Sygn. akt III K 65/14
Dnia 23 września 2014 r.
Sąd Okręgowy w Krakowie – Wydział III Karny w składzie:
Przewodniczący: SSO Bożena Jurczak
Protokolant: prot. Joanna Olewicz
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Krakowie Bogusława Machyni
po rozpoznaniu w dniu 23września 2014 r.
sprawy:
Ł. K. /K./
s. J. i J. z d. N.
ur. (...) w K.
skazanego prawomocnymi wyrokami:
I. wyrokiem Sądu Rejonowego w Kazimierzy Wielkiej Wydział II Karny z dnia 23 stycznia 2007 r., sygn. akt II K 288/06 za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. popełnione w okresie od 4 do 7 sierpnia 2006 r. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełnione w dniu 9 sierpnia 2006 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, którym to wyrokiem wymierzono skazanemu karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 13 września 2006 r.;
II. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa - Podgórza w Krakowie Wydział II Karny z dnia 22 września 2011 r., sygn. akt II K 435/11/P za przestępstwo z art. 291 §1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 1 stycznia 2011 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 4 lata oraz karę grzywny w wysokości w wysokości 30 stawek dziennych ustalający wysokość jednej stawki na kwotę 20 zł. Postanowieniem z dnia 16 października 2012 r. karę grzywny zamieniono na karę pozbawienia wolności;
III. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa- Nowej Huty w Krakowie Wydział II Karny z dnia 27 stycznia 2012 r., sygn. akt II K 39/12/N za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w nocy z 4 na 5 sierpnia 2011 r. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci zatrzymania w dniu 5 sierpnia 2011 r.;
IV. wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział III Karny z dnia 20 grudnia 2011 r., sygn. akt III K 284/11 za przestępstwo z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 9 lipca 2011 r. na karę 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres tymczasowego aresztowania od dnia 27 września 2011 r. do dnia 20 grudnia 2011 r.;
V. wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział III Karny z dnia 11 września 2013 r., sygn. akt III K 195/11 za przestępstwo z art. 280 § 2 k.k. w zw. z zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 14 stycznia 2011 r. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności
o wydanie wyroku łącznego:
I. na mocy art. 85 k.k. w zw. z art. 89 § 1 k.k. w zw. z art. 89 § 1a k.k. i art. 86 § 1 k.k. biorąc za podstawę kary pozbawienia wolności z osobna wymierzone wyrokami opisanymi: w pkt. II wydanym do sygn. II K 435/11/P, w pkt. III wydanym do sygn. II K 39/12/N, w pkt. IV wydanym do sygn. III K 284/11 i w pkt. V wydanym do sygn. III K 195/11 orzeka wobec skazanego Ł. K. karę łączną 6 (sześciu) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
II. na zasadzie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu Ł. K. odbytą w całości karę pozbawienia wolności w sprawie o sygn. II K 39/12/N oraz okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. III K 284/11 od dnia 12.10.2011 r. do dnia 5.03.2012 r. oraz okres kary dotychczas odbytej w tej sprawie;
III. na zasadzie art. 576 § 1 k.p.k. wyroki podlegające łączeniu w części nie objętej karą łączną pozostawia do odrębnego wykonania;
IV. na zasadzie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie o objęcie wyrokiem łącznym wyroku Sądu Rejonowego w Kazimierzy Wielkiej Wydział II Karny z dnia 23 stycznia 2007 r., sygn. akt II K 288/06;
V. na mocy art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. P. Kancelaria Adwokacka w K. ul. (...), (...)-(...) K. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych i sześćdziesiąt groszy) w tym 27,60 zł podatku VAT tytułem zwrotu nieopłaconych kosztów udzielonych adwokatowi z urzędu;
VI. na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego.
Sygn. akt III K 65/14
wyroku z dnia 23 września 2014 r.
Wnioskiem z dnia 24 kwietnia 2014 r. (k. 3-4) Ł. K. domagał się wydania wyroku łącznego obejmującego wyroki zapadłe w sprawach: prowadzonych przed Sądem Okręgowy w Krakowie pod sygn. III K 284/11 i III K 195/11 oraz przez Sądem Rejonowym dla Krakowa- Nowej Huty pod sygn. II K 39/12/N i wymierzenie mu kary na zasadzie absorpcji w wymiarze 3 lat i 4 miesięcy, albowiem jego zachowanie w Zakładzie Karny znacznie się poprawiło, a proces resocjalizacji przebiega prawidłowo. Wskazał także, że sytuacja finansowa jego konkubiny i dzieci jest bardzo ciężka.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Ł. K. został skazany następującymi, według chronologii, prawomocnymi wyrokami:
1. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Kazimierzy Wielkiej Wydział II Karny z dnia 23 stycznia 2007 r., sygn. akt II K 288/06 za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. popełnione w okresie od 4 do 7 sierpnia 2006 r. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełnione w dniu 9 sierpnia 2006 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, którym to wyrokiem wymierzono skazanemu karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 13 września 2006 r.
dowód: odpis wyroku w sprawie II K 288/06 (k. 37-38), informacja o osobie z krajowego rejestru karnego (k. 29-30).
2. Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa - Podgórza w Krakowie Wydział II Karny z dnia 22 września 2011 r., sygn. akt II K 435/11/P za przestępstwo z art. 291 §1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 1 stycznia 2011 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 4 lata oraz karę grzywny w wysokości w wysokości 30 stawek dziennych ustalający wysokość jednej stawki na kwotę 20 zł. Postanowieniem z dnia 16 października 2012 r. karę grzywny zamieniono na karę pozbawienia wolności.
dowód: odpis wyroku w sprawie II K 435/11/P (k. 35), informacja o osobie z krajowego rejestru karnego (k. 29-30).
3. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział III Karny z dnia 20 grudnia 2011 r., sygn. akt III K 284/11 za przestępstwo z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 9 lipca 2011 r. na karę 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres tymczasowego aresztowania od dnia 27 września 2011 r. do dnia 20 grudnia 2011 r.
dowód: odpis wyroku w sprawie II K 284/11 (k. 23-27), informacja o osobie z krajowego rejestru karnego (k. 29-30).
4. Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa- Nowej Huty w Krakowie Wydział II Karny z dnia 27 stycznia 2012 r., sygn. akt II K 39/12/N za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w nocy z 4 na 5 sierpnia 2011 r. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci zatrzymania w dniu 5 sierpnia 2011 r.
dowód: odpis wyroku w sprawie II K 39/12/N (k. 13), informacja o osobie z krajowego rejestru karnego (k. 29-30).
5. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział III Karny z dnia 11 września 2013 r., sygn. akt III K 195/11 za przestępstwo z art. 280 § 2 k.k. w zw. z zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 14 stycznia 2011 r. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.
dowód: odpis wyroku w sprawie II K 195/11 (k. 19-22), informacja o osobie z krajowego rejestru karnego (k. 29-30).
Prognoza kryminologiczno społeczna Ł. K. jest negatywna.
Ł. K. odbywa karę pozbawienia wolności od 29 września 2011 r., wpierw w Areszcie Śledczym w K., później w Areszcie Śledczym P. w K., a od 29 grudnia 2011 r. do chwili obecnej w Zakładzie Karnym w N.. Skazany osadzony jest w celi wieloosobowej, nie ma konfliktów ze współosadzonymi, dba o porządek i czystość. Zachowanie skazanego ocenianie jest pozytywie, do przełożonych odnosi się regulaminowo, nie jest uczestnikiem podkultury przestępczej. Wielokrotnie nagradzany regulaminowo, nie zachodziła potrzeba sporządzenia wniosku o wymierzenie kary dyscyplinarnej. Początkowo Ł. K. wymagał zwiększonego nadzoru wychowawczego oraz częstszych konsultacji psychologicznych w związku z pojawiającymi się u skazanego problemami psychicznymi wynikającymi z jego sytuacji osobistej dot. dalszego trwania związku z konkubiną. Obecnie sytuacja ta ulegała stabilizacji , unormowaniu i nie wymaga już tak częstszych konsultacji psychologicznych. Ł. K. ukończył program readaptacji społecznej poprzez pomoc psychologiczną w zakresie przeciwdziałania uzależnieniom i nadużywaniu narkotyków dla skazanych mających kontakt ze środkami odurzającymi. Ukończył gimnazjum, aktualnie jest objęty nauczaniem w liceum ogólnokształcącym. Nie jest zatrudniony ze względu na brak wolnych miejsc. Skazany jest osobą uzależnioną od alkoholu, ale karę odbywa w systemie zwykłym i nie jest zainteresowany podjęciem systemu programowego oddziaływania. Ł. K. wykazuje mało krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw.
Posiada zobowiązanie alimentacyjne w kwocie 14,5 tys. zł, które nie spłaca. Nie będzie wymagał pomocy postpenitencjarnej. Utrzymuje stały kontakt z konkubiną, dzieckiem i kuzynem.
dowód: opinia zastępcy Dyrektora zakładu Karnego w N. (k. 17), zaświadczenie o uczestnictwie w programie terapii dla osób uzależnionych od alkoholu (k. 8), informacja o przebiegu kształcenia (k. 5).
Konkubina wnioskodawcy- M. Z. od dnia 9 lutego 2012 r. utraciła prawo do zasiłku dla bezrobotnych. Od października 2013 r. został jej przyznany zasiłek rodzinny oraz dodatki rodzinne na dzieci.
dowód: decyzja Prezydenta Miasta K. z dnia 1 października 2013 r. (k. 6), decyzja Prezydenta Miasta K. z dnia 21 lutego 2012 r. (k. 7).
Powyższy stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd ustalił
w oparciu o dowody z dokumentów urzędowych tj. odpisów prawomocnych wyroków, informacji z Krajowego Rejestru Karnego, decyzji Prezydenta Miasta K., zaświadczeń oraz opinii Dyrektora Zakładu (...) w N., których autentyczność nie była kwestionowana.
Sąd zważył, co następuje:
Stosownie do treści przepisu art. 569 § 1 k.p.k. wyrok łączny wydaje się wtedy tylko, gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, które to warunki – w myśl przepisu art. 85 k.k. – zachodzą z kolei wyłącznie wówczas, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, przy czym zawarty w tymże przepisie art. 85 k.k. zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się nie do któregokolwiek z rozpatrywanych wyroków, tylko do wyroku chronologicznie pierwszego, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstwa, natomiast wszystkie pozostałe popełnione przez niego przestępstwa, po zapadnięciu tego „pierwszego wyroku”, tworzyć mogą – zależnie od konkretnych okoliczności – odrębną grupę przestępstw pozostających w drugim (bądź nawet trzecim i dalszym jeszcze) zbiegu realnym (zob. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 marca 2001 r. IV KKN 81/00, zbiór „Lex-a” nr (...); postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 03 listopada 2003 r. IV KK 295/02, OSNWK z 2004 r., z. 1, poz. 7; a zwłaszcza: uchwałę składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2005 r. I KZP 36/04, OSNKW z 2005 r., z. 2, poz. 13).
Jak więc wynika to z zacytowanych przepisów prawa, podstawę wydania wyroku łącznego – jako „instytucji” prawa procesowego mającej służyć realizacji norm prawa karnego materialnego – stanowić mogą jedynie prawomocne wyroki różnych sądów skazujące za przestępstwa, którymi orzeczono wobec skazanego kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu.
Dokonując zatem analizy wszystkich, wyżej przytoczonych, wyroków jednostkowych, którymi wnioskodawca został w minionym czasie prawomocnie skazany dojść należało do konkluzji że, układają się one w jeden zbieg realny, za który można orzec wobec niego – w ramach wyroku łącznego – karę łączna pozbawienia wolności.
Zważywszy bowiem na datę zapadnięcia względem skazanego wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa- Podgórza w Krakowie Wydział II Karny w sprawie sygn. akt II K 423/11/P (opisanego w ustaleniach faktycznych w pkt. 2) tj. 22 września 201 r. nie może budzić wątpliwości, że stanowi on granicę czasową dla zbiegu popełnionych przez skazanego przestępstw. Ł. K. bowiem przestępstwa za które został skazany w sprawach o sygn. II K 39/12/N (popełnione w nocy z 4 na 5 sierpnia 2011 r. ), III K 195/11 (popełnione w dniu 14 stycznia 2011 r.), III K 284/11 (popełnione w dniu 9 lipca 2011 r.) i II K 435/11/P (popełnione w dniu 1 stycznia 2011 r.) popełnił bowiem przed dniem 22 września 2011 r. tj. przed datą wydania pierwszego wyroku.
Wobec powyższego Sąd na mocy na mocy art. 85 k.k. w zw. z art. 89 § 1 k.k. w zw. z art. 89 § 1a k.k. i art. 86 § 1 k.k. biorąc za podstawę kary pozbawienia wolności z osobna wymierzone wyrokami opisanymi: w pkt. II wydanym do sygn. II K 435/11/P, w pkt. III wydanym do sygn. II K 39/12/N, w pkt. IV wydanym do sygn. III K 284/11 i w pkt. V wydanym do sygn. III K 195/11 orzekł wobec skazanego Ł. K. karę łączną 6 (sześciu) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.
Wprawdzie wykonanie kar pozbawienia wolności orzeczonych w sprawach o sygn. akt III K 195/11 i II K 435/11/P zostało warunkowo zawieszone, ale mając na względzie fakt, że czas popełnienia wszystkich przestępstw objętych zbiegiem miał miejsce po dniu 8 czerwca 2010 r., a zatem po wejściu w życie przepisu art. 89 § 1 a k.k., Sąd orzekł bezwzględną karę pozbawienia wolności, gdyż w jego ocenie tylko taka kara spełni swoje cele. Podstawę prawną takie rozstrzygnięcia stanowi art. 85 k.k. w zw. z art. 89 § 1 k.k. w zw. z art. 89 § 1a k.k. (uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia z dnia 28 listopada 2013 r., I KZP 13/13 lex nr 1394021).
Wymierzając karę łączną na podstawie wszystkich podlegających połączeniu wyroków sąd wymierza ją w granicach określonych w art. 86 § 1 k.k. tj. od najwyższej z orzeczonych kar jednostkowych tj. 3 lat i 4 miesięcy ( III K 284/ 11) do ich sumy (8 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności).
Ł. K. wnioskował o wymierzenie kary łącznej w oparciu o zasadę absorpcji, natomiast jak podnosi się w doktrynie i judykaturze, jedynie w wyjątkowych przypadkach kara łączna może zostać wymierzona w minimalnym, bądź maksymalnym wymiarze przewidzianym w art. 86 § 1 k.k. W szczególności zasada absorpcji przy wymierzaniu kary łącznej może być zastosowana, gdy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami zachodzi bliski związek przedmiotowy i podmiotowy, a przesłanka prognostyczna pozwala na stwierdzenie, że kara łączna w wysokości najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych byłaby wystarczającą oceną zachowania się sprawcy. Z reguły bowiem popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Zasadę absorpcji stosuje się bowiem w wymiarze kary łącznej wyjątkowo, gdy związek podmiotowo-przedmiotowy zbiegających się przestępstw jest tak ścisły, że upodabnia je do jednego przestępstwa jak w przypadku pomijalnego zbiegu przestępstw lub ciągu przestępstw, gdy nie potrzeba podwyższać progu represji karnej. Z drugiej strony nie można jednak bezwzględnie przyjąć, że podobieństwo popełnianych przestępstw zawsze stanowi okoliczność łagodzącą w sprawie, ponieważ może również świadczyć o niepoprawności sprawcy i jego konsekwencji, czy wręcz premedytacji w dążeniu do łamania porządku prawnego, a to zawsze stanowi okoliczność obciążającą. (np. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 28 lutego 2012 r., II AKa 10/12, KZS 2012, z. 3, poz. 41).
W związku z powyższym dyrektywą szczegółową najczęściej stosowaną w procesie wymiaru kary łącznej jest dyrektywa asperacji, w przypadku której podstawą wymiaru kary łącznej jest najsurowsza z kar jednostkowych podlegająca jednak obostrzeniu w sposób przewidziany w ustawie. W ocenie Sądu zastosowanie tej właśnie dyrektywy jest właściwe na gruncie niniejszego postępowania w odniesieniu do skazanego Ł. K..
Pomiędzy popełnionymi przez Ł. K. przestępstwami, objętymi wyrokami składających się na zbieg przestępstw, istnieje związek przedmiotowo – podmiotowy, jednak nie jest on na tyle bliski aby uzasadniał zasadę absorpcji. Skazany wprawdzie popełnił rzeczone przestępstwa w okresie 8 miesięcy i wszystkie one zostały popełnione umyślnie oraz były skierowane przeciwko temu samemu dobru – mieniu, to jednak tożsamość osób pokrzywdzonych była różna.
W piśmiennictwie i orzecznictwie podkreśla się, że przy wymiarze kary łącznej nie bierze się pod uwagę okoliczności przyjętych za podstawę wymiaru kary za poszczególne przestępstwa (por.: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 13 lipca 1995 roku, sygn. akt II Akr 184/95, Prok. i Pr. 1996/2-3/16), natomiast winno się uwzględnić przede wszystkim okoliczności zaszłe po wymierzeniu kar jednostkowych, w tym zachowanie skazanego w trakcie wykonywania kar (zob.: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 30 września 1998 roku, sygn. akt II Aka 181/98, Prok. i Pr. 1999/4/24).
Określając wysokość kary łącznej kierowano się zatem sytuacją i zachowaniem skazanego już po popełnieniu przestępstw, a w szczególności w czasie wykonywania kary pozbawienia wolności. Jak wynika z opinii Z-cy Dyrektora Zakładu Karnego w N., prognoza kryminologiczno – społeczna w stosunku do osoby Ł. K. jest negatywna. Wykazuje on mało krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw, jest osoba uzależnioną od alkoholu i nie jest zainteresowania odbywania kary w systemu programowego oddziaływania. Jednakże jego zachowanie ocenione zostało jako pozytywne - nie jest uczestnikiem popkultury przestępczej, wielokrotnie był nagradzany, nie stosowano wobec niego kar dyscyplinarnych, do przełożonych odnosi się regulaminowo, przestrzega również regulaminu organizacyjno – porządkowego i prawidłowo układa sobie stosunki ze współosadzonymi. Wszystkie te okoliczności przemawiające na korzyść skazanego stanowiły o wymierzeniu kary łącznej w niższym wymiarze. Wymierzając karę łączną Sąd Okręgowy nie stracił również z pola widzenia faktu ukończenia przez skazanego gimnazjum i podjęcia nauki w liceum ogólnokształcącym oraz udziału w programie readaptacji społecznej, co również wpłynęło na wymierzenie kary w tak niskim wymiarze.
Podsumowując, zdaniem Sądu tak ukształtowana kara łączna pozbawienia wolności jest wystarczająca dla stworzenia skazanemu odpowiednich warunków i możliwości zakończenia sukcesem procesu jego resocjalizacji. Zawierając ona wystarczającą dozę dolegliwości by osiągnąć względem niego wszystkie zamierzone cele, a z drugiej strony uwzględnia dotychczasową poprawę zachowania Ł. K..
Z uwagi na fakt, że Ł. K. odbył w całości karę pozbawienia wolności w sprawie o sygn. II K 39/12/N oraz był tymczasowo aresztowany w sprawie o w sprawie o sygn. III K 284/11 od dnia 12.10.2011 r. do dnia 5.03.2012 r. a obecnie odbywa karę pozbawienia wolności w tej sprawie na zasadzie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu ww. okresy.
Jeżeli chodzi natomiast o wyrok wydany przez Sąd Rejonowy w Kazimierzy Wielkiej do sygn. akt II K 288/06, to orzeczenie to zapadło w dniu 23 stycznia 2007 r., a więc 4 lata przed popełnieniem przez Ł. K. pierwszego z przestępstw składających się na ciąg – 1 stycznia 2011 r. (sygn. II K 435/11/P). Wobec czego z uwagi na brak warunków do wydania wyroku łącznego obejmującego rzeczony wyrok Sąd na zasadzie art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie o objęcie wyrokiem łącznym wyroku Sądu Rejonowego w Kazimierzy Wielkiej Wydział II Karny z dnia 23 stycznia 2007 r., sygn. akt II K 288/06.
W pkt. V wyroku Sąd na podstawie art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. prawo o adwokaturze (tekst jedn. : Dz. U. z 2009 r. Nr 146 poz. 1188 z późn. zm.) i § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163 poz. 1348 z późn. zm.) zasądził na rzecz obrońcy skazanego z urzędu – adw. M. P. stosowne wynagrodzenie tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej, jaką świadczył on skazanemu w niniejszym postępowaniu, albowiem koszty te nie zostały dotąd, jak wynika to z oświadczenia tego obrońcy, przez skazanego uiszczone.
Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił Sąd skazanego od uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych związanych z wydaniem niniejszego wyroku łącznego uznając, że w aktualnej sytuacji (brak pracy, zadłużenie alimentacyjne) uiszczenie przez niego tych kosztów byłoby połączone z nadmiernymi trudnościami.