Sygn. akt II K 673/13
Dnia 29 sierpnia 2013 roku
Sąd Rejonowy w Świdnicy w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSR Joanna Zaganiacz
Protokolant Dorota Bogusławska- Klimczak
przy udziale A. A. Prokuratury Rejonowej w Świdnicy
po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2013 roku sprawy
P. K.
urodzonego (...) w Ż.
syna J. i S. z d. P.
skazanego prawomocnymi wyrokami:
1. Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 14 września 2012 roku, sygn. akt II K 782/12, za czyn z art. 275 § 1 kk popełniony w 2001 roku na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz z art. 270 § 1 kk popełniony w dniu 22 kwietnia 2012 roku na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, za które wymierzono karę łączną 3 miesięcy pozbawienia wolności;
2. Sądu Rejonowego Świdnicy z dnia 30 listopada 2012 roku, sygn. akt II K 639/12, za czyn z art. 242 § 3 kk popełniony w okresie od 4 października 1999 roku do 22 kwietnia 2012 roku, na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności;
_____________________________________________________________
I. na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy kary pozbawienia wolności wymierzone skazanemu P. K. wyrokami opisanymi w punkcie 1 i 2 części wstępnej wyroku łącznego i wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
II. zwalnia skazanego P. K. od ponoszenia kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego, zaliczając wydatki na rachunek Skarbu Państwa.
Skazany P. K. pismem z dnia 5 marca 2013 r. wniósł o wydanie wyroku łącznego oraz wydanie kary łącznej obejmującej skazania następującymi prawomocnymi wyrokami:
1. Sądu Wojewódzkiego w Wałbrzychu zs. w Ś. z 18 grudnia 1998 roku (sygn. akt III K 287/93);
2. Sądu Wojewódzkiego w Białymstoku z dnia 21 maja 1998 roku (sygn. akt III K 200/97);
3. Sądu Rejonowego w Świdnicy z 14 września 2012 roku (sygn. akt II K 782/12) za czyn z art. 275 § 1 kk, popełniony w 2001 roku – na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 270 § 1 kk popełniony 22 kwietnia 2012 roku – na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, za które wymierzono karę łączną 3 miesięcy pozbawienia wolności;
4. Sądu Rejonowego w Świdnicy z 30 listopada 2012 roku (sygn. akt II K 639/12) za czyn z art. 242 § 3 kk, popełniony w okresie od 4 października 1999 roku do 22 kwietnia 2012 roku – na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.
Postanowieniem z 21 czerwca 2013 roku (sygn. akt III K 56/13) Sąd Okręgowy w Świdnicy na podstawie art. 574 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt. 7 kpk umorzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego obejmującego skazania opisane powyżej w pkt. 1 i 2, a nadto przekazał do rozpoznania tut. Sądowi sprawę w zakresie wniosku o wydanie wyroku łącznego obejmującego skazania opisane powyżej w pkt. 3 i 4. Uprzednio, postanowieniem z 3 lipca 1998 roku Sąd Wojewódzki w Białymstoku na podstawie art. 505 dkk umorzył postępowanie w przedmiocie wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego obejmującego opisane wyżej skazania wyrokami Sądu Wojewódzkiego w Wałbrzychu zs. w Ś. oraz Sądu Wojewódzkiego w Białymstoku.
Dowód:
- wniosek skazanego – k. 1
- akta tut. Sądu: II K 782/12, II K 639/12/04 (w załączeniu)
- odpisy wyroków SW w Wałbrzychu (sygn. akt III K287/93) i SW w Białymstoku(sygn. akt III K 200/97) – k. 26-32, 35
- postanowienie SO w Świdnicy – k. 47
- odpis postanowienia SW w Białymstoku (sygn. akt III K 92/98)
- karta karna – k. 7-8
Skazany P. K. odbywa karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w S. Ś.. Aktualnie jest pozbawiony wolności od 22 kwietnia 2012 r. Bezpośrednio przed osadzeniem skazany nie powrócił do zakładu karnego z przerwy w karze udzielonej mu 12 lat wcześniej. Aktualnie skazany odbywa karę w systemie zwykłym, nie wyraził zgody na opracowanie i wykonywanie indywidualnego programu oddziaływania. Nie jest uczestnikiem subkultury przestępczej. W trakcie aktualnego pobytu był dwukrotnie nagradzany regulaminowo, nie karany dyscyplinarnie. Ze współosadzonymi żyje zgodnie i bezkonfliktowo pod warunkiem, wobec przełożonych zachowuje się regulaminowo.
Dowód:
opinia o skazanym. – k. 64
Nadto Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 85 kk sąd orzeka karę łączną w stosunku do przestępstw, które popełnione zostały zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw. W przedmiotowej sprawie możliwe było orzeczenie kary łącznej, jednak nie było możliwe objęcie nimi wszystkich skazań wymienionych we wniosku skazanego.
Postanowieniem z 3 lipca 1998 roku Sąd Wojewódzki w Białymstoku na podstawie art. 505 dkk umorzył postępowanie w przedmiocie wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego obejmującego skazania wyrokami Sądu Wojewódzkiego w Wałbrzychu zs. w Ś. w sprawie o sygn. akt III K 287/93 oraz Sądu Wojewódzkiego w Białymstoku w sprawie o sygn. akt III K 200/97 – wobec braku podstaw do orzeczenia kary łącznej wyrokiem łącznym. Z kolei postanowieniem z 21 czerwca 2013 roku (sygn. akt III K 56/13) Sąd Okręgowy w Świdnicy na podstawie art. 574 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt. 7 kpk umorzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego obejmującego skazania opisane powyżej w pkt. 1 i 2, a nadto przekazał do rozpoznania tut. Sądowi sprawę w zakresie wniosku o wydanie wyroku łącznego obejmującego skazania opisane powyżej w pkt. 3 i 4. zakres rozpoznania wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego został tym samym ograniczony do dwóch skazań wyrokami jednostkowymi tut. Sądu.
Pierwszy chronologicznie wyrok objęty wnioskiem skazanego został wydany przez tut. Sąd pod sygn. akt II K 782/12 w dniu 14 września 2012 roku i dotyczył czynów popełnionych w 2001 roku i w dniu 22 kwietnia 2012 roku. Kolejny wyrok zapadł wobec skazanego 30 listopada 2012 roku (sygn. akt II K 639/12) i obejmował czyn popełniony w okresie od 4 października 1999 roku do 22 kwietnia 2012 roku. Opisane dwa skazania spełniały zatem warunki objęcia karą łączną. Połączeniu podlegały 3 kary jednostkowe w wymiarze 3 miesięcy pozbawienia wolności. Orzekając karę łączną wyrokiem łącznym Sąd bierze za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Dolną granicę kary łącznej wyznacza zatem najwyższa z orzeczonych kar jednostkowych z podlegających łączeniu wyroków, zaś górną jej granicę wyznacza suma tych kar. W omawianym przypadku granice kary łącznej oscylowały pomiędzy 3 miesiącami a 9 miesiącami pozbawienia wolności. Wobec skazanego wymierzono karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Wymierzając karę łączną Sąd może zastosować zasadę pełnej absorpcji, kiedy najwyższa z kar pochłania kary niższe, bądź zasadę kumulacji, kiedy to kara łączna jest sumą wszystkich kar jednostkowych. W niniejszej sprawie Sąd orzekł karę roku pozbawienia wolności, stosując zasadę częściowej kumulacji.
Przy wymiarze kary łącznej znaczenie ma związek podmiotowy i przedmiotowy między zbiegającymi się przestępstwami, stopień społecznej szkodliwości charakteryzujący wszystkie zachowania przestępcze nim objęte oraz wymogi prewencyjnego oddziaływania kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Kształtując wymiar kary łącznej należy mieć też na uwadze uprzednią karalność, wielość czynów wchodzących do realnego zbiegu w tej konfiguracji czasowej, a także różnorodność naruszonych dóbr prawnych.
W niniejszej sprawie czyny objęte połączonymi wyrokami jednostkowymi o karze łącznej nie były tożsame rodzajowo, choć czas ich popełnienia częściowo się zazębiał. Cechowały się one znacznym stopniem zawinienia i społecznej szkodliwości. Umiarkowana prognoza penitencjarna, o jakiej istnieniu można wywodzić na podstawie treści opinii o skazanym, podobnie jak jego postawa w trakcie odbywania kary, nie uzasadniają orzeczenia wobec niego kary łącznej w wymiarze najkorzystniejszym z punktu widzenia skazanego. Wobec skazanego kilkakrotnie wcześniej orzekano karę pozbawienia wolności, pomimo tego nadal naruszał on porządek prawny i popełniał kolejne przestępstwa. Jego zachowanie w trakcie odbywania kary było zróżnicowane – od nagannego, wyrażającego się w naruszeniu zasad przerwy w karze, do umiarkowanie poprawnego, jednak zdaniem Sądu nie może o wymiarze kary łącznej decydować jedynie zachowanie skazanego oceniane w ostatnim czasie jako poprawne. Nie bez znaczenia pozostaje okoliczność, że orzeczona kara łączna również ma spełniać swoje funkcje zapobiegawcze, wychowawcze, ale też represyjne – związane z wymierzeniem sankcji karnej za ponawiające się bezprawne zachowania skazanego. Czyny przypisane już uprzednio skazanemu cechowały się znacznym stopniem społecznej szkodliwości, a ich wielość świadczy o niepoprawności sprawcy, co do którego Sąd nie dopatrzył się okoliczności uzasadniających jego łagodniejsze potraktowanie i premiowanie znaczniejszym skróceniem okresu, przez jaki będzie on odbywał karę pozbawienia wolności.
Na podstawie art. 624 § 1 kk Sąd zwolnił skazanego P. K. od ponoszenia kosztów sądowych w przedmiocie wyroku łącznego, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, uwzględniając przy tym sytuację majątkową skazanego (pkt. II wyroku).