UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 lipca 2013 roku, znak: 1263/97/13 Miejski Zespół do spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. przyznał K. S. lekki stopień niepełnosprawności na stały okres czasu. W uzasadnieniu swej decyzji organ podał, iż stan zdrowia adresatki decyzji oceniony na podstawie analizy dokumentacji medycznej schorzeń udokumentowanych w toku postępowania uzasadnia przyznanie lekkiego stopnia niepełnosprawności.

(decyzja MZON w W. z dnia 25 lipca 2013 roku – akta WZON)

Od powyższej decyzji wniesione zostało odwołanie rozpatrywane na drodze postępowania administracyjnego przez Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W., który decyzją z dnia 25 września 2013 roku, znak: (...), utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ podał, iż schorzenia udokumentowane w toku postępowania nie dają podstaw do określenia niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym.

(decyzja WZON w W. z dnia 25 września 2013 roku – akta WZON)

W dniu 06 listopada 2013 roku odwołanie od decyzji WZON wniosła K. S. zarzucając skarżonej decyzji, iż nie stwierdza ona faktycznego obniżenia sprawności jej organizmu przy wykonywaniu podstawowych czynności życia codziennego i jest krzywdząca. W uzasadnieniu swego stanowiska odwołująca podała, że jej stan zdrowia jedynie się pogorszył, zaś rodzaje jej schorzeń nie rokują poprawy i wyzdrowienia, stąd celowość orzeczenia umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, co umożliwi jej lepszą rehabilitację, nieodzowną przy danych schorzeniach.

(odwołanie: k. 1-3)

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 27 listopada 2013 roku WZON wniósł o jego oddalenie, wskazując że na podstawie wywiadu, dostarczonej dokumentacji i przeprowadzonego badania skład orzekający uznał, że odwołująca się jest osobą niepełnosprawną w stopniu lekkim, a jej schorzenia nie uzasadniają przyznania jej umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

(odpowiedź na odwołanie – k.13 – 13 verte)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

U K. S. rozpoznano w toku postępowania przed WZON schorzenia takie jak: stopy płasko – koślawe, ostrogi piętowe, zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego na tle zmian zwyrodnieniowych, wole guzkowe, niedoczynność tarczycy, nadciśnienie tętnicze. Na podstawie wspomnianych schorzeń przyznano odwołującej lekki stopień niepełnosprawności w drodze decyzji z dnia 25 lipca 2013 roku utrzymanej w mocy decyzją WZON z 25 września 2013 roku.

(decyzja MZON z dnia 25 lipca 2013 roku, znak:(...)– akta WZON, decyzja WZON z dnia 25 września 2013 roku, znak: (...)– akta WZON)

Odnosząc się do sytuacji odwołującej się należy stwierdzić, iż członkowie składu orzekającego WZON uznali ograniczenia funkcjonalne w różnych sferach życia związanych z aktywnością społeczną zaliczając ww. do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Przewodniczący składu orzekającego – lekarz uwzględnił w rozpoznaniu: stopy płasko – koślawe, ostrogi piętowe, zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego na tle zmian zwyrodnieniowych, wole guzkowe, niedoczynność tarczycy, nadciśnienie tętnicze. Ze sporządzonego wywiadu wynika, iż odwołująca się jest na emeryturze, odznacza się samodzielnością w zakresie samoobsługi, poruszania się i komunikacji. Posiada ograniczenia w czynnościach związanych z wysiłkiem fizycznym. W związku ze stanem zdrowia K. S. ma istotne ograniczenia w pełnieniu ról społecznych, w związku z czym spełnia kryteria lekkiego stopnia niepełnosprawności.

W celu określenia schorzeń, na które cierpi odwołująca się Sąd dopuścił w toku niniejszego postępowania dowody z opinii biegłych lekarzy specjalistów otolaryngologa oraz alergologa celem ustalenia czy odwołująca się K. S. jest osobą niepełnosprawną, a jeżeli tak, to do jakiego stopnia niepełnosprawności zalicza się (znacznego, umiarkowanego, lekkiego) oraz czy naruszenie sprawności organizmu jest trwałe czy okresowe, na jaki czas i kiedy powstało.

Z opinii biegłej otolaryngologa sporządzonej dnia 12 lutego 2014 roku wynika, iż u odwołującej się stwierdzono przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i gardła oraz skrzywienie przegrody nosa, co jest spowodowane przebytym zapaleniem błony śluzowej zatoki szczękowej po lewej stronie.

Pismem z dnia 10 marca 2014 roku odwołująca się wniosła odpowiedź na opinię biegłego, w której zakwestionowała prawdziwość sformułowania „przebytego zapalenia zatoki szczękowej po stronie lewej”, ponieważ ostatnie badanie USG, jakie odwołująca przedstawiła do akt sprawy wyraźnie wskazuje na stan zapalny zatoki szczękowej po lewej stronie, zatem nie może być mowy o przebytej dolegliwości.

W nawiązaniu do powyższego, Sąd dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłego sądowego z zakresu otolaryngologii celem ustosunkowania się do wniosków i twierdzeń odwołującej się.

W opinii uzupełniającej z dnia 10 kwietnia 2014 roku biegła wskazała, iż zapoznała się z dokumentacją medyczną zawartą w aktach sprawy prowadzoną w gabinecie lekarza rodzinnego i uznała, że prezentowane przez odwołującą dolegliwości związane ze stanami zapalnymi gardła, migdałków podniebnych, ślinianki podżuchwowej po lewej stronie przebiegające z podwyższoną ciepłotą ciała i powiększeniem regionalnych węzłów chłonnych mają charakter ostrych stanów zapalnych wymagających leczenia antybiotykiem. Podtrzymała w całości wnioski zawarte w opinii poprzedzającej. Zdaniem biegłej schorzenia te stanowią niezdolność do pracy w postaci niezdolności w ramach okresowego zwolnienia lekarskiego. Biegła w całości podtrzymała wnioski zawarte w opinii poprzedzającej.

W opiniach biegłej otolaryngolog rozpoznane u odwołującej się schorzenia uzasadniają stwierdzenie o lekkim stopniu niepełnosprawności, który jest trwały.

(opinia biegłej otolaryngologa z 12 litego 2014 roku – k. 62, 63, odpowiedź na opinię biegłej sądowej- k. 81,82, opinia uzupełniająca biegłej otolaryngologa z dnia 10 kwietnia 2014 roku – k. 106))

Odnośnie alergologicznych chorób u odwołującej się, Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego z zakresu alergologa, iż cierpi ona na alergiczne kontaktowe zapalenie skóry rąk, jakie występuje u osoby z wieloważną alergią, Wynik obserwacji w kierunku astmy oskrzelowej atopowej jest negatywny, natomiast z przeprowadzonych wywiadów przez biegłego wynika, że u odwołującej miał miejsce przebyty incydent obrzęku Quinckiego i astmy aspirynowej.

Z opinii biegłego wynika, iż K. S. z powodów alergologicznych nadal jest osobą niepełnosprawną trwale w stopniu lekkim, zatem biegły zgadza się z orzeczeniem WZON.

(opinia biegłego alergologa z 27 marca 2014 rok-: k. 92, 93).

Powyższy stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz aktach Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Dodatkowo Sąd oparł ustalenia stanu faktycznego na opiniach biegłych sądowych z zakresu otolaryngologii M. C. i alergologii R. C.

W ocenie Sądu opinie sądowe są wnikliwe, rzetelne i sporządzone po analizie zgromadzonej dokumentacji lekarskiej. Dodatkowo opinia sądowa biegłego sądowego z zakresu alergologii została wydana po przeprowadzeniu badania lekarskiego. Przy tym brak jest jakichkolwiek podstaw by opinii odmówić mocy dowodowej.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Kwestie dotyczące prawidłowego ustalenia stopnia niepełnosprawności, co jest przedmiotem niniejszego postępowania, są uregulowane w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jednolity – Dz. U. z 2011 roku, Nr 127, poz. 721, ze zm.). Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, które stosuje się do realizacji celów określonych ustawą. Są to stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany oraz lekki. Z kolei na podstawie regulacji art. 6 ust. 1 tej ustawy organami właściwymi do orzekania o niepełnosprawności są powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności, stanowiące pierwszą instancję, oraz zespoły wojewódzkie jako druga instancja.

W przedmiotowej sprawie odwołująca się zaskarżyła decyzję WZON, gdyż uważa, że powinien jej zostać przyznany umiarkowany stopień niepełnosprawności, zamiast orzeczonego stopnia lekkiego. Rozróżnienie pomiędzy owymi stopniami niepełnosprawności jest zawarte w art. 4 ust. 2 i 3 wspomnianej na początku rozważań ustawy. Zgodnie z art. 4 ust. 2 do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Z kolei do lekkiego stopnia niepełnosprawności (art. 4 ust. 3) zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

Aby ustalić w przedmiotowej sprawie jaki faktycznie jest stan zdrowia odwołującej się oraz na tej podstawie zakwalifikować ją do odpowiedniego stopnia niepełnosprawności należało posłużyć się specjalną wiedzą medyczną. Zgodnie z treścią art. 278 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego (dalej jako: k.p.c.) w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych sąd po wysłuchaniu wniosków stron co do liczby biegłych i ich wyboru może wezwać jednego lub kilku biegłych w celu zasięgnięcia ich opinii.

Z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie wynika, iż wezwani do wydania opinii w sprawie biegli różnych specjalności, odnosząc się do wszystkich schorzeń, na które cierpi odwołująca się wskazali jednoznacznie, iż jej stan zdrowia uzasadnia orzeczenie wobec niej jedynie lekkiego stopnia niepełnosprawności.

Warto w tym miejscu również odnieść się do zarzutu odwołującej się, iż zalicza się ją do osób o stopniu niepełnosprawności lekkiej z symbolem choroby 11-I i 05-R, jednak do chwili orzeczenia z dnia 25 lipca 2013 roku zaliczano ją jedynie do chorych na 11-I, a już w ww. orzeczeniu rozszerzono stopień niepełnosprawności o 05-R.

Nawiązując do powyższego należy zauważyć , iż zgodnie z § 32 ust. 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 roku w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz. U. Nr 139, poz. 1328, ze zm.) symbol przyczyny niepełnosprawności zawarty w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności odzwierciedla rozpoznanie uszkodzenia lub choroby, która niezależnie od przyczyny jej powstania i aktywności społecznej osoby zainteresowanej. Ponadto zgodnie z § 32 ust. 4 ww. rozporządzenia orzeczenie może zawierać nie więcej niż trzy symbole schorzeń, które w stopniu porównywalnym przyczyniają się do zaburzenia funkcji organizmu. Schorzenia oznaczone symbolem 11-I 05-R występują u odwołującej się w stopniu lekkim.

Odnosząc się do sytuacji odwołującej się należy jednoznacznie stwierdzić, iż członkowie składu orzekającego uznali ograniczenia funkcjonalne w różnych sferach życia związanych z aktywnością społeczną zaliczając ww. do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Przewodniczący składu orzekającego – lekarz uwzględnił w rozpoznaniu: stopy płasko – koślawe, ostrogi piętowe, zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego na tle zmian zwyrodnieniowych, wole guzkowe, niedoczynność tarczycy, nadciśnienie tętnicze. Ze sporządzonego wywiadu wynika, iż odwołująca się jest na emeryturze, odznacza się samodzielnością w zakresie samoobsługi, poruszania się i komunikacji. Posiada ograniczenia w czynnościach związanych z wysiłkiem fizycznym. W związku ze stanem zdrowia K. S. ma istotne ograniczenia w pełnieniu ról społecznych, w związku z czym spełnia kryteria lekkiego stopnia niepełnosprawności.

Uwzględniając przytoczone rozważania należało, w ocenie Sądu, odwołanie K. S. oddalić.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł na podstawie art. 477¹⁴ § 1 KPC jak w sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE