Sygn. akt II K 611/14
Dnia 30 czerwca 2014r.
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Andrzej Muszka
Protokolant: Monika Rataj
po rozpoznaniu w dniu: 30 czerwca 2014r.
s p r a w y : P. Ł. (1)
syna M. i J. z domu W.
urodzonego w dniu (...) w J.
oskarżonego o to, że:
1. W dniu 05 marca 2014 roku w J., woj. (...) przy ul. (...) wykorzystując nieobecność domowników zabrał w celu przywłaszczenia tablet marki A. o wartości 500 zł czym działa na szkodę J. Ł.
to jest o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 3 kk ;
2. W dniu 24 lutego 2014 roku w J., woj. (...) przy ul. (...) wykorzystując nieobecność domowników zabrał w celu przywłaszczenia telewizor (...) marki M. (...)’ o wartości 480 zł, czym działa na szkodę M. Ł.;
to jest o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 3 kk ;
I. uznaje oskarżonego P. Ł. (1) za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt. 1 i 2 części wstępnej wyroku, przyjmując, iż stanowią one wypadki mniejszej wagi w rozumieniu art. 278 § 3 kk tj. występków z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 278 § 3 kk oraz przyjmując iż stanowią one ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 kk wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;
II. na podstawie art. 63 §1 k.k. na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności zalicza oskarżonemu P. Ł. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 10 marca 2014 roku uznając go za równoważny 2 (dwóm) dniom kary ograniczenia wolności;
III. na podstawie art. 230 § 1 kpk orzeka zwrot na rzecz K. M. dowodów rzeczowych zgromadzonych na karcie 14 akt sprawy (Drz 429/14);
IV. na podstawie art. 624 §1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego P. Ł. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.
Sygn. akt II K 611/14
24 lutego 2014 r. w J. P. Ł. (1), wykorzystując nieobecność domowników, zabrał z miejsca zamieszkania telewizor (...) marki M. o wartości 480 złotych, stanowiący własność M. Ł.. Telewizor ten przekazał T. Ł., prosząc o sprzedaż w lombardzie przy ulicy (...). Uzyskaną kwotę 100 złotych T. Ł. przekazał P. Ł. (1). Za otrzymane środki P. Ł. (2) nabył papierosy i żywność.
Dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1)k. 19-20, notatka urzędowa k. 1-2, umowa k. 14, zeznania świadka M. Ł.k. 5, protokół 0 kazania k. 32
Następnie 5 marca 2014 r. w J. P. Ł. (1), ponownie wykorzystując nieobecność domowników, zabrał z miejsca zamieszkania tablet marki A.o wartości 500 złotych, stanowiący własność J. Ł.. Tablet ten przekazał T. Ł., prosząc o sprzedaż w lombardzie przy ulicy (...). Uzyskaną kwotę 100 złotych T. Ł.przekazał P. Ł. (1). Za otrzymane środki P. Ł. (2)nabył papierosy i żywność.
Dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1) k. 19-20, notatka urzędowa k. 1-2, umowa k. 14, zeznania świadka M. Ł. k. 5, faktura VAT k. 6,
O zdarzeniu powiadomił Policję M. Ł.. W wyniku interwencji funkcjonariuszy Policji, zdołano zatrzymać w w/w lombardzie telewizor marki M..
Dowód: zeznania świadka M. Ł. k. 5, protokół zatrzymania osoby k. 10, protokół zatrzymania rzeczy k. 11-13, pokwitowanie k. 33,
P. Ł. (1) nie był w przeszłości karany sądownie.
Dowód: dane o karalności k.30,
Oskarżony P. Ł. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że wykorzystując nieobecność domowników, zabrał z miejsca zamieszkania stanowiący własność J. Ł. tablet marki A. oraz telewizor marki M.. Przedmioty te sprzedał w lombardzie, działający w dobrej wierze, znajomy oskarżonego, T. Ł., który następnie zwrócił mu całość uzyskanych środków. Za otrzymane środki oskarżony kupił żywność i papierosy.
Wyjaśniając ponownie oskarżony podtrzymał uprzednio złożone wyjaśnienia, uzgodnił przed Prokuratorem warunki złożenia wniosku w trybie art. 335§1 kpk.
SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:
Wyjaśnienia oskarżonego zasługiwały na przydanie im waloru wiarygodności, pozostając w zgodzie z treścią zgromadzonego w aktach postępowania materiału dowodowego. Wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1) korespondowały z treścią zeznań przesłuchanego w charakterze świadka M. Ł., który uprzednio zawiadomił o obu zdarzeniach funkcjonariuszy Policji, opisał utracony przez niego i J. Ł. sprzęt. Jego zeznania, poparte wydrukami ogłoszeń sprzedaży zamieszczonych w Internecie pozwoliły na poczynienie ustaleń dotyczących wartości rynkowej skradzionych, w pełni sprawnych przedmiotów. Co oczywiste, ich wartość nie może być utożsamiana z kwotą uzyskaną przez oskarżonego w lombardzie, gdyż przedmioty o właściwościach odpowiadających skradzionemu mieniu nie są oferowane do sprzedaży w takiej cenie. Mając to na uwadze Sąd kierował się wartością wykazaną przez pokrzywdzonego, poprzez przedłożenie stosownych wydruków ofert sprzedaży.
Kierując się treścią powyższych rozważań Sąd uznał zarówno wyjaśnienia oskarżonego, jak i zeznania świadka M. Ł. za polegające na prawdzie. Z tych względów mogły one stanowić podstawę kategorycznych ustaleń stanu faktycznego w sprawie.
Treść wyjaśnień oskarżonego pozostawała ponadto w zgodzie z treścią zgromadzonych w aktach postępowania dokumentów w tym umów zawartych w lombardzie przy ul. (...). Dokumenty te zostały sporządzone przez powołane do tego osoby w przewidzianej prawem formie. Żadna ze stron nie kwestionowała wiarygodności zgromadzonej dokumentacji. Mogła ona zatem stanowić dowód w sprawie.
.
Materiał dowodowy wskazuje, iż oskarżonemu można przypisać winę, albowiem jest on dostatecznie dojrzały, aby świadomie kierować swoim postępowaniem. W zakresie rozpoznawanych w niniejszej sprawie zdarzeń nie wystąpiła po stronie oskarżonego żadna sytuacja nadzwyczajna, zmuszająca go do naruszenia norm prawnych. Zamiar zaboru w celu przywłaszczenia cudzych przedmiotów oskarżony podjął w pełni świadomie, zdając sobie sprawę, że nie jest on uprawniony do takich zachowań. Działał on w obu przypadkach z zamiarem bezpośrednim. Popełnił czyny zabronione umyślnie. Wina, podobnie jak sprawstwo, nie budzą tym samym wątpliwości.
Nie budzi wątpliwości, iż P. Ł. (1) dokonując zaboru w celu przywłaszczenia tabletu o wartości 500 złotych oraz telewizora o wartości 480 złotych, dwukrotnie wyczerpał znamiona czynu z art. 278§3 kk. Przyjmując, iż przedmiotowe czyny stanowiły wypadek mniejszej wagi w rozumieniu §3 art. 278 kk. Sąd miał na uwadze łatwy do wykrycia sposób działania sprawcy oraz niską wartość skradzionego, używanego mienia.
Przypisanych mu czynów oskarżony dopuścił się w krótkich odstępach czasu, w podobny sposób. Stanowiły one zatem ciąg przestępstw, opisany w treści art. 91§1 kk. W konsekwencji Sąd wymierzył za nie jedną karę
Wymierzając oskarżonemu karę Sąd wziął pod uwagę, iż stopień społecznej szkodliwości jego czynów nie był znaczny, pozostając jednocześnie wyższy niż znikomy, na co wskazuje będąca ich konsekwencją konieczność bardzo starannego zabezpieczania przez pokrzywdzonych nawet nieprzydatnych na co dzień przedmiotów przed członkiem ich rodziny.
Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował fakt przyznania się przez oskarżonego do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyrażoną skruchę poprzez uzgodnienie z Prokuratorem warunków dobrowolnego poddania się karze. Sąd nie doszukał się po stronie oskarżonego okoliczności obciążających.
Łącząc wymienione wyżej okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 kk, w szczególności stopniem społecznej szkodliwości czynu i stopniem winy oskarżonego, Sąd uznał, że odpowiednią karą orzeczoną wobec niego będzie kara 10 miesięcy pozbawienia wolności, polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze trzydziestu godzin w stosunku miesięcznym. Z całą pewnością tak wymierzona kara nie będzie nadmierną dolegliwością dla oskarżonego, skoro pomimo istnienia wymienionych okoliczności mających wpływ na stopień społecznej szkodliwości, mieści się ona mimo wszystko w dolnych granicach zagrożenia ustawowego. Z drugiej strony Sąd wnioskował, że nie jest konieczne wymierzanie kary surowszej, w tym kary surowszego rodzaju by osiągnięte zostały cele postępowania i cele kary. Orzeczona kara winna spełnić stawiane przed nią zadania zarówno w świetle oddziaływania wychowawczego, jak i zapobiegawczego, przy tym będzie adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości i stopnia winy, zatem spełni wszystkie wymogi stawiane przed nią przez przepisy karne. Kara orzeczona względem oskarżonego umożliwiała, stosownie do treści art. 69§1 kk skorzystanie z instytucji warunkowego zawieszenia jej wykonania. Sąd na podstawie całokształtu okoliczności sprawy i kierując się przesłankami określonymi w art. 69 § 1 i 2 kk, wnioskował, że jedynie orzeczenie bezwzględnej kary ograniczenia wolności zapobieże powrotowi przez oskarżonego do przestępstwa. Stanowić ona będzie dla oskarżonego odczuwalną dolegliwość, Unaoczni ona przy tym oskarżonemu naganność popełnionych czynów, jak i nieuchronność poniesienia odpowiedzialności za popełnione przestępstwa. Orzeczenie takiej kary z całą pewnością odniesie efekt wychowawczy i zapobiegawczy, mobilizując w przyszłości oskarżonego do wykonywania pracy celem uzyskania środków finansowych na własne potrzeby.
Na poczet orzeczonej kary Sąd zaliczył oskarżonemu okres pozbawienia wolności w sprawie.
Stosownie do treści art. 230§2 kpk Sąd zwrócił zgromadzone w aktach dokumenty uprawnionej osobie
Mając na uwadze fakt, iż oskarżony P. Ł. (1) nie posiada stałego zatrudnienia i pozostaje na utrzymaniu matki Sąd, stosownie do treści art. 624§1 kpk, zwolnił go od ponoszenia kosztów procesu, obciążając nimi Skarb Państwa.