UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 października 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., po rozpoznaniu wniosku z dnia 31 lipca 2012r., odmówił R. Ł. (1) prawa do emerytury po osiągnięciu 60 roku życia, z uwagi na nieudowodnienie przez niego okresu 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. Organ rentowy przyjął za udowodnione przez ubezpieczonego na dzień 1 stycznia 1999 r. 6 lat, 4 miesiące i 10 dni pracy w warunkach szczególnych, odmawiając jednocześnie zaliczenia do okresów takiej pracy czasu od 2 listopada 1972 r. do 31 sierpnia 1981 r. i wskazując, że ubezpieczony nie przedłożył świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych odnośnie tego okresu.

R. Ł. (1) odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury przy uwzględnieniu zakwestionowanego przez ZUS okresu.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania w całości, podtrzymując argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie w dniu 8 stycznia 2013 r. ubezpieczony sprecyzował, że wnosi o przyznanie mu prawa do emerytury od miesiąca złożenia wniosku oraz że jedynym okresem, którego doliczenia do stażu pracy w warunkach szczególnych się domaga jest okres zatrudnienia od 2 listopada 1972 r. do 31 sierpnia 1981 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. Ł. (1)urodził się w dniu (...)roku. Jego łączny staż ubezpieczeniowy (udowodnione okresy składkowe i nieskładkowe) na dzień 1 stycznia 1999r. wynosił 33 lata, 3 miesiące i 2 dni.

Ubezpieczony nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego, w dacie złożenia w ZUS wniosku o emeryturę ani później nie pozostawał w zatrudnieniu pracowniczym.

W dniu 31 lipca 2012 roku ubezpieczony złożył w organie emerytalnym wniosek o emeryturę.

Bezsporne, a nadto dowody:

- wniosek o ustalenie prawa do emerytury – k. 1-2 plik I akt rentowych;

- oświadczenie - k. 6 plik I akt rentowych;

- umowa o naukę zawodu - k. 7-8 plik I akt rentowych;

- świadectwa pracy - k. 9 - 10, 12, 29-31, 33, 36 plik I akt rentowych;

- książeczka wojskowa - k. 13-14 plik I akt rentowych;

- karta zasiłkowa - k. 45, 46 plik I akt rentowych;

- potwierdzenie ubezpieczenia - k. 44, 47-48 plik I akt rentowych;

- karta przebiegu zatrudnienia - k. 48 plik I akt rentowych.

R. Ł. (1) pracował w warunkach szczególnych w okresach:

- od 17 lipca 1968 r. do 30 października 1968 r. oraz od 3 listopada 1968 r. do 18 października 1970 r. – tj. w czasie zatrudnienia w (...) S.A. na stanowisku monter - ślusarz maszyn i urządzeń portowych (monter urządzeń przeładunkowych);

- od dnia 1 września 1981 r. do 6 października 1985 r. oraz od 12 października 1985 r. do 14 października 1985 r. – tj. w czasie zatrudnienia w (...)w N.na stanowisku montera remontu wózków, montera sprzętu transportu poziomego (mechanik napraw sprzętu transportu wewnętrznego ciężkiego, kolejowego i gospodarki olejowej).

Łączny staż pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych w związku z zatrudnieniem we wskazanych zakładach pracy wynosi 6 lat, 4 miesiące i 10 dni.

Niesporne, a nadto dowody:

- świadectwa pracy - k. 9 - 10, 12, 30 plik I akt rentowych;

- świadectwa wykonywania prac w warunkach szczególnych – k. 11, 38 plik I akt rentowych;

- karta przebiegu zatrudnienia - k. 48 plik I akt rentowych.

W okresie od dnia 2 listopada 1972 r. do 31 sierpnia 1981 r. R. Ł. (1) był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w S., kolejno na stanowiskach kierowcy w bazie B-1 od 2 listopada 1972 r. do 7 kwietnia 1980 r. oraz montera samochodowego od 8 kwietnia 1980 r. Dodatkowo, w okresie od 22 maja 1980 r. do 31 sierpnia 1981 r., ubezpieczonemu powierzono obowiązki kierowcy pogotowia technicznego - samochodu marki S. („czołówka”) o dopuszczalnym ciężarze całkowitym wynoszącym powyżej 3,5 tony.

Na stanowisku kierowcy w okresie od 2 listopada 1972 r. do 7 kwietnia 1980 r. ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy kierował samochodami ciężarowymi o ładowności pow. 3,5 tony (marek Z., T., M.), którymi przewoził materiały budowlane, kruszywa.

W dniu 5 kwietnia 1980r. R. Ł. (1) wystąpił z pisemną prośbą do dyrekcji zakładu pracy o przeniesienie go ze stanowiska kierowcy na stanowisko montera samochodowego. Jego prośba została uwzględniona i od 8 kwietnia 1980r. zaczął wykonywać obowiązki montera samochodowego.

Dowody:

- dokumentacja osobowa w aktach ZUS plik I: przebieg pracy zawodowej - k. 16, umowa o pracę z 9.11.1972 r. - k. 17, angaż z 30.04. (...). - k. 18, umowa o wykonywanie czynności dodatkowych z 22.05.1980 r. - k. 19-20, angaż z 10.04.1974 r. - k. 22, angaż z 28.05.1977 r. - k. 22v, angaż z 1.12.1977 r. - k. 23, angaż z 27.05.1978 r.- k. 24, angaż z 25.05.1979 r. - k. 24v;

- świadectwo pracy - k. 29 plik I akt rentowych;

- akta osobowe ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w (...) S. - koperta k. 21, w szczególności: umowa o pracę z 9.11.1972 r., angaż z 10.04.1974 r., angaż z 28.05.1977 r. , angaż z 27.05.1978 r., angaż z 25.05.1979 r., karta obiegowa zmiany przy zwolnieniu, zakres obowiązków na stanowisku kierowcy z 30.10.1972 r., informacja o przyznanym dodatku z 5.01.1981 r., angaż z 29.11.1980 r., angaż z 28.08.1980 r., umowa o wykonywanie czynności dodatkowych z 22.05.1980 r., wniosek z 24.05.1980 r., angaż z 30.04.1980 r., zaświadczenie kwalifikacyjne z 25.04.1980 r., podanie z 5.04.1980 r.;

- częściowo zeznania R. Ł. (1) - k. 28v w zw. z k. 42 akt sądowych;

- częściowo zeznania świadka Z. K. (1) - k. 29 akt sądowych;

- częściowo zeznania świadka J. W. (1) - k. 29-29v akt sądowych.

J. W. (1) w okresie od 27 lipca 1970 r. do dnia 21 listopada 1980 r. oraz od 5 kwietnia 1983 r. do 14 października 1985 r. (powrót do zatrudnienia po rencie chorobowej) był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w S.. W angażach znajdujących się w jego aktach osobowych wskazano, że w tym czasie zajmował stanowiska kierowcy, montera od 1 marca 1974 r., kierowcy od 13 listopada 1975 r., pracownika przeładunkowego od 5 grudnia 1977 r., kierowcy od 30.06.1978 r. do dnia 21 listopada 1980 r., mechanika samochodowego w kanałach remontowych od 5 kwietnia 1983 r. do 14 października 1985 r.

Dowody:

- akta osobowe J. W. z okresu zatrudnienia w (...) S., w szczególności angaż z 29.11.1980 r., z 9.10.1980 r., , z 28.02.1980 r., z 25.05.1979 r., z 1.05.1978 r., angaż z 10.12.1977 r., z 15.06.1976 r., z 13.11.1975 r., z 1.03.1974 r., umowa o pracę z 27.08.1970 r., świadectwo pracy z 11.10.1985 r., świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych, świadectwo pracy z 18.11.1980 r. podanie z 5.04.1983 r..

Z. K. (1) W okresie od 20 kwietnia 1972 r. do 24 października 1983 r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w S. na stanowisku kierowcy samochodowego.

Dowody:

- akta osobowe Z. K. z okresu zatrudnienia w (...) S., w szczególności: opinie służbowe, umowa o pracę z 21.04.1972 r., angaże z 17.06.1983 r., z 18.08.1981 r. , z 30.11.1980 r., z 1.05.1979 r., z 1.05.1975 r., z 28.05.1977 r., z 10.04.1974 r.; umowy o wykonanie czynności dodatkowych z 5.02.1983 r., z 19.12.1981 r., (obsługa pługa zamontowanego na pojeździe).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego okazało się niezasadne.

Zgodnie z przepisem art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.; dalej jako: ustawa emerytalna) - ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a i 50e i 184.

W myśl przepisu art. 184 ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej - ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 (co najmniej 25 lat dla mężczyzn).

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Wykaz prac zaliczanych do prac w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze zamieszczony został w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Przepis §4 ust. 1 tego rozporządzenia stanowi przy tym, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W myśl przepisu §2 powołanego aktu prawnego, okresami pracy uzasadniającymi prawo do emerytury są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o którym mowa stwierdza przy tym zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 cytowanego rozporządzenia lub w świadectwie pracy. W załączniku do powyższego rozporządzenia, w Wykazie A w dziale VIII, zatytułowanym „W transporcie i łączności”, w podtytule „Transport”, pod pozycją 3 wskazano, że pracami w szczególnych warunkach są „prace kierowców do prac w warunkach szczególnych należą prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów”.

W niniejszej sprawie pozostawało bezspornym, iż R. Ł. (1) osiągnął – na dzień wydawania decyzji – wiek emerytalny uprawniający go do skorzystania z wcześniejszej emerytury oraz że posiada wymagany powyższymi uregulowaniami udokumentowany okres nieskładkowy oraz składkowy. Poza sporem pozostawało również spełnienie przez ubezpieczonego takich przesłanek nabycia prawa do emerytury jak brak przynależności do OFE oraz niepozostawanie w zatrudnieniu. Bezspornym było również, że R. Ł. w okresie od 2 listopada 1972 r. do 31 sierpnia 1981 r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w S.. Przedmiotem sporu pozostawało natomiast wyłącznie ustalenie, czy cały okres zatrudnienia w tym zakładzie pracy należało uznać za okres pracy w szczególnych warunkach, co pozwalałoby na przyjęcie, iż ubezpieczony wykonywał taką pracę przez wymagany przepisami minimalny okres 15 lat.

Zgodnie z treścią przywołanego wyżej przepisu § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.: "Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy". Oznacza to, że świadectwo pracy w warunkach szczególnych wydane pracownikowi przez pracodawcę z zachowaniem warunków przewidzianych powyższą normą stanowi domniemanie i podstawę do przyjęcia, iż okres pracy w nim podany jest okresem pracy w warunkach szczególnych, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Przy tym, dla oceny czy pracownik pracował w szczególnych warunkach nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy . Praca w szczególnych warunkach to bowiem praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W niniejszej sprawie w ramach postępowania dowodowego Sąd dopuścił dowód z dokumentów zawartych w aktach emerytalnych ubezpieczonego oraz w jego aktach osobowych z okresu zatrudnienia w (...) S.. Autentyczność dokumentów nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby i w ramach ich kompetencji, stąd też Sąd ocenił je jako wiarygodne. W zakresie zbieżnym z zebranym w sprawie materiałem dokumentarnym, Sąd uznał także częściowo za wiarygodne zeznania ubezpieczonego oraz świadków Z. K. (1) oraz J. W. (1).

W ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy, w tym przede wszystkim treść dokumentacji znajdującej się w aktach osobowych ubezpieczonego, nie dał podstaw do uznania, że przez cały okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w S. R. Ł. (1) wykonywał pracę w warunkach szczególnych. Na tej bowiem podstawie możliwe było wyłącznie ustalenie, iż taka praca była przez niego świadczona jedynie w okresie od 2 listopada 1972 r. do 7 kwietnia 1980 r., kiedy to ubezpieczony faktycznie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako kierowca samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony (powyższe niespornie wynikało przede wszystkim z dokumentacji zgromadzonej w aktach osobowych R. Ł.).

Jeśli chodzi natomiast o pozostały okres pracy w tym przedsiębiorstwie, tj. czas od 8 kwietnia 1980 r. do 31 sierpnia 1981 r., Sąd uznał że brak jest w pełni przekonywujących dowodów wykonywania w tym czasie przez ubezpieczonego pracy w warunkach szczególnych. Wprawdzie zarówno ubezpieczony, jak i przesłuchani w sprawie świadkowie zgodnie twierdzili, iż ubezpieczony przez cały okres zatrudnienia w (...) S. (a więc także w latach 1980-81) miał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywać wyłącznie obowiązki kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze pow. 3,5 tony, jednak twierdzenia te nie korespondowały z treścią dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego. Wynika z nich bowiem jasno, że ubezpieczony zajmował stanowisko kierowcy w bazie B-1 jedynie w okresie od 2 listopada 1972 r. do 7 kwietnia 1980r., po czym - od 8 kwietnia 1980 r. do końca zatrudnienia - powierzono mu, na jego własny wniosek, obowiązki montera samochodowego.

W tym miejscu trzeba podkreślić, iż Sąd zwrócił uwagę na to, że dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy, jednakże zdaniem Sądu w niniejszym postępowaniu brak było podstaw do dania wiary wyjaśnieniom ubezpieczonego, iż w czasie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w S. nigdy nie pracował na stanowisku montera samochodowego, lecz przez cały sporny okres zatrudnienia pracował w charakterze kierowcy samochodu ciężarowego pow. 3,5 tony (w tym przez jakiś czas jako kierowca pogotowia technicznego, tzw. „czołówki”). Zeznania ubezpieczonego, jako osoby najbardziej zainteresowanej pozytywnym rozstrzygnięciem niniejszej sprawy, należało bowiem traktować z dużą ostrożnością. Jako dodatkowy dowód mający potwierdzić jego twierdzenia ubezpieczony wskazał dowód z przesłuchania świadków Z. K. (1) oraz J. W. (1), którzy również byli pracownikami w przedsiębiorstwie (...). Sąd zeznania tych świadków uznał jednak za wiarygodne wyłącznie w zakresie w jakim były one zbieżne z zebranym w sprawie materiałem dokumentarnym, odmawiając im wiary w części w jakiej świadkowie wskazywali, że ubezpieczony mógł przez cały okres zatrudnienia w przedsiębiorstwie (...) wykonywać wyłącznie obowiązki kierowcy samochodu ciężarowego pow. 3,5 tony.

W tym miejscu trzeba zaakcentować, że jeśli chodzi o zeznania świadka J. W. (1), to po skonfrontowaniu ich treści z zapisami w dokumentach znajdujących się w archiwalnych aktach osobowych tego świadka, okazałe się one niewiarygodne. Świadek ten zeznał bowiem, że przez cały okres zatrudnienia we wskazanym przedsiębiorstwie zatrudniony był podobnie jak ubezpieczony na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony oraz kierowcy – mechanika. Tymczasem z dokumentacji znajdującej się w jego aktach osobowych (angaże) wynikało jednoznacznie, że w czasie zatrudnienia we wskazany, przedsiębiorstwie świadkowi kolejno powierzano obowiązki: kierowcy od dnia 27 lipca 1970 r., montera od 1 marca 1974r., kierowcy od 13 listopada 1975 r., pracownika przeładunkowego od 5 grudnia 1977 r., kierowcy od 30.06.1978 r. do dnia 21 listopada 1980 r., mechanika samochodowego w kanałach remontowych od 5 kwietnia 1983 r. do 14 października 1985 r. Powyższe rozbieżności między opisem własnego zatrudnienia przedstawionym przez świadka a dokumentacją znajdującą się w jego aktach osobowych wzbudziły uzasadnione wątpliwości Sądu odnośnie wiarygodności wyjaśnień tego świadka. Dodatkowo Sąd zwrócił uwagę, że świadek J. W. w Przedsiębiorstwie (...) w S. pracował w okresie od dnia 27 lipca 1970 r. do dnia 21 listopada 1980 r., kiedy to przeszedł na rentę, po czym wrócił do pracy od 5 kwietnia 1983 r. (po zaprzestaniu korzystania ze świadczenia rentowego). Oznacza to, iż świadek ten de facto nie miał bezpośredniej wiedzy o prawie całym ostatnim - zakwestionowanym przez Sąd jako praca w warunkach szczególnych - okresie zatrudnienia ubezpieczonego.

Z kolei odnośnie zeznań Z. K. (1) Sąd nie znalazł wprawdzie podstaw do zakwestionowania ich wiarygodności wyjaśnień tego świadka, jednakże miał na uwadze to, że świadek ów wcale nie potwierdził jednoznacznie, że rzeczywiście ubezpieczony - mimo angażu na stanowisko montera samochodowego od kwietnia 1980 r. - w rzeczywistości nadal pracował jako kierowca samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym ponad 3,5 tony. Świadek Z. K. w swoich zeznaniach wskazał bowiem jedynie, że „nie przypomina sobie aby ubezpieczony pracował jako mechanik”.

Nie uszło przy tym uwadze Sądu, że od 22 maja 1980 r. ubezpieczonemu powierzono dodatkowo obowiązki kierowcy pogotowia technicznego - samochodu marki S. pow. 3,5 tony, jednakże okoliczność ta nie przesądziła o możliwości uznania, iż w ostatnim okresie zatrudnienia R. Ł. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował właśnie jako kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Jak bowiem wynika z treści umowy dotyczącej powierzenia ubezpieczonemu wykonywania obowiązków kierowcy pogotowia technicznego, czynności te miały mieć wyłącznie charakter dodatkowy, co wynika wprost z treści umowy. Dodatkowy charakter tych obowiązków zdaniem Sądu potwierdziła również treść kolejnych angaży ubezpieczonego dotyczących zmian warunków wynagrodzenia w okresach już po powierzeniu ubezpieczonemu obowiązków kierowcy pogotowia technicznego. W angażach z 29.11.1980 r. oraz z 28.08.1980 r., jak również w informacji o przyznanym dodatku stażowym z 5.01.1981 r., jako zajmowane przez ubezpieczonego stanowisko pracodawca wskazywał wyłącznie stanowisko montera samochodowego. Dodatkowy charakter tych obowiązków potwierdziły pośrednio również zeznania świadka Z. K., który wskazał, że „chyba Pan Ł. jeździł trochę pogotowiem”, używanym do holowania zepsutych samochodów. Samo ustalenie, że w ostatnim okresie zatrudnienia zdarzało się, że ubezpieczony kierując pogotowiem technicznym wykonywał pracę w warunkach szczególnych, okazało się niewystarczające dla zaliczenia tego okresu do stażu pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych. Z przywileju przejścia na emeryturę w niższym wieku emerytalnym, przysługującego pracownikom zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, mogą korzystać wyłącznie pracownicy, którzy byli rzeczywiście zatrudnieni stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szkodliwych warunkach pracy (art. 32 ustawy z 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnych charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).). Nie jest dopuszczalne uwzględnianie do okresów pracy w szczególnych warunkach innych równocześnie wykonywanych prac w ramach dobowej miary czasu pracy, które nie oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika, przez co tak zatrudniony nie spełniał koniecznego warunku dla uzyskania wcześniejszych uprawnień emerytalnych, jakim było stałe wykonywanie pracy szkodliwej w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na zajmowanym stanowisku pracy. W niniejszym postępowaniu nie wykazano, aby w okresie od 8 kwietnia 1980 r. do końca zatrudnieniaw Przedsiębiorstwie (...) w S. ubezpieczony rzeczywiście stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał wyłącznie prace wymienione w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W tym czasie powierzono mu bowiem obowiązki montera samochodowego oraz jedynie dodatkowo pracę kierowcy pogotowia technicznego. Pracę montera samochodowego można by uznać za pracę w warunkach szczególnych wyłącznie w przypadku wykazania, iż ubezpieczony naprawę pojazdów wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w kanałach remontowych; argumentu tego w niniejszym postępowaniu nie podniesiono i nie naprowadzono jakichkolwiek dowodów w tym zakresie (co zresztą jest zrozumiałe, skoro R. Ł. zaprzeczał, aby wykonywał taką pracę). W tej sytuacji z tej tylko okoliczności, iż zdarzały się sytuacje, że w okresie od 8 kwietnia 1980 r. do 31 sierpnia 1981 r. ubezpieczonemu dodatkowo powierzano wykonywanie prac w warunkach szczególnych jako kierowcy pogotowia technicznego nie można było wywodzić, aby prace te były wykonywane stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Biorąc wszystkie powyższe względy pod uwagę, koniecznym było uznanie, iż ubezpieczony w niniejszym postępowaniu wykazał jedynie, że w czasie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w S. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych pracował wyłącznie w okresie od 2 listopada 1972 r. do 7 kwietnia 1980 r., zajmując stanowisko kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze powyżej 3,5 tony. Ustalenie to okazało się zaś niewystarczające dla wykazania, że R. Ł. legitymuje się on okresem zatrudnienia w warunkach szczególnych łącznie (z okresem uznanym przez organ rentowy) przekraczającym 15 lat (staż takiej pracy wyniósł łącznie jedynie 13 lat, 9 miesięcy i 20 dni).

Mając wszystko powyższe na uwadze, w oparciu o przepis art. art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., Sąd oddalił odwołanie.

Przewodniczący:	SSO Monika Miller-Młyńska
Protokolant:	sekr. sądowy Renata Sekinda

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE