UZASADNIENIE

N. S. został oskarżony o to, że w dniu 28 lipca 2013r. w Urzędzie Celnym(...) (...) w W. nie zgłosił w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami do odprawy celnej przywiezionego z A. ponad dopuszczalną normę towaru w postaci 1.720 szt. (86 paczek) papierosów rożnych marek bez polskich znaków akcyzy o wartości celnej 92,- PLN, czym naraził na uszczuplenie należność celną w wysokości 53,- PLN, akcyzę w wysokości 1.207,- PLN oraz podatek VAT w wysokości 311,- PLN,

to jest o wykroczenie skarbowe określone w art. 86 § 1 i § 4 w zb. z art. 63 § 2 i § 7 w zb. z art. 54 § 1 i § 3 w zw. z art. 7 § 1 Kodeksu karnego skarbowego.

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 lipca 2013 r. funkcjonariusz Urzędu Celnego (...) (...) w W. P. W. pełnił służbę w Oddziale Celnym Osobowym w W. w hali przylotów Terminala A (...) im. (...) w W. na stanowisku „czerwona linia – towary do zgłoszenia”. Około godziny 13:45 skierował on do kontroli z korytarza „zielona linia – nic do oclenia” podróżnego N. S., który przyleciał z A.rejsem (...). W wyniku przeprowadzonej kontroli bagażu, który składał się z walizki, ujawniono przywiezione ponad dopuszczalną normę i nie zgłoszone do odprawy celnej papierosy rożnych marek (M., A. i G.) bez polskich znaków akcyzy w postaci 1.720 szt. (86 paczek). Papierosy porozkładane były między odzieżą po całej walizce. W wyniku działań oskarżonego Skarb Państwa został narażony na uszczuplenie należności celnej w wysokości 53 złotych, akcyzy w wysokości 1.207 złotych oraz podatku VAT w wysokości 311 złotych,

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowych wyjaśnień oskarżonego N. S. /k. 16v/, zeznań świadka P. W. /k. 66-67, 26v/, notatki urzędowej /k. 1/, protokołu zatrzymania rzeczy /k. 5/, pokwitowania /k. 7/, protokołu oględzin rzeczy /k. 8/ oraz karty karnej /k. 25/.

Oskarżony N. S. w złożonych wyjaśnieniach oświadczył, iż papierosy zakupił dla własnego użytku. Chciał poczęstować nimi również swoich kolegów w C.. Nie były one na sprzedaż. Część z papierosów zakupił w(...), pozostałą część w G.. Wskazał on również, iż nie posiadał informacji dotyczącej ilości papierosów bez polskich znaków akcyzy, którą może przywieść doP.. /k. 16v wyjaśnienia oskarżonego N. S. /

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika w sposób nie budzący wątpliwości, iż N. S. dopuścił się czynu zarzuconego mu aktem oskarżenia. W pierwszej kolejności podkreślić należy, iż stan faktyczny ustalony na podstawie zgromadzonych w trakcie postępowania karnoskarbowego dowodów – zarówno osobowych, jak i uzyskanych w wyniku czynności procesowych innych niż przesłuchanie oskarżonego i świadków, był w zasadzie bezsporny. Wszystkie zebrane w sprawie dowody, w zakresie istotnym dla odpowiedzialności karnoskarbowej oskarżonego, są względem siebie spójne, korelują ze sobą i brak jest w nich wzajemnych sprzeczności.

Przechodząc do oceny wyjaśnień oskarżonego N. S. wskazać należy, iż zdaniem Sądu zasługują one na przyznanie im przymiotu wiarygodności w znacznej części. Podkreślić należało jednak, iż informacje w sprawie limitu ilości papierosów, którą można przywieźć przyjeżdżając do P.spoza krajów Unii Europejskiej, można uzyskać na terenie (...) im. (...) w W. oraz na stronach internetowych L. i linii lotniczych. Informacje na ten temat dostępne są w różnych językach, także w języku rosyjskim, którym posługuje się oskarżony. Dlatego też zdaniem Sądu za nieistotne należało uznać tą część wyjaśnień oskarżonego, w których podawał on informacje, iż nie wiedział jaką ilość papierosów bez polskich znaków akcyzy może przywieść do P..

Przy ustalania stanu faktycznego Sąd wziął również pod uwagę zeznania złożone przez funkcjonariusza Urzędu Celnego (...) (...) w W. P. W., które to zeznania były logiczne, rzeczowe i spójne. Zeznania świadka dotyczyły kontroli celnej oskarżonego N. S., która miała miejsce w dniu 28 lipca 2013 r. w Urzędzie Celnym (...) (...) w W.. W trakcie przeprowadzonej kontroli bagażu oskarżonego, ujawniono papierosy bez polskich znaków akcyzy, będące przedmiotem niniejszego postępowania. / k. 66-67, 26v zeznania świadka P. W. /

Sąd dał również wiarę dokumentom zgromadzonym w niniejszej sprawie i zaliczonym w poczet dowodów w postaci: notatki urzędowej /k. 1/, protokołu zatrzymania rzeczy /k. 5/, pokwitowania /k. 7/, protokołu oględzin rzeczy /k. 8/ oraz karty karnej /k. 25/. Dowody te należało uznać za w pełni wiarygodny materiał dowodowy albowiem zostały one sporządzone zgodnie z przepisami, a żadna ze stron nie kwestionowała przy tym ich zgodności ze stanem faktycznym, zaś Sąd nie znalazł powodów, które podważałyby wiarygodność tych dokumentów. W związku z powyższym uczynił je podstawą dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych.

Z protokołu zatrzymania rzeczy wynika, iż oskarżony posiadał: papierosy marki (...) – 800 szt. (40 paczek), papierosy marki (...) – 580 szt. (29 paczek) oraz papierosy marki (...) – 340 szt. (17 paczek) bez polskich znaków akcyzy – akcyza armeńska. /k. 5 protokół zatrzymania rzeczy/

Wartość celna papierosów marki (...) – 800 szt. wynosiła 43,00 złote, wartość celna papierosów marki (...) – 580 szt. wynosiła 31,00 złotych, natomiast wartość celna papierosów marki (...) – 340 szt. wynosiła 18,00 złotych. /k. 7 pokwitowanie/

Z informacji zawartej w karcie karnej wynika, iż oskarżony N. S. nie był karany sądownie. /k. 25 karta karna/

Oskarżonemu N. S. zarzucono popełnienie czynu określonego w art. 86 § 1 i § 4 w zb. z art. 63 § 2 i § 7 w zb. z art. 54 § 1 i § 3 w zw. z art. 7 § 1 Kodeksu karnego skarbowego.

Przepis art. 86 kks penalizuje przemyt celny ujęty w dwóch jego odmianach (wedle kryterium rodzaju towaru): w postaci przywozu z zagranicy lub wywozu za granicę towaru bez jego przedstawienia organowi celnemu lub zgłoszenia celnego (§ 1) oraz przemytu celnego dotyczącego towaru w obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa (§ 2). Przedmiotem ochrony deliktu karnoskarbowego z art. 86 kks jest mienie Unii Europejskiej i Skarbu Państwa. Towary wprowadzane na obszar celny Unii Europejskiej a następnie dostarczane do urzędu celnego wyznaczonego przez organ celny, albo do innego miejsca wyznaczonego lub uznanego przez te organy, podlegają przedstawieniu organom celnym. Forma ochrony art. 86 kks polega na zabezpieczeniu przed bezprawnym wprowadzaniem na obszar Unii Europejskiej towarów z zagranicy oraz bezprawnym wywozem towarów za granicę. Pojęcie przywozu oznacza wprowadzenie na obszar celny Unii towaru.

W myśl art. 4 pkt 19 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L z dnia 19 października 1992 r.): przedstawienie towarów organom celnym oznacza zawiadomienie organów celnych, w wymaganej formie, o dostarczeniu towarów do urzędu celnego albo do innego miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organy celne.

Towary wprowadzone na obszar celny Wspólnoty zostają przedstawione organom celnym przez osobę, która wprowadziła je na ten obszar lub, w zależności od przypadku, przez osobę, która przejęła odpowiedzialność za przewóz towarów po ich wprowadzeniu, z wyjątkiem towarów przewożonych środkami transportu będącymi jedynie w tranzycie przez wody terytorialne lub przestrzeń powietrzną obszaru celnego bez postoju na tym obszarze. Osoba zgłaszająca towary powołuje się na deklarację skróconą lub deklarację celną uprzednio złożoną w odniesieniu do tych towarów (art. 40 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L z dnia 19 października 1992 r.).

W przypadku, gdy kwota należności celnej narażonej na uszczuplenie lub wartość towaru w obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 art. 86 kks podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Pojęcie ustawowego progu zostało uregulowane w art. 53 § 6 kks. W świetle art. 53 § 6 jest to kwota określona w art. 53 § 3 kks, w którym definiuje się pojęcie wykroczenia skarbowego. Ustawowym progiem jest zatem taka wartość przedmiotu czynu (w tym uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności), która nie przekracza 5-krotności wysokości minimalnego miesięcznego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia. Z kolei minimalne wynagrodzenie zgodnie z § 4 niniejszego artykułu jest to wynagrodzenie za pracę ustalone na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679, z 2004 r. Nr 240, poz. 2407 oraz z 2005 r. Nr 157, poz. 1314). Zgodnie z art. 2 ust. 1 niniejszej ustawy wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę jest corocznie przedmiotem negocjacji w ramach Trójstronnej Komisji. W 2013 roku, zgodnie z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2012 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2013 r., wynosiło ono 1.600 złotych. Na tej podstawie należało ustalić, iż w 2013 roku ustawowy próg wynosił 8.000 złotych. Mając na uwadze powyższe kwota podatku narażonego na uszczuplenie w wyniku działania oskarżonego nie przekroczyła ustawowego progu.

Przepisy art. 86 kks typizujące przemyt celny pozostają w kumulatywnym zbiegu z przepisami art. 63 kks (obrót wyrobami akcyzowymi lub opakowaniami z tymi wyrobami bez oznaczenia ich znakami akcyzy lub wadliwie oznaczonymi) oraz 54 kks (uchylanie się od obowiązku podatkowego). Zachodzi wówczas kumulatywny zbieg przepisów ustawy (art. 7 kks).

Zgodnie z art. 63 § 2 kks penalizowane jest nielegalne sprowadzenie wyrobów akcyzowych. W myśl § 7 niniejszego artykułu, jeżeli należny podatek akcyzowy nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Art. 54 kks penalizuje z kolei uchylanie się podatnika od opodatkowania przez zaniechanie ujawnienia przedmiotu opodatkowania, podstawy opodatkowania lub zaniechanie złożenia stosownej deklaracji i w konsekwencji narażenie podatku na uszczuplenie. Zgodnie z § 3 powołanego przepisu, jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 art. 54 kks podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

W realiach niniejszej sprawy, stosownie do poczynionych ustaleń faktycznych, Sąd przyjął, iż oskarżony N. S. w dniu 28 lipca 2013r. w Urzędzie Celnym (...) (...) w W. nie zgłosił w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami do odprawy celnej przywiezionego z(...) ponad dopuszczalną normę towaru w postaci 1.720 szt. (86 paczek) papierosów rożnych marek bez polskich znaków akcyzy o wartości celnej 92,- PLN, czym naraził na uszczuplenie należność celną w wysokości 53,- PLN, akcyzę w wysokości 1.207,- PLN oraz podatek VAT w wysokości 311,- PLN. Oskarżony w złożonych wyjaśnieniach potwierdził fakt przywozu papierosów.

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości w zakresie winy N. S., która została udowodniona. W chwili popełnienia czynów oskarżony był człowiekiem dojrzałym życiowo, w pełni poczytalnym. Nie zachodziła żadna okoliczność wyłączająca winę oskarżonego. Żaden z przeprowadzonych dowodów nie wskazuje, aby nie można było wymagać od oskarżonego zachowań zgodnych z prawem w tej konkretnej sytuacji.

Kierując się ogólnymi dyrektywami i zasadami sądowego wymiaru kary określonymi w art. 12 § 1 i 2 kks i art. 13 § 1 kks, uznając oskarżonego za winnego popełnienia przypisanego mu w wyroku czynu, z mocy art. 86 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 2 kks, Sąd wymierzył mu karę grzywny w wysokości 500 zł. (pkt I wyroku). Orzeczona kara grzywny w wysokości 500 zł zdaniem Sądu jest odpowiednia do stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego oraz stopnia jego zawinienia i stanowić będzie dolegliwość o charakterze represyjno-wychowawczym, zapobiegającym w przyszłości ponownemu łamaniu przez oskarżonego porządku prawnego.

Sąd jest zdania, iż poprzez orzeczenie względem oskarżonego kary grzywny, zrealizowane zostaną tak cele prewencji indywidualnej, która ma na celu przede wszystkim powstrzymanie sprawcy od tego typu zachowań w przyszłości, jak i prewencji generalnej, której zadaniem jest kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa i utwierdzanie jego prawidłowych postaw wobec prawa.

W wydanym wyroku ponadto na podstawie art. 49 § 2 kks orzeczono przepadek dowodów rzeczowych przechowywanych w magazynie depozytowym w Urzędzie Celnym (...) (...) w W. pod pozycją (...), poprzez ich zniszczenie.

W punkcie III wyroku Sąd na podstawie art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Prawo o adwokaturze oraz § 2, § 14 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata Ł. K. kwotę 432 złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego.

Mając na uwadze zasady słuszności, w myśl art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks, Sąd zwolnił oskarżonego z obowiązku zapłaty w całości opłat i kosztów postępowania.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE