Sygn. akt II K 660/14
Dnia 21 lipca 2014 r.
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący SSR Aleksandra Grzelak - Kula
Protokolant Dagmara Nowicka
przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – Marty Midery
po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2014 r.
sprawy G. S.
syna J.i H.z d. C.
urodzonego w dniu (...) w J.
oskarżonego o to, że:
w dniu 21 lutego 2014 roku w J. woj. (...) przy ulicy (...) dokonał kradzieży z włamaniem w ten sposób, że przy użyciu szpadla wyłamał zamek w drzwiach wejściowych wewnętrznych do garażu, dostał się do jego wnętrza skąd następnie przedostał się do pomieszczenia gospodarczego, z wnętrza którego dokonał zaboru w celu przywłaszczenia wiatrówkę długą łamaną na śrut o wartości 200 złotych, przewód elektryczny 3x2,5 długości 100 metrów bieżących o wartości 260 złotych, panel sterowania do elektryki wewnętrznej garażu o wartości 600 złotych, wiertarkę marki (...) o wartości 100 złotych, szlifierkę kątową o wartości 100 złotych, atrapę strzelby z metalu i drewna o wartości 50 złotych, ładowarkę do akumulatora o wartości 50 złotych, wyrzynarkę do drewna o wartości 80 złotych oraz 5 sztuk wkładów kwasoodpornych o wartości 250 złotych, gdzie wartość łączna skradzionego mienia wyniosła 1690 złotych na szkodę R. K., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 28 kwietnia 2011 roku w sprawie IIK 383/11 za czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, wyrokiem z dnia 09 września 2011 roku w sprawie IIK 240/11 za czyn z art. 278 § 5 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, objętych następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 06 lutego 2012 roku w sprawie IIK 1732/11 na karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 05 listopada 2011 roku do 10 marca 2013 roku, na poczet kary zaliczono okres pozbawienia wolności od 10.06.2011 roku do 05.08.2011 roku,
to jest o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.
I. oskarżonego G. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku przy przyjęciu, że dopuścił się go będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 28.04.2011 r. w sprawie II K 383/11 za popełnienie czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności, która weszła w skład kary łącznej roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 06.02.2012 r. w sprawie II K 1732/11, którą odbył w okresie od 05.11.2011 r. do 10.03.2013 r., a na poczet tej kary zaliczono oskarżonemu okres pozbawienia wolności od 10.06.2011 roku do 05.08.2011 roku, tj. występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. wymierza mu karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 415 § 1 k.p.k. zasądza od oskarżonego G. S. na rzecz pokrzywdzonego R. K. kwotę 1560 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21 lutego 2014 r. do dnia zapłaty;
III. na podstawie art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c. wyrokowi w pkt II nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;
IV. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.
Sygn. akt II K 660/14
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 3 lutego 2014 r. G. S. przyszedł do miejsca zamieszkania R. K., u którego wcześniej pracował, w J. przy ul. (...). Szpadlem wyłamał zamek w drzwiach wejściowych do garażu R. K., wszedł do środka, a stamtąd dostał się do pomieszczenia gospodarczego. Stamtąd zabrał: wiatrówkę długą łamaną na śrut o wartości 200 zł, przewód elektryczny 3x2,5 o długości 100 m.b. i wartości 260 zł, panel sterowania do elektryki wewnętrznej garażu o wartości 600 zł, wiertarkę marki A. o wartości 100 zł, szlifierkę kątową o wartości 100 zł, atrapę strzelby z metalu i drewna o wartości 50 zł, ładowarkę do akumulatora o wartości 50 zł, wyrzynarkę do drewna o wartości 80 zł i 5 sztuk wkładów kwasoodpornych o wartości 250 zł. Wkłady kwasoodporne G. S. sprzedał jako złom. Gdy R. K. dowiedział się, kto zabrał jego przedmioty, spotkał się z G. S., który zwrócił mu ładowarkę do akumulatora o wartości 50 zł i wyrzynarkę do drewna o wartości 80 zł.
dowód: częściowo wyjaśnienia G. S. k. 30-31, 55-57
zeznania R. K. k. 12-15, 19-20, 62-63
formularz przyjęcia odpadów k. 18
protokół oględzin miejsca k. 3-10
protokół przeszukania k.25-26
G. S. ma 30 lat, z zawodu jest cukiernikiem, utrzymuje się z prac dorywczych. Był wielokrotnie karany, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 28 kwietnia 2011 r. w sprawie II K 383/11 za popełnienie czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. karą roku pozbawienia wolności, która weszła w skład kary łącznej roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 6 lutego 2012 r. w sprawie II K 1732/11, którą odbył w okresie od 5 listopada 2011 r. do 10 marca 2013 r., a na poczet tej kary zaliczono mu okres pozbawienia wolności od 10 czerwca 2011 r. do 5 sierpnia 2011 r.
dowód: wyjaśnienia G. S. k. 30-31, 55-57
dane o karalności k. 34-37
wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn.
akt II K 383/11 k. 71
wyrok łączny Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 6 lutego 2012 r.,
sygn. akt II K 1732/11 k. 73
Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Podał jedynie, że do pomieszczeń dostał się wyłamując szpadlem zamek w drzwiach wejściowych. Podał, że wkłady kwasoodporne wyniósł na złom oraz że zwrócił R. K. wyrzynarkę i ładowarkę. Wyjaśnił, że wiedział, co znajduje się w pomieszczeniu, bo pracował u pokrzywdzonego. W kolejnych wyjaśnieniach wskazał, że zabrał jedynie wkłady kwasoodporne, ładowarkę, wyrzynarkę i panel sterowania. Wyjaśnił, że był na piechotę i nie zdołałby zabrać więcej rzeczy. Podał, że rzeczy zapakował do plecaka, a wkłady wziął pod rękę. Podał, że R. K. był mu winien 700 zł wypłaty.
Sąd zważył, co następuje:
Jako wiarygodne ocenił Sąd te wyjaśnienia oskarżonego, w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz opisał sposób, w jaki dostał się do pomieszczeń gospodarczych pokrzywdzonego. Znajdują potwierdzenie w relacji R. K. oraz w protokole oględzin miejsca.
Za częściowo wiarygodne uznał Sąd te wyjaśnienia oskarżonego, w których wskazał, jakie przedmioty zabrał z pomieszczenia pokrzywdzonego. Sąd zakwestionował je w tej części, w której G. S. zaprzeczył dokonaniu zaboru wiatrówki, przewodu, wiertarki i szlifierki i atrapy strzelby, ponieważ są sprzeczne z wiarygodnymi zeznaniami R. K.. Co prawda pokrzywdzony nie był naocznym świadkiem wynoszenia przez oskarżonego jego przedmiotów z garażu, lecz został powiadomiony o tym fakcie przez sąsiadkę i natychmiast przybył na miejsce i stwierdził, że drzwi są wyłamane. Początkowo nie mógł stwierdzić, jakich przedmiotów brakuje, ponieważ było już ciemno, lecz miał to ocenić następnego dnia. R. K. pierwsze zeznania złożył już 22 lutego 2014 r. i już wtedy wskazał, jakie rzeczy zostały mu zabrane. Podał wówczas, że nikt oprócz G. S. nie był widziany w pobliżu jego garażu. Podczas kolejnego przesłuchania pokrzywdzony przyznał, że część przedmiotów oskarżony mu zwrócił, co oznacza, że nie dążył on do obciążania oskarżonego, lecz jego zeznania są szczere. Dopiero wtedy też wskazał, że zostały mu zabrane wkłady kwasoodporne, czego wcześniej nie zauważył, a te jego zeznania korespondują zarówno z wyjaśnieniami oskarżonego, jak i formularzem przyjęcia odpadów, z którego wynika, że to G. S. sprzedał je na złom. Oznacza to, że pokrzywdzony racjonalnie i rzetelnie dokonał oceny, jakie przedmioty zostały mu zabrane. Ponadto Sąd wziął pod uwagę, że pokrzywdzony zaraz po tym, jak dowiedział się, że po jego podwórku chodzi obca osoba i wynosi jakieś przedmioty zadzwonił na Policję, co potwierdzają notatki urzędowe z podjętych czynności.
Zdaniem Sądu te wyjaśnienia oskarżonego, w których przeczył zabraniu ww. rzeczy stanowią jego linię obrony i zmierzają do umniejszenia jego odpowiedzialności. W pierwszych złożonych wyjaśnieniach oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu w całości, dopiero w kolejnych stwierdził, że zabrał tylko wkłady kwasoodporne, ładowarkę, wyrzynarkę i panel sterowania. Jeżeli rzeczywiście nie zabrał wszystkich wymienionych w zarzucie przedmiotów, zaprzeczyłby temu z pewnością już podczas pierwszego przesłuchania.
Jako nieprzydatne ocenił Sąd zeznania S. W., z których wynika wprost, że nie wie nic na temat zdarzenia będącego przedmiotem tego postępowania.
Sąd dał wiarę zebranym w sprawie dowodom z dokumentów, ponieważ pochodzą od uprawnionych organów, nie były kwestionowane przez strony postępowania i Sąd również nie dostrzegł powodów, aby je kwestionować.
Oceniając zebrane w sprawie dowody Sąd doszedł do przekonania, że sprawstwo i wina oskarżonego są niewątpliwe. Oskarżony pokonał zabezpieczenie garażu w postaci zamka zrywając go przy pomocy szpadla. W ten sposób dostał się do pomieszczenia, z którego zabrał przedmioty należące do R. K. o łącznej wartości 1690 zł. Czynu tego oskarżony dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia kary roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 6 lutego 2012 r. w sprawie II K 1732/11, którą odbył w okresie od 5 listopada 2011 r. do 10 marca 2013 r., a na poczet tej kary zaliczono mu okres pozbawienia wolności od 10 czerwca 2011 r. do 5 sierpnia 2011 r., a kara ta objęła m. in. karę roku pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 28 kwietnia 2011 r. w sprawie II K 383/11 za występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., czyli przestępstwo podobne, ponieważ należące do grupy przestępstw przeciwko mieniu. Swoim zachowaniem G. S. wypełnił znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.
Po dokonanej przez Prokuratora podczas posiedzenia w dniu 21 lipca 2014 r. modyfikacji kwalifikacji prawnej zarzucanego oskarżonemu aktem oskarżenia czynu Sąd uwzględnił wniosek w trybie art. 335 k.p.k. Zarzucany oskarżonemu czyn nie mógł zostać zakwalifikowany z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. Zgodnie z dyspozycją art. 64 § 2 k.k. konieczne jest, aby uprzednie skazanie nastąpiło z zastosowaniem art. 64 § 1 k.k., jednakże nie ma to być skazanie za jakiekolwiek przestępstwo, lecz musi to być albo jeden z czynów karalnych wprost opisanych w art. 64 § 2 k.k. albo inne przestępstwo popełnione z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia (zob. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2010 r., V KK 104/10, OSNwSK 2010/1/1295 oraz z dnia 17 stycznia 2012 r., V KK 388/11, LEX nr 1103640). Ponieważ oskarżony został poprzednio skazany za zwykłą kradzież w warunkach art. 64 § 1 k.k., a czyn ten nie mieści się w katalogu przestępstw wymienionych w art. 64 § 2 k.k., nie było możliwe przyjęcie kwalifikacji zaproponowanej w akcie oskarżenia, przed zmianą dokonaną przez Prokuratora podczas posiedzenia. G. S. był także karany za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., lecz nie odbył co najmniej roku kary pozbawienia wolności orzeczonej za to przestępstwo.
Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego Sąd ocenił jako znaczny. Oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, działał na szkodę swojego byłego pracodawcy, a więc osoby znanej sobie. Na złagodzenie oceny tego czynu wpływ ma z drugiej strony zwrócenie pokrzywdzonemu części jego mienia, choć Sąd wziął pod uwagę, że oskarżony dokonał tego już po tym, gdy pokrzywdzony dowiedział się, kto włamał się do jego garażu oraz fakt, że wkłady kwasoodporne uległy zniszczeniu i nie miały już dla niego wartości sprzed kradzieży.
Przy wymiarze kary Sąd kierował się przesłankami z art. 53 k.k. Przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności od roku do 10 lat. Oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną, w tym głównie za przestępstwa przeciwko mieniu, za które odbywał kary bezwzględnego pozbawienia wolności. Zarzucanego mu czynu dopuścił się w nieco ponad miesiąc od ostatniego skazania za czyn z art. 279 § 1 k.k. Oznacza to, że jest sprawcą zdemoralizowanym. Uwzględniając wniosek Prokuratora Sąd orzekł karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności uznając, że jest to kara adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionego czynu. Dotychczasowy tryb życia oskarżonego, w szczególności jego dotychczasowa wielokrotna karalność, dowodzą, że jest on sprawcą niepoprawnym, na którego oddziaływać trzeba w warunkach izolacji. W ocenie Sądu kara roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności stanowić będzie odpowiednią sankcję za popełniony występek.
Mimo że wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności nie przekracza 2 lat, Sąd nie dopatrzył się podstaw do warunkowego zawieszenia jej wykonania. Wobec G. S. nie można przyjąć, aby mimo warunkowego zawieszenia wykonania kary nie popełnił ponownie przestępstwa. Dotychczas orzekane tego rodzaju kary nie przyniosły rezultatu, oskarżony naruszał prawo, a wykonanie kar poprzednio orzekanych dwukrotnie wobec niego zarządzano.
Wraz z aktem oskarżenia Prokurator złożył pozew cywilny przeciwko oskarżonemu. Zebrane dowody pozwoliły na zasądzenie kwoty 1560 zł od pozwanego G. S. na rzecz R. K., ponieważ jest to kwota poniesionej przez niego szkody przy uwzględnieniu faktu, że część przedmiotów o wartości 130 zł pokrzywdzony odzyskał. Datą wymagalności roszczenia jest data popełnienia przestępstwa, zatem od tej daty G. S. jest zobowiązany zapłacić pokrzywdzonemu odsetki ustawowe.
W związku z tym, że pozwany uznał roszczenie, tj. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i nie kwestionował kwoty szkody, Sąd zobowiązany był z urzędu nadać wyrokowi w części zasądzającej kwotę 1560 zł rygor natychmiastowej wykonalności.
Z uwagi na to, że oskarżony nie ma stałego zatrudnienia i będąc na wolności utrzymywał się jedynie z prac dorywczych, a obecnie przebywa w zakładzie karnym, uzasadnione było zwolnienie go na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.