UZASADNIENIE

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

Oskarżony I. J., pokrzywdzona W. S. oraz pokrzywdzona K. K. (1) zamieszkują w odrębnych lokalach mieszkalnych w budynku wielorodzinnym przy ulicy (...) w S.. Oskarżony I. J. od dłuższego czasu pozostaje w konflikcie z sąsiadkami W. S. oraz K. K. (1), co w dużej mierze związane jest z uciążliwymi dla sąsiadek próbami zespołu muzycznego (...), które oskarżony organizował w tym budynku.

/Dowód: - częściowo wyjaśnienia oskarżonego I. J. – k. 145-146,

39-41 ;

- zeznania świadka W. S. – k. 147-148, 22-23, 53-54 ;

- zeznania świadka K. K. (1) – k. 148-149, 14-15, 55-56 /.

Przed okresem wiosennym 2012 roku w pomieszczeniu piwnicznym budynku wielorodzinnego przy ulicy (...) w S. mieszkańcy poszczególnych mieszkań przechowywali swoje rzeczy: było tam przechowywanych 1.200 sztuk dachówek typu karpiówka ( wartość jednej dachówki – 1 zł ), spośród czego 400 sztuk stanowiło wartość K. K. (1), 400 sztuk stanowiło wartość W. S., zaś 400 sztuk stanowiło wartość oskarżonego I. J. i jego ojca D. J. ; nadto były tam przechowywane dwa biurka o wartości 200 zł, piętnaście sztuk tapicerowanych krzeseł metalowych o wartości 450 zł oraz trzy główki przemysłowych maszyn szwalniczych marki T. typu stebnówka o wartości 600 zł stanowiące własność K. K. (1) ; nadto były tam przechowywane meble należące do oskarżonego I. J. oraz jego ojca D. J.. Przed okresem miesięcy kwietnia – maja 2012 roku nieustalona osoba dokonała przywłaszczenia trzech główek przemysłowych maszyn szwalniczych marki T. typu stebnówka o wartości 600 zł stanowiących własność K. K. (1).

/Dowód: - częściowo wyjaśnienia oskarżonego I. J. – k. 145-146,

39-41 ;

- zeznania świadka W. S. – k. 147-148, 22-23, 53-54 ;

- zeznania świadka K. K. (1) – k. 148-149, 14-15, 55-56 ;

- częściowo zeznania świadka D. J. – k. 151 ;

- częściowo zeznania świadka K. Z. – k. 209 /.

W okresie miesięcy kwietnia i maja 2012 roku oskarżony I. J. postanowił zaadoptować pomieszczenie piwniczne w budynku wielorodzonnym przy ulicy (...) w S. dla własnych potrzeb. W tym celu usunął z tego pomieszczenia znajdujące się tam przedmioty. Poza przedmiotami należącymi do samego oskarżonego i jego ojca oraz przedmiotami zbędnymi i śmieciami, które również tam się znajdowały, oskarżony I. J. usunął również przedmioty należące do W. S. i K. K. (1), z którymi tego nie konsultował ; na prośbę oskarżonego w „porządkowaniu” tego pomieszczenia pomagali mu znajomi M. P., L. P., K. M., D. K. oraz syn K. J.. Oskarżony I. J., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dokonał przywłaszczenia cudzych rzeczy ruchomych w postaci 400 sztuk dachówek typu karpiówka o wartości 400 zł, dwóch biurek o wartości 200 zł, piętnastu sztuk tapicerowanych krzeseł metalowych o wartości 450 zł, tj. składników mienia o łącznej wartości 1.050 zł na szkodę K. K. (1), jak również 400 sztuk dachówek typu karpiówka o wartości 400 zł, czym działał na szkodę W. S.. Po przywłaszczeniu tych rzeczy oskarżony I. J. wyrzucił je jak odpady do kontenera i wywiózł.

/Dowód: - częściowo wyjaśnienia oskarżonego I. J. – k. 145-146,

39-41 ;

- zeznania świadka W. S. – k. 147-148, 22-23, 53-54 ;

- zeznania świadka K. K. (1) – k. 148-149, 14-15, 55-56 ;

- częściowo zeznania świadka D. J. – k. 151 ;

- częściowo zeznania świadka K. Z. – k. 209 ;

- częściowo zeznania świadka M. P. – k. 150, 44 ;

- częściowo zeznania świadka L. P. – k. 150-151 ;

- częściowo zeznania świadka K. M. – k. 151 ;

- częściowo zeznania świadka D. K. – k. 208 ;

- częściowo zeznania świadka K. J. – k. 209 /.

W toku trwania postępowania oskarżony I. J. naprawił wyrządzoną szkodę poprzez zwrot K. K. (1) kwoty 2.050 zł, zaś W. S. kwoty 800 zł.

/Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego I. J. – k. 145-146, 39-41 ;

- zeznania świadka W. S. – k. 147-148, 22-23, 53-54 ;

- zeznania świadka K. K. (1) – k. 148-149, 14-15, 55-56 ;

Oskarżony I. J. był uprzednio karany sądownie. Oskarżony I. J. w miejscu zamieszkania posiada opinię przeciętną ( uwagi co do jego zachowania składają sąsiadki – pokrzywdzone )

/Dowód: - dane o karalności oskarżonego I. J. – k. 110-111 ;

- wywiad środowiskowy dotyczący oskarżonego I. J. – k.

101-102 /.

Oskarżony I. J. słuchany w toku postępowania przygotowawczego oraz w toku postępowania jurysdykcyjnego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, natomiast naprawił wyrządzoną szkodę ( zgodnie z wyliczeniem wskazanym w akcie oskarżenia ).

Ponadto Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zważył, co następuje:

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy uznać należy, iż sprawstwo i wina oskarżonego I. J. odnośnie przypisanego mu czynu nie mogą budzić jakichkolwiek wątpliwości.

Ustalenia stanu faktycznego w tym zakresie Sąd poczynił w pierwszej kolejności w oparciu o wiarygodne co do zasady zeznania świadków – pokrzywdzonych W. S. i K. K. (1). Świadek W. S. nie ograniczyła się do stwierdzenia, iż oskarżony I. J. dokonał przywłaszczenia składników mienia znajdujących się w piwnicy, lecz opisała konkretnie, iż widziała jak oskarżony I. J. wynosił dachówki ( wskazała, iż oskarżony był w rękawiczkach, zaś robił to w towarzystwie jednego z kolegów ) ; świadek W. S. wskazała również, iż w czasie gdy widziała wynoszącego dachówki oskarżonego I. J., to na zewnątrz w kontenerze znajdowały się już m.in. wyniesione z piwnicy stoliki i krzesła należące do K. K. (1) ; równocześnie z zeznań świadka W. S. wynika, że nie widziała wynoszenia elementów maszyn szwalniczych, które znajdowały się wcześniej w piwnicy, ale wcześniej z piwnicy w nieznanych świadkowi okolicznościach zniknęły. Z zeznań świadka K. K. wynika z kolei, że nie widziała wynoszenia przedmiotów przez oskarżonego z piwnicy, natomiast kategorycznie, w sposób spójny i jasny świadek opisała co w tej piwnicy się znajdowało, wskazując dokładnie wartość składników mienia do niej należących, w tym okoliczności w jakich zakupiła biurka i krzesła ( wartości te nie mogą być kwestionowane ) ; jedyne wątpliwości dotyczą wskazywanej przez świadka K. K. (1) wartości dachówek, która okazała się przeszacowana, ale sama świadek nie ukrywała, że „wzięła koszt dachówek z internetu”. Zeznania świadków W. S. oraz K. K. (1) przedstawiają obraz sprawy w sposób spójny, logiczny i konsekwentny co do zasady i istotnych szczegółów. Pokrzywdzone przedstawiły wszystkie okoliczności zdarzenia, jakie były im znane, niczego nie dodając i nie ubarwiając ( znamienne, że świadek W. S. wskazując, iż widziała wynoszenie przez oskarżonego dachówek i to, że widziała już wyniesione biurka i krzesła, wskazała, że nie widziała kiedy i kto wyniósł elementy maszyn szwalniczych ). Z zeznań świadków W. S. oraz K. K. (1) wynika co prawda, iż pokrzywdzone są w długotrwałej sytuacji konfliktowej ze swym sąsiadem I. J., lecz nie miało to żadnego wpływu na ich depozycje, które stanowią zwarty i logiczny obraz zdarzeń, co do którego brak jest racjonalnych przesłanek ażeby podważyć ich wiarygodność. Trudno zresztą przyjąć choćby hipotetycznie założenie, że pokrzywdzone – będące spokojnymi osobami - emerytkami – skonstruowały intrygę, żeby bezpodstawnie obciążyć oskarżonego, samemu narażając się przy tym na odpowiedzialność karną za składania fałszywych zeznań.

Pozostałe dowody z zeznań świadków nie stanowią wiarygodnych dowodów. Świadkowie M. P., L. P., K. M., D. K., D. J. ( ojciec oskarżonego ), K. J. ( syn oskarżonego ) wskazywali ogólnie, iż w piwnicy w której oskarżony I. J. – przy pomocy tychże osób ( z wyłączeniem D. J. ) – robił „porządki” był bałagan i nie było żadnych wartościowych składników mienia. Zeznania tychże świadków nie mogą być traktowane jednakże jako wiarygodne dowody, gdyż świadkowie starali się w widoczny sposób przedstawić sytuację w sposób korzystny dla oskarżonego, odciążając go od odpowiedzialności karnej. Niewątpliwie wszak oskarżony I. J. i to przy pomocy większości z wyżej wskazanych świadków wynosił składniki mienia z piwnicy, zaś pomiędzy przedmiotami bezwartościowymi, śmieciami, było konkretne przedmioty o ustalonej wartości materialnej, na co konkretnie wskazały pokrzywdzone W. S. i K. K. (1), a czego wyżej wymienieni świadkowie najprawdopodobniej intencjonalnie, chcą dopomóc oskarżonemu, nie wskazali. Stąd też zeznania świadków M. P., L. P., K. M., D. K., D. J. oraz K. J. nie zostały uznane za dowody wiarygodne.

Natomiast za częściowo wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka K. Z.. Oczywistym jest, że świadek nie mógł precyzyjnie opisać ilości i stanu pozostawionych po remoncie wykonywanym przed kilkunastu laty dachówek ( w tym zakresie należało przyznać prymat zeznaniom świadków W. S. i K. K. (1), które dokładnie opisały ilość i stan dachówek ), natomiast nie można podważać wskazywanej przez świadka średniej wartości materiałów budowlanych, skoro świadek ten zajmuje się na co dzień działalnością budowlaną.

Sąd odmówił przyznania waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego I. J.. Oskarżony usiłował w swojej relacji przedstawić korzystną dla siebie wersję zdarzenia, zgodnie z którą nie przywłaszczył żadnych przedmiotów o wartości materialnej, lecz usunął zbędne śmieci. Sąd musiał zważyć wartość dowodową dwóch niewątpliwie sprzecznych wersji zdarzeń – jednej wynikającej z zeznań pokrzywdzonych W. S. i K. K. (1), drugiej wynikającej z wyjaśnień oskarżonego I. J. – i przyznał prymat tej wersji, która wynika z zeznań pokrzywdzonych, co do których brak jest podstaw ażeby je podważać, biorąc pod uwagę ich spójność i logikę, oceniając je przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego. Tym samym odmienna wersja zdarzeń wynikająca z wyjaśnień oskarżonego została przez Sąd zdezawuowana jako wiarygodny dowód ; znamienne dla oceny linii obrony oskarżonego jest zresztą to, że oskarżony na etapie postępowania jurysdykcyjnego sam dobrowolnie naprawił wyrządzoną szkodę.

Dokonując zaprezentowanej oceny dowodów należy uczynić uwagę o charakterze fundamentalnym: Sąd poddawał ocenie wyłącznie kwestię przywłaszczenia przez oskarżonego przedmiotów znajdujących się w pomieszczeniach piwnicznych w okresie kwietnia, maja 2012 roku, a nie inne aspekty ze współżycia sąsiedzkiego oskarżonego I. J. oraz pokrzywdzonych W. S. i K. K. (1).

Dokonując oceny przedstawionych wyżej dowodów, sprawstwo i wina oskarżonego I. J. odnośnie przypisanego mu czynu nie budzi jakichkolwiek wątpliwości.

Czyn oskarżonego I. J. polegał na tym, że w okresie miesięcy kwietnia i maja 2012 roku w S., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dokonał przywłaszczenia cudzych rzeczy ruchomych w postaci 400 sztuk dachówek typu karpiówka o wartości 400 zł, dwóch biurek o wartości 200 zł, piętnastu sztuk tapicerowanych krzeseł metalowych o wartości 450 zł, tj. składników mienia o łącznej wartości 1.050 zł na szkodę K. K. (1), oraz 400 sztuk dachówek typu karpiówka o wartości 400 zł, czym działał na szkodę W. S., i stanowił występek z art. 284§1 kk w zw. z art. 12 kk. Dokonując modyfikacji opisu czynu przypisanego oskarżonemu I. J. – w stosunku do opisu czynu jaki przyjął Prokurator – Sąd przyjął, iż czyn oskarżonego stanowił czyn ciągły, który składał się z zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru ( art. 12 kk ) ; nadto Sąd wyeliminował z opisu czynu jako składnik mienia, który został przywłaszczony przez oskarżonego trzy główki przemysłowych maszyn szwalniczych marki T. typu stebnówka wartości 600 zł, gdyż z materiału dowodowego ( w szczególności wiarygodnych zeznań świadka W. S. ) nie sposób wyprowadzić wniosku, ażeby ten składnik mienia faktycznie znajdował się w pomieszczeniu piwnicznym w kwietniu i maju 2012 roku i został przywłaszczony przez oskarżonego I. J. ; w tym stanie dowodowym nie sposób wykluczyć, iż opisane wyżej główki maszyn szwalniczych zostały wyniesione przez inną osobę w innych okolicznościach ; wreszcie Sąd przyjął wartość jednej dachówki typu karpiówka – zgodnie z tym co podał świadek K. Z. – na kwotę 1 zł. Dla przyjętej kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego I. J. nie ma znaczenia, iż oskarżony I. J. dokonując przywłaszczenia składników mienia swoich sąsiadek W. S. oraz K. K. (1) nie chciał się tych składników mienia wprowadzić trwale do swojego majątku, po to żeby trwale wzbogacić się ; zamiarem oskarżonego było raczej dokuczenie sąsiadkom, a po włączeniu składników ich mienia do swojego majątku – ich wyrzucenie jak odpadów. Bezprawne rozporządzenie cudzym mieniem stanowi wszak przywłaszczenie karalne na podstawie art. 284 kk wówczas, gdy wskazuje na zamiar pozbawienia osoby uprawnionej własności tego mienia, w szczególności na zamiar uczynienia z cudzej rzeczy swojej własności. Przywłaszczenie jest przestępstwem kierunkowym – popełnione jest w celu włączenia cudzego mienia ruchomego posiadanego przez sprawcę do jego majątku w celu postępowania z nim jak własnym ( postanowienie SN z dnia 15.11.2002r., sygn. akt IVKKN 380/99 ). Zatem do bytu czynu z art. 284§1 kk wymagane jest zamiar postąpienia z cudzą rzeczą, tak jakby się było jej właścicielem – animus rem sibi habendi. W realiach przedmiotowej sprawy jednoznacznie ustalono, iż oskarżony I. J. przywłaszczył składniki mienia W. S. oraz K. K. (1), a następnie wyrzucając je na śmietnik postąpił z nimi jak ze swoim mieniem, wobec czego jego zachowanie wypełniło znamiona występku z art. 284§1 kk w zw. z art. 12 kk.

Oskarżony I. J. dopuścił się przypisanego mu czynu umyślnie w zamiarze bezpośrednim, albowiem chciał go popełnić.

Oskarżonemu I. J. należy przypisać winę ; okoliczności wyłączające zawinienie po jego stronie nie występują.

Sąd wymierzył oskarżonemu I. J. przy zastosowaniu art. 58§3 kk karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 (dwudziestu) złotych. Okoliczności przedmiotowej sprawy przemawiają jednoznacznie za orzeczeniem kary łagodniejszej rodzajowo aniżeli kara pozbawienia wolności, co dopuszcza przepis art. 58§3 kk. Wymierzając karę grzywny Sąd baczył by kara ta była adekwatna do osobowości, właściwości i warunków osobistych oskarżonego, stopnia jego zawinienia oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, przy czym Sąd miał na względzie wskazane wyżej okoliczności, w tym w szczególności motywację oskarżonego, który przywłaszczył sobie składniki mienia sąsiadek nie po to, ażeby się trwale wzbogacić, leczażeby zrobić pokrzywdzonym na złość ; Sąd uwzględnił przy tym postawę oskarżonego w toku procesu i to, iż oskarżony I. J. naprawił wyrządzoną szkodę i to z nawiązką ( Sąd zmienił wszak opis czynu przypisanego oskarżonemu, a ten wcześniej spłacił obie pokrzywdzone zgodnie z pierwotnym opisem czynu ). W tym stanie rzeczy bezwzględna kara grzywny – biorąc również pod uwagę wcześniejszą karalność oskarżonego za przestępstwa przeciwko mieniu - jest bardziej adekwatna aniżeli kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania ( o taką karę wnosił Prokurator ).

Na podstawie art. 624§1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zwolnił oskarżonego I. J. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania, zaliczając je na rachunek tegoż Skarbu Państwa, oraz nie wymierzył mu opłaty, mając na względzie aktualną sytuację majątkową oskarżonego, który zarabia na życie działalnością artystyczną. Sąd natomiast zasądził od oskarżonego I. J. na rzecz oskarżyciela posiłkowego W. S. koszty ustanowienia w sprawie pełnomocnika w kwocie 723,24 zł.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE