⁴ § 1 kpc i orzekł jak w pkt I wyroku.

O kosztach w pkt II orzeczono zgodnie z art.102 kpc.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE