UZASADNIENIE

W toku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2011 roku Sąd Rejonowy w Bolesławcu skazał I. G. za występek z art. 178a § 2 i art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz orzekł wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym oraz rowerów w ruchu lądowym na okres 6 lat. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 05 lipca 2011 roku .

(dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia12.04.2011 r. sygn. akt II K 1498/10 – k.12 , dane o karalności – k. 8-11)

W dniu 30 września 2012 r. w B. I. G. jechał rowerem do apteki . Jadąc rowerem ulica (...) w B. ok. godziny 16.20 został zatrzymany do kontroli drogowej przez patrol policji. W trakcie wykonywania czynności okazało się, iż nie posiada on uprawnień do kierowania pojazdami. Przeprowadzone na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu badania dały wynik negatywny.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 6 , 31, protokół użycia alcosensora k. 2 )

I. G. był w przeszłości karany za przestępstwa .

(dowód: dane o karalności - k.7-11; odpisy wyroków – k.12-24 ).

Oskarżony I. G. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż w dniu 30 września 2012 r. jechał rowerem do apteki , spieszyło mu się i zapomniał o zakazie . Dodał , że wie o zakazie prowadzenia rowerów .

Sąd zważył co następuje:

Przyznanie się oskarżonego nie budzi wątpliwości. Koresponduje ono z pozostałym materiałem dowodowym. W toku postępowania nie zgromadzono dowodów kwestionujących prawdziwość wyjaśnień oskarżonego , a brak jest podstaw, by podważyć prawdziwość i zakwestionować wiarygodność spójnych wyjaśnień oskarżonego.

Nie budzi wątpliwości również wiarygodność dokumentów dotyczących karalności oskarżonego, w szczególności wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 12.04.2011 r. ( sygn. akt II K 1498/10 ). Pochodzą one od podmiotów uprawnionych do ich wydania, zostały sporządzone w przepisanej prawem formie, wzajemnie ze sobą korespondują, żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości.

Wskazane dowody tworzą spójną całość, prowadzą do jednego logicznego wniosku co do sprawstwa I. G. . Brak jest jakichkolwiek powodów, by nie dać wiary któremukolwiek z tych dowodów.

W świetle zebranego materiału dowodowego nie budzi wątpliwości sprawstwo oskarżonego w zakresie zarzuconego mu czynu. I. G. , pomimo orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Bolesławcu i wykonywanego sześcioletniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i rowerów , w dniu 30 września 2012 r. kierował w ruchu lądowym rowerem .

Kierując samochodem wbrew orzeczonemu zakazowi prowadzenia pojazdów mechanicznych, I. G. wyczerpał znamiona występku z art. 244 kk, gdyż orzeczony wcześniej prawomocnie zakaz obowiązuje go do dnia 05 lipca 2017 roku .

Oskarżony działał w sposób świadomy. W pełni zdawał sobie sprawę, że ma orzeczony zakaz prowadzenia rowerów , mimo to kierował nim po ulicach (...) w dniu 30 września 2012 r. . Dopuścił się przypisanego mu czynu umyślnie w zamiarze bezpośrednim. Chciał jechać rowerem mimo orzeczonego zakazu prowadzenia rowerów . Jego wina nie budzi wątpliwości.

Oceniając całokształt okoliczności podmiotowych i przedmiotowych leżących w granicach czynu przypisanego oskarżonemu, Sąd uznał, że cechuje go znaczny stopień społecznej szkodliwości. Za takim wnioskiem przede wszystkim przemawia to, że sprawca naruszył zakaz prowadzenia rowerów , niespełna półtora roku po jego prawomocnym orzeczeniu na 6 lat .

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę całokształt okoliczności łagodzących i obciążających dotyczących oskarżonego. Do tych pierwszych zaliczył przyznanie się do popełnienia zarzucanego mu czynu, przy czym nie można tego przeceniać, skoro został on zatrzymany na gorącym uczynku. Jako okoliczność obciążającą Sąd uznał uprzednią karalność oskarżonego, w szczególności za przestępstwa z art. 178a § 2 kk.

Łącząc wymienione powyżej okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 kk, Sąd uznał, że przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości i stopnia winy oskarżonego będzie kara najłagodniejszego rodzaju, czyli kara grzywny. Kara ograniczenia wolności, a zwłaszcza kara pozbawienia wolności stanowiłyby nadmierną dolegliwość dla oskarżonego . Wybierając najłagodniejszy rodzaj kary, Sąd uznał, że wymiar kary grzywny musi być odpowiednio wysoki. Z tego względu Sąd wymierzył tę karę w wysokości 30 stawek dziennych. Określając wysokość jednej stawki dziennej Sąd miał na uwadze dyrektywy z art. 33 § 3 kk, wyznaczając ją w wysokości dolnej granicy ustawowej.

Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, uznając, iż w sytuacji, gdy oskarżony utrzymuje się jedynie z zasiłku z (...) , uiszczenie kosztów sądowych byłoby dla niego zbyt uciążliwe (art. 624 § 1 kpk).