UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18.11.2005 r. w J.oskarżony R. L.udał się do sklepu (...), znajdującego się w J.przy ul. (...). Oskarżony miał zamiar dokonania zakupu mini wieży na raty.

Oskarżony przedłożył pracownicy sklepu (...)zaświadczenie o zatrudnieniu i uzyskiwaniu stałego dochodu w wysokości 849 złotych brutto na stanowisku sprzedawca w firmie (...) Przedsiębiorstwo Handlowo- Gastronomiczne (...)-ul. (...)w J.przy ul. (...)i w oparciu o te dane zawarł umowę o kredyt konsumpcyjny numer (...)oraz kredyt odnawialny i kartę płatniczą T.na zakup towaru w postaci mini wieży o łącznej wartości 649 złotych. Wymieniony towar został przekazany oskarżonemu. R. L.,zawierając umowę wprowadził pracownicę sklepu (...), reprezentującą (...) Bank S.A.z siedzibą w W.w błąd co do możliwości i zamiaru wywiązania się zawartej umowy.

W dniu 25.11.2005 r. R. L. rozwiązał umowę o pracę, która była zawarta począwszy od dnia 14.11.2005 r. Oskarżony nie uiścił żadnej raty z tytułu zawartej umowy. W dniu 31.07.2008 r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W. sprzedał wierzytelność (...) S.A. we W..

dowód:

wyjaśnienia oskarżonego R. L. k. 131-132,

zeznania świadka R. M. k. 41-42,

zeznania świadka W. B. k. 50,

umowa o kredyt konsumpcyjny nr (...) oraz kredyt odnawialny i kartę

płatniczą T. z dnia 18.11.2005 r. k. 44,

zaświadczenie o zatrudnieniu i uzyskiwaniu dochodu z dnia 16.11.2005 r. k. 44a,

protokół przekazania towaru z dnia 18.11.2005 r. k. 44b,

pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 18.02.2013 r. k. 48.

kserokopia umowy o pracę z dnia 14.11.2005 r. k. 51-52,

kserokopia świadectwa pracy z dnia 25.11.2005 r. k. 53,

opinia biegłego z zakresu badań pisma ręcznego i dokumentów z dnia 14.04.2013 r. k. 66-75.

Oskarżony w dacie popełnienia czynu, nie był karany sądownie.

Oskarżony jest kawalerem, ma wykształcenie podstawowe, jest bez zawodu, zatrudniony jest jako pracownik produkcji w (...) Sp. z.o.o. w B. przy ul. (...) za wynagrodzeniem miesięcznym 600 złotych, ma troje dzieci w wieku 6 lat, 4 lata i 8 lat, jego konkubina pojęła pracę w firmie cukierniczej, nie posiada on majątku. Oskarżony jest zdrowy, nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo.

dowód:

wyjaśnienia oskarżonego R. L. k. 131-132,

dane o karalności k. 82, 141, 153.

Oskarżony R. L.wyjaśnił, iż w 2005 r. dokonał zakupu mini wieży na raty w sklepie (...)w J., wszelkie formalności związane z zakupem towaru na raty ,,załatwiał” na miejscu, w tym czasie osiągał dochody, zatrudniony był bowiem w barze (...)u W. B.za wynagrodzeniem 700 złotych. Wyjaśnił też, iż zaciągając zobowiązanie kredytowe, nie miał zamiaru nikogo oszukiwać, brak spłaty rat nie wynikały ze zlej woli, lecz ze ,,stresu i zapomnienia”, spłacił jedną lub dwie raty. Wyjaśnił też, iż w dalszej kolejności wyjechał do Anglii, o zobowiązaniu kredytowym zapomniał, kwota kredytu nie była duża i mógł ją ,,bez problemu” spłacić.

Oskarżony w dalszej kolejności wyraził wolę przystąpienia do trybu dobrowolnego poddania się karze określonego w art. 335 k.p.k. i uzgodnił z oskarżycielem publicznym warunki tego przystąpienia.

Sąd zważył co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy, poddany przez Sąd gruntownej i wszechstronnej analizie, stworzył niepodważalną podstawę do stwierdzenia sprawstwa, jak i winy oskarżonego R. L..

Za wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim podał, iż w 2005r. dokonał zakupu towaru na raty w postaci m.wieży o wartości 649 złotych w hipermarkecie T.w J.przy ul. (...), wszelkie formalności związane z zakupem towaru na raty ,,załatwiane” były w tymże sklepie, podczas zawierania umowy zatrudniony był w firmie (...), należącej do W. B.za wynagrodzeniem 700 złotych. Okoliczności powyższe zostały potwierdzone w dowodach z dokumentów w postaci umowy o kredyt konsumpcyjny oraz kredyt odnawialny i kartę płatniczą T.z dnia 18.11.2005 r., protokołu przekazania towaru w postaci mini wieży z dnia 18.11.2005 r., zaświadczenia o zatrudnieniu i uzyskiwaniu dochodu z dnia 16.11.2005 r., kserokopii umowy o pracę z dnia 14.11.2005 r., kserokopii świadectwa pracy z dnia 25.11.2005 r., pisma Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.z dnia 18.02.2013 r. z których to bezspornie wynika, iż oskarżony w dniu 18.11.2005 r. dokonał zakupu mini wieży na raty o wartości 649 złotych w sklepie (...)w J.przy ul. (...) (...), w tym też celu zawarł umowę o kredyt konsumpcyjny, towar został mu wydany, w chwili zaś podpisywania umowy zatrudniony był w firmie (...) Przedsiębiorstwo Handlowo- Gastronomiczne (...)-ul. (...)w J.przy ul. (...)za wynagrodzeniem 849 złotych brutto.

W ocenie Sądu wiarygodność wskazanych dokumentów jest bezsporna. Ponadto fakt zatrudnienia w wymienionej firmie, został potwierdzony w zeznaniach świadka W. B., które Sąd także uznał za w pełni wiarygodne.

Za niewiarygodne Sąd uznał natomiast wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim podał, iż zwierając umowę o kredyt konsumpcyjny w dniu 18.11.2005 r. nie miał zamiaru nikogo oszukiwać, zaś brak spłaty rat nie wynikał ze złej woli, ale ze ,,stresu i zapomnienia”. W ocenie Sądu, wyjaśnienia oskarżonego w powyższym zakresie, zmierzały wyłącznie do uchronienia go przed odpowiedzialnością karną, zaś podawane przez niego okoliczności były nieprawdziwe. Wyjaśnieniom powyższym przeczy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w szczególności w postaci dowodów z dokumentów, a mianowicie: umowy o kredyt konsumpcyjny, zaświadczenia o zatrudnieniu i uzyskiwaniu dochodu z dnia 16.11.2005 r., kserokopii umowy o pracę z dnia 14.11.2005 r., kserokopii świadectwa pracy z dnia 25.11.2005 r. i pisma Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.z dnia 18.02.2013 r. Z dokumentów tych wynika, iż oskarżony rzeczywiście zawarł umowę o pracę na czas określony począwszy od dnia 14.11.2005 r. do dnia 31.12.2006 r. W dniu 18.11.2005 r. zawarł umowę o kredyt konsumpcyjny na zakup towaru w postaci mini wieży o wartości 649 złotych, który to towar został mu wydany, zaś już w dniu 25.11.2005 r. umowa o pracę została przez niego rozwiązana. Oskarżony nie dokonał spłaty ani jednej raty, a przecież nie mógł zapomnieć o dokonaniu zakupu miniwieży. Okoliczności te wskazują na fakt, iż umowa z dnia 14.11.2005 r. była w istocie umową pozorną, zawartą jedynie w celu wyłudzenia towaru w postaci mini wieży w sklepie (...), przyjąć zatem należało, iż w chwili podpisywania umowy o kredyt konsumpcyjny oskarżony wprowadził w błąd uprawnionego przedstawiciela (...) Bank S.A.z siedzibą w W.co do możliwości i zamiaru wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy.

Za niewiarygodne Sąd uznał także wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jaki podał, iż spłacił jedną lub dwie raty, wynikające z zawartej umowy kredytu konsumpcyjnego. Okoliczność ta bowiem nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, nadto przeczy temu treść zeznań świadka R. M., które Sąd uznał za w pełni wiarygodne. Świadek ten jako przedstawiciel (...) S.A, we W., potwierdził okoliczności związane z zawarciem przez oskarżonego umowy kredytowej, sprzedaży wierzytelności z dnia 31.07.2008 r. pomiędzy (...) Bank S.A. z siedzibą w W., a (...) S.A. we W., wskazał przy tym, iż oskarżony nie dokonał spłaty żadnej raty udzielonego kredytu.

Sąd nie poczynił natomiast ustaleń w oparciu o zeznania świadka S. S., albowiem nie złożył on zeznań na okoliczności związane zawarciem umowy kredytu przez R. L..

Za w pełni wiarygodną Sąd uznał również opinię biegłego sądowego Z. H., która była pełna, jasna, logiczna i nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Nie budzi natomiast wątpliwości do swojej wiarygodności pozostały materiał dowodowy w postaci danych o karalności, których nie sposób kwestionować.

Konkludując należy stwierdzić, iż kompleksowa ocena wiarygodności wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadków R. M. i W. B. o oraz całości pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie, dokonana w świetle zasad doświadczenia życiowego, w ocenie Sądu, pozwoliła na niewątpliwe stwierdzenie sprawstwa R. L. z zakresie zarzuconego mu czynu.

Wobec powyższego, Sąd uznał oskarżonego R. L.za winnego tego, że w dniu 18.11.2005 r. w J.przy ul. (...), województwie (...), w celu uzyskania korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd uprawnionego przedstawiciela (...) Bank S.A.z siedzibą w W.co do możliwości i zamiaru wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy, zawarł z (...) Bank S.A.umowę o kredyt konsumpcyjny nr (...)w kwocie 649 złotych oraz kredyt odnawialny i kartę płatniczą T., czym doprowadził (...) Bank S.A.w W.do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 649 złotych, którą to wierzytelność nabył (...) S.A.we W., tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

Zgodnie z brzmieniem art. 286 § 1 k.k. sprawcą przestępstwa oszustwa jest osoba, która w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem m.in. za pomocą wprowadzenia jej w błąd, co miało miejsce w przypadku działania oskarżonego. Oskarżony R. L.miał wiedzę, iż dokonanie przestępstwa oszustwa stanowiło naruszenie przepisów prawa. Oskarżony chciał wejść w posiadanie towaru w postaci mini wieży, w tym też celu zawarł uprzednio pozorną umowę o pracę w dniu 14.11.2005 r., po czym rozwiązał ją w dniu 25.11.2005 r. R. L.zarzucanego mu czynu dokonał umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Oskarżony przy tym nie znajdował się w takiej sytuacji, która zniewalałaby go do podjęcia działania sprzecznego z normą prawną. Oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, zdając sobie sprawę zarówno z bezprawności, jak i karygodności swego postępowania.W przypisanym oskarżonemu występku, działał on w sposób przemyślany, zorganizowany z zamiarem bezpośrednim, o czym świadczy sposób dokonania przestępstwa.

Wymierzając oskarżonemu R. L. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, Sąd uwzględnił całokształt okoliczności podmiotowych i przedmiotowych popełnionego przez niego przestępstwa, a zwłaszcza charakter tego występku. Sąd miał przy tym na uwadze zarówno okoliczności łagodzące, jak i okoliczności obciążające sprawcę. Sąd baczył też, aby wymierzona oskarżonemu kara była dostosowana do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, stopnia zawinienia oskarżonego, a także, aby wszechstronnie uwzględniała te cele, które stawiane są karze.

Za okoliczności łagodzące Sąd uznał wyrażenie przez oskarżonego zgody na wymierzenie zaproponowanej mu kary, w tym również na poniesienie finansowych konsekwencji swojego występku, a nadto okoliczność, iż w dacie popełnienia czynu nie był on karany sądownie. Za istotne okoliczności obciążające, Sąd uznał przede wszystkim znaczny stopień szkodliwości społecznej przestępstwa popełnionego przez oskarżonego, a także niskie pobudki działania oskarżonego, a mianowicie chęć łatwego zysku. Stopień społecznego niebezpieczeństwa czynu przypisanego oskarżonemu należy uznać za znaczny. Przestępstwa tego rodzaju są bowiem nagminne w skali całego kraju.

W ocenie Sądu, zaspokojeniu celów kary nie sprzeciwia się jednak orzeczenie wobec oskarżonego R. L. warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 lata. Sąd uznał, iż w stosunku do oskarżonego zachodzą okoliczności pozwalające na zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary. Bezwzględne pozbawienie wolności traktować bowiem należy jako środek ostateczny. W wielu wypadkach wystarczy sam fakt skazania i groźba wykonania kary oraz poddanie sprawcy próbie. Taka sytuacja aktualizuje się w stosunku do tego oskarżonego. W ocenie Sądu, 2-letni okres próby, winien być wystarczający dla weryfikacji pozytywnej prognozy postawionej oskarżonemu.

W punkcie III zaś tego wyroku na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązano oskarżonego do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz (...) S.A. we W. kwoty 649 złotych w terminie 2 lat od uprawomocnienia się orzeczenia. (...) S.A. we W. jest niewątpliwie podmiotem uprawnionym w rozumieniu wskazanego wyżej przepisu, wobec faktu, iż w dniu 31.07.2008 r. (...) Bank S.A. siedzibą w W. sprzedał wierzytelność (...) S.A. we W..

Orzeczenie o obciążeniu oskarżonego kosztami sądowymi oraz opłatą zapadło na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 626 § 1 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, wobec faktu, iż R. L. posiada stałe miesięczne dochody i jest w stanie wyżej wymienione należności sądowe uiścić.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE