UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31.12.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w Z. odmówił ubezpieczonemu E. P. prawa do ponownego ustalenia wysokości świadczenia, poprzez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów składkowych i nieskładkowych, tj. okresu dodatkowego zatrudnienia na podstawie art. 113 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity: Dz. U z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.). Przyczyną odmowy był fakt złożenia wniosku w niewłaściwym terminie. ZUS wskazał, iż odwołujący wcześniej zwrócił się z wnioskiem o doliczenie okresu ubezpieczenia w dniu 7.10.2013 r., który został załatwiony decyzją z 25.11.2013r. Z uwagi na powyższe, kolejny wniosek o doliczenie okresu ubezpieczenia może być złożony nie wcześniej niż w I kwartale 2014 r.

Z powyższą decyzją nie zgodził się ubezpieczony, wnosząc o jej zmianę.

Z kolei w dniu 15.01.2014 r. skarżący złożył kolejny wniosek o przeliczenie świadczenia z uwzględnieniem okresu zatrudnienia w (...) W G..

W związku z w/w wnioskiem organ rentowy wydał decyzję z dnia 26.02.2014 r. w której doliczył sugerowany przez ubezpieczonego okres zatrudnienia.

Odpowiadając na odwołanie skarżącego, organ rentowy wniósł o jego odrzucenie.

Decyzją z dnia 5.11.2013 r. po rozpoznaniu wniosku z 14.10.2013 r. ZUS przyznał ubezpieczonemu nową emeryturę poczynając od dnia 1.10.2013 r. W decyzji tej wskazano, że podstawę wymiaru stanowi podstawa wymiaru wcześniej przyznanej emerytury. Wyjaśniono nadto, że wskaźnik podstawy wymiaru wyniósł 329.63% i został ograniczony do 250%. Z kolei do ustalenia wysokości emerytury ZUS uwzględnił 43 lata, 2 miesiące okresów składkowych i 6 miesięcy okresów nieskładkowych. Przy ustalaniu wysokości emerytury przyjęto:

- do obliczenia składnika emerytury przysługującego za okresy składkowe i nieskładkowe podstawę wymiaru wcześniej przyznanej emerytury w wysokości uwzględniającej waloryzację od 1.03.2013 r.,

- do obliczenia składnika emerytury wynoszącego 24% kwoty bazowej, kwotę bazową obowiązującą od 1.10.2013 r., tj. w dniu nabycia prawa do emerytury,

- okres pracy górniczej wg przeliczników 248 miesięcy x 1,8; 22 miesiące x 1.5. Ostatecznie wysokość świadczenia wyliczono na kwotę 4647,93 zł.

Decyzją z dnia 7.11.2013 r. ZUS, po rozpoznaniu wniosku skarżącego z dnia 14.10.2013 r. przeliczył emeryturę ubezpieczonego od dnia 1.01.2013 r. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że podstawę wymiaru stanowi podstawa wymiaru wcześniej przyznanej emerytury. Wyjaśniono nadto, że do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy uwzględnił 42 lata, 10 miesięcy okresów składkowych i 6 miesięcy okresów nieskładkowych. Przy ustaleniu wysokości emerytury przyjęto:

- do obliczenia składnika emerytury przysługującego za okresy składkowe i nieskładkowe podstawę wymiaru wcześniej przyznanej emerytury, w wysokości uwzględniającej waloryzację od 1.03.2010 r.,

- do obliczenia składnika emerytury wynoszącego 124 % kwoty bazowej, kwotę bazową obowiązującą od 1.10.2011 r., tj. w dniu nabycia prawa do emerytury,

- okres pracy górniczej wg przeliczników: 248 miesięcy x 1.8; 61 miesiące x 1.5. Ostatecznie wysokość świadczenia wyliczono na kwotę (...).48 zł.

Ubezpieczony zaskarżył decyzję ZUS z dnia 5.11.2013 r. oraz decyzje z dnia 7.11.2013 r., składając wniosek z dnia 21.11.2013 r. o przeliczenie świadczenia z uwzględnieniem dodatkowego stażu pracy oraz o ponowne ustalenie podstawy wymiaru z uwzględnieniem aktualnej kwoty bazowej.

Odpowiadając na odwołanie ubezpieczonego od decyzji datowanych na 5.11.2013 r. oraz 7.11.2013 r. ZUS wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonych decyzjach. Organ rentowy wskazał nadto, że w następstwie porównania wysokości obu świadczeń, wyliczonych w w/w decyzjach uznał, że zasadnym jest przyznanie ubezpieczonemu świadczenia w wysokości ustalonej w decyzji z dnia 7.11.2013 r., jako korzystniejszego dla odwołującego.

Sąd ustalił i zważył , co następuje:

Decyzją z dnia 25.11.1993r. przyznano ubezpieczonemu emeryturę górniczą na podstawie art. 10 ustawy z dnia 1.02.1983r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin. Z kolei decyzją z dnia 14.02.2011r. przyznano mu prawo do emerytury górniczej na podstawie art. 50 a ustawy o FUS.

Następnie decyzją z dnia 5.11.2013r. [sposób wyliczenia podany wyżej] przyznano ubezpieczonemu emeryturę na podstawie art. 46 w związku z art. 32 ustawy o FUS. Wysokość nowo przyznanej emerytury ze względu na udokumentowany 30-miesięczy okres podlegania ubezpieczeniu po przyznaniu „poprzedniej” emerytury obliczono zgodnie z art. 53 ust. 4 ustawy FUS tj. z wyliczeniem części socjalnej świadczenia 24% kwoty bazowej obowiązującej w dniu 1.10.2013r. Na decyzji zamieszczono adnotację, że świadczenie jest niekorzystne.

Z uwagi na to, ze wyliczone świadczenie okazało się niższe, organ rentowy wydał decyzję z dnia 7.11.2013r./sposób wyliczenia podano wyżej/, nie informując ubezpieczonego z jakich przyczyn nie dokonał przeliczenia tego świadczenia z uwzględnieniem nowej kwoty bazowej.

Ubezpieczony podtrzymał wniosek z dnia 21.11.2013r. Organ rentowy, mimo zobowiązania Sądu, nie wyjaśnił czy i w jaki sposób wniosek ten został załatwiony.

[dowody: akta organu rentowego, pismo ZUS z dnia 28.07.2014 r.]

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, stosownie do treści art. 477¹³ zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd - przez wydanie decyzji uwzględniającej w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części. Poza tym zmiana lub wykonanie decyzji nie ma wpływu na bieg sprawy.

Jak wynika z akt organu rentowego, ZUS wprawdzie w decyzji z dnia 31.12.2013 r. odmówił ubezpieczonemu prawa zaliczenia dodatkowego okresu zatrudnienia, tj. okresu od 1.10.2013 r. do 31.12.2013 r., to jednak ostatecznie przychylił się do wniosku odwołującego, wydając decyzję z 26.02.2014 r. Mając to uwadze, Sąd umorzył postępowanie w części dotyczącej odwołania od decyzji z 31.12.2013 r. Skoro bowiem ZUS załatwił sprawę zgodnie z żądaniem skarżącego, to orzekanie w tym zakresie jest bezprzedmiotowe, co uzasadnia umorzenie postępowania w tym zakresie.

W niniejszym postępowaniu spornym zatem pozostawało, czy ZUS ustalił w sposób prawidłowy wysokość emerytury odwołującego, a w konsekwencji, czy decyzje wydane przez organ rentowy, tj. decyzja z 5.11.2013 r. oraz 7.11.2013 r. posiadały przymiot legalności na dzień ich wydania.

Miarodajnymi dla oceny prawidłowości zaskarżonych rozstrzygnięć wydanych przez ZUS są niżej powołane przepisy.

Dla weryfikacji rozstrzygnięcia z dnia 5.11.2013 r., tj. świadczenia emerytalnego przyznanego na zasadach ogólnych jest art.46 w zw. z art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Zgodnie z art. 32 ust. 1, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 i 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ust. 2 i 3.

Z kolei stosownie do treści art. 46 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, prawo do emerytury na warunkach określonych w art. 29, 32, 33 i 39 przysługuje również ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. a przed dniem 1 stycznia 1969 r., jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

1) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa;

2)warunki do uzyskania emerytury określone w tych przepisach spełnią do dnia 31 grudnia 2008 r.;

3)(uchylony).

Natomiast stosownie do ust. 2, jeżeli ubezpieczony, o którym mowa w ust. 1, nie zawrze umowy o przystąpieniu do otwartego funduszu emerytalnego w terminie do dnia 31 grudnia 1999 r., uważa się, że ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Z kolei, dla oceny drugiej z zaskarżonych decyzji, tj. decyzji z 7.11.2013 r., właściwe są art. 51 i 52 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Stosownie do treści art. 51 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Przy ustalaniu wysokości górniczych emerytur, o których mowa w art. 50a lub 50e, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące przeliczniki:

1)1,5 za każdy rok pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy;

2)1,8 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 50d;

3)1,4 za każdy rok pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, o której mowa w art. 50c ust. 1 pkt 1-3 i 5-9, wykonywanej częściowo na powierzchni i częściowo pod ziemią;

4)1,2 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 50c ust. 1 pkt 4 i 5, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego, w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego.

W ust. 2 powołanego przepisu zaznaczono natomiast, że przy ustalaniu wysokości górniczych emerytur łączny okres pracy obliczony z zastosowaniem przeliczników, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się w wymiarze nie dłuższym niż 45 lat.

Zgodnie z art. 52 ust. 1 w/w ustawy wskazano, że przy ustalaniu wysokości emerytur innych niż określone w art. 51 stosuje się następujące przeliczniki:

1)1,5 za każdy rok pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy,

2)1,8 za każdy rok pracy górniczej wykonywanej pod ziemią, o której mowa w art. 50d ust. 1,

pod warunkiem wykonywania takiej pracy co najmniej przez 5 lat, z zastrzeżeniem ust. 2. Natomiast w ust. 2 zaznaczono, że przy ustalaniu wysokości emerytur łączny okres pracy obliczony z zastosowaniem przeliczników, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się w wymiarze nie dłuższym niż 40 lat.

Mając na uwadze w/w regulacje Sąd uznał, że organ rentowy wyliczył wysokość świadczeń ubezpieczonego w sposób prawidłowy. Różnica w wysokości świadczeń wyliczonych w obu zaskarżonych decyzjach stanowi następstwo różnic wynikających z zastosowanych przepisów, nie jest natomiast obarczona wadliwością związaną z nieprawidłowym wyliczeniem świadczenia emerytalnego przez ZUS.

Zdaniem Sądu, słusznie zatem w odpowiedzi na odwołanie stwierdzono, że wypłacane będzie świadczenie przyznane decyzją z 7.11.2013 r. dotychczas pobierane przez skarżącego z uwagi na okoliczność, iż jest ono świadczeniem korzystniejszym. W konsekwencji, wydane przez organ decyzje z dnia 5 i 7.11.2013r. są zgodne z prawem.

Sąd przekazał wniosek ubezpieczonego z dnia 21.11.2013r. do rozpoznania organowi rentowemu, bowiem nie został on załatwiony merytorycznie. Z twierdzeń ubezpieczonego wynika, że domaga się przeliczenia otrzymywanego świadczenia z uwzględnieniem 30-miesięcznego okresu podlegania ubezpieczeniom.

W tym stanie rzeczy, w oparciu o przytoczone przepisy prawa i art. 477¹⁴ § 1 k.p.c., Sąd orzekł jak w sentencji.

SSO Grażyna Łazowska

Przewodniczący:	SSO Grażyna Łazowska
Protokolant:	Korneliusz Jakimowicz

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE