UZASADNIENIE

Powódka A. W. w pozwie wniesionym przeciwko (...) Bankowi (...) S.A. w W. domagała się uznania za bezskuteczne wypowiedzenia jej warunków pracy i płacy, zapłaty odszkodowania w wysokości różnicy otrzymywanego wynagrodzenia za okres pozostawania na nowozaproponowanym stanowisku oraz zasądzenia od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powództwa wskazała, że w dniu 24 maja 2013r. pracodawca wypowiedział jej warunki pracy i płacy i wskutek wypowiedzenia jej wynagrodzenie zasadnicze miało zostać zmniejszone z kwoty 7.200 zł brutto do kwoty 3.400 zł brutto, a zamiast dotychczasowego stanowiska kierownika Zespołu (...)miała zająć stanowisko starszego doradcy. Przytoczone jednak w wypowiedzeniu zmieniającym przyczyny: brak skuteczności działania i dostatecznego nadzoru nad pracą podległych pracowników, co przełożyło się na niską realizację zadań sprzedażowych PPI bez przyrostu depozytów w kierowanym zespole w I i II kwartale 2012r. oraz nieprawidłowości w zakresie kredytów dla klientów bankowości osobistej stwierdzone w wyniku audytu, były nieuzasadnione. Przeprowadzony w Oddziale audyt nie dotyczył okresu jej pracy na stanowisku kierownika Zespołu (...). Natomiast odnosząc się do zarzutu niskiej realizacji zadań sprzedażowych wskazała, iż pracodawca celowo zawyżał plany dla jej zespołu, jak również zwiększał jej indywidualne plany sprzedażowe. W pierwszym półroczu 2012r. odpowiadała ona bowiem nie tylko za nadzorowanie pracy podległych jej pracowników, obsługę klienta i wykonywanie własnego planu sprzedażowego, ale i przyuczanie nowozatrudnionych pracowników, obsługę mailową i telefoniczną audytora oraz przygotowanie dokumentów z archiwum wymaganych przez audytorów.

Pozwana (...) Bank (...) S.A. w W. w odpowiedzi na pozew wniosła o jego oddalenie i zasądzenie od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Twierdziła, że zarzuty powódki, co do oceny jej pracy dokonanej przez pracodawcę, są bezpodstawne.

Audyt przeprowadzony w Zespole kierowanym przez powódkę w głównej mierze obejmował umowy i transakcje zawarte w trakcie kierowania Zespołem przez powódkę i stwierdził w tym zakresie nieprawidłowości.

Plany sprzedażowe dla zespołu powódki były przydzielane według klucza, który był jednolity dla całego regionu. Twierdzenia więc powódki, co do celowego podwyższania planów dla jej zespołu są nieprawdziwe i nielogiczne, w kontekście wcześniejszych stwierdzeń, że we wcześniejszym okresie pracy cieszyła się ona zaufaniem pracodawcy.

Pozwany pracodawca podkreślił też, iż powódka jako kierownik odpowiadała za realizację planów całego zespołu, na które składają się plany poszczególnych członków zespołu, w tym indywidualne zadania kierownika.

Sąd Rejonowy w Suwałkach wyrokiem z dnia 28.02.2014r. oddalił powództwo i zasadził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 60 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Nie podzielił mianowicie stanowiska powódki, że wypowiedzenie jej warunków pracy i płacy nie było uzasadnione. Wskazał, że powódka jako kierownik jednego z działów pozwanej (...) podlegała surowszym kryterium oceny i pracodawca mógł wskutek niezrealizowania przez nią nałożonego na nią i jej zespół planów wypowiedzieć jej warunki pracy i płacy jako kierownika działu. Z nałożonego bowiem na jej zespół planu zrealizowała w I kwartale 2012r. tylko 44%, a w II kwartale 83%, co dawało za każdym razem ostatnie miejsce regionie. Tym samym jej ocena pracy jako kierownika zespołu była niezadowalająca, co wiązało się z brakiem skuteczności działania i dostatecznego nadzoru nad pracą podległych pracowników i stanowiło wraz ze stwierdzonymi w wyniku audytu pełnego nieprawidłowościami w zakresie udzielonych kredytów dla klienta bankowości osobistej uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia jej warunków pracy jako kierownika zespołu. Do podstawowych bowiem obowiązków powódki na stanowisku kierownika zespołu należała m.in.: realizacja wyznaczonych zadań sprzedażowych, wynikających z planów sprzedażowych, aktywizacja sprzedaży oraz poszerzanie współpracy z klientami; przyjmowanie i weryfikacja wniosków, dokumentów oraz informacji związanych z obsługą klienta oraz zapewnienie ich kompletności; planowanie i organizowanie pracy oraz bieżąca kontrola prawidłowości realizacji zadań zespołu; sprawowanie bezpośredniego nadzoru nad pracą podległej komórki; kontrolowanie i akceptowanie dokumentów opracowywanych w nadzorowanym zespole i przedkładanie ich dyrektorowi oddziału lub zastępcy dyrektora; dokonywanie oceny bezpośrednio podległych pracowników oraz planowanie, sporządzanie zakresów czynności w nadzorowanym zespole; wspieranie działań podległych pracowników oraz motywowanie ich do efektywnego działania; inicjowanie działań prowadzących do wzrostu sprzedaży produktów i usług bankowych; ponoszenie odpowiedzialności za realizację wyznaczonych zadań z indywidualnego i zespołowego planu sprzedaży. Podstawowym zaś celem Zespołu (...) była realizacja planów sprzedażowych produktów i usług bankowych.

Co do stwierdzonych w wyniku audytu nieprawidłowości Sąd Rejonowy miał na uwadze, że dotyczyło to 28 umów zawartych w Zespole (...); 12 umów zostało wykonanych przez A. W. – 3 umowy po objęciu przez nią stanowiska kierownika zespołu; 16 umów wykonanych przez pozostałych pracowników Zespołu - 7 umów pod kierownictwem A. W.. Nieprawidłowości polegały na: braku udokumentowania dochodów klienta w postaci PIT; braku zaświadczenia z ZUS i US o niezaleganiu w płatności składek i podatków; braku na przyjętej dokumentacji podpisu w odcisku pieczęci funkcyjnej oraz daty przyjęcia; przyjęciu zaświadczeń o dochodach wnioskodawcy niezgodnie z obowiązującym wzorem; braku obligatoryjnych wykreśleń dotyczących informacji klienta o upadłości konsumenckiej; braku zgody klienta na marketing elektroniczny oraz zgody na przetwarzanie danych osobowych po spłacie zobowiązania, braku opinii komórki przedsiębiorstw dotyczącej rachunku klienta prowadzonego z tytułu działalności gospodarczej. Stwierdzone w czasie audytu nieprawidłowości były podstawą udzielenia A. W. oraz analitykowi M. K. (1) kar porządkowych nagany.

Zdaniem więc Sądu Rejonowego wypowiedzenie powódce warunków umowy o pracę pozostaje w zgodzie z przepisami prawa, a przyczyna wypowiedzenia jest uzasadniona i rzeczywista.

Sąd nie podzielił argumentacji powódki, iż plany sprzedażowe nakładane na jej zespół były w sposób umyślny zawyżane przez pracodawcę tylko po to aby nie zdołała ona osiągnąć założonych celów sprzedażowych. Z zeznań świadków W. H. (k.168v), M. K. (1)(k.144v) jak i G. M. (k.128) oraz zestawień sprzedaży wynika, iż (...) Oddział w S. był porównywany do(...) Oddziału w Ł.. Analizując plany sprzedaży tych dwóch oddziałów w zakresie bankowości prywatnej i osobistej należy stwierdzić, iż w żadnym kwartale począwszy od lipca 2010r. plany sprzedażowe zespołu kierowanego przez powódkę nie były wyższe od planów przydzielonych do realizacji zespołowi w (...)Oddziale w Ł.. Według procedury planistycznej obowiązującej w pozwanym Banku (k.162) podział planu na oddziały przypisane do danego regionu odbywał się przy uwzględnieniu wymiaru etatowego pracowników danej linii biznesowej, struktury zatrudnienia w komórce organizacyjnej oraz potencjału rynkowego miasta i powiatu, w którym działa oddział. Powódka obejmując stanowisko kierownika zespołu przyjęła na siebie obowiązek realizacji planu indywidualnego oraz odpowiedzialność za wyniki całego zespołu. Do momentu zainicjowania postępowania sądowego nie kwestionowała zasad ustalania planów sprzedażowych oraz nie wskazywała na ich celowe zawyżanie. Sam fakt, iż każdy z kierowników chciał mieć jak najniższy plan, na co zwrócił uwagę w swoich zeznaniach świadek W. H., nie jest równoznaczne z kwestionowaniem sposobu jego ustalania. W niniejszym procesie takie okoliczności nie zostały wykazane. Przydzielanie powódce wyższych planów indywidualnych w porównaniu do innych kierowników zespołów bankowości prywatnej w regionie, w świetle dowodów zgromadzonych w sprawie, również nie świadczy o celowym działaniu w stosunku do powódki. Powódka przyznała bowiem, iż była najlepszym sprzedawcą w swoim zespole, a ponadto wykazywała się również najwyższymi kompetencjami, na co wskazywał świadek W. H. będący również klientem bankowości osobistej.

Wskazał też sąd pierwszej instancji, że nie bez znaczenia pozostaje fakt, iż powódka zarządzała nie wieloosobowym zespołem a zaledwie dwiema osobami – doradcą i analitykiem. Przy takiej strukturze organizacyjnej oraz wysokości wynagrodzenia powódki, które było niemal dwukrotnie wyższe od wynagrodzenia doradcy, pracodawca mógł wyznaczać jej indywidualne plany sprzedażowe porównywalne do planów doradcy. Znała też jako pracownik Zespołu (...) przed objęciem stanowiska kierownika zespołu doskonale jego sytuację kadrową. Przyjmując stanowisko kierownika godziła się na to, że zadania sprzedażowe nałożone na zespół będzie realizował jeden doradca oraz ona jako kierownik z indywidualnym planem sprzedaży przy pomocy analityka zatrudnionego w zespole. Sytuacja kadrowa w zespole w I i II kwartale 2012r. nie odbiegała od sytuacji tak we wcześniejszych jak i późniejszych okresach. Potwierdza to zarówno zestawienie zatrudnienia w zespole oraz treść zeznań świadka M. K. (1) – analityka w Zespole (...).

Rozważając dalej kwestie związane z sytuacją kadrową Sąd Rejonowy nie znalazł usprawiedliwienia dla powódki w związku z przedstawioną przez nią argumentację.

W przedmiocie kosztów procesu Sąd Rejonowy orzekł zgodnie z art. 98 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z § 11 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.).

W apelacji od tego wyroku powódka zarzuciła mu:

1. sprzeczność istotnych ustaleń Sądu Rejonowego z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego wskutek naruszenia przepisów postępowania, a mianowicie art. 233 § 1 kpc polegającą na:

a) dokonaniu oceny dowodów w sposób sprzeczny z zasadą swobodnej oceny dowodów, poprzez uznanie, że przeprowadzony w dziale powódki audyt w dniach 28.03.2012r. do dnia 2.05.2012r. obejmował swoją kontrolą w głównej mierze umowy powódki w sytuacji gdy na 28 sz. skontrolowanych umów zaledwie 3 umowy były zawarte po objęciu przez nią stanowiska Kierownika zespołu (...) banku (...) S.A. Oddział (...) w S. i 7 szt. umów sporządzonych pod jej kierownictwem, w sytuacji gdy w pozostałym zakresie – 18szt. umów tj. 65% - nie dotyczyły powódki, oraz błąd w zakresie ustalenia przez Sąd, iż błędy wskazane w 10 szt. umowach były istotne, w sytuacji gdy były to błędy usuwalne i nie miały znaczenia w ich sporządzaniu i udzieleniu kredytu;

b) dokonaniu oceny dowodów w sposób sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego i nasuwający zastrzeżenia z punktu widzenia zasad logicznego rozumowania, w szczególności poprzez uznanie, że powódka w sposób nieudolny wykonywała swoje obowiązki pracownicze na kierowniczym stanowisku, gdy ani pozwany, ani żaden świadek nie podnosił takich twierdzeń oraz poprzez błędne uznanie, iż powódka wykonywała pracę w sposób niezadowalający w zakresie skuteczności działania i dostatecznego nadzoru nad podległymi pracownikami, w sytuacji gdy pracownicy powódki w osobie A. O. w okresie od dnia 23.03.2012r. do dnia 21.09.2012r. nie była obecna w pracy – długotrwałe zwolnienie lekarskie i nie wypełniała obowiązków pracowniczych, zaś od 1.02.2012r. nowozatrudniona M. T. nie posiadała uprawnień do realizacji zadań i czekała na nie 5 tygodni, wymagała nauczenia zawodu, a nie kontroli. Wobec tego nie miała osób zdolnych do wykonywania zadań powierzonych przez pracodawcę i bez swojej winy, ze względu a przyczyny zewnętrzne, nie była w stanie wykonać planu w I i II kwartale 2012 r. w sytuacji gdy nie dysponowała, ani jednym doradcą klienta mogącym skutecznie obsługiwać klientów pozwanego i realizować planu nałożonego na dwóch doradców i analityka, w sytuacji gdy świadkowie W. H. zgodnie zeznali, iż zespół powódki był cały czas w trakcie budowy, a jego sytuacja nie była stabilna bez winy powódki;

c) dokonaniu oceny dowodów w sposób sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego i nasuwający zastrzeżenia z punktu widzenia zasad logicznego rozumowania, w szczególności poprzez uznanie, że komórka kierowana przez powódkę Zespołu (...), była tożsama z komórką kierowaną przez W. H. – zespole (...), jak i z komórką kierowaną przez D. W. Kierownika Zespołu (...) w sytuacji gdy w aktach sprawy nie ma żadnego dowodu na tą okoliczność, a kierownicy tych działów wykonywali wyłącznie funkcje kierownicze za tożsame wynagrodzenie co powódka, w sytuacji gdy do zadań powódki obok funkcji kierowniczych, należało także wykonywanie obowiązków należących do doradcy klienta – tj. sprzedaż produktów banku określonych planem, oraz dokonanie przez Sąd błędnego uznania, iż działy W. H. i D. W. wykonywały plany zawsze w 100% w sytuacji gdy świadek W. H. sam wskazał, iż dział D. W. miał problemy wielokrotne z wykonaniem nałożonego planu, wobec tego zeznaniem świadka D. W. nie można dać wiarygodności;

d) błąd w ustaleniach faktycznych poprzez mylne uznanie, iż powódka miała do wykonania plany sprzedażowe adekwatne do innych Kierowników Bankowości osobistej w sytuacji, gdy pozwany nie przedłożył żadnego dowodu na tę okoliczność i żaden dowód nie potwierdza powyższego, a także mylne ustalenie przez Sąd, iż powódka miała do wykonania plany tożsame z planami doradcy klienta przyznane przez Region, w sytuacji gdy były one znacznie wyższe, a dodatkowo Dyrektor placówki w S. zwiększał jeszcze wykonanie tych planów, w tym pismem z dnia 23.07.2012r.;

e) dokonaniu oceny dowodów w sposób nie wszechstronny poprzez pominięcie dokumentów, znajdujących się w aktach sprawy potwierdzających prawdziwość przyczyn wypowiedzenia powódce umowy o pracę co miało wpływ na rozstrzygniecie sprawy, gdyż skutkowało mylnym uznaniem, że przyczyny wypowiedzenia powódce umowy o pracę były prawdziwe, uzasadnione i rzeczywiste, a powódka w dniu otrzymania wypowiedzenia powzięła informację dlaczego pracodawca wypowiedział jej dotychczasowe warunki umowy o pracę, a co w konsekwencji doprowadziło do błędnego uznania, że wypowiedzenie umowy w trybie art. 42 § 1 kp w zw. z art. 45 kpc było uzasadnione.

2. sprzeczność istotnych ustaleń faktycznych Sądu I instancji z treścią zebranego materiału dowodowego, polegającą w szczególności na:

a) bezzasadnym, nieznajdującym potwierdzenia w materiale dowodowym zebranym w sprawie uznaniu, że oddział Bankowości Osobistej w Ł. był oddziałem tożsamym co do działu powódki, w sytuacji gdy to miasto może być porównywane tylko pod względem potencjału, nie może zaś być porównywalne w zakresie obsady kadrowej, bowiem w Ł. pracował Kierownik i dwóch doradców klienta, którzy byli starymi wykwalifikowanymi sprzedawcami, a w dziele powódki pracował jeden doradca klienta nieobecny w I i II kwartale 2012r. sprzedający produkty banku, jeden analityk, który nie obsługiwał klienta oraz Kierownik – w osobie powódki;

b) bezzasadnym, nieznajdującym potwierdzenia w materiale dowodowym zebranym w sprawie uznaniu, że przedłożona przez pozwanego procedura pianistyczna podziału planu na oddziały przypisana do danego regionu odpowiada przyznanym w 2012r. planom w sytuacji gdyby faktycznie plany powódki były znacznie wyższe od innych oddziałów w regionie, o co najmniej 15%-20%, a nie jak zostało wskazane przez oddział regionalny, iż powódka miała plany sprzedażowe wyższe niż najlepsza placówka w regionie oddział I w B., oraz poprzez mylne uznanie przez Sąd, iż inni kierownicy Bankowości Osobistej w Regionie mieli przyznany plan do wykonania w sytuacji gdy żaden dowód nie potwierdza powyższego, oraz nieuzasadnione przyjęcie, iż procedura planistyczna uwzględnia przy ustaleniu planu osoby analityka, w sytuacji gdy to nie wynika z w/w dokumentu, co powoduje, iż Sąd nie był w stanie ocenić prawdomówności pozwanego i faktycznego sposobu ustalenia planu na komórkę Bankowości Osobistej, a to potwierdza dowolność w ustaleniu planu na poszczególne komórki w Regionie;

c) nieprawidłowym uznaniu, że powódka pełniąca funkcję kierownika winna samodzielnie zrealizować plan sprzedażowy przydzielony na cały zespół w sytuacji gdy plan był przydzielany na każdą osobę samodzielnie z uwagi na wysokość otrzymywanego wynagrodzenia;

d) nieuzasadnionym, nieznajdującym potwierdzenia w materiale dowodowym uznaniu, iż inni kierownicy Komórek Bankowości Osobistej mieli przyznane plany sprzedażowe, w sytuacji, gdy pozwana wbrew art. 6 kc nie wykazała powyższych okoliczności i nie przedłożyła żadnego dowodu na wskazaną okoliczność;

e) na błędnym uznaniu i dowolnym przyjęciu, iż wynagrodzenie powódki było uzależnione od pełnienia dwóch funkcji kierownika i doradcy klienta w sytuacji, gdy każdy kierownik banku tylko za pełnienie funkcji kierowniczych otrzymywał co najmniej tożsame jak nie wyższe wynagrodzenie;

f) nieuzasadnionym, nieznajdującym potwierdzenia w materiale dowodowym uznaniu, że sytuacja kadrowa w dziale powódki w I i II kwartale 2012r. nie odbiegała od innych okresów sprzedażowych, w tym dziale w sytuacji gdy powódka nie dysponowała w tym okresie żadnym wykwalifikowanym doradcą klienta pomimo tego, iż był przydzielony plan na takiego doradcę;

g) bezpodstawnym uznaniu, że w stosunku do Kierowników Oddziałów Bankowości Osobistej pozwana stosowała tożsamy sposób przyznania planów, w sytuacji gdy z materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie wynika, że takie plany sprzedażowe były stosowane do poszczególnych oddziałów Bańkowości Osobistej w sposób dowolny i uznaniowy, a wobec tego nie mogły być porównywane w rankingu wykonanych zadań;

h) nieznajdującym potwierdzenia w materiale dowodowym uznaniu, że nowozatrudniony pracownik M. T. mogła od razu pozyskiwać klientów w sytuacji gdy świadkowie zgodnie zeznali, iż otrzymała dostęp do bazy pozwanego dopiero po upływie 5 tygodni, a świadek W. H. wskazał, iż nowozatrudniony pracownik może wykonywać swoje obowiązki w sposób prawidłowy dopiero po przepracowaniu co najmniej I kwartału, a świadek E. K. zeznała, iż dopiero po upływie roku pracownik jest w stanie samodzielnie wykonywać obowiązki pracownicze w placówce pozwanego;

i) błędnym uznaniu, że zarzut braku udostępnienia powódce narzędzi do motywowania pracowników, w tym przyznania premii podwładnym, stoi w sprzeczności z ustaleniami dokonanymi w trakcie postępowania sądowego, podczas gdy zarzut ten znajduje potwierdzenie w materiale dowodowym zebranym w sprawie;

3. naruszenie art. 328 § 2 kpc poprzez niewskazanie w uzasadnieniu postanowienia przyczyn, dla których Sąd I instancji pominął fakt trudności pozyskiwania klientów przez komórkę Bankowości Osobistej w S., w tym trudności realizacji planu w związku z przeprowadzonym remontem placówki pozwanego potwierdzonego w zeznaniach świadka A. O., E. K., G. G., M. K. (2) oraz trudności związane w pozyskiwaniu klientów w IV kwartale 2011r. oraz w I i II kwartale 2012r, który wpłynął negatywnie nie tylko na placówkę powódki, ale na wszystkie inne w regionie, jak wynika z analizy dokumentacji pozwanego, iż tylko jednej oddział w tym czasie wykonał plan w 100%.

4. naruszenie prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie art. 42 kp w zw. z art. 45 § 1 kp, poprzez błędne uznanie, że przyczyny wypowiedzenia powódce umowy o pracę były konkretne, a w konsekwencji uznanie, że wypowiedzenie powódce umowy o pracę było uzasadnione, co miało wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, gdyż skutkowało błędnym uznaniem przez sad, że przyczyny wypowiedzenia powódce umowy o pracę było konkretne, prawdziwe, rzetelne i nie było pozorne.

5. naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię przepisu art. 42 kp w zw. z art. 45 § 1 kp polegającą na niewłaściwym przyjęciu, że brak należytego nadzoru nad podległymi pracownikami związany był z działaniem powódki, w sytuacji gdy był związany z przyczynami zewnętrznymi i niezależnymi od samej powódki, w tym w szczególności na kontrolę audytu, a sama powódka nie miała wpływu na decyzję dyrektora i przekraczanie przez niego kompetencji w zakresie udzielania kredytu (umowa sporządzona przez innego pracownika banku), pomimo negatywnej opinii powódki w tym zakresie, a tym bardziej, iż w okresie tym powódka nie była kierownikiem działu Bankowości Osobistej.

6. naruszenie art. 233 kpc w związku z art. 6 kc poprzez nie uwzględnienie w wyroku sądowym pozytywnej oceny pracy powódki u pozwanego za rok 2011 w sytuacji gdy pracodawca ocenił powódkę w sposób bardzo dobry i wskazał, na zadowolenie z jej pracy i wykonywanie wszystkich obowiązków w sposób prawidłowy, rzetelny.

Wskazując na powyższe zarzuty wnosiła o:

1. zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych ewentualnie o:

2. uchylenie wyroku oraz przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania sądowego w II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Suwałkach ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja jest uzasadniona.

Sąd Rejonowy w Suwałkach nie rozważył właściwie wszystkich okoliczności w sprawie i stąd zarzuty apelacji są słuszne. W sprawie bowiem nie można mówić aby wypowiedzenie powódce warunków pracy i płacy było uzasadnione. Owszem powódka jako kierownik jednego z działów pozwanej (...) S.A. podlega surowszym kryteriom oceny niż inni pracownicy. Jako też od kierownika wymagania do realizacji planów były większe, ale w sytuacji gdyby miała prawidłowe warunki do pracy. W obliczu natomiast okoliczności sprawy trudno uznać aby takie prawidłowe warunki pracy w okresie I i II kwartału 2012r. miała zapewnione. Dotyczy to zwłaszcza pracowników, którymi mogła dysponować. Trudno tu zgodzić się z pozwaną, a tym samym i Sądem I instancji, że sytuacja kadrowa w I i II kwartale 2012r. umożliwiała powódce realizację nałożonych na nią planów. Na pewno nie miała takich zapewnionych merytorycznie. Przecież, co w sprawie jest niewątpliwe, podległy jej pracownik A. O. w okresie od dnia 23.03.2012r. do dnia 21.09.2012r. nie była obecna w pracy – długotrwałe zwolnienie lekarskie i nie wypełniała obowiązków pracowniczych, a nowozatrudniony M. T. od dnia 1.02.2012r. nie posiadał uprawnień do realizacji powierzonych zadań i przez okres 5 tygodni czekał by pracodawca – pozwana nadała jej stosowne uprawnienia i przeszkoliła do wykonywania czynności pracowniczych. Wymagała więc nauczenia zawodu. Wobec tego powódka, co podnosiła cały czas w sprawie i podnosiła w apelacji nie miała osób zdolnych do wykonywania zadań powierzonych przez pracodawcę i bez swojej winy, ze względu a przyczyny zewnętrzne, rzeczywiście mogła nie być w stanie wykonać planu w I i II kwartale 2012 r. Trzeba też bowiem zauważyć, że A. O. w I kwartale 2012r. przed pójściem na długotrwałe zwolnienie lekarskie nie wykonywała należycie swoich obowiązków, gdyż – jak sama zeznała - w tym kwartale miała trudności z pozyskiwaniem klientów ze względu nie tylko na kryzys ale i to, że jej mąż był po dwóch operacjach.

Powódka nie mogła więc skutecznie obsługiwać klientów i realizować de facto planu nałożonego w tym czasie na dwóch doradców i analityka. Przecież trzeba również zauważyć, że od 1.07.2012r., a więc bezpośrednio po II kwartale został przez pozwaną zatrudniony jeszcze jeden pracownik w komórce Bankowości Osobistej, gdzie kierownikiem była powódka. Potwierdzeniem tego są zeznania W. H., wtedy kierownika komórki pozwanej Zespołu (...), wskazującego, że zespół powódki cały czas był w budowie. Zeznania tego świadka o tyle też są istotne, że wskazał również, iż szkolenie nowego pracownika, a więc i doradcy trwa do trzech miesięcy (według wyjaśnień powódki, którym strona pozwana nie zaprzeczyła, szkolenie z systemów trwało półtora miesiąca). Fakt, iż szkolenie nowego pracownika nie trwa krótko potwierdził również świadek M. K. (1) analityk komórki gdzie kierownikiem była powódka, i z którego zeznań wynikało, iż nowy pracownik nie może wykonywać wpisu do systemu (a zatem i wykonywać planu), kiedy nie ma szkolenia systemowego. Tymczasem trzeba zauważyć, że nowy pracownik, co podnosiła powódka i co chyba jest oczywiste, wymaga stałego dozoru, gdyż nie jest w pełni samodzielny, a to też nie sprzyja realizacji nałożonych planów. Teraz natomiast jak zeznał świadek M. K. (1) w komórce gdzie nadal pracuje jest zatrudnionych dwóch doradców. Trudno zatem było wymagać aby powódka mogła skutecznie zrealizować nałożony plan, skoro nie dysponowała w I i II kwartale 2012r. pełnowartościowym doradcą, a przy tym w tym czasie , co w sprawie jest niewątpliwe, trwał remont budynku i musiała w związku z tym, jak zeznała dwa razy zmieniać miejsce pracy. Poza tym od marca do połowy kwietnia 2012r. trwał audyt oddziału banku, co też pochłaniało dużo czasu. M. K. (1) zeznała, że było to pracochłonne. Wszystko to są więc obiektywne warunki, które w pełni uzasadniają stanowisko powódki w sprawie. Już tylko więc na marginesie wskazać należy, że kryzys w gospodarce też mógł w pewien sposób przyczynić się do niskiej realizacji planów sprzedażowych zwłaszcza, że komórka Bankowości Osobistej dotyczy klientów indywidualnych, którzy widząc budynek banku w remoncie i inne wejście do niego mógł ich zniechęcać. Pozostali natomiast klienci, na przykład prowadzący działalność gospodarczą, bądź nabywający nieruchomości, zmuszeni byli do niego wejść, w którym warunki pracy były wtedy, jak zeznał świadek E. K., pracownik działu małych i średnich przedsiębiorstw, mało komfortowe.

W tym więc stanie rzeczy nie można było uznać za wiarygodne twierdzeń dyrekcji pozwanej i jej kierownictwa, zwłaszcza osób będących w dalszym ciągu u niej zatrudnionych, że nic nie stało na przeszkodzie aby powódka w I i II kwartale 2012r. wykonała nałożony plan na jej komórkę. Zeznawali niewątpliwie we własnym interesie jako pracownicy pozwanej. Ich zresztą zaznania były ogólnikowe i bez rzeczywistej refleksji i analizy okoliczności, które dotyczyły powódki, a które w swoim splocie z pozoru świadczyłyby przeciwko niej. Wnikliwa jednak ocena tego stanu rzeczy prowadzi do wniosków jak powyżej. Gdyby przecież ocena pracy powódki była niewłaściwa pozwana wprost odniosłaby się do poszczególnych kwestii wskazanych przez powódkę, a powyżej analizowanych, podobnie jak i do tej, że Oddział w Ł. cały czas był porównywany do Oddziału w S., a zatrudniał zawsze dwóch doradców, a co nie jest bez znaczenia w kontekście zarzutów apelacji. Nie przydzielano by też powódce wyższych planów indywidualnych, gdyż były nie do wykonania. Gdzieś przecież jest kres jakiś indywidualnych możliwości i nie można przydzielać komuś jeszcze więcej dlatego, że wykonuje więcej niż inni. Nieuprawnione jest więc stwierdzenie sądu I instancji, że przydzielanie powódce wyższych planów indywidualnych w porównaniu do innych kierowników zespołów Bankowości Prywatnej w regionie w świetle dowodów zgormadzonych w sprawie, również nie świadczy o celowym działaniu w stosunku do powódki, gdyż powódka przyznała, iż była najlepszym sprzedawcą w zespole, a ponadto wykazywała się również najwyższymi kompetencjami.

W tym miejscu wskazać należy, że nie podobna przyjąć aby dyrektor banku nie wiedział w I i II kwartale 2012r. o niemożności zrealizowania nałożonych na powódkę planów. Oczywistym jest, że wykonanie planu cały czas podlega sprawdzaniu i czyni się to na bieżąco. Jak zeznał świadek W. H. co tydzień były organizowane narady i każdy z kierowników przedstawiał swoje wyniki. Tym zeznaniom świadka nikt z kierownictwa banku nie zaprzeczył. Podobne wnioski co do zeznań W. H., można również wyciągnąć i z zeznań E. K., która zeznała, że pamięta sytuację że dyrektor straszył powódkę, że zwolni ją za to że plany są za słabo wykonywane.

Nieuzasadnione też było wypowiedzenie warunków pracy i płacy powódce i z tego powodu, że w wyniku audytu stwierdzono nieprawidłowości w zakresie udzielanych kredytów dla klientów bankowości osobistej. Jak wynika z tego audytu i dokumentacji w sprawie rzeczywiście na 28 sztuk skontrolowanych umów zaledwie 3 umowy były zawarte po objęciu przez nią stanowiska Kierownika Zespołu (...) Banku (...) SA Oddziału w S. i 7 sztuk umów sporządzonych pod jej kierownictwem, w sytuacji gdy pozostałym zakresie 18 sztuk umów tj. 65% jej nie dotyczyły. Błędy te bowiem nie musiały być istotne w sporządzaniu umów i udzielaniu kredytów skoro pozwana nie podnosiła, że w ich wyniku zagrożona jest realizacja umów kredytowych bądź już to nastąpiło z bardzo ujemnymi tego dla niej następstwami. Nie tylko zresztą powódka została ukarana karą nagany w dniu 29.05.2012r. w związku z audytem. Jak zeznał dyrektor oddziału pozwanej w S. G. G. po zakończeniu audytu w oddziale zostały wyciągnięte wnioski w stosunku do kilku osób, w tym na stanowiskach kierowniczych ale nie wypowiedziano im warunków umowy o pracę w związku z audytem.

Wreszcie zauważyć należy, że gdyby ta kara nagany i niewykonanie nałożonych na I i II kwartał 2012r. planów i okoliczności z tym związane rzeczywiście uzasadniały wypowiedzenie powódce warunków pracy i płacy (czyli sprowadzające się do odwołania z funkcji kierownika komórki pozwanej) to uczynili to już wówczas. Tymczasem pismem z dnia 23.07.2012r. powódka jako dalej kierownik Zespołu Bankowości Osobistej dostaje nowe zadania do wykonania i nie podejmuje się w stosunku do niej żadnych konsekwencji. Uprawdopodabnia to więc podnoszone przez powódkę okoliczności dotyczące otrzymania kary nagany, że nie wpłynie ona na dalszą jej pracę, o czym zeznał świadek E. K., której te fakty były znane.

Ponadto trzeba i zauważyć, że po powrocie powódki z długotrwałego zwolnienia lekarskiego (początek 27 lipca 2012r.) i świadczenia rehabilitacyjnego, co nastąpiło 26.04.2013r. powódka nie otrzymuje od razu wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy i płacy. Pismem bowiem z dnia 13.05.2013r. na podstawie art. 42 § 4 kp powierzono jej do dnia 12.08.2013r. w ramach pełnego wymiaru czasu pracy wykonywanie obowiązków służbowych starszego doradcy w Zespole (...). Stosownie zaś do art. 42 § 4 kp wypowiedzenie dotychczasowych warunków pracy lub płacy nie jest wymagane w razie powierzenia pracownikowi, w przypadku uzasadnionych potrzebami pracodawcy, innej pracy niż określona w umowie o pracę na okres nieprzekraczający 3 miesięcy w roku kalendarzowym, jeżeli nie powoduje to obniżenia wynagrodzenia i odpowiada kwalifikacjom pracownika. Gdyby tymczasem jak zeznał dyrektor Oddziału pozwanej w S. G. G. decyzją o wypowiedzeniu zmieniającym w stosunku do powódki podjął jeszcze w lipcu 2012r. to przecież od razu po przejściu powódki ze świadczenia rehabilitacyjnego wypowiedzieliby jej warunki pracy i płacy, a nie powierzono jej obowiązki na podstawie art. 42 § 4 kp. Okoliczności zatem wypowiedzenia zmieniającego powódce warunków płacy i pracy musiały więc być inne niż wskazane w wypowiedzeniu, pewnie wynikające z organizacji pracy i zmian kadrowych podczas długiej nieobecności powódki w pracy, co jest naturalne. Nie zostały one jednak wskazane w wypowiedzeniu zmieniającym więc nie mogą być przedmiotem oceny czy uzasadniały wypowiedzenie zmieniające. Te zaś wskazane jak wyżej wykonano nie uzasadniały wypowiedzenia zmieniającego.

Mając zatem to wszystko na uwadze podzielić należało stanowisko powódki w sprawie i na mocy art. 386 § 2 kpc uwzględnić apelację. Z uwagi jednak na to, że powódce skutecznie już wypowiedziano umowę o pracę na mocy art. 53 § 1 kp i zmianę żądania w postępowaniu apelacyjnym tylko na odszkodowanie, należało zasądzić na rzecz powódki, z tego tytułu kwotę 21.600 zł jako trzykrotność miesięcznego jej wynagrodzenia za pracę. Zgodnie mianowicie z art. 47¹kp odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 przysługuje w wysokości wynagrodzenia do 3 miesięcy, tylko nie niższym od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Artykuł zaś 45 kp, który mówi o żądaniu przez pracownika odszkodowania w razie nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę ma na mocy art. 42 § 1 kp odpowiednie zastosowanie do wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płacy. Okoliczności zaś sprawy uzasadniały zasądzenie tego trzykrotnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę.

O kosztach w sprawie orzeczono zgodnie z art. 98 § 1 i 3 i art. 99 kpc oraz § 11 ust. 1 pkt 1 i § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz poniesienia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielanej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE