Sygn. akt V Ka 355/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Klekocki

Protokolant: Justyna Napiórkowska

w obecności ---

po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2014 r.

sprawy:

K. S. /S./

s. T. i B.

ur. (...) w B.

obwinionego o wykroczenie z art. 86 § 1 kw i art. 92 § 1 kw

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 20 marca 2014r. sygn. akt II W 713/13

I.zmienia zaskarżony wyrok i uniewinnia obwinionego od zarzucanego mu wykroczenia;

II.kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt V Ka 355/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 20 marca 2014 r. Sąd Rejonowy w Raciborzu uznał K. S. za winnego tego, że w dniu 30.07.2013 r. o godzinie 11;29 na drodze Dw-416 trasa K.-R. kierując pojazdem marki B. o nr rej. (...) spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że wykonując manewr wyprzedzania pojazdu marki O. (...) o nr rej. (...) w miejscu występowania podwójnej linii ciągłej P-4 zmusił kierującego nim do gwałtownego hamowania i zjechania do prawej krawędzi jezdni w celu uniknięcia zderzenia, a kierującego samochodem o nieustalonej marce i nr rej. jadącego z przeciwka do gwałtownego hamowania tj. o czyn z art. 88 § 1 kw i art. 92 § 1 kw i za to na podst. art. 86 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw i art. 24 § 1 i 3 kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 600 zł. Sąd obciążył obwinionego kosztami postępowania w stosownej wysokości.

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca obwinionego K. S. zaskarżając wyrok w całości zarzucając :

1. obrazę przepisów postępowania tj. art. 7 kpk w zw. z art. 8 kpow mającą wpływ na treść orzeczenia, poprzez uznanie za wiarygodny dowód z nagrania z kamery zamontowanej
w samochodzie świadka H. B., podczas gdy z nagrania tego nie wynika, kto kierował w tym dniu i czasie samochodem marki B. o nr rej. (...),

2. obrazę przepisów postępowania tj. art. 7 kpkw zw. z art. 7 kpow mającą wpływ na treść orzeczenia, poprzez uznanie za niewiarygodny dowód z zeznań świadka K. D. (1), podczas gdy jej zeznania jednoznacznie wskazują ją, jako kierującą pojazdem marki B.
o nr rej. (...) w dniu 30 lipca 2013r. o godz. 11:20,

3. obrazę przepisów postępowania tj. art. 5 § 2 kpk w zw. z art. 7 kpow mającą wpływ na treść orzeczenia, polegającą na rozstrzygnięciu nie dających się usunąć wątpliwości na niekorzyść obwinionego,

4. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż w dniu 30 lipca 2013r. o godz. 11:20, obwiniony kierował pojazdem marki B. o nr rej. (...), podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do uznania, iż sytuacja taka miała miejsce.

W oparciu o w/w zarzuty apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi i instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja obrońcy obwinionego zasługuje na uwzględnienie. Sąd I instancji ustalając stan faktyczny oparł się na nagraniu z wideo rejestratora umieszczonego w samochodzie marki O. (...) o nr rej. (...) który zarejestrował przebieg zdarzenia zgodnie z zeznaniami świadka H. B.. Jednak jak słusznie zauważył obrońca obwinionego samo nagranie jaki zeznania świadka H. B. nie dostarcza informacji kto prowadził przedmiotowy samochód marki B. o nr rej. (...). Sam obwiniony zaprzeczył aby w tym dniu prowadził wspomniany samochód osobowy, jednocześnie wskazując, ze użyczał samochód w tym okresie kilku osobom. Świadek K. D. (1) słuchana przed sądem rejonowym po odtworzeniu jej nagrania przyznała się do kierowania samochodem obwinionego podając, ze śpieszyła się na uczelnię do R.. Wprawdzie na k. 51 widnieje informacja z (...) w R., że deklaracja podjęcia studiów przez K. D. wpłynęła do tamtejszej uczelni w dniu 4.09.2013 r. to jednak nie wyklucza to kierowania samochodem obwinionego w dniu zdarzenia przez świadka. Przekonanie sądu I instancji, że skoro wcześniej obwiniony K. S. był w przeszłości wielokrotnie karany za przekroczenie prędkości i inne wykroczenia drogowe, a świadek K. D. (1) jest dziewczyną obwinionego to jej zeznania nie zasługują na wiarę jest zbyt dowolne. Nie można przyjmować jak uczynił to sąd I instancji, że sprawca, który był już wcześniej karany za wykroczenia musi popełnić kolejne wykroczenie pomimo braku w tym zakresie dowodów. Sprawa niniejsza ma charakter poszlakowy, co powoduje konieczność takiego ustalania łańcucha poszlak aby każde ogniwo tego łańcucha nawzajem się łączyło
i aby nie było przerw pomiędzy tymi ogniwami. W realiach niniejszej sprawy brak jest dowodów które potwierdzałyby udział obwinionego w przedmiotowym zdarzeniu. Dlatego zgodnie z treścią art. 5 § 2 kpk w zw. z art. 8 kpow nie dające się usunąć wątpliwości należy rozstrzygać się na korzyść obwinionego. Dlatego też mając to na uwadze sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok i uniewinnił obwinionego od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia, zaś kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.