UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu K. T. prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że powód nie spełnił warunku posiadania 15 letniego stażu pracy w szczególnych warunkach.

W odwołaniu od tej decyzji powód wniósł o jej zmianę i przyznanie
prawa do emerytury z uwagi na to, że w spornych okresach pracował stale i
w pełnym wymiarze czasu w warunkach szczególnych w okresie od
20.11.1974 r. do 30.06.1989 r. w(...) (...)
(...)w B. jako spawacz, w (...) Sp. z o.o.
w W. jako zbrojarz, w Przedsiębiorstwie (...) w
okresie od 14.03.1992r. do 31.07.1992r. oraz w (...)
Przedsiębiorstwie (...)należącym do M. S. od
1.03.1994r. do 11.01.1998r. W toku procesu ubezpieczony wskazał, ze
pracował także w warunkach szczególnych w Przedsiębiorstwie

(...) w Polsce P. od 1.07.1989 r. do 14.06.1991 r. jako monter konstrukcji stalowych.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji powołując się na fakt, że ubezpieczony nie przedstawił zaświadczenia o pracy w szczególnych warunkach dotyczących spornych okresów zatrudnienia.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony K. T., urodzony (...), zatrudnił się w (...) Przedsiębiorstwie (...) w B. 20.11.1974r. w charakterze spawacza. Uprawnienia do spawania zdobył przed zatrudnieniem w tym zakładzie. Ubezpieczony zajmował się głównie spawaniem i cięciem gazowym. Spawanie odbywało się w trakcie

montażu konstrukcji stalowych na wysokości jako element tego montażu. Ubezpieczony pracował na budowie jako brygadzista pracujący, na terenie EC1, kotłowni, Opery (...) w B.. Była to jego stała praca w pełnym wymiarze czasu pracy w tym okresie zatrudnienia biegnącym do 30.06.1989r. W okresie pracy w tym zakładzie ubezpieczony został oddelegowany w okresie od 28.07.1986 r. do 31.12.1986 r. do (...)Przedsiębiorstwa (...). Ubezpieczony pracował w tym okresie na kontrakcie w NRD jako spawacz i monter konstrukcji stalowych rusztowań w elektrowniach. Przez pół roku pracował w ramach kontraktu jako spawacz a przez pozostały okres jako monter konstrukcji stalowych, które służyły do pracy spawacza przy montażu piecy przemysłowych. Piece przy których montażu pracował ubezpieczony miały różną wysokość od 15-60 metrów. Taka prace wykonywał ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w trakcie całego kontraktu. Po powrocie z kontraktu ubezpieczony wrócił na dotychczasowe stanowisko i wykonywał nadal prace spawalnicze i montażowe konstrukcji stalowych na wysokości. W umowie o pracę zawartej z (...) (...) (...) w B. ubezpieczonemu wpisano stanowisko mechanika-spawacza bo taki etat był wolny w firmie. Ubezpieczony nie wykonywał jednak pracy mechanika a jedynie prace spawacza i montażysty konstrukcji stalowych na wysokości.

W (...) Przedsiębiorstwie (...)ubezpieczony zatrudnił się 1.03.1994 r. i pracował tam do 11.01.1989 r. jako zbrojarz -spawacz. Ubezpieczony wykonywał zbrojenie w budynkach i spawanie w trakcie przygotowywania konstrukcji stalowych przeznaczonych do wymian stropów. To była stała praca ubezpieczonego w pełnym wymiarze czasu pracy w tym okresie.

W Przedsiębiorstwie (...) w Polsce P. w B. ubezpieczony zatrudnił się 1.07.1989 r. jako monter konstrukcji stalowych. Wykonywał pracę, jako brygadzista pracujący, przy montażu konstrukcji stalowych na wysokości. To była jego stała praca w pełnym wymiarze czasu pracy do 14.06.1992 r. Ubezpieczony pracował także w razie potrzeby jako zbrojarz -betoniarz. Ubezpieczony pracował przy budowie ZUS-u w B. i w (...) Fabryce (...).

Razem z powodem na tych samych budowach pracowali świadkowie: A. H. - w (...) Przedsiębiorstwie (...) w B. jako monter konstrukcji, W. K. jako spawacz i ślusarz - w (...) Przedsiębiorstwie (...)w B., w (...) Przedsiębiorstwie (...) i w Przedsiębiorstwie (...) w Polsce P. oraz M. S.( właściciel zakładu (...)-jako przełożony ubezpieczonego w tym ostatnim przedsiębiorstwie.

dowód: umowa o pracę i kolejne angaże na stanowisku spawacza w aktach osobowych powoda prowadzonych przez (...)Przedsiębiorstwo (...)w B., dokumenty w aktach rentowych ubezpieczonego dotyczące zatrudnienia w (...)Przedsiębiorstwie (...) zeznania świadków A. H. i W. K., zeznania ubezpieczonego -zapis protokołu rozprawy płyta k.69 verte, umowa o pracę, świadectwo pracy z Przedsiębiorstwa (...) w Polsce P. w B. - koperta k. 90, zeznania świadków M. S. i J. D., ubezpieczonego zapis protokołu rozprawy płyta k.93 verte

Powód złożył wniosek o emeryturę 13.03.2013 r. dowód: wniosek w aktach rentowych powoda.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dokumentów w aktach osobowych powoda oraz w jego aktach rentowych , których prawdziwości strony nie kwestionowały oraz zeznań świadków, bowiem były one zgodnie spójne, wzajemnie się uzupełniały z zeznaniami powoda i znajdowały potwierdzenie w dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy. Świadkowie A. H., W. K., M. S. i J. D., pracowali razem z powodem stąd ich zeznania stanowiły miarodajny dla ustalenia stanu faktycznego w sprawie dowód. Zeznania powoda jako zgodne z zeznaniami świadków i znajdujące

potwierdzenie w zebranych w sprawie dowodach z dokumentów również zasługiwały na wiarę.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, zdaniem Sądu Okręgowego, w sposób niebudzący wątpliwości, że powód w spornych okresach od 20.11.1974 r. do 30.06.1989 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...)w B. pracował w szczególnych warunkach jako spawacz i monter konstrukcji stalowych, w (...) Przedsiębiorstwie (...) M. S. od 1.03.1994 r. do 11.01.1998 r. pracował jako zbrojarz-spawacz, a także w Przedsiębiorstwie (...) w Polsce P. od 1.07.1989 r. do 14.06.1991 r. jako monter konstrukcji stalowych i zbrojarz-betoniarz.

Ubezpieczony wykonywał więc u tych pracodawców pracę w szczególnych warunkach wymienioną w dziale V pkt 4 i 5 i w dziale XIV pkt. 12 wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 8.02.1983r. w sprawie w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Pozycja 4 działu V załącznika A jako prace w szczególnych warunkach wymienia prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości, pozycja 5 działu V - prace zbrojarskie i betoniarskie a pozycja 12 działu XIV cyt. załącznika A do prac w szczególnych warunkach zalicza prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym.

Sąd dokonał następnie oceny ustalonego stanu faktycznego w kontekście przepisów art. 184 i 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Zgodnie z treścią art. 184. ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuj e emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem. ( art. 184 ust. 2)

Zgodnie z treścią art.32 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy -ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 ( 65 lat dla mężczyzn, 60 lat dla kobiet.) W myśl ustępu 2 art.32 cytowanej ustawy dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ustępie 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r, które nadal zachowały swoją moc na warunkach określonych w art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, mają zastosowanie do wszystkich pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku, a okresy te stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Niemniej jednak należy wskazać, iż w przypadku, gdy zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczeń potwierdzających okresy wykonywania pracy w szczególnych warunkach z przyczyn od siebie niezależnych, art. 472 i 473 k.p.c. umożliwiają ustalenie tych okoliczności w drodze postępowania odwoławczego przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z powołanymi przepisami w postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i

ubezpieczeń społecznych każdy fakt mający wpływ na prawo do świadczenia lub jego wysokość może być dowodzony wszelkimi środkami, które sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe. Zaliczenie nieudokumentowanych, spornych okresów pracy w szczególnych warunkach do stażu pracy uprawniającego do wcześniejszej emerytury wymaga dowodów niebudzących wątpliwości, spójnych i precyzyjnych. Nie ulega wątpliwości, że w postępowaniu o świadczenie emerytalno-rentowe dopuszczalne jest - jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w uchwale z 27 maja 1985 r. (III UZP 5/85, LEX nrl4635) - przeprowadzenie przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych dowodu z zeznań świadków na okoliczność zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, jeżeli zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczenia zakładu pracy z powodu jego likwidacji lub zniszczenia dokumentów dotyczących zatrudnienia.

Okres pracy w warunkach szczególnych można również ustalić w postępowaniu sądowym na podstawie akt osobowych pracownika.

W myśl § 4 ust.l rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Skoro postępowanie dowodowe potwierdziło fakt pracy powoda w szczególnych warunkach o których mowa w dziale V pkt 4 i 5, dziale XIV pkt. 12 załącznika A do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r., w okresach od 20.11.1974 r. do 30.06.1989 r. w(...)Przedsiębiorstwie (...)w B., w (...) Przedsiębiorstwie (...)od 1.03.1994 r. do 11.01.1998 r. i w Przedsiębiorstwie (...) w Polsce P. od 1.07.1989 r. do 14.06.1991 r., to okresy te przekraczają okres ponad 15 letni wymagany do uzyskania prawa do emerytury w obniżonym wieku. Organ rentowy nie kwestionował spełnienia przez powoda pozostałych warunków uzyskania prawa do emerytury i dlatego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477^{(

14)}§2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach zastępstwa prawnego orzeczono zgodnie z art.98 k.p.c. i przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie) pkt 2 wyroku).

Na zasadzie art. 118 ust 1 a ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS Sąd Okręgowy orzekł o braku odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji z uwagi na brak świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach, co powodowało, że stwierdzenie charakteru pracy ubezpieczonego w spornych okresach wymagało przeprowadzenia postępowania dowodowego przed Sądem (pkt 3 wyroku).

SSO Ewa Milczarek

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE