UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 kwietnia 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.odmówił Z. D. (1)prawa do emerytury po osiągnięciu 60 roku życia, z uwagi na nieudowodnienie przez niego okresu 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony udowodnił wyłącznie 1 rok, 9 miesięcy i 15 dni pracy szczególnych warunkach. Wskazał, iż odmówił uwzględnienia w stażu pracy ubezpieczonego okresów od 14 kwietnia 1973 r. do 28 kwietnia 1973 r., tj. przerwy w pracy przed służbą wojskową; od 13 kwietnia 1975 r. do 20 kwietnia 1975 r., tj. okresu po odbyciu służby wojskowej; od 1 lipca 1997 r. do 31 grudnia 1998 r., tj. okresu, kiedy ubezpieczony nie figuruje jako płatnik składek; od 1 kwietnia 1983 r. do 5 lipca 1989 r., z uwagi na wskazanie w świadectwie pracy błędnej daty urodzenia; od 7 sierpnia 2009 r. do 16 września 2009 r., z uwagi na brak zgłoszenia do ubezpieczeń emerytalnych i rentowych oraz okresów urlopów bezpłatnych i usprawiedliwionej nieobecności w pracy. W stażu pracy w warunkach szczególnych nie uwzględniono także okresu zatrudnienia w (...) w T., gdyż w świadectwie pracy nie wskazano okresu wykonywania pracy w tych warunkach.

Odwołaniem z dnia 19 maja 2014 r. ubezpieczony zaskarżył powyższą decyzję, wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu wskazał, że wnosi o uwzględnienie w swoim stażu ubezpieczeniowym pominiętego przez organ rentowy okresu od 14 kwietnia 1973 r. do 28 kwietnia 1973 r. oraz od 13 kwietnia 1975 r. do 20 kwietnia 1975 r., gdyż korzystał wówczas z należnego urlopu. Odnośnie stażu pracy w warunkach szczególnych wskazał, że w warunkach szczególnych pracował również w okresach od 1 kwietnia 1983 r. do 5 lipca 1989 r. w (...), w okresie od 1 października 1978 r. do 31 marca 1983 r. w (...) T.(praca mechanika samochodowego w kanałach remontowych), w okresie od 21 kwietnia 1975 r. do 30 września 1978 r. w (...) Oddział T.(operator koparko-spycharki) oraz w okresie od 24 października 1989 r. do 31 października 1991 r. w (...) T.(kierowca cementowozu).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości, podtrzymując argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. D. (1) urodził się w dniu (...). Nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Wniosek o emeryturę złożył w organie rentowym w dniu 24 lutego 2014 roku.

Niesporne.

Na ogólny staż ubezpieczeniowy Z. D. (1) na dzień 1 stycznia 1999 r. (uwzględniony także przez organ rentowy) składają się m.in.:

- okres zatrudnienia od 7 lipca 1972 r. do 13 kwietnia 1973 r. w (...) w T.;

- okres służby wojskowej od 28 kwietnia 1973 r. do 12 kwietnia 1975 r.;

- okres zatrudnienia od 21 kwietnia 1975 r. do 30 września 1978 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Ś. Oddział T. (z wyłączeniem okresów korzystania z urlopu bezpłatnego w dniu 1 września 1975 r. oraz od 4 do 6 września 1975 r.);

- okres zatrudnienia od 1 października 1978 r. do 31 marca 1983 r. w Przedsiębiorstwie (...)w S.Ekspozytura nr (...) w T.na stanowisku mechanika samochodowego;

- okres zatrudnienia od 6 lipca 1989 r. do 13 października 1989 r. w Firmie (...);

- okres zatrudnienia od 24 października 1989 r. do 31 października 1991 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...)w T.(z wyłączeniem okresów korzystania z urlopów bezpłatnych i nieobecności w pracy (1 dzień w maju 1990 r., 1 dzień w czerwcu 1990 r., (...)dni w lipcu 1990 r., (...)dni w sierpniu 1990 r., 1 dzień w lipcu 1991 r., (...)dni we wrześniu 1991 r.);

- okres objęcia ubezpieczeniami z tytułu współpracy w prowadzeniu działalności gospodarczej od 20 listopada 1991 r. do 31 maja 1993 r.;

- okres opłacania składek z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej od 1 czerwca 1993 r. do 19 kwietnia 1995 r. (w tym okresy korzystania z zasiłków chorobowych od 1.06.1994 r. do 31.07.1994 r. i od 1.01.1995 r. do 31.03.1995 r.);

- okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych od 19 września 1995 r. do 18 września 1996 r.;

- okres zatrudnienia od 17 marca 1997 r. do 31 grudnia 1998 r. w Przedsiębiorstwie (...) w G. (będący zarazem okresem wykonywania pracy w warunkach szczególnych).

Okoliczności niesporne, a nadto dowody:

- świadectwa pracy – k. 22, 34, 37, 39k, 53 plik I akt rentowych;

- książeczka wojskowa – k. 23 plik I akt rentowych;

- zaświadczenie – k. 45 plik I akt rentowych;

- zaświadczenie PUP – k. 52, 95-97 plik I akt rentowych;

- potwierdzenie ubezpieczenia – k. 107, 108 plik I akt rentowych;

- karta zasiłkowa – k. 110 plik I akt rentowych;

- karta przebiegu zatrudnienia - k. 33 plik I akt rentowych.

W okresie od 7 lipca 1972 r. do 20 kwietnia 1975 r. Z. D.był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) w T.na stanowisku mechanika maszyn rolniczych. W okresie od 28 kwietnia 1973 r. do 12 kwietnia 1975 r. odbywał zasadniczą służbę wojskową.

Bezpośrednio przed odbyciem służby wojskowej, w okresie od dnia 14 kwietnia 1973r. do 27 kwietnia 1973 r., jak również bezpośrednio po odbyciu służby wojskowej - w okresie od 13 kwietnia 1975 r. do 20 kwietnia 1975 r. - ubezpieczony korzystał z urlopu. Po wykorzystaniu urlopu rozwiązał stosunek pracy i w dniu 21 kwietnia 1975 r. podjął zatrudnienie w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Ś. Oddziale T..

Dowody:

- świadectwo pracy - k. 22 plik I akt rentowych;

- książeczka wojskowa – k. 23 plik I akt rentowych;

- legitymacja ubezpieczeniowa – koperta k. 87 plik I akt rentowych;

- zeznania ubezpieczonego w wersji elektronicznej oraz protokół k. 78v akt sprawy.

W okresie od 21 kwietnia 1975 r. do 30 września 1978 r. Z. D. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Ś. Oddziale T. kolejno na stanowiskach operatora koparki-spycharki, mechanika warsztatów naprawczych samochodów, mechanika.

Następnie w wyniku reorganizacji przedsiębiorstwa został zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...)w S., Ekspozyturze nr (...) w T., w którym pracował w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie od 1 października 1978 r. do 31 marca 1983 r. na stanowisku mechanika samochodowego.

W dniu 1 września 1975 r. oraz od 4 do 6 września 1975 r. ubezpieczony korzystał z urlopu bezpłatnego.

Do obowiązków ubezpieczonego na stanowisku mechanika należało wykonywanie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy napraw pojazdów samochodowych. Z. D. zajmował się przede wszystkim naprawą pomp wtryskowych i wtryskiwaczy. Pracował w warsztacie znajdującym się na terenie zakładu pracy. W warsztacie znajdował się jeden kanał remontowy. W czasie zmiany pracowało czterech mechaników. Ubezpieczony zawsze pracował w kanale remontowym.

Dowody:

- świadectwa pracy – k. 24, 34 plik I akt rentowych;

- karta płac z 1975 i 1978 – k. 29-32 plik I akt rentowych;

- dokumentacja w aktach osobowych ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w (...): koperta k. 33 akt sprawy, w szczególności: świadectwo pracy z 30.09.1978 r., karty płac z 1975 r. i z 1978 r. ;

- zeznania świadka B. B. w wersji elektronicznej oraz protokół k. 78v-79 akt sprawy;

- zeznania świadka H. J. w wersji elektronicznej oraz protokół k. 79 akt sprawy;

- zeznania ubezpieczonego w wersji elektronicznej oraz protokół k. 78v akt sprawy.

W okresie od 1 kwietnia 1983 r. do 5 lipca 1989 r. Z. D. (1)był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Spółdzielni Pracy (...)w T.na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. W czasie tej pracy kierował samochodami marki (...)i J.– chłodniami. Pojazdami tymi przewoził ryby, ocet, olej, przyprawy. Sporadycznie zdarzało się, że nie kierował samochodem – było to związane z ewentualnymi awariami pojazdu, kiedy musiał zająć się jego naprawą.

W wystawionym Z. D.w dniu 6 lipca 1989 roku świadectwie pracy błędnie wpisano datę urodzenia ubezpieczonego - (...) r. zamiast poprawnej daty (...)roku. Pozostałe dane osobowe ubezpieczonego były prawidłowe („D. Z.syn M.”).

Pracodawca wystawił ponadto Z. D.świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych, w którym potwierdził, że Z. D. (1) urodzony (...)jest zatrudniony w (...)od 1 kwietnia 1983 r. i od tego dnia stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonuje pracę na stanowisku kierowcy samochodowego wymienionym w wykazie A dział VIII poz. (...)pkt 1 wykazu stanowiącego załącznik nr (...)do uchwały nr (...) Zarządu Centralnego Związku (...)pracy z 30 czerwca 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w jednostkach organizacyjnych spółdzielczości pracy.

Dowody:

- świadectwo pracy z 6.07.1989 r. – k. 35 plik I akt rentowych;

- świadectwo pracy w warunkach szczególnych – k. 36 plik I akt rentowych, k. 69 akt sprawy;

- legitymacja ubezpieczeniowa – koperta k. 87 plik I akt rentowych;

- pośrednio kserokopie dokumentów: zaświadczenie o zatrudnieniu z 13.03.2014 r. – k. 64 akt sprawy, karta do nagrody jubileuszowej z 16.03.1988 r. – k. 67 akt sprawy, opinia z 18.02.1985 r. – k. 68 akt sprawy, angaże z 4.01.1988 r., z 1.10.1987 r. – k. 71; z 1.04.1987 r., z 15.01.1987 r. – k. 72, z 4.11.1983 r., z 21.06.1985 r. – k. 74, z 28.10.1983 r. – k. 75 akt sprawy, umowa o pracę z 1.04.1983 r. – k. 73 akt sprawy;

- zeznania świadka J. B. w wersji elektronicznej oraz protokół k. 79-79v akt sprawy;

- zeznania świadka A. M. w wersji elektronicznej praz protokół k. 79v akt sprawy;

- zeznania świadka J. U. w wersji elektronicznej oraz protokół – k. 79v-80 akt sprawy;

- zeznania ubezpieczonego w wersji elektronicznej oraz protokół k. 78v akt sprawy.

W okresie od 6 lipca 1989 r. do 13 października 1989 r. Z. D. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Firmie (...) na stanowisku kierowcy. W okresie tego zatrudnienia ubezpieczony kierował wyłącznie samochodem ciężarowym powyżej 3,5 tony marki J. - chłodnią.

Dowody:

- świadectwo pracy – k. 37 plik I akt rentowych;

- pośrednio kserokopie dokumentów: zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 13.05.2014 r. – k. 66 akt sprawy, zaświadczenie o zatrudnieniu z 13.05.2014 r. – k. 76 akt sprawy.

W okresie od 24 października 1989 r. do 31 października 1991 r. ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...)w T.na stanowisku kierowcy. W tym czasie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy kierował samochodem ciężarowym powyżej 3,5 tony – cementowozem marki T. (...). Jeździł również (...)o ładowności 4,5 tony. Sporadycznie zdarzało się, że kierował również traktorem.

W czasie tego zatrudnienia ubezpieczony korzystał z urlopów bezpłatnych i usprawiedliwionych niepłatnych nieobecności w pracy (1 dzień w maju 1990 r., 1 dzień w czerwcu 1990 r., 2 dni w lipcu 1990 r., 2 dni w sierpniu 1990 r., 1 dzień w lipcu 1991 r., 2 dni we wrześniu 1991 r.).

Dowody:

- świadectwo pracy – k. 39 plik I akt rentowych;

- karty płac – k. 42-44 plik I akt rentowych;

- umowy o pracę w pliku KPU;

- dokumentacja w aktach osobowych ubezpieczonego: koperta k. 33 akt sprawy, w szczególności: świadectwo pracy z 30z 31.10.1991 r., umowy o pracę, angaże z 2.01.1990 r., karta urlopowa z 18.09.1991 r., obiegowa karta uprawnień o dodatku za staż pracy, karty płac z 1990 i 1991 r.;

- zeznania świadka J. U. w wersji elektronicznej oraz protokół. k. 79v-80 akt sprawy;

- zeznania świadka J. G. w wersji elektronicznej oraz protokół k. 80 akt sprawy;

- zeznania ubezpieczonego w wersji elektronicznej oraz protokół k. 78v akt sprawy.

Z. D. posiada prawo jazdy kategorii A,B, C, D+E i C+E od 3 sierpnia 1982 r., zaś kategorii T od 30 czerwca 1972 r.

Dowód: prawo jazdy okazane na rozprawie w dniu 3.09.2014 r.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się uzasadnione.

Zgodnie z przepisem art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 j.t.- dalej jako: ustawa emerytalna) - ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a i 50e i 184.

W myśl przepisu art. 184 ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej - ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 (co najmniej 25 lat dla mężczyzn).

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Wykaz prac zaliczanych do prac w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze zamieszczony został w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Przepis § 4 ust. 1 tego rozporządzenia stanowi przy tym, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W myśl przepisu §2 powołanego aktu prawnego, okresami pracy uzasadniającymi prawo do emerytury są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o którym mowa stwierdza przy tym zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 cytowanego rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

W załączniku do powyższego rozporządzenia, w Wykazie A w dziale XIV, dotyczącym prac różnych pod pozycją 16 wskazano, że pracami w warunkach szczególnych są „ prace wykonywane w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych”; w dziale V dotyczącym prac wykonywanych w budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych, pod pozycją 3 jako prace w warunkach szczególnych wymieniono „ prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych. Z kolei w dziale VIII, zatytułowanym „W transporcie i łączności”, w podtytule „Transport”, pod pozycją 2 wskazano, że pracami w szczególnych warunkach są „ prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów”, zaś pod pozycją 3 - że pracami w szczególnych warunkach są „ prace kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych”.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawał fakt, że ubezpieczony ukończył 60 lat w dniu (...) roku oraz nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. Sporną natomiast była kwestia dotycząca ogólnego okresu ubezpieczenia. Organ rentowy odmówił bowiem uwzględnienia w ogólnym stażu ubezpieczeniowym Z. D., wyliczanym na dzień 1 stycznia 1999 r., okresu od 14 kwietnia 1973 r. do 28 kwietnia 1973 r. wskazując, że była to przerwa w zatrudnieniu przed służbą wojskową, okresu od 13 kwietnia 1975 r. do 20 kwietnia 1975 r. wskazując, że ubezpieczony nie podjął pracy po odbyciu służby wojskowej oraz okresu od 1 kwietnia 1983 r. do 5 lipca 1989 r. w (...)wskazując, że w świadectwie pracy podano błędną datę urodzenia ubezpieczonego. Sporną pozostawała również kwestia ustalenia, czy ubezpieczony posiada wymagany staż pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy uznał bowiem za udowodniony przez ubezpieczonego okres pracy w warunkach szczególnych wynoszący na dzień 1 stycznia 1999 r. zaledwie 1 rok, 9 miesięcy i 15 dni (tj. okres zatrudnienia od 17 marca 1997 r. do 31 grudnia 1998 r. w Przedsiębiorstwie (...)w G.).

W ramach postępowania dowodowego sąd dopuścił dowód z dokumentów zawartych w aktach emerytalnych ubezpieczonego prowadzonych przez (...) Oddziałw S.oraz archiwalnych aktach osobowych ubezpieczonego z okresu jego zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...)w Ś.Oddział T.oraz Przedsiębiorstwie (...)w T., jak również dokumentacji złożonej przez ubezpieczonego w toku postępowania sądowego. Autentyczność dokumentów nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji, oraz w sposób rzetelny, stąd też zostały uznane za wiarygodne. Prymat wiarygodności przyznał sąd także zeznaniom świadków B. B., H. J.zeznających na okoliczność zatrudnienia ubezpieczonego w (...)i (...)w T.w latach 1975-1983; J. B., A. M.zeznających na okoliczność zatrudnienia ubezpieczonego w (...); J. U.zeznającego na okoliczność zatrudnienia ubezpieczonego w (...) oraz (...)w T.oraz J. G.zeznającego na okoliczność zatrudnienia ubezpieczonego w (...)w T., a także korespondującym z tymi zeznaniami zeznaniom ubezpieczonego. Oceniając zeznania świadków sąd miał na względzie, że są oni osobami obcymi dla ubezpieczonego i niemającymi żadnego interesu w tym by nieprawdziwie zeznawać na korzyść Z. D., narażając się jednocześnie na odpowiedzialność karną. Świadkowie jako pracownicy zatrudnieni w tym samym czasie w tych samych co ubezpieczony zakładach pracy mieli bezpośrednią wiedzę odnośnie powierzanych wówczas ubezpieczonemu obowiązków. Ich zeznania były przy tym spójne, konsekwentne i zbieżne ze sobą wzajemnie, nie budząc jakichkolwiek wątpliwości sądu co do ich wiarygodności.

W wyniku przeprowadzenia postępowania dowodowego sąd w pierwszej kolejności ustalił, iż do ogólnego stażu ubezpieczeniowego Z. D. należało doliczyć pominięte przez organ rentowy okres od 14 kwietnia 1973 r. do 27 kwietnia 1973 r. oraz od 13 kwietnia 1975 r. do 20 kwietnia 1975 r.

Niespornym było, że ubezpieczony przed powołaniem do wojska od 7 lipca 1972 r. był zatrudniony w (...) w T., a także iż służbę wojskową odbywał w okresie od 28 kwietnia 1973 r. do 12 kwietnia 1975 r. Poza sporem pozostawało także to, że Z. D.w związku z powołaniem do wojska przestał faktycznie wykonywać pracę w dniu 14 kwietnia 1973 r., a także iż po zakończeniu służby nie podjął faktycznie zatrudnienia u tego pracodawcy, lecz rozwiązał stosunek pracy z dniem 20 kwietnia 1975 r. Mając na uwadze powyższe organ rentowy uznał, że okres od 14 kwietnia do 27 kwietnia 1973 r. należało uznać za przerwę w pracy przed służbą wojskową nie podlegającą wliczeniu do stażu ubezpieczeniowego. Z kolei odnośnie do okresu od 13 kwietnia do 20 kwietnia 1975r. organ rentowy uznał, że podlegał on wyłączeniu z okresu ubezpieczenia, gdyż Z. D.po odbyciu służby wojskowej nie powrócił do zakładu pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do wojska.

Stanowisko organu rentowego w tym zakresie sąd uznał za chybione.

Trzeba było bowiem zwrócić uwagę, że w świadectwie pracy dotyczącym zatrudnienia ubezpieczonego w (...) w T.wskazano, że w okresie od dnia 14 kwietnia 1973 r. do 12 kwietnia 1975 r. ubezpieczony odbywał służbę wojskową, podczas gdy w książeczce wojskowej jako okres czynnej służby wojskowej wskazano okres od 28 kwietnia 1973 r. do 12 kwietnia 1975 r. Organ rentowy wyciągnął jednak z owej różnicy w datach błędne wnioski, gdyż uszło jego uwadze, że stosownie do treści przepisu § 16 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i ich rodzin (Dz.U. z 1968 r. Nr 44 poz. 318; rozporządzenie to obowiązywało w spornym okresie) pracownik powołany do czynnej służby wojskowej zachowywał prawo do pełnego wynagrodzenia od zakładu pracy za okres do końca miesiąca kalendarzowego, w którym rozpoczął odbywanie tej służby, a jeżeli okres ten wynosił mniej niż dwa tygodnie - za okres dwóch tygodni. W ust. 5 tego przepisu wskazano nadto, że w razie powołania pracownika do służby wojskowej, określonej w ust. 1 pkt 1 (zasadnicza służba wojskowa), zakład pracy jest obowiązany wypłacić pracownikowi ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Mając na uwadze powyższe sąd uznał, że skoro pracodawca był obowiązany do wypłaty należnego ubezpieczonemu wynagrodzenia za cały kwiecień 1973 r., to niewątpliwie do stażu ubezpieczeniowego Z. D.należało zaliczyć cały okres zatrudnienia ubezpieczonego w (...) w T.do czasu wcielenia do wojska, w tym również okres kiedy odszedł z pracy w celu stawienia się do służby, tj. okres od 14 do 27 kwietnia 1973 r.

Natomiast odnośnie do okresu od 13 kwietnia 1975 r. do 20 kwietnia 1975 r. sąd zwrócił uwagę, że niespornym było, że ubezpieczony po odbyciu zasadniczej służby wojskowej nie podjął faktycznego wykonywania pracy w (...) w T.. Skoro jednak w świadectwie pracy jako datę zakończenia stosunku pracy wskazano dzień 20 kwietnia 1975r., nie zaś dzień 12 kwietnia 1975r., za w pełni wiarygodne należało uznać wyjaśnienia ubezpieczonego, że w spornym okresie korzystał z należnego urlopu wypoczynkowego, po czym rozwiązał stosunek pracy i w dniu 21 kwietnia 1975 r. podjął zatrudnienie w (...) Przedsiębiorstwie (...)w Ś.Oddziale T.. Mając na uwadze powyższe, niezależnie od tego, że okres urlopu wypoczynkowego należy uznać za okres zatrudnienia, a zatem za okres składkowy, w tym miejscu wskazać należy, że przed dniem 1.IX.1979 r. zaliczenie służby wojskowej do zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień uwarunkowane było powrotem pracownika po zwolnieniu ze służby wojskowej do zakładu pracy, z którego został powołany do tej służby, chyba że zmiana zakładu pracy następowała z ważnych przyczyn, określonych w przepisach obowiązującego do dnia 31.VIII.1979 r. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i ich rodzin (Dz. U. Nr 44, poz. 318; zm.: Dz. U. z 1973 r. Nr 29, poz. 164 i z 1975 r. Nr 10, poz. 61), wydanych na podstawie upoważnienia zawartego w art. 107 i innych ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 44, poz. 220). Wymienione rozporządzenie określało omawiane kwestie m.in. w § 5 następująco:

"1. Żołnierzowi, który podjął zatrudnienie stosownie do zasad określonych w § 2-4, wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym podjął zatrudnienie, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym zakładzie oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie. 2. Jeżeli żołnierz po odbyciu służby wojskowej podjął zatrudnienie zgodnie z § 3 ust. 3 w innym zakładzie pracy, do okresu zatrudnienia w zakresie określonym w ust. 1 wlicza się także czas zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym był pracownikiem w dniu powołania do służby wojskowej".

Omawianych kwestii dotyczy także § 7 wymienionego rozporządzenia Rady Ministrów. Stosownie do treści § 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i ich rodzin o treści: „ Żołnierzowi, który z ważnych przyczyn nie podjął poprzedniego zatrudnienia albo przed powołaniem do służby nie był zatrudniony, wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakresie uprawnień określonych w § 5 ust. 1, jeżeli w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia ze służby wojskowej zgłosił do urzędu właściwego terenowego organu administracji państwowej wniosek o skierowanie do pracy i na podstawie tego skierowania podjął pracę albo podjął pracę w tym terminie bez skierowania tego urzędu”. W ust. 2 wskazano przy tym, że „żołnierzowi, który z ważnych przyczyn nie podjął poprzedniego zatrudnienia, wlicza się do okresu zatrudnienia w nowym zakładzie pracy, w zakresie uprawnień określonych w § 5 ust. 1, także czas zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym był pracownikiem w dniu powołania do służby wojskowej, jeżeli spełnił warunek określony w ust. 1.

Treść wskazanych przepisów wskazuje więc wyraźnie, że okres służby wojskowej traktuje się tak samo jak wykonywanie w tym czasie pracy przez pracownika. Jeżeli pracownik wrócił do zakładu pracy, jego zatrudnienie przed służbą, okres służby i okres pracy po służbie traktuje się tak, jakby to był nieprzerwany okres zatrudnienia w tym samym zakładzie pracy. Podobnie w razie podjęcia pracy w ciągu 30 dni w innym zakładzie pracy - do okresu zatrudnienia w nowym zakładzie pracy zalicza się oprócz okresu służby wojskowej również okres zatrudnienia w poprzednim zakładzie pracy.

Mając na uwadze powyższe jeszcze raz trzeba przypomnieć, że ubezpieczony został zwolniony ze służby wojskowej w dniu 12 kwietnia 1975 r. Po zwolnieniu z wojska nie powrócił wprawdzie do czynnej pracy w (...) (w której był zatrudniony przed powołaniem do wojska), jednakże skorzystał z należnego urlopu i po jego zakończeniu rozwiązał stosunek pracy z dniem 20 kwietnia 1975 r. Następnie w dniu 21 kwietnia 1975 r. (a zatem przed upływem 30 dni od dnia zwolnienia ze służby wojskowej) ubezpieczony podjął zatrudnienie w innym zakładzie pracy - w (...) Przedsiębiorstwie (...)w Ś.Oddział T.. W konsekwencji przyjąć należało, że wliczeniu do stażu ubezpieczeniowego Z. D.podlegał cały okres zatrudnienia w (...), w tym również okres przerwy między ukończeniem służby wojskowej a rozwiązaniem stosunku pracy, jako że ubezpieczony korzystał wówczas z urlopu, a okres urlopu uznawany jest za okres ubezpieczenia.

Zgromadzony materiał dowodowy okazał się również wystarczający dla przyjęcia, że do ogólnego stażu ubezpieczeniowego Z. D.należało doliczyć także zakwestionowany przez organ rentowy okres zatrudnienia od 1 kwietnia 1983 r. do 5 lipca 1989 r. w Spółdzielni Pracy (...)w T.. Na okoliczność zatrudnienia w tym przedsiębiorstwie ubezpieczony przedstawił świadectwo pracy wystawione w dniu 6 lipca 1989 roku, w którym wskazano, że D. Z., syn M., urodzony (...), był zatrudniony w (...)od 1 kwietnia 1983 r. do 5 lipca 1989 r. na stanowisku kierowcy. Wiarygodność tego dokumentu została zakwestionowana przez organ rentowy, który zarzucił, iż w przedmiotowym świadectwie pracy wpisano nieprawidłową datę urodzenia ubezpieczonego - (...) r. zamiast poprawnej daty (...)roku.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie nie zgodził się ze stanowiskiem organu rentowego w tym zakresie. Po pierwsze, dokumenty prywatne nie korzystają z domniemania zgodności z prawdą oświadczeń w nich zawartych, a więc każda osoba mająca w tym interes prawny może stwierdzić i dowodzić, że treść złożonych oświadczeń nie odpowiada stanowi rzeczywistemu. Po dokonaniu weryfikacji zakwestionowanego świadectwa pracy z dnia 6 lipca 1989 r. w odniesieniu do pozostałych dokumentów zgromadzonych w sprawie oraz zeznań świadków J. B., A. M., J. U.i ubezpieczonego, Sąd uznał, że nie można odmówić mocy dowodowej przedłożonemu świadectwu pracy, mimo iż zawiera ono wskazaną wyżej nieścisłość. Sąd miał przy tym na uwadze, że w omawianym świadectwie pracy wpisano prawidłowo imię i nazwisko ubezpieczonego (Z. D. (1)), oraz to, że dokument dotyczy osoby zatrudnionej na stanowisku kierowcy, będącej synem M.. Niespornym jest zaś, że ojciec ubezpieczonego ma na imię M.. Co więcej sąd zwrócił uwagę, że fakt zatrudnienia ubezpieczonego w (...) znalazł potwierdzenie w treści dokumentacji złożonej przez ubezpieczonego na rozprawie w dniu 3 września 2014 r. Co prawda dokumentacja ta (zaświadczenie o zatrudnieniu z 13.03.2014 r. – k. 64 akt sprawy, karta do nagrody jubileuszowej z 16.03.1988 r. – k. 67 akt sprawy, opinia z 18.02.1985 r. – k. 68 akt sprawy, angaże z 4.01.1988 r., z 1.10.1987 r. – k. 71; z 1.04.1987 r., z 15.01.1987 r. – k. 72, z 4.11.1983 r., z 21.06.1985 r. – k. 74, z 28.10.1983 r. – k. 75 akt sprawy, umowa o pracę z 1.04.1983 r. – k. 73 akt sprawy) została złożona w formie niepotwierdzonych za zgodność z oryginałem kserokopii, jednakże po dokonaniu weryfikacji wskazanych dokumentów sąd uznał, że nie można tylko z tego powodu odmówić im mocy dowodowej. Podobnie jak odpis, kserokopia może być bowiem uznana za dokument stanowiący dowód istnienia oryginału i dlatego podlegający podwójnej ocenie. Raz, jako dokument prywatny, mający stanowić źródło wiadomości o istnieniu oryginalnego dokumentu, a drugi raz, jako dokument prywatny mający stanowić źródło wiadomości o faktach. W postępowaniu opartym na dokumencie prywatnym źródłem wiadomości jest, zgodnie z art. 245 k.p.c., zawarte w nim i podpisane oświadczenie. Sąd zwrócił uwagę, że wprawdzie w uchwale z dnia 29 marca 1994 r., III CZP 37/94, Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że kserokopię można uznać za dokument prywatny świadczący o istnieniu oryginału o treści i formie w niej odwzorowanej w przypadku umieszczenia na niej i zaopatrzonego podpisem poświadczenia zgodności kserokopii z oryginałem, niemniej jednak w analizowanym stanie faktycznym zwrócić należy uwagę na okoliczność, że fakt zatrudnienia ubezpieczonego w (...) znalazł bezpośrednie potwierdzenie w pozostałych dokumentach zgromadzonych w aktach rentowych, których autentyczność nie została w żaden sposób podważona i zdaniem sądu nie budzi wątpliwości, jak również w zeznaniach świadków, którzy potwierdzili, że ubezpieczony w latach 1983-1989 pozostawał w zatrudnieniu w (...). Co więcej sąd zwrócił uwagę, że w legitymacji ubezpieczeniowej należącej do ubezpieczonego, której autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez organ rentowy znajdują się zapisy potwierdzające zatrudnienie ubezpieczonego w (...). Mając na uwadze powyższe sąd uznał, że materiał dowodowy przedstawiony przez ubezpieczonego wystarczająco potwierdził fakt zatrudnienia ubezpieczonego w (...) w okresie od 1 kwietnia 1983 r. do 5 lipca 1989 r. W konsekwencji sąd uznał, że przy ustalaniu wysokości emerytury organ rentowy powinien uwzględnić wskazany okres zatrudnienia ubezpieczonego w jego stażu ubezpieczeniowym (okres składkowy).

W ocenie sądu zgromadzony materiał dowodowy jednocześnie daje podstawy do przyjęcia, że praca ubezpieczonego w okresie zatrudnienia w (...)od 1 kwietnia 1983r. do 5 lipca 1989r. na stanowisku kierowcy była pracą w warunkach szczególnych. Mianowicie z zeznań świadków i ubezpieczonego wynika, że podczas zatrudnienia na stanowisku kierowcy w (...)ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy kierował samochodami ciężarowymi marki (...)– chłodnia i (...)o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, którymi przewoził ryby, ocet, olej, przyprawy.

Sąd miał przy tym na uwadze, że ubezpieczony posiada prawo jazdy kategorii A,B, C, D+E i C+E od 3 sierpnia 1982 r., a zatem w spornym okresie dysponował stosownymi uprawnieniami do kierowania samochodami ciężarowymi o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Nie uszło przy tym uwadze sądu, że świadek J. U.opisując obowiązki ubezpieczonego w (...)wskazał, że zdarzało się, że ubezpieczony naprawiał swoje samochody jeśli się popsuły. Nie stanowiło to jednak przeszkody do zaliczenia tego okresu do stażu pracy Z. D.w warunkach szczególnych: fakt incydentalnego wykonywania innych czynności w czasie zatrudnienia na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego nie podważa bowiem ustalenia o stałym i ciągłym wykonywaniu przez ubezpieczonego jako kierowcę samochodu ciężarowego pow. 3,5 tony pracy w warunkach szczególnych. Jak się bowiem jednolicie przyjmuje w orzecznictwie, okres pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze w szczególnych warunkach może obejmować również czas krótkotrwałych, ubocznych zajęć. W wyroku z dnia 22 stycznia 2008, I UK 210/07 Sąd Najwyższy wskazał, że „brak jest podstaw zbyt rygorystycznego rozumienia pojęcia pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze użytego w § 2 ust. 1 rozporządzenia z 7 lutego 1983 r. (art. 32 ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS). Tak, jak nie podlegają wyłączeniu godziny poświęcone w niewielkim wymiarze na prace biurowe, do których wykonywania obowiązany był kierownik, podobnie nie odlicza się np. krótkotrwałych szkoleń poza halą produkcyjną, okresów urlopów wypoczynkowych, itp. Takie krótkotrwałe nieobecności nie uniemożliwiają ustalenia wykonywania pracy w szczególnych warunkach "stale i w pełnym wymiarze". Podobnie w wyroku z dnia 22.04.2009 r. II UK 333/08 Sąd Najwyższy uznał, że „w spornych przypadkach uwzględnienie okresów wykonywania pracy szkodliwej lub uciążliwej wymaganej do przyznania emerytury w niższym wieku emerytalnym następuje po ustaleniu rzeczywistego zakresu obowiązków oraz wykonywania bezpośrednio i stale szkodliwego zatrudnienia, tyle że ocena prawna tych ustaleń powinna być racjonalna, bez stosowania "aptekarskiej" miary lub "stopera w ręku". Sąd Najwyższy podkreślił, że równoczesne i incydentalne wykonywanie przez spawacza niektórych prac ślusarskich w tym samym szkodliwym środowisku pracy i to na wyraźne polecenie przełożonych nie wyklucza zaliczenia tego zatrudnienia do stażu pracy w szczególnych warunkach wymaganego do przyznania emerytury w niższym wieku emerytalnym. Trudno bowiem zdaniem Sądu Najwyższego zaakceptować stanowisko, że wyraźne polecenie przełożonych dotyczące wykonywania innych prac niż szkodliwe przez pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze mogłoby decydować o wyłączeniu tych incydentalnych prac z okresów szczególnego zatrudnienia dla celów emerytalnych.”

Mając powyższe na uwadze, także w analizowanym przypadku sąd przyjął, że sporadyczne wykonywanie przez ubezpieczonego na prac niezwiązanych z pracą kierowcy samochodu ciężarowego nie uniemożliwia ustalenia, że praca w szczególnych warunkach wykonywana była "stale i w pełnym wymiarze czasu pracy”.

Co więcej sąd zwrócił uwagę, że pracodawca wystawił świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych, w którym potwierdził, że Z. D. (1), urodzony (...), jest zatrudniony w (...)od 1 kwietnia 1983 r. i od tego dnia stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonuje pracę na stanowisku kierowcy samochodowego wymienionym w wykazie A dział VIII poz. (...)pkt 1 wykazu stanowiącego załącznik nr (...)do uchwały nr (...) Zarządu Centralnego Związku (...)pracy z 30 czerwca 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w jednostkach organizacyjnych spółdzielczości pracy. Co prawda w świadectwie tym wskazano wyłącznie datę początkową zatrudnienia ubezpieczonego w warunkach szczególnych, jednakże w świetle dodatkowo zebranego materiału dowodowego (w tym w szczególności angaży z kolejnych lat zatrudnienia, zeznań świadków i ubezpieczonego) przyjąć należało, że świadectwo to dodatkowo potwierdza fakt wykonywania przez ubezpieczonego w okresie zatrudnienia w (...)pracy w warunkach szczególnych.

W ocenie sądu zgromadzony materiał dowodowy potwierdził także, że w warunkach szczególnych ubezpieczony pracował również w okresach zatrudnienia od 24 października 1989 r. do 31 października 1991 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...)w T.oraz od 21 kwietnia 1975 r. do 30 września 1978 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...)w Ś.Oddział T., a także od 1 października 1978 r. do 31 marca 1983 r. w Przedsiębiorstwie (...)w S.Ekspozytura nr (...) w T..

Odnośnie do okresu zatrudnienia od 24 października 1989 r. do 31 października 1991r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...)w T., sąd zwrócił uwagę, że z zeznań świadków J. U.oraz J. G.i ubezpieczonego wynikało jednoznacznie, że ubezpieczony podczas tego zatrudnienia stale i w pełnym wymiarze czasu pracy kierował samochodem ciężarowym o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Świadkowie potwierdzili, że ubezpieczony kierował cementowozem (...), a także (...)o ładowności 4,5 tony, zaś sporadycznie również traktorem. W tym miejscu trzeba przypomnieć, iż praca na stanowisku traktorzysty, podobnie jak praca kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym ponad 3,5 tony, jest również zaliczana do prac w warunkach szczególnych.

Wymaga też podkreślenia, że pracownik, który u jednego pracodawcy w tym samym czasie (okresie) wykonywał różne rodzaje pracy w szczególnych warunkach (wymienione w załączniku do rozporządzenia z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - wykaz A), stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, nie może być pozbawiony uprawnienia do zaliczenia tego okresu do zatrudnienia w szczególnych warunkach wymaganego do emerytury na podstawie art. 32 ust. 1, 2 i 4 ustawy emerytalnej (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2012r., II UK 103/11).

Mając na uwadze powyższe przyjąć należało, że do stażu pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych należało dodatkowo zaliczyć również okres zatrudnienia Z. D.od 24 października 1989 r. do 31 października 1991 r. w Przedsiębiorstwie (...)w T.(z pominięciem okresów korzystania z urlopów bezpłatnych i usprawiedliwionych niepłatnych nieobecności w pracy (1 dzień w maju 1990 r., 1 dzień w czerwcu 1990 r., 2 dni w lipcu 1990 r., 2 dni w sierpniu 1990 r., 1 dzień w lipcu 1991r., 2 dni we wrześniu 1991 r.).

Kolejnym spornym okresem zatrudnienia Z. D.był okres jego pracy od 21 kwietnia 1975 r. do 30 września 1978 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...)w Ś.Oddział T., a następnie od dnia 1 października 1978 r. do 31 marca 1983 r. w Przedsiębiorstwie (...)w S., Ekspozytura nr (...) w T.. W ocenie sądu ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż w okresie zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...)w Ś.Oddział T., ubezpieczony początkowo pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako operator koparko-spycharki, a następnie jako mechanik samochodowy. Jako mechanik samochodowy ubezpieczony pracował również w Przedsiębiorstwie (...)w S.Ekspozytura nr (...) w T.. Świadkowie potwierdzili przy tym, że do obowiązków ubezpieczonego na stanowisku mechanika należało wykonywanie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy napraw pojazdów samochodowych w kanale remontowym znajdującym się w warsztacie na terenie wskazanych zakładów pracy, przy czym Z. D.zajmował się głównie naprawą pomp wtryskowych i wtryskiwaczy i nie był kierowany do innych prac. Tak ustalony zakres prac wykonywanych przez ubezpieczonego można było w ocenie sądu zakwalifikować jako wykonywanie pracy w warunkach szczególnych o której mowa w wykazie A dział XIV poz. 16 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., tj. prac wykonywanych w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych. Z kolei pracę ubezpieczonego na stanowisku operatora koparko-spycharki wykonywaną w początkowym okresie zatrudnienia w (...)należało zakwalifikować jako wykonywanie pracy w warunkach szczególnych o której mowa w wykazie A dziale V pod pozycją 3: „ prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych”.

Mając na uwadze powyższe do stażu pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych doliczyć należało również okres zatrudnienia ubezpieczonego od 21 kwietnia 1975 r. do 30 września 1978 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...)w Ś., Oddział T.(z pominięciem okresu korzystania z urlopu bezpłatnego w dniu 1 września 1975 r. oraz od 4 do 6 września 1975 r.) oraz okres jego zatrudnienia od dnia 1 października 1978 r. do 31 marca 1983 r. w Przedsiębiorstwie (...)w S., Ekspozytura nr (...) w T..

Biorąc wszystkie powyższe względy pod uwagę, koniecznym było uznanie, że ubezpieczony legitymuje się okresem zatrudnienia w warunkach szczególnych (łącznie z okresem uznanym przez organ za pracę w warunkach szczególnych) przekraczającym 15 lat, a co za tym idzie – że spełnił wszystkie warunki wymagane do przyznania prawa do wcześniejszej emerytury.

W myśl przepisu art. 129 ust. 1 ustawy emerytalnej świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ust. 2. Ubezpieczony wniosek o emeryturę złożył w lutym 2014 r., jednakże 60 lat ukończył (...)r.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 477¹⁴ § (...) k.p.c. sąd zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w ten sposób, że przyznał Z. D. (1)prawo do emerytury od (...) r., tj. od osiągnięcia przezeń wieku emerytalnego, przy uwzględnieniu dodatkowo do okresów składkowych okresów zatrudnienia od 14 kwietnia 1973 r. do 27 kwietnia 1973 r., od 13 kwietnia 1975 r. do 20 kwietnia 1975 r. oraz od 1 kwietnia 1983 r. do 5 lipca 1989 r.

Przewodnicząca:	SSO Monika Miller-Młyńska
Protokolant:	st. sekr. sądowy Katarzyna Herman

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE