WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSR del. Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 września 2014r. w S.

odwołania M. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 17 lipca 2013 r. Nr (...)

w sprawie M. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 1050/13

UZASADNIENIE

Decyzją z (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił M. W. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył M. W. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał m.in., że pracując w Zakładach (...) wykonywał naprawy w warunkach szkodliwych i uciążliwych. Praca polegała na naprawach sterylizatorów powietrznych i parowych izolowanych płytami azbestowymi miękkimi, miał kontakt z rtęcią, bakteriami, krwią (k.2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (k.3-4).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony M. W. w dniu (...). W dniu 28 czerwca 2013r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 30 lat i 6 miesięcy, z czego okresy składkowe wynoszą 30 lat i 6 miesięcy. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony nie udowodnił stażu pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 15 lat. Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 17 lipca 2013r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (k. 83 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Ubezpieczony w okresie od 1 marca 1974r. do 31 stycznia 2002r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Zakładach (...) w W. na stanowiskach elektromontera, mistrza, zastępcy kierownika, starszego konserwatora sprzętu medycznego (k. 12 akt organu rentowego). W świadectwie pracy za ten okres pracodawca wskazał, że M. W. nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze.

Z akt osobowych ubezpieczonego wynika, że został on zatrudniony na stanowisku elektromontera. Następnie według zaszeregowań i dokumentacji znajdującej się w aktach osobowych ubezpieczony wykonywał pracę starszego konserwatora sprzętu medycznego, mistrza, starszego mistrza, kierownika oddziału.

M. W. jest technikiem instalacji sanitarnych, ukończył kurs elektryczny. Jako elektromonter naprawiał urządzenia sterylizacyjne parowe i suche. Kocioł parowy był obłożony azbestem. Naprawa polegała na zdjęciu obudowy metalowej, zdjęciu osłony termicznej azbestowej, zmianie elementu grzejnego, sprawdzeniu, czy sprzęt działa i założeniu metalowej obudowy. Naprawy odbywały się w szpitalach i w zakładzie pracy. Jeżeli naprawiany był sprzęt autoklawy, to odbywało się to w szpitalu, bo jest to ciężki, duży sprzęt. W. były przywożone do naprawy do zakładu. Jako mistrz robił to samo, nadto szkolił młodszego pracownika. Sporadycznie naprawiał również urządzenia rtęciowe do mierzenia ciśnienia i mieszalniki do amalgamatu. Incydentalnie jako zastępca kierownika obsługiwał interesantów. Szkodliwość pracy ubezpieczonego polegała na tym, że miał kontakt z azbestem, rtęcią, amalgamatem, bakteriami. Przy naprawie pylił azbest. Naprawa główna polegała na całkowitej wymianie azbestu. Zakład obsługiwał urządzenia w szpitalach i laboratoriach (zeznania ubezpieczonego k. 21v-22 w zw. z k. 15v, zeznania świadków: Z. Z. k. 18v-19, J. B. k. 19-19v).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (okoliczności niesporna, oświadczenie zawarte we wniosku o emeryturę -k.1v akt emerytalnych ubezpieczonego).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Przeprowadzone przez Sąd dowody z zeznań świadków, z zeznań ubezpieczonego, akt osobowych zostały obdarzone przez Sąd wiarygodnością.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. W. okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz.U. z 2013r. poz. 1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z § 4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku, jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z § 2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 2 lutego 2011r., nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy.

Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, bowiem do pracy w warunkach szczególnych według ubezpieczonego powinien być zaliczony okres jego pracy od (...). w Zakładach (...) w W..

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe nie dało podstaw do zaliczenia ubezpieczonemu wymienionego okresu zatrudnienia do pracy w warunkach szczególnych.

Zarówno zeznania ubezpieczonego jak i świadków w sposób nie budzący wątpliwości wskazują, że ubezpieczony w okresie od 1 marca 1974r. do 1 stycznia 1999r. pracował w Zakładach (...) jako konserwator sprzętu sterylizacyjnego w pełnym wymiarze czasu pracy. W wolnej chwili ubezpieczony mógł naprawiać sprzęt amalgamatowy do zabiegów stomatologicznych. Głównym zajęciem ubezpieczonego była naprawa sprzętu sterylizacyjnego.

Wykaz A stanowiący załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43) wymienia prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego. W rozporządzeniu ta kategoria nie została wyszczególniona, więc praca ubezpieczonego nie może być zakwalifikowana przez Sąd do kategorii prac w warunkach szczególnych. Nie jest to kategoria pracy, która uprawnia osobę do emerytury w warunkach szczególnych.

W ocenie Sądu decyzja organu rentowego jest zatem prawidłowa.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.