UZASADNIENIE

Powód M. B. wniósł pozew w dniu 28 stycznia 2013r. przeciwko (...) S.A. Kopalni (...) -J.” (...) w J. w którym domagał się przywrócenia do pracy.

W uzasadnieniu wskazał, iż z powodu uzależnienia alkoholowego nie był w stanie rozeznać skutków niestawiennictwa w pracy. Ponadto wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania w tej sprawie, bowiem stan psychiczny wywołany chorobą alkoholową był przeszkodą złożenia odwołania w terminie.

W dodatkowym piśmie procesowym z 6.06.2013r. wyjaśnił też, iż w dniu 26.11.2012r. otrzymał skierowanie na leczenie odwykowe do szpitala psychiatrycznego i podjął takie leczenie w dniu 30.11.2012r., które trwało do 11 grudnia 2012r, a następnie korzystał ze zwolnienia lekarskiego do 23.01.2013r.

Zaraz po tej dacie stawił się w zakładzie pracy, gdzie dowiedział się o rozwiązaniu z nim stosunku pracy z jego winy i wobec tego wystąpił w dniu 28.01.2013r. z pozwem do Sądu Rejonowego i zgłosił żądanie przywrócenia do pracy przez pracodawcę oraz wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności prawnej.

W cytowanym piśmie powód domagał się też zasądzenia na jego rzecz od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Nadto podniósł, że w sprawie nie doszło do skutecznego doręczenia przez pozwaną oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę, bowiem takie oświadczenie pozwana wysłała na adres pod którym powód nigdy nie mieszkał, a wobec tego nie miał możliwości zapoznania się z treścią takiego oświadczenia.

W odpowiedzi na pozew pozwana wnioskowała o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na jej rzecz od powoda kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego wg. norm przepisanych.

Pozwana podniosła, iż żądania powoda są nieuzasadnione oraz wskazała za zachowanie warunków merytorycznych i formalnych przy podjęciu decyzji o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia z jego winy, jak również zwróciła uwagę na wniesienie powództwa z rażącym naruszeniem terminu przewidzianego w art.264 par.2 kp.

Wyrokiem z dnia 29.11.2013r. Sąd Rejonowy w Jastrzębiu-Zdroju oddalił powództwo i zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata W. W. kwotę 147,60 zł, w tym kwotę 27,60 zł podatku od towarów i usług tytułem zwrotu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu.

Sąd I instancji ustalił, iż powód M. B. pracował u pozwanej w okresie od 27.11.1989r do 14.11.2012r na różnych stanowiskach pracy, a ostatnio od 18.04.2001r. jako cieśla pod ziemią.

W dniach od 17.10.2012r. do 14.11.2012r. powód był nieobecny w pracy u pozwanej i nieobecności tej nie usprawiedliwił.

Od dnia 30.11.2012r. do 22.01.2013r. M. B. leczył się w Wojewódzkim Ośrodku (...) i Zakładzie (...) od (...) w G. z rozpoznaniem : zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane użyciem alkoholu ( zespół uzależnienia).

Pismem z dnia 12.11.2012r. po uprzednim zawiadomieniu organizacji związkowych, których powód był członkiem, pozwana rozwiązała z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych tj. nie stawienia się do pracy w dniach od 17.10.2012r. do nadal, powodującego dezorganizację pracy w oddziale. W piśmie tym podano stosowne pouczenie o możliwości złożenia odwołania do Sądu.

Pismo rozwiązujące umowę zostało wysłane listem poleconym na adres podany pozwanej przez powoda tj. J. ul. (...).

Powód nie zgłaszał zmiany adresu.

W dniu 23.01.2013r. powód zgłosił się u pozwanej i częściowo załatwił tzw. kartę obiegową.

Od 2007r. powód wielokrotnie korzystał ze zwolnień lekarskich.

U powoda zostało rozpoznane uzależnienie mieszane typu alkoholowo-narkotycznego ( amfetamina), przy czym od dłuższego już czasu prezentował zachowania związane z tym uzależnieniem i z hazardem, a znaczące nasilenie tego stanu wystąpiło w 2012r.

Z powodu uzależnienia przebywał na leczeniu odwykowym w WOLO G. w czasie od 30.11.2012r. do 22.01.2013r.

Przy przyjęciu na leczenie był zorientowany prawidłowo, prawidłowy był z nim kontakt słowny, świadomie podjął decyzję o leczeniu.

Przy przyjęciu oraz w trakcie leczenia nie stwierdzono u powoda zaburzeń psychotycznych w sensie urojeń lub omamów, nie rozpoznano też depresji, upośledzenia umysłowego, psychozy ani uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego w postaci zespołu psychoorganicznego.

Stan psychiczny powoda w okresie spornym i dłuższy czas przed tym okresem był wystarczająco dobry aby mógł on przewidzieć skutki zdrowotno-prawne wynikające z zachowań związanych z uzależnieniem.

Pod względem orzeczniczo-medycznym w okresie od 15.10.2012r. do 23.01.2013r. M. B. miał świadomość skutków swojej absencji, obowiązku zawiadomienia pracodawcy o nieobecności w pracy oraz mógł swobodnie pokierować swoim zachowaniem i zrozumieć skutki tego zachowania.

Obecny stan zdrowia powoda nie stanowi przeszkody zatrudnienia na poprzednich warunkach w sytuacji utrzymania, abstynencji alkoholowo-narkotycznej.

W oparciu o takie ustalenia Sąd Rejonowy uznał, iż roszczenie powoda nie jest zasadne.

Materiał dowody zgromadzony w sprawie jednoznacznie wykazał, iż przyczyny wymienione jako podstawa rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia były zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy i w pełni uzasadniały czynności podjęte przez pozwaną względem powoda.

Powód nie stawił się do pracy w dniach od 17.10.2012r. do nadal, nie usprawiedliwił swego niestawiennictwa , takim zachowaniem spowodował dezorganizację pracy w oddziale i w pełni uzasadniało to rozwiązanie z nim umowy o pracę w trybie art. 52 par.1 pkt.1 kp z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych.

Odnosząc się do żądania przywrócenia terminu do wniesienia odwołania i przytaczając treść uregulowania prawnego w tym zakresie z art.265 kp Sąd Rejonowy przyjął, iż powód z pełną świadomością wprowadził w błąd pozwanego , co do prawidłowego adresu swego zamieszkania , ponieważ słuchany w charakterze strony zeznał, iż rozwiązanie umowy o pracę zostało mu wysłane na adres, który podał pracodawcy, jednak tam nie mieszkał ze względu na swoje zadłużenia i adres ten był mu potrzebny, aby uzyskać pożyczki.

W sprawach urzędowych podawał adres na ul. (...) i tam miał zameldowanie, a faktycznie mieszkał na ul. (...) ale pracodawcy nie zgłaszał, iż adres dotyczący ul. (...) jest nieprawidłowy.

Zatem świadomie wprowadził w błąd pracodawcę , co do swego prawidłowego zamieszkania i w konsekwencji musiał się liczyć z konsekwencjami takiego postępowania.

W ocenie Sądu Rejonowego należało uznać skuteczność doręczenia powodowi przez pracodawcę pisma rozwiązującego umowę o pracę listem poleconym na adres przez niego wskazany i zgodnie z pouczeniem powodowi od 14.11.2012r. rozpoczął bieg terminu do odwołania, który upłynął 28 listopada 2012r.

W rezultacie powód złożył odwołanie dopiero 28 stycznia 2013r. i uchybił znacznie terminowi z art.264 kp.

Nie zasługują na uwzględnienie twierdzenia powoda podniesione we wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania tj. braku rozeznania skutków niestawiennictwa w pracy z powodu uzależnienia alkoholowego, bowiem jasne, stanowcze, spójne i nie zawierające błędów logicznych, a zatem w pełni wiarygodne opinie opracowane w tej sprawie przez biegłego sądowego lekarza psychiatrii A. W. jednoznacznie wskazują, iż stan psychiczny powoda był wystarczająco dobry aby móc przewidzieć skutki zdrowotno-prawne wynikające z zachowań związanych z uzależnieniem.

W okresie od 15.10.2012r. do 23.01.2013r. M. B. miał świadomość skutków swojej absencji, obowiązku zawiadomienia pracodawcy o nieobecności oraz skutecznie mógł pokierować swoim zachowaniem i zrozumieć skutki tego zachowania.

W konsekwencji ustaleń i rozważań jak wyżej i w oparciu o przywołane powyżej przepisy Sąd Rejonowy oddalił roszczenie powoda.

Odstąpił Sąd od obciążenia powoda zwrotem kosztów postępowania na rzecz pozwanej przyjmując , iż zachodzą tutaj podstawy do zastosowania art.102 kpc, bowiem z okoliczności sprawy wynika, że obciążenie powoda tymi kosztami byłoby rażąco niezgodne z zasadami słuszności.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu Sąd Rejonowy orzekł jak w pkt.3 wyroku na podstawie par.12 ust.1 pkt.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U, nr.163, poz.1348 z późn.zm).

Wyrok ten zaskarżył powód składając apelację.

Skarżący zaskarżył wyrok w całości zarzucając:

- naruszenie prawa procesowego tj. art.231 i 233 kpc poprzez dokonanie dowolnych ustaleń co do skuteczności doręczenia oświadczenia pozwanej o rozwiązaniu umowy o pracę, możliwości powoda w zrozumieniu sytuacji zawodowej i skutków swojego zachowania w sytuacji przekonania, iż korzysta jeszcze z urlopu wypoczynkowego, zaś z zebranego w sprawie materiału dowodowego nie można wyprowadzić takich wniosków,

- sprzeczność ustaleń Sądu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym polegającym na przyjęciu, że powód uchybił terminowi do wniesienia odwołania przy przyjęciu, że doszło do skutecznego doręczenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę oraz, że ponosi winę za ewentualnie nieterminowe wniesienie odwołania, w sytuacji , gdy powód z przyczyn chorobowych znajdował się w stanie wyłączającym swobodne podjęcie decyzji i wyrażenie woli przy uwzględnieniu obiektywnie stwierdzonej choroby alkoholowej.

Powołując te zarzuty skarżący wnosił o zmianę wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości lub uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu wg norm przepisanych dla postępowania w II instancji.

W uzasadnieniu skarżący akcentował zły stan zdrowia psychicznego powoda uniemożliwiający zrozumienie sytuacji zawodowej oraz ocenę skutków swojego zachowania, w tym skutków swojego zachowania, w tym skutków niestawiennictwa w pracy.

Ponadto twierdził, iż w sprawie niniejszej nie doszło do skutecznego doręczenia oświadczenia pozwanej o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę, bowiem to oświadczenie pozwana skierowała na adres pod którym powód nigdy nie mieszkał i w tej części odwołał się do poglądu wyrażonego przez Sąd Najwyższy w wyroku z 18.11.1999r. w sprawie I PKN 663/98.

Pozwana wniosła odpowiedź na apelację w której wnioskowała o jej oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa radcowskiego za II instancję , bo jak twierdziła zarzuty apelacji są lakoniczne i gołosłowne i nie znajdują oparcia w materiale dowodowym przeprowadzonym w toku wnikliwego postępowania dowodowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja jest nieuzasadniona i jej zarzuty nie zasługują na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy przeprowadził stosowne , wyczerpujące postępowanie dowodowe w zakresie niezbędnym do wyjaśnienia istoty sporu.

Sąd ten dokonał też, w oparciu o zebrany materiał dowodowy, prawidłowych ustaleń faktycznych i również przeprowadził trafną ocenę tego materiału dowodowego oraz stosując właściwe uregulowania prawne słusznie orzekł jak w wyroku.

Sąd Okręgowy przyjął ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego za własne, bowiem doszedł do przekonania, iż na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie było możliwe dokonanie odmiennych ustaleń.

Sąd Okręgowy w pełni podzielił ustalenia i argumentację Sądu I instancji i przyjął je za własne, a wobec tego i w świetle ukształtowanego już orzecznictwa Sądu Najwyższego , uznał, iż nie zachodzi potrzeba powtarzania tej argumentacji.

W ocenie Sądu Okręgowego prawidłowo, jednoznacznie i stanowczo Sąd I instancji przyjął, iż u powoda występuje uzależnienie mieszane typu alkoholowo-narkotykowego ale jego stan zdrowia psychicznego w okresie objętym sporem był wystarczająco dobry i umożliwiał przewidzenie skutków zdrowotno-prawnych wynikających z zachowań związanych z uzależnieniem.

Konkretnie powód miał zachowaną świadomość skutków swojej absencji, obowiązku zawiadomienia pracodawcy o nieobecności w pracy oraz mógł swobodnie pokierować swoim zachowaniem i zrozumieć skutki tego zachowania.

W przedmiotowej sprawie analizie był poddany długi okres zachowania powoda związanego ze stwierdzonym uzależnieniem, biegły sądowy psychiatra dysponował też pełną dokumentacją leczenia powoda a zatem jego opinie sądowo-lekarskie są kompleksowe, specjalistyczne i jednoznaczne i znajdują pełną aprobatę orzeczniczą, zaś apelujący żadną inną ocenę medyczną tych ocen nie podważył.

Pełną aprobatę Sądu Okręgowego uzyskały też jednoznaczne ustalenia i oceny Sądu I instancji , iż powód z pełną świadomością wprowadził w błąd pracodawcę co do adresu zamieszkania i nie ma podstaw do kwestionowania skuteczności doręczenia powodowi oświadczenia pozwanej wysłanego na podany przez powoda adres.

Zacytowane przez powoda w apelacji orzeczenie Sądu Najwyższego ( z błędnie podaną sygnaturą akt) na okoliczność braku skutecznego doręczenia przez pozwaną pisma o rozwiązaniu umowy o pracę nie może służyć do oceny sytuacji powoda, ponieważ zostało ono wydane w innym stanie faktycznym i na inną okoliczność tj. początku biegu wypowiedzenia umowy o pracę.

Natomiast istnieje obowiązujące i utrwalone orzecznictwo Sądu Najwyższego, które stwierdza, iż samo nieodbieranie z poczty pisma pracodawcy zawierającego oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę, prawidłowo awizowane, przy braku wykazania ( udowodnienia lub chociażby uprawdopodobnienia) przez powoda przeszkód, które uniemożliwiły mu odebranie takiej awizowanej przesyłki nie przekreśla skuteczności doręczenia takiej przesyłki ( vide orzeczenia S.N z 7.12.2012r. i 5.10.2005r.)

Oceniając wszystko powyższe i kierując się treścią art.385 kpc Sąd Okręgowy oddalił apelację jako bezzasadną.

O kosztach orzeczono na podstawie art.98 par.1 kpc w zw. z art.108 par.1 kpc i w związku z par.12 ust.1 pkt.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( tj. Dz. U z 2013r., poz.490 ze zm).

Sędzia Przewodniczący Sędzia

SSO Maria Konieczna SSO Iwona Nowak SSO Barbara Kubasińska -Malcher

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE