UZASADNIENIE

W maju 2012 r. mieszkający w W. R. P. postanowił zdobyć środki finansowe umieszczając w Internecie ofertę sprzedaży nieistniejącego towaru. W tym celu w portalu internetowym www.tablica. pl (...) zamieścił ogłoszenie o sprzedaży roweru o treści: „niemiecki rower damski 28 3 biegi V. + Gratis”, określając jego cenę na kwotę 350 złotych. W rzeczywistości R. P. nie posiadał roweru, który wystawił na sprzedaż w tym portalu. Zdjęcia takiego roweru znalazł na innych aukcjach internetowych, skopiował je i umieścił w swojej ofercie.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego R. P. k. 81-82, 140-141

zeznania pokrzywdzonej K. K. k. 3

W dniu 24 maja 2012 r. z ogłoszeniem zamieszczonym przez R. P. zapoznała się mieszkająca we W. K. K., zainteresowana zakupem roweru. Przeglądając portal www.tablica.pl, zauważyła ona ogłoszenie zamieszczone przez R. P. i tego samego dnia skontaktowała się ze sprzedającym za pośrednictwem wskazanego w ogłoszeniu adresu mailowego, pytając się go o wersje kolorystyczne roweru oraz o koszty przesyłki. Następnego dnia R. P. odpowiedział na jej wiadomość, prosząc ją o numer telefonu. W odpowiedzi K. K. podała numer swojego telefonu komórkowego. Po chwili zadzwonił do niej R. P., informując ją, że jego pracownik prześle jej zdjęcia innych modeli rowerów. Po kilku minutach K. K. na swoją skrzynkę mailową otrzymała wiadomość zawierającą linki do zdjęć rowerów, które R. P. rzekomo miał posiadać. Tego samego dnia K. K. drogą mailową ustaliła z R. P. szczegóły transakcji, wybrała model roweru oraz porozumiała się z nim odnośnie jego dodatkowego wyposażenia. Po uzgodnieniu tych kwestii ustalili cenę roweru wraz z kosztami przesyłki na kwotę 350 złotych. R. P. przesłał K. K. numer konta bankowego, na które miała dokonać wpłaty za rower oraz poinformował ją o numerze nadanej przez niego przesyłki z rowerem.

W dniu 26 maja 2012 r. K. K. przelała kwotę 350 złotych na rachunek podany przez R. P., o czym poinformowała w/w wysyłając do niego wiadomość sms. Następnego dnia R. P. drogą mailową napisał do niej wiadomość, w której niezgodnie z prawdą potwierdził wysłanie przesyłki z rowerem. Od tej chwili R. P. przestał odpowiadać na korespondencję K. K. oraz odbierać od niej połączenia telefoniczne.

Pieniądze przelane przez K. K., stanowiące zapłatę za rower, wpłynęły na konto wskazane przez R. P. w dniu 28 maja 2012 r. Po otrzymaniu pieniędzy R. P. usunął z portalu www.tablica.pl ogłoszenie o sprzedawanym przez niego rowerze. Do dnia 5 lutego 2013 r. K. K. nie otrzymała od R. P. zwrotu kwoty 350 zł.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego R. P. k. 81-82, 140-141

zeznania pokrzywdzonej K. K. k. 3

wydruk korespondencji mailowej i sms k. 6-12

pismo z (...) Agricole k. 18

Oskarżony R. P. ma 29 lat. Posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest kucharzem. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Od 1 października 2012 r. odbywa kary pozbawienia wolności w innych sprawach. Obecnie przebywa w Zakładzie Karnym w G.. Koniec kary przypada na dzień 15 grudnia 2018 r. Oskarżony pracuje w zakładzie karnym jako kucharz i uzyskuje wynagrodzenie miesięczne w kwocie 1.000 złotych. W okresie odbywana kary R. P. nie sprawiał dotychczas problemów natury wychowawczej.

Oskarżony był w przeszłości siedmiokrotnie karany sądownie za przestępstwa z art. 288 § 1 k.k., 286 § 1 k.k., 278 § 1 k.k. i z art. 178a § 1 k.k.

dowód: oświadczenie oskarżonego k. 140

dane o karalności k. 49-50

odpisy wyroków k. 85, 88-92, 95, 96, 99-109

opinia o skazanym k. 130-133

Oskarżony R. P. zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i przed Sądem przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Przesłuchiwany szczegółowo opisał okoliczności popełnionego przestępstwa oraz wskazał, iż pieniądze wpłacone przez pokrzywdzoną przeznaczył na zakup leków dla brata chorego na nowotwór. Wskazał, że aktualnie reguluje należności wobec wszystkich osób, od których wyłudził pieniądze i zobowiązał się zwrócić również kwotę wyłudzoną od K. K.. Podkreślił, że żałuje swojego czynu. Na rozprawie w dniu 05.02.2013 r. oskarżony złożył wniosek o wymierzenie mu bez prowadzenia postępowania dowodowego kary 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz o nałożenie na niego obowiązku naprawienia szkody wobec pokrzywdzonej (k. 81-82, 140-141).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom R. P., gdyż są one rzeczowe, logiczne i w pełni korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszym postępowaniu, a mianowicie z zeznaniami K. K. oraz z przedłożoną przez nią dokumentacją obrazującą przebieg transakcji pomiędzy nią a oskarżonym. Zeznania K. K. zostały przez Sąd uznane za w pełni wiarygodne, brak było bowiem jakichkolwiek podstaw do ich zakwestionowania. Świadek, w granicach posiadanej wiedzy, dokładnie i szczegółowo zrelacjonowała okoliczności czynu jakiego dopuścił się oskarżony. Jako osoba obca dla oskarżonego, K. K. nie miała powodów ku temu, by bezpodstawnie oskarżyć osobę niewinną. R. P. nie zakwestionował przy tym treści zeznań pokrzywdzonej, przyznając wskazane przez nią okoliczności. Zeznania K. K. w połączeniu z wyjaśnieniami oskarżonego oraz przedłożonymi przez nią wydrukami korespondencji prowadzonej w trakcie przedmiotowej transakcji, tworzą logiczną i spójną całość, w związku z powyższym odtworzenie okoliczności faktycznych przedmiotowej sprawy nie rodziło większych trudności.

Za w pełni wiarygodne uznano również zgromadzone w aktach sprawy dokumenty w postaci odpisów wyroków skazujących, karty karnej oraz opinii jaką posiada oskarżony w okresie odbywania kary pozbawienia wolności. Żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności i mocy dowodowej tych dokumentów, które posłużyły Sądowi do czynienia ustaleń w przedmiocie uprzedniej karalności oskarżonego oraz jego trybu życia.

W świetle dokonanych ustaleń faktycznych i przeprowadzonej oceny dowodów Sąd uznał, iż oskarżony R. P. swoim zachowaniem zrealizował ustawowe znamiona przestępstwa oszustwa sankcjonowanego przepisem art. 286 § 1 k.k.

Do znamion ustawowych powyższego występku należą: działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem poprzez wprowadzenie tej osoby w błąd lub wyzyskanie jej błędu albo niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Działanie oskarżonego R. P. w oczywisty sposób zmierzało do osiągnięcia korzyści majątkowej, która w tym przypadku polegała na uzyskaniu od pokrzywdzonej K. K. kwoty 350 złotych. By osiągnąć zamierzony cel R. P. zamieścił w portalu internetowym ogłoszenie o sprzedaży roweru, a po nawiązaniu kontaktu z pokrzywdzoną, podając się za osobę zajmującą się sprzedażą tego rodzaju produktów, zapewnił ją niezgodnie z prawdą, że posiada rower którego zakupem pokrzywdzona była zainteresowana. Postępowanie R. P. należy uznać za świadomie zmierzające do wprowadzenia K. K. w błąd. Zamieszczając ofertę sprzedaży roweru oskarżony nie zamierzał wywiązać się z realizacji zamówienia, gdyż roweru takiego nie posiadał, a zamieszczenie oferty miało na celu wyłącznie wyłudzenie pieniędzy od kupującego. Pokrzywdzona przelała na konto oskarżonego kwotę 350 zł tytułem zapłaty za nieistniejący rower, co oznacza, że oskarżony doprowadził K. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w takiej właśnie kwocie.

Przestępstwo oszustwa opisane w art. 286 § 1 k.k. może być popełnione tylko w zamiarze bezpośrednim. Nie może budzić wątpliwości, iż z takim właśnie zamiarem działał oskarżony. Z uwagi na fakt, iż działanie oskarżonego miało miejsce w okresie od 24 maja 2012 r. (od dnia nawiązania z nim kontaktu przez pokrzywdzoną) do 28 maja 2012 r. (do dnia wpłynięcia na konto oskarżonego kwoty 350 zł), w pełni zasadnym było przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się zarzuconego mu czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd uwzględnił wniosek oskarżonego złożony w trybie art. 387 k.p.k. W ocenie Sądu zaproponowana przez oskarżonego kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz do stopnia zawinienia oskarżonego.

W ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu jest wysoki. R. P. działał z premedytacją, świadomie zamieszczając na portalu internetowym ofertę sprzedaży nieistniejącego produktu, licząc na szybki i łatwy zarobek. Wprawdzie wyłudzona przez oskarżonego kwota nie była znaczna, jednakże pomimo upływu niemal 10 miesięcy od popełnienia czynu oskarżony nie naprawił szkody, ograniczając się do przesłania pokrzywdzonej listu z przeprosinami. Warto przy tym podkreślić, iż data sporządzenia przez oskarżonego tego listu zbiega się z datą otrzymania przez R. P. zawiadomienia o terminie rozprawy (k. 128, k. 138), co nakazuje wnioskować, iż list ten miał na celu postawienie oskarżonego w lepszym świetle w obliczu zbliżającej się rozprawy.

Jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę wcześniejszą wielokrotną karalność oskarżonego, również za przestępstwa przeciwko mieniu, w tym także za przestępstwo oszustwa popełnione w sposób analogiczny jak w przedmiotowej sprawie (vide: wyrok Sądu Rejonowego w Wałbrzychu sygn. akt III K 24/12 k. 105-106). Za okoliczność łagodzącą Sąd poczytał przyznanie się przez oskarżonego do popełnienia zarzuconego mu czynu i złożenie wyjaśnień, nadto fakt, iż w okresie odbywana kary pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w G. oskarżony pracuje i cieszy się pozytywną opinią.

Wymierzając R. P. karę Sąd kierował się tym, by osiągnęła ona skutek wychowawczy i zapobiegawczy wobec oskarżonego oraz aby w sposób właściwy wpłynęła na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. Biorąc pod uwagę wszystkie aspekty przestępstwa przypisanego oskarżonemu Sąd uznał, iż dla osiągnięcia celów kary niezbędnym jest wymierzenie R. P. bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Za takim stanowiskiem przemawia przede wszystkim popełnienie przez oskarżonego kolejnego umyślnego przestępstwa przeciwko mieniu. Wykonanie wymierzanych R. P. w przeszłości kar pozbawienia wolności było warunkowo zawieszane. Pomimo tego, oskarżony nie wykorzystał danej mu szansy i popełniał kolejne przestępstwa, udowadniając tym samym, iż stopień lekceważenia przez niego obowiązującego porządku prawnego jest bardzo wysoki. Podkreślić również należy, iż wobec oskarżonego toczą się kolejne postępowania o tożsame czyny (vide: zapisek k. 139).

Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązał R. P. do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej K. K. 350 złotych stanowiących równowartość wyłudzonej przez niego kwoty.

Z uwagi na odbywanie przez oskarżonego długoterminowej kary pozbawienia wolności oraz obciążenie obowiązkiem naprawienia szkody, Sąd zwolnił R. P. od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.

(...)

1.  (...)

2.  (...)(ZK G.)