Sygnatura akt VI Ka 355/14
Dnia 25 lipca 2014 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Kazimierz Cieślikowski
Sędziowie SSR del. Marcin Schoenborn
SSO Grzegorz Kiepura (spr.)
Protokolant Sylwia Sitarz
przy udziale Jolanty Mandzij
Prokuratora Prokuratury Okręgowej
po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2014 r.
sprawy A. D. (D.) ur. (...) w Z.
syna M. i R.
oskarżonego z art. 288§1 kk w zw. z art. 64§1 kk, art. 270§1 kk w zw. z art. 12 kk
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu
z dnia 14 lutego 2014 r. sygnatura akt II K 332/13
na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk, art. 624 § 1 kpk
1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że przyjmuje, iż czynu przypisanego w punkcie 1 oskarżony dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 27.07.2007r. sygn. akt II K 528/07 między innymi za umyślne przestępstwo podobne z art. 288 § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w ramach kary łącznej orzeczonej tymże wyrokiem w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności w okresach od 29.06.2006r. do 30.06.2006r., od 28.03.2007r. do 27.07.2007r., od 30.11.2007r. do 18.01.2008r., od 15.04.2009r. do 26.10.2009r. ;
2. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
3. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata C. A. kwotę 516,60 zł (pięćset szesnaście złotych i sześćdziesiąt groszy) obejmującą kwotę 96,60 zł (dziewięćdziesiąt sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) podatku VAT, tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym;
4. zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając wydatkami Skarb Państwa.
VI Ka 355/14
Apelację od wyroku wywiódł obrońca oskarżonego, który podniósł zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej oskarżonemu kary przejawiającej się w jej bezwzględnym łącznym wymiarze 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności. W oparciu o podniesiony zarzut odwołujący się wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku pozbawienia wolności za czyn z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk oraz kary 3 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i wymierzenie oskarżonemu kary łącznej 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat.
Apelacja okazała się bezzasadna jednak konsekwencją jej wniesienia musiała być zmiana zaskarżonego wyroku co do czynu przypisanego oskarżonemu w pkt I wyroku w zakresie opisu działania w warunkach recydywy (art. 64 § 1 kk). Wymierzając oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk oraz karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 kk sąd rejonowy miał w polu widzenia ustawowe dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 i nast. kk (k. 248-249). Obie kary jednostkowe, wymierzone w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, odzwierciedlają tak stopień zawinienia, jak i stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu, dlatego też nie mogą być uznane za kary niewspółmierne i to w stopniu rażącym. Z kolei kara łączna 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności w należyty sposób uwzględnia związek podmiotowo-przedmiotowy między obu czynami. Wbrew wywodom apelacji oskarżony nie okazał skruchy, ani nie dokonał negatywnej oceny swojego zachowania, w każdym razie nie wynika to z treści jego wyjaśnień (k. 91-93, 101-102, 200-201). Obrońca przecenia znaczenie przyznania się oskarżonego do winy w sytuacji gdy oskarżony wraz z pozostałymi sprawcami zostali zatrzymani bezpośrednio po dokonaniu przestępstwa z art. 288 § 1 kk. Nie należy też zapominać, iż po zatrzymaniu oskarżony podawał się za inną osobę, a zatem trudno uznać, iż współpracował z „organami wymiaru sprawiedliwości”, jak wywodzi w apelacji obrońca. Sąd pierwszej instancji słusznie uznał, iż warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności nie byłoby wystarczające dla osiagnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenie powrotowi do przestępstwa. Oskarżony był uprzednio wielokrotnie karany, w tym za umyślne przestępstwa podobne, jest zatem sprawcą niepoprawnym, wymagającym oddziaływań wychowawczo-resocjalizacyjnych w warunkach izolacji penitencjarnej. W świetle prawidłowych ustaleń faktycznych uwzględnienienie przez sąd rejonowy powództwa cywilnego było zasadne. Sąd odwoławczy skorygował jedynie rozstrzygnięcie z pkt 1 zaskarżonego wyroku w zakresie dotyczącym opisu recydywy z art. 64 § 1 kk w sposób odpowiadający brzmieniu tegoż przepisu, w pozostałej zaś części wyrok jako słuszny, utrzymał w mocy. Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych postępowania odwoławczego ma swoje uzasadnienie w treści art. 624 § 1 kpk.
Z tych względów orzeczono jak na wstępie.