Sygn. akt VI Gz 183/14
Dnia 21 lipca 2014 r.
Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy
w następującym składzie:
Przewodniczący: SSO Barbara Frankowska (spr.)
Sędziowie: SO Michalina Sanecka
SO Renata Bober
Protokolant: asyst. sędz. Grzegorz Kurasz
po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2014 r. w Rzeszowie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z urzędu
dotyczącej (...) (...) ODDZIAŁ w Polsce z/s w R.
na skutek zażalenia A. T. na postanowienie Sądu Rejonowego
w R. XII Wydziału Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 30 kwietnia 2014 r., sygn. akt RZ XII Ns Rej.KRS (...),
postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2014 r., sygn. akt
RZ XII Ns Rej.KRS (...), Sąd Rejonowy w Rzeszowie V Wydział Gospodarczy odrzucił skargę A. T. na postanowienie referendarza sądowego z dnia 25 marca 2014 r. w przedmiocie nałożenia grzywny na zarząd spółki w osobie A. T..
Uzasadniając motywy swego rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że przedmiotowa skarga została wniesiona (nadana w urzędzie pocztowym)
w dniu 16 kwietnia 2014 r., a zatem po terminie, który upłynął w dniu
15 kwietnia 2014 r. (odpis postanowienia doręczono skarżącemu w dniu
8 kwietnia 2014 r.). Wobec powyższego skarga podlegała odrzuceniu po myśli art. 398
22 § 5 k.p.c.
Pismem z dnia 27 maja 2014 r. A. T. wniósł zażalenie na powyższe postanowienie domagając się jego zmiany i przyjęcia skargi na orzeczenie referendarza. W uzasadnieniu zażalenia przyznał, że odpis przedmiotowego postanowienia odebrał w dniu 8 kwietnia 2014 r. Podniósł jednak, że jest pod stałą opieką kardiologiczną i z powodu złego stanu zdrowia (przebył zawał mięśnia sercowego) nie był w stanie podjąć czynności zmierzających do obrony jego praw.
Jednocześnie złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na orzeczenie referendarza argumentując, że z uwagi na zły stan zdrowia nie był w stanie dotrzymać krótkiego siedmiodniowego terminu. Wniosek ten został zwrócony.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Zażalenie A. T. nie zasługuje na uwzględnienie.
Na podstawie art. 398
22 § 1 k.p.c. na orzeczenia referendarza sądowego co do istoty sprawy oraz na orzeczenia kończące postępowanie, jak również na orzeczenia, o których mowa w art. 394 § 1 pkt 1, 2, 4
2 i 5-9 k.p.c., przysługuje skarga, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Skargę rozpoznaje sąd,
w którym wydano zaskarżone orzeczenie.
Stosownie do treści art. 398 22 § 4 k.p.c. skargę wnosi się do sądu w terminie tygodniowym od dnia doręczenia stronie postanowienia referendarza sądowego.
Skargę wniesioną po upływie terminu lub nieopłaconą sąd odrzuca
(art. 398
22 § 5 k.p.c.).
W okolicznościach niniejszej sprawy bezsporne jest, że odpis postanowienia referendarza sądowego z dnia 25 marca 2014 r. (k. 229) został skarżącemu doręczony w dniu 8 kwietnia 2014 r.(k. 230). Termin do wniesienia skargi na orzeczenie referendarza stosownie do art. 398 22 § 4 k.p.c. oraz art. 165 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 112 k.c. upłynął zatem w dniu 15 kwietnia 2014 r.
Z daty stempla pocztowego (k. 233) umieszczonego na kopercie wynika, że skarżący skargę wniósł w dniu 16 kwietnia 2014 r., co zresztą sam przyznał
w uzasadnieniu zażalenia. Przedmiotowa skarga została zatem wniesiona po terminie, który upłynął w dniu 15 kwietnia 2013 r.
Nadmienić należy, że w zażaleniu skarżący nie kwestionuje w istocie faktu uchybienia terminu, a jedynie powołuje się na swój zły stan zdrowia jako przyczynę wniesienia skargi po terminie. Powołane przez niego okoliczności nie mogą jednak uzasadniać podstaw do uwzględnienia zażalenia, a co najwyżej wniosku o przywrócenie terminu.
Skoro pozwany wniósł przedmiotową skargę po terminie to Sąd Rejonowy zasadnie skargę tę odrzucił po myśli art. 398 22 § 5 k.p.c., a tym samym zaskarżone postanowienie odpowiada prawu. W konsekwencji powyższego - na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. – Sąd Okręgowy zażalenie jako niezasadne oddalił, o czym orzekł w sentencji postanowienia.