UZASADNIENIE

Powód Ochotnicza Straż Pożarna Pomoc (...) w K. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. kwoty 35.693,72 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 8 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasadzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 3 listopada 2012 r. doszło do kolizji drogowej w wyniku, której uszkodzeniu uległ należący do niego pojazd marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca zdarzenia posiadał wykupione ubezpieczenie z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego ubezpieczyciela.

Szkoda została zgłoszona do ubezpieczyciela dnia 8 grudnia 2012 r. Następnie powód zlecił naprawę uszkodzonego pojazdu w firmie (...) w K.. Koszt naprawy wyniósł 36.076,80 zł. W zdarzeniu uszkodzeniu uległ także specjalistyczny sprzęt strażacki. Zgodnie z sporządzoną wyceną koszt naprawy wyniósł 19.240,27 zł. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność, zakwestionował jednak wysokość szkody. Ubezpieczyciel uznał szkodę do wysokości 19.623,36 zł, z czego koszt naprawy pojazdu wycenił na kwotę 8.389,46 zł. Powód nie zgodził się z wysokością przyznanego odszkodowania i wezwał pozwanego do zapłaty brakującej kwoty.

Pozwany (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasadzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że uznał swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 3 listopada 2012 r. i prawidłowo przeprowadził postępowanie likwidacyjne, po zakończeniu, którego na podstawie sporządzonej przez siebie kalkulacji szkody wypłacił powodowi odszkodowanie w kwocie 19.623,36 zł. Pozwany podniósł, iż nie był zobowiązany do pokrycia kosztów uszkodzenia nożyco-rozpieracza (...) 360 oraz rozpieracza ramieniowego (...) gdyż nie powstawały one w bezpośrednim związku przyczynowym z zdarzeniem. Ponadto podniósł, że sprzęt był niekompletny i wykazywał uszkodzenia eksploatacyjne.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 listopada 2012 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku, którego uszkodzeniom uległ pojazd należący do powoda marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca zdarzenia zawarł z pozwanym umowę ubezpieczenia z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmującą ochroną datę zdarzenia.

(bezsporne, akta szkody nr 20700011399_1 – płyta CD-R k.31v, zeznania świadka Z. B. k. 66-67, zeznania świadka P. P. k.67)

Powód zgłosił ubezpieczycielowi powstałą szkodę dnia 8 grudnia 2012 r. Następnie zlecił on naprawę uszkodzonego pojazdu Przedsiębiorstwu Usługowo – Handlowemu (...) w K.. Koszt naprawy wyniósł 36.076,80 zł brutto. Naprawa obejmowała uszkodzenia pojazdu wymienione w prywatnej ocenie technicznej.

(dowód: faktura VAT (...) z dnia 6 września 2013 r. k. 10, ocena techniczna nr (...) sporządzona dnia 25 stycznia 2013 r. przez Ekspertów (...) Montażowych (...) S.A. w K. k. 11-12v, kalkulacja naprawy nr (...) z dnia 5 marca 2013 r. sporządzona przez Ekspertów (...) Montażowych (...) S.A. w K. k.13-16v)

W wyniku zdarzenia uszkodzeniu uległ także specjalistyczny sprzęt strażacki. Zgodnie z prywatną wyceną sporządzoną przez Firmę Usługowo – Handlową (...) całkowity koszt jego naprawy wynosi 19.240,27 zł brutto.

(dowód: wycena z dnia 28 lutego 2013 r. sporządzona przez Firmę Usługowo – Handlową (...) k. 20-20v; zdjęcia płyta CD-R k. 31v, zeznania świadka Z. B. k. 66-67)

Pozwany uznał swoją odpowiedzialność za zdarzenie i po przeprowadzeniu likwidacji szkody, na podstawie sporządzonej przez siebie kalkulacji szkody, przyznał powodowi odszkodowanie w kwocie 19.623,36 zł, z czego kwotę 8.389,46 zł tytułem kosztów naprawy pojazdu oraz kwotę 11.233,90 zł tytułem naprawy sprzętu.

(bezsporne, potwierdzone aktami szkody nr 20700011399_1 – płyta CD-R k.31v)

Powód nie zgodził się z wysokością przyznanego odszkodowania i pismem z dnia 23 kwietnia 2013 r. wezwał pozwanego do dopłaty do odszkodowania stanowiącej różnicę między kosztami naprawy pojazdu i sprzętu ustalonymi przez pozwanego, a kosztami wynikającymi z faktury oraz kalkulacji niezależnego rzeczoznawcy. Pozwany pismem z dnia 8 maja 2013 r. poinformował powoda, że nie znajduje podstaw do zmiany wysokości przyznanego odszkodowania.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 23 kwietnia 2013r. k. 17-17v, pismo z dnia 8 maja 2013 r. k. 19)

Na skutek zdarzenia z dnia 3 listopada 2012 r. uszkodzeniu uległ specjalistyczny sprzęt strażacki tj. pompa pływająca NIAGARA, agregat hydrauliczny V 330 oraz nożyco-rozpieracz (...) 360. Koszt naprawy wymienionego sprzętu stanowiącego wyposażenie specjalistycznego pojazdu marki M. (...) wyniósł 18.502,27 złotych brutto.

(dowód: opinia biegłego sadowego k. 92-95)

W pojeździe powoda zasadne było wymienienie następujących elementów: listy profilu górnego lewego, uszczelki dachu lewego, żaluzji zwisającej tylniej lewej, listwy narożnej dachu, wyłożenia wnęki koła, osłony krawędzi koła tylnego prawego, pokrywy uchylnej schowka, 4 sztuk strzemienia resoru, śruby ściągającej resor prawy, wieszaka stabilizatora tył prawy, wieszaka stabilizatora tył lewy, drążka stabilizatora tylniego, kierunkowskazu bocznego lewego, błotnika przedniego lewego części tylnej, fartucha błotnika lewego, lusterka szerokokątnego lewego, szkła lusterka dolnego prawego, lusterka zewnętrznego lewego, układu wydechowego – części moc. P, zestawu mocowania wydechu, zamocowania rury ssącej środkowej, uchwytu dolnej rury wydechowej zamocowania górnej rury wydechowej, śruby, nakrętki, obejmy, koła tarczowego tylnego lewego zewnętrznego i wewnętrznego, listwy górnej tylniej, listwy lewej zabudowy, poszycia górnego lewego, błotnika tylnego prawego, odblasku błotnika tylnego prawego, jarzma resoru tylnego prawego, słupka B zabudowy prawej, wykładziny blaszanej wewnętrznej tyłu prawego, płyty wnękowej, 2 płyt dachu.

Zasadne było dokonanie naprawy pojazdu przy użyciu części fabrycznych ze względu na bardzo dobry stan samochodu marki M. (...), jego niewielki przebieg (7904 km) oraz małą ilość zamiennych części występujących na rynku. Do produkcji jednostkowej wykonywanej poza serwisem (...) należy zaliczyć zabudowę nadwozia pożarniczego pojazdu, części profilowe tego nadwozia. Wskazane elementy wykonywane są ogólno dostępnych materiałów jakimi są blachy stalowe, blachy aluminiowe wykończenia tj. listwy, uszczelki i pokrywy. Do ustalenia kosztów odbudowy nadwozia należało przyjąć cenę tych materiałów na rynku. Na naprawę specjalistycznego pojazdu, jakim jest uszkodzony pojazd marki M. (...), nie ma określonej pracochłonności z uwagi na to, że jest ona niestandardowa. Biegły sądowy wycenił koszt naprawy pojazdu na 35.497,57 zł brutto.

(dowód: opinia biegłego sadowego k. 80-91, ustna opinia uzupełniająca biegłego sądowego k. 131 )

Całkowity koszt naprawy szkody wyrządzonej zdarzeniem z dnia 3 listopada 2012 r. wyniósł 54.582,07 zł. Składa się na niego rzeczywisty poniesiony przez powoda koszt naprawy pojazdu w kwocie 36.076,80 zł brutto oraz koszt potrzebny do naprawy uszkodzonego sprzętu specjalistycznego w wysokości 18.502,27 złotych brutto.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy oraz aktach szkody pozwanego albowiem nie zostały one skutecznie podważone przez żadną ze stron. Ponadto Sąd uwzględnił opinię (oraz opinię uzupełniającą) biegłego S. T., uznając ją co do zasady za jasną, nie zawierającą luk i sprzeczności oraz fachową. Biegły wskazał rzeczowe argumenty na poparcie swoich końcowych wniosków w zakresie uszkodzonych części pojazdu, jego stanu przed zdarzeniem, koniecznej naprawy pozwalającej na przyjęcie stanu poprzedniego oraz wyceny kosztów naprawy uszkodzonego sprzętu i w tym zakresie opinia nie została przez strony skutecznie zakwestionowana. Nadto Sąd oparł się na zeznaniach świadków Z. B. oraz P. P., gdyż były one spójne i korespondowały z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Odnosząc się do zarzutów pozwanego odnośnie uwzględnienia przez biegłego dodatkowych uszkodzeń pomimo braku ich udokumentowania wskazać należy, że biegły dokonał oględzin ponaprawczych i na podstawie ich oraz dokumentacji z akt szkody był w stanie wydać przedmiotową opinię. W ocenie Sądu, protokół z dodatkowych oględzin pojazdu sporządzony po zakwestionowaniu pierwotnej kalkulacji naprawy byłby przydatny w sprawie, dokument ten jednak nie był niezbędny do wydania opinii. Sąd nie dopatrzył się również sprzeczności w opinii biegłego w zakresie oceny stanu sprzętu.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego, gdyż okoliczność, że opinia jest niekorzystna dla jednej ze stron postępowania nie decyduje o konieczności powołania nowego biegłego. Tym bardziej, że jak wykazano opinia sporządzona przez biegłego sądowego S. T. była spójna i logiczna, a fachowości i rzetelności biegłego nie sposób było podważyć.

Powództwo jest zasadne w przeważającej części.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawał fakt, iż samochód stanowiący własność powoda uległ uszkodzeniu w wyniku zderzenia, do którego doszło dnia 3 listopada 2012 r. Nie budzi także wątpliwości fakt, iż sprawca kolizji w dniu, w którym do niej doszło posiadał ubezpieczenie u pozwanego w zakresie odpowiedzialności cywilnej. Tym samym podstawę odpowiedzialności pozwanego, która co do zasady nie była kwestionowana, stanowią przepisy art. 805 § 1 k.c. w zw. z art. 822 k.c.

Pierwsza z powołanych norm wskazuje, iż przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Artykuł 822 § 1 k.c. z kolei przewiduje, iż przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. W dalszej części przepis ten mówi, że jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Strony mogą postanowić, że umowa będzie obejmować szkody powstałe, ujawnione lub zgłoszone w okresie ubezpieczenia ( § 3). Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela ( § 4). Ubezpieczyciel nie może przeciwko uprawnionemu do odszkodowania podnieść zarzutu naruszenia obowiązków wynikających z umowy lub ogólnych warunków ubezpieczenia przez ubezpieczającego lub ubezpieczonego, jeżeli nastąpiło ono po zajściu wypadku ( § 5).

Przesłanką odpowiedzialności zakładu ubezpieczeniowego jest, zgodnie z treścią art. 361 k.c., istnienie związku przyczynowego pomiędzy normalnymi następstwami działania lub zaniechania ubezpieczonego a zaistniałą szkodą. W świetle art. 363 § 1 k.c. w razie uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty. Efekt naprawienia szkody zostaje osiągnięty, gdy uszkodzony pojazd zostaje doprowadzony do stanu technicznej używalności odpowiadającej stanowi przed uszkodzeniem. Obowiązek naprawienia szkody obejmuje zatem wszelkie straty, które poniósł poszkodowany.

W przedmiotowej sprawie sporem objęta była wysokość szkody w pojeździe powoda dotycząca konieczności wymiany części tj. lista profilu górnego lewego, uszczelka dachu lewego, żaluzja zwisająca tylna lewa, listwa narożna dachu, wyłożenie wnęki koła, osłona krawędzi koła tylnego prawego, pokrywa uchylna schowka, 2 sztuki strzemienia resoru, śruba ściągająca resor prawy, wieszak stabilizatora tył prawy, wieszak stabilizatora tył lewy, drążek stabilizatora tylniego. Kwestionowany był także związek przyczynowy uszkodzeń powstałych w nożyco-rozpieraczu (...) 360 oraz rozpieraczu ramieniowym (...) z zdarzeniem. W ocenie pozwanego uszkodzenia te wynikały z zwykłej eksploatacji sprzętu. Z uwagi na rozbieżność stanowisk stron w zakresie uszkodzeń pojazdu powoda powstałych na skutek zdarzenia z dnia 3 listopada 2012 r., oraz związku uszkodzeń sprzętu strażackiego z tym zdarzeniem, a tym samym wysokości należnego odszkodowania, Sąd odwołał się do wiadomości specjalnych biegłego z zakresu techniki samochodowej i rekonstrukcji wypadków drogowych S. T..

Biegły na podstawie analizy dokumentów znajdujących się w aktach przedmiotowej sprawy, aktach szkody pozwanego, dokumentacji fotograficznej, kosztorysu naprawy sporządzonego przez pozwanego i kosztorysu naprawy sporządzonego na zlecenie powoda, oględzin ponaprawczych ustalił rozmiar i kwalifikację uszkodzeń pojazdu marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i sprzętu będącego na jego wyposażeniu a powstałych na skutek zdarzenia z dnia 3 listopada 2012 r. r.

Biegły wskazał, iż uszkodzenie rozpieracza ramieniowego (...) wynikało z jego eksploatacji. Należało zatem należne odszkodowanie obniżyć o koszt naprawy tego urządzenia. W związku z wypadkiem uszkodzeniu uległ specjalistyczny sprzęt strażacki tj. pompa pływająca NIAGARA, agregat hydrauliczny V 330 oraz nożyco-rozpieracz (...) 360. Koszt naprawy wymienionych ruchomości biegły wyliczył na 18502,27 złotych brutto. Sąd nie ma zastrzeżeń w zakresie ustalenia przez biegłego związku zdarzenia z uszkodzeniem poszczególnych sprzętów oraz co do wysokości szkody wyliczonej przez biegłego.

Biegły uznał, na bazie zgromadzonego materiału dowodowego, że na skutek zdarzenia z dnia 3 listopada 2012r. zasadnym było wykonanie naprawy w zakresie dokonanym przez powoda. Kosztorys przedłożony przez pozwanego był niekompletny, nie zawierał wszystkich uszkodzonych elementów. Zasadnym było dokonanie wymiany listy profilu górnego lewego, uszczelki dachu lewego, żaluzji zwisającej tylniej lewej, listwy narożnej dachu, wyłożenia wnęki koła, osłony krawędzi koła tylnego prawego, pokrywy uchylnej schowka, 4 sztuk strzemienia resoru, śruby ściągającej resor prawy, wieszaka stabilizatora tył prawy, wieszaka stabilizatora tył lewy, drążka stabilizatora tylniego, kierunkowskazu bocznego lewego, błotnika przedniego lewego części tylnej, fartucha p/błotnego lewego, lusterka szerokokątnego lewego, szkła lusterka dolnego prawego, lusterka zewnętrznego lewego, układu wydechowego – części moc. P, zestawu mocowania wydechu, zamocowania rury ssącej środkowej, uchwytu dolnej rury wydechowej zamocowania górnej rury wydechowej, śruby, nakrętki, obejmy, koła tarczowego tylnego lewego zewnętrznego i wewnętrznego, listwy górnej tylniej, listwy lewej zabudowy, poszycia górnego lewego, błotnika tylnego prawego, odblasku błotnika tylnego prawego, jarzma resoru tylnego prawego, słupka B zabudowy prawej, wykładziny blaszanej wewnętrznej tyłu prawego, płyty wnękowej, 2 płyt dachu. Zasadne było zastosowanie przy wymianie nowych części. Biegły sądowy wskazał, że pracochłonność naprawy tego typu pojazdu nie ma określonych standardów a różnica pomiędzy kosztem naprawy pojazdu wynikającym z opinii a przedłożoną opinią prywatną i fakturą za naprawę wynika z przyjęcia różnej pracochłonności naprawy ( ustna opinia uzupełniająca biegłego sądowego k. 131). Stwierdził także, że prawdopodobny jest wskazany w opinii prywatnej i fakturze czas naprawy pojazdu albowiem jest to naprawa niestandardowa.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Sądu wskazane jest przyjęcie wysokości szkody w zakresie uszkodzeń pojazdu wynikającej z przedłożonej faktury. Powyższą kwotę rzeczywiście powód wydatkował w celu przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego. Naprawa ta nie doprowadziła do jego wzbogacenia. Obejmowała ona niezbędne w ocenie biegłego sądowego elementy. Nieznaczna rozbieżność między fakturą a kalkulacją naprawienia szkody przedstawioną przez biegłego sądowego wynika z przyjęcia różnej pracochłonności naprawy, co do której nie ma sprecyzowanych standardów. Biegły wprost przyznał słuchany na rozprawie, iż możliwe jest przyjęcie pracochłonności wynikającej z opinii prywatnej powoda.

Jeśli poszkodowany, nie czekając na otrzymanie odszkodowania, samodzielnie dokona naprawy uszkodzonej rzeczy lub też zamiast rzeczy zniszczonej, zakupi inną rzecz tego samego rodzaju (lub podobną) – wówczas cena zakupu czy też wynagrodzenie za usługę będą decydowały o wysokości odszkodowania ( zob. Agnieszka Rzepecka-Gil, Komentarz do art.363 kodeksu cywilnego, Lex Omega).

Zważywszy, że na różnych rynkach możemy się spotkać z różnymi cenami określonych przedmiotów, funkcja kompensacyjna odszkodowania wymaga ustalenia wysokości świadczenia z uwzględnieniem cen chroniących interes poszkodowanego. Będą to zatem te ceny rynkowe, które pozwolą na lokalnym rynku nabyć rzecz lub usługę poszkodowanemu (por. uchwała SN z 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03, OSNC 2004, nr 4, poz. 51). Jednak jeżeli poszkodowany dokonał już nabycia rzeczy lub usługi, uzasadnione jest uwzględnienie ich kosztu, jeśli odpowiada cenom obowiązującym na lokalnym rynku (por. K. Zagrobelny (w:) E. Gniewek, Komentarz, 2008, art. 363, nb 25). Należy także przyjąć, że chodzi o rynek lokalny dla poszkodowanego, który niekoniecznie określony jest przez zdarzenie szkodzące (np. cudzoziemiec-turysta poszkodowany w Polsce; por. wyrok SN z 16 stycznia 2002 r., IV CKN 635/00, LEX nr 78370). W przedmiotowej sprawie powód dokonał już naprawy pojazdu w warsztacie, który zgodził się przyjąć ten specjalistyczny pojazd do naprawy. Wynagrodzenie za wykonaną naprawę odpowiada cenom na lokalnym rynku co znajduje potwierdzenie w opinii biegłego w przedmiotowej sprawie, z której koszt naprawy ustalono na nieznacznie niższy. Podkreślić należy iż poszkodowany nie miał obowiązku poszukiwania najtańszego zakładu naprawczego. Różnica w przyjętym przez biegłego koszcie naprawy a koszcie rzeczywiście poniesionym wynika jednak z niższej pracochłonności przyjętej przez biegłego, a która jak przyznał biegły nie może być określona w sposób ścisły z uwagi na niestandardowość naprawy.

Wobec wypłaty powodowi kwoty 19.623,36 zł, na podstawie art. 805 i n. k.c., art. 361 k.c, art. 34 i nast. ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz. U. z dnia 16 lipca 2003 r., nr 124, poz. 1152) należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 34.955,71 zł. Odsetki od tej kwoty Sąd zasądził od dnia 8 stycznia 2012 r. a więc po upływie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody - zgodnie z art. 817§1 k.c. W pozostałym zakresie roszczenie powoda należało oddalić.

O kosztach orzeczono zgodnie z art. 100 zdanie drugie k.p.c., zgodnie z którym sąd może nałożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części żądania. W przedmiotowej sprawie powód wygrał sprawę w 98%. Zatem zgodnie z powołanym przepisem Sąd zasądził od pozwanego kwotę 4.202 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (punkt III wyroku).

O niepokrytych przez strony wydatkach na opinię biegłego orzeczono po myśli art. 113 ust. 1 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 k.p.c. zdanie drugie (pkt IV wyroku).

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE