UZASADNIENIE

Skarżący dłużnik domagał się stwierdzenia przewlekłości postępowania sądowego toczącego się przed Sądem Rejonowym w Rudzie Śląskiej w sprawie o sygn. akt I Co 1166/14, a dotyczącej skargi na czynność komornika. Zarzucił, że postępowanie zostało zainicjowane w dniu 17 kwietnia 2014 roku i nie zakończone pomimo upływu terminu z art. 767² k.p.c.

Prezes Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej zgłosił swój udział w sprawie. Przedstawiając tok postępowania wniósł o oddalenie skargi jako bezzasadnej.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 17 kwietnia 2014 roku dłużnik złożył skargę na czynność komornika.

Skargę zarejestrowano w repertorium w dniu 22 kwietnia 2014 roku pod sygnaturą I Co 1166/14. Jednocześnie wezwano dłużnika do uiszczenia opłaty od skargi i usunięcia jej braków formalnych.

Zarządzenie w tym zakresie zostało wykonane przez sekretariat w dniu 29 kwietnia 2014 roku, a faktycznie doręczone dłużnikowi w dniu 5 maja 2014 roku.

Dnia 12 maja 2014 roku dłużnik wykonał wezwanie Sądu Rejonowego, a nadto złożył pismo precyzujące jego stanowisko.

Zarządzeniem z dnia 15 maja 2014 roku Sąd zobowiązał komornika do ustosunkowania się na treść skargi w trybie art. 767§4 zd. 3 k.p.c.

Dnia 20 maja 2014 roku wpłynęła relacja komornika oraz informacja, że akta egzekucyjne zostały przesłane do innej sprawy prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Rudzie Śląskiej.

Dnia 29 maja 2014 roku dołączono do akt sprawy akta egzekucyjne.

Zarządzeniem z 2 czerwca 2014 roku, wykonanym przez sekretariat w dniu 3 czerwca 2014 roku, zobowiązano dłużnika do sprecyzowania czynności, którą zaskarża oraz wskazania czy wnosi o jej zmianę bądź uchylenie, a nadto zobowiązano komornika do wyjaśnienia rozbieżności w aktach egzekucyjnych.

Dnia 6 czerwca 2014 roku wpłynęły wyjaśnienia komornika.

Postanowieniem z dnia 18 czerwca 2014 roku Sąd Rejonowy odrzucił skargę na czynność komornika.

Rozstrzygając czy w sprawie wystąpiła przewlekłość postępowania należało mieć na względzie, że zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2004 roku, nr 179, poz. 1843, ze zm.), dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd (…), w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty, uwzględniając charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania.

Powołany wyżej przebieg postępowania przeczy tezie o wystąpieniu przewlekłości. Czynności celem nadania biegu sprawie nie sposób było ocenić jako pozornych. Podejmowane były one nadto w rozsądnych terminach.

W ugruntowanym orzecznictwie sądów powszechnych, Sądu Najwyższego jak i sądów administracyjnych przyjmuje się bowiem, że przewlekłość postępowania to nieuzasadnione żadną z okoliczności wymienionych w art. 2 ust. 2 ustawy z 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony (…) długotrwałe zaniechanie podejmowania czynności przez organ prowadzący postępowanie lub podejmowanie czynności nieefektywnych bądź pozornych. Zachodzi ona gdy postępowanie jest długotrwałe i rozwlekłe, a trwa ponad konieczność podjęcia czynności niezbędnych do zakończenia sprawy, pozostających w związku przyczynowym z działaniem lub zaniechaniem organu. Innymi słowy to wyrażając, przewlekłość postępowania występuje, gdy zwłoka jest nadmierna (rażąca) i nie znajduje uzasadnienia w obiektywnych okolicznościach sprawy. Aby stwierdzić przewlekłość postępowania konieczne jest ustalenie, że pomiędzy kolejnymi czynnościami występują długie, nieuzasadnione przerwy albo też pewne czynności nie są podejmowane w ogóle (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 czerwca 2011 roku, III SPP 14/11, Lex nr 10959151, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 07 kwietnia 2009 roku, II S 4/09, KZS 2009/5/42, postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 28 grudnia 2012 roku, II S 25/12, Lex nr 1254588, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 listopada 2012 roku, II OPP 19/12, Lex nr 1240698).

Niewątpliwie opóźnienie w rozpoznaniu sprawy nie było rażące pomimo, że niektóre przerwy pomiędzy poszczególnymi czynnościami Sądu Rejonowego przekraczały termin tygodniowy określony w art. 767²§1 k.p.c. Wszak od wpływu sprawy do Sądu Rejonowego do wydania orzeczenia o odrzuceniu skargi upłynęły łącznie 2 miesiące, w trakcie których przez cały czas podejmowane były działania zmierzające do zakończenia postępowania.

Podkreślenia wymaga, że pojęcie prawne przewlekłości w każdym przypadku musi być odnoszone do konkretnych realiów i podjętego trybu postępowania. W przypadku postępowania sądowego musi być do niego adekwatne i uwzględniać realia funkcjonowania sądów, w tym konieczność nadawania systematycznego biegu wszystkim rozpoznawanym sprawom. Sprawność postępowania sądowego w żadnym razie nie może oznaczać za usprawiedliwione oczekiwania strony, że wszelkie czynności w sprawie będą podejmowanie natychmiast po złożeniu wniosków procesowych. Tego rodzaju oczekiwanie przeczy istocie procesu sądowego, gdy to rzeczą sądu jest wszechstronne rozważenie racji obu stron. Zatem stanowczo należy podkreślić, że jedynie nadmierne odstępstwa od terminów instrukcyjnych czy też czasu zwyczajowo koniecznego do wykonania określonych prac i procedur mogą być uznawane za tworzące stan nieuzasadnionej zwłoki (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 22 maja 2013 roku, III S 5/13, Lex nr 1322063).

Z tych też względów Sąd Okręgowy oddalił skargę jako bezzasadną, a to na podstawie art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku .

SSR del. Marcin Rak SSO Leszek Dąbek SSO Aleksandra Janas

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE