Sygn. akt IV Ca 358/14
Dnia 26 września 2014 r.
Sąd Okręgowy w Słupsku IV Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie:
Przewodniczący SSO Andrzej Jastrzębski
Protokolant: sekr. sąd. Kamila Wiśniewska
po rozpoznaniu w dniu 26 września 2014 r. w Słupsku
na rozprawie
sprawy z powództwa Urzędu (...) w W.
przeciwko K. O.
o zapłatę
na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego
w S. z dnia 22 maja 2014r., sygn. akt I C 2609/13
oddala apelację.
Sygn. akt IV Ca 358/14
Rozpoznając złożoną przez powoda Urząd (...) apelację od wyroku Sądu Rejonowego w(...) z dnia 22 maja 2014r., przy uwzględnieniu treści art. 505 ( 13) § 2 kpc, Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja jest bezzasadna.
Apelujący powód żądanie pozwu jak i żądanie apelacji oparł na treści § 2 ust. 2 i 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 26 listopada 2010 r. w sprawie wysokości opłat za czynności jednostek dozoru technicznego (Dz. U. Nr 229, poz. 1502 oraz z 2011 r. Nr 294, poz. 1736). Tymczasem wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2014 r. sygn.. akt P 51/13 uznano, że § 2 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 26 listopada 2010 r. w sprawie wysokości opłat za czynności jednostek dozoru technicznego (Dz. U. Nr 229, poz. 1502 oraz z 2011 r. Nr 294, poz. 1736) jest niezgodny z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 963, 984 i 1611), a tym samym z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i przepis wymienione tracą moc obowiązującą z dniem 30 listopada 2014 r. (patrz: OTK-A 2014/5/57, Dz.U.2014/735)
Rozstrzygnięcia wymaga w realiach niniejszej sprawy konsekwencja, jaką dla orzecznictwa sądowego ma przyjęta w art. 190 ust. 1 i 3 Konstytucji RP zasada, że orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne oraz, że orzeczenie tego Trybunału wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, jednak Trybunał może określić inny termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego. Z punktu widzenia orzecznictwa szczególnie istotna bowiem jest sprawa, jak ma postąpić sąd, który rozstrzygając spór stoi przed problemem zastosowania normy prawnej (przepisów prawnych) do stanu faktycznego istniejącego przed ogłoszeniem orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, w sytuacji, gdy norma ta (zwłaszcza gdy idzie o normę rangi ustawowej, choć nie tylko) została uznana przez Trybunał za sprzeczną z aktem wyższego rzędu (zwłaszcza, choć nie tylko, z Konstytucją RP) i w związku z tym utraciła moc obowiązującą. Z regulacji art. 190 ust. 1 i 3 Konstytucji RP wynika bowiem, że orzeczenie Trybunału powoduje utratę mocy obowiązującej aktu prawnego jedynie na przyszłość, co w istocie oznacza jednoczesne i jednoznaczne przesądzenie tym orzeczeniem, że nie może być wątpliwości, iż do momentu jego ogłoszenia, akt kolidujący z aktem prawnym wyższego rzędu jest aktem mającym moc obowiązującą.
Sąd Okręgowy w niniejszym składzie podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w postanowieniu z dnia 7.12.2000 r. w sprawie III ZP 27/00 (patrz: OSNP 2001/10/331), że akt normatywny uznany przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub ustawą nie powinien być stosowany przez sąd w odniesieniu do stanów faktycznych sprzed ogłoszenia orzeczenia Trybunału.
W konsekwencji brak jest w ocenie sądu II instancji podstaw do podzielenia zasadności apelacji, co legło u podstaw jej oddalenia, na mocy art. 385 kpc.