UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 7 marca 2012 roku wniesionym przeciwko Wojewódzkiemu Centrum (...) im. dr Z. R. w Ł. ( w dacie wyrokowania Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej (...) Szpitala (...) Medycznej (...) w Ł.- (...) Szpital (...)) powód P. S. (1) wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwoty 150.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia , wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty, za doznaną krzywdę ból i cierpienie, będące następstwem chorób i kalectwa wywołanych zakażeniem powoda gronkowcem złocistym.

Powód wniósł, również o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów sądowych oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w związku z zakażeniem go gronkowcem przez w pozwanym szpitalu, pojawiły się po 29 czerwca 2006 roku tj. po wydaniu wyroku w sprawie toczącej się przeciwko pozwanemu, nowe schorzenia pozostające w związku z przedmiotowym zakażeniem. Jako nową szkodę powód wskazał:

- zaburzenia psychiczne, które są skutkiem wszystkich istniejących schorzeń wywołanych infekcją gronkowcową;

- zaburzenia depresyjno –lękowe nasilone schorzeniami organicznymi tj. przebytym incydentem niewydolności krążenia mózgowego i niestabilnym przebiegiem cukrzycy;

- trudności w ustabilizowaniu wyrównania poziomu cukru;

- nowe objawy ortopedyczne: w tym brak pełnego prostowania lewego stawu kolanowego, ograniczenie ruchomości obu stawów biodrowych, ograniczenie ruchomości lewego ramienia, co jest związane z narastaniem zmian zwyrodnieniowych w tych stawach.

Powód zaznaczył również, iż Sąd Okręgowy wydając wyrok w 2006 roku w sprawie 223/04, zupełnie pominął ustalenia dotyczące ówczesnego zdrowia psychicznego powoda

( pozew, k. 2-13)

W dniu 2 maja 2012 roku pozwany wniósł odpowiedź na pozew, w której zawarł wniosek o oddalenie powództwa w całości, uznając je jako bezzasadne.

Pozwany wskazał, iż z przyjętego w wyroku z dnia 29 czerwca 2006 roku stanowiska Sądu Okręgowego w Łodzi wynika, iż krzywda w postaci zaburzeń psychicznych powiązanych z objawami somatycznymi została uwzględniona przy zasądzaniu zadośćuczynienia. Pozwany wskazał, iż z powyższego wyroku wynika również, że Sąd Okręgowy wziął pod uwagę prawdopodobieństwo pogorszenia się stanu zdrowia powoda w zakresie zdrowia psychicznego. W związku, z czym, nie ma podstaw do twierdzeń o pojawieniu się nowe krzywdy.

Pozwany odnosząc się do kolejnego roszczenia powoda podniósł, iż cukrzyca jest chorobą samoistną i za jej powstanie pozwany nie odpowiada. Choroba ta istniała już w chwili orzekania w roku 2006 i fakt ten oraz wzajemny wpływ obu schorzeń jak, wskazuje pozwany, został uwzględniony w wyroku z 29 czerwca 2006 roku.

Pozwany również w zakresie schorzeń ortopedycznych podniósł, że nie widzi podstaw do stwierdzenia u powoda nowej krzywdy.

W konkluzji pozwany stwierdził, że powód nie wykazał, że doznał nowej krzywdy pozostającej w związku z zakażeniem, której nie przewidział i nie mógł przewidzieć Sąd Okręgowy, zasądzając zadośćuczynienie w ramach podstawy poprzedniego sporu zakończonego wyrokiem z dnia 29 czerwca 2006 roku w sprawie o sygnaturze akt. II C 223/04.

(odpowiedź na pozew k.48-51)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Prawomocnym wyrokiem z dnia 29 czerwca 2006 roku wydanym w sprawie o sygn. akt II C 223/04 Sąd Okręgowy w Łodzi:

I. zasądził od pozwanego na rzecz powoda:

- 100.000 złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 50.000 złotych od dnia 26 lutego 2004 roku i od kwoty 50.000 zł od dnia 12 sierpnia 2005 roku z tytułu zadośćuczynienia;

- 9.078 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 26 lutego 2004 roku z tytułu odszkodowania;

- rentę na zwiększone potrzeby po 240 zł miesięcznie od stycznia 2004 roku do maja 2004 roku i po 260 zł miesięcznie od czerwca 2004 roku i na przyszłość, płatną z góry do 10-go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami od wymagalnych rat rent od dnia 26 lutego 2004 roku oraz ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek rat wymagalnych w przyszłości,

- ustalił odpowiedzialność pozwanego za szkody mogące ujawnić się w przyszłości u powoda, a związane z zaskarżeniem gronkowcem złocistym.

( wyrok z dnia 29 czerwca 2006 roku wraz z uzasadnieniem k.644-658 verte-załączonych akt sprawy IIC 223/04 Sądu Okręgowego w Łodzi)

Sąd Okręgowy wydał w/w rozstrzygniecie w oparciu o następujący stan faktyczny:

W dniu 25 listopada 1998 r. w wyniku poślizgnięcia się podczas wchodzenia na ciągnik powód P. S. (1) doznał urazu prawego stawu kolanowego. Z powodu obrzęku stawu powód otrzymał zastrzyk przeciwbólowy, a następnie został przewieziony karetką pogotowia do szpitala w W., gdzie założono mu opatrunek gipsowy. Następnie powód leczył się ambulatoryjnie. Z czasem dolegliwości związane z uszkodzeniem prawego stawu kolanowego nasilały się, wystąpiły obrzęki, ograniczenie ruchomości i wysięki. Podobne objawy pojawiły się także w lewym stawie kolanowym. Rozpoznano u powoda chorobę zwyrodnieniową obu stawów kolanowych, z nasileniem zmian w prawym stawie

( wyrok z dnia 29 czerwca 2006 roku wraz z uzasadnieniem k.644-658 verte-załączonych akt sprawy IIC 223/04 Sądu Okręgowego w Łodzi)

W dniach 25 - 26 sierpnia 1999 r. powód przebywał w Klinice (...) w Ł., gdzie przeprowadzono badania diagnostyczne. Rozpoznano u niego rozerwanie więzadła krzyżowego przedniego, uszkodzenie łękotki przyśrodkowej oraz zmiany zwyrodnieniowe i zapalenie błony maziowej prawego kolana. Został on zdiagnozowany artroskopowo. W dniu 25 sierpnia 1999 r. wykonano częściową meniscektomię przyśrodkową, pobrano wycinek błony maziowej. Powód został wypisany do domu w szynie gipsowej z zaleceniem chodzenia z pomocą kul bez obciążania kończyny, prowadzenia ćwiczeń wzmacniających siłę mięśnia czworogłowego uda.

W dniu 27 września 2001 r. wykonano powodowi endoprotezopłastykę prawego stawu kolanowego z zastosowaniem protezy PFC. Po zabiegu operacyjnym powód gorączkował przez 4 doby i otrzymywał dożylnie antybiotyk przez kilka dni. Leczenie pooperacyjne przebiegało bez powikłań. Powód został wypisany do domu z zaleceniem chodzenia z umiarkowanym obciążaniem operowanej kończyny, asekuracją kul oraz z zaleceniem kontynuowania ćwiczeń zwiększających siłę mięśni i zakres ruchomości w operowanym kolanie.

( wyrok z dnia 29 czerwca 2006 roku wraz z uzasadnieniem k.644-658 verte-załączonych akt sprawy IIC 223/04 Sądu Okręgowego w Łodzi)

W okresie od 19 sierpnia 2002 r. do 18 września 2002 r. powód był ponownie hospitalizowany w Klinice (...) w Wojewódzkim Centrum (...) przy ul. (...) w Ł.. Został przyjęty z powodu stanu zapalnego kolana prawego, w który przed rokiem implantowano protezę. Występowały u niego silne dolegliwości bólowe prawego kolana oraz wysoka temperatura. W dniu 20 sierpnia wykonano punkcję prawego kolana, uzyskując 30 ml płynu żółtozielonego. W wyniku badania bakteriologicznego stwierdzono obecność Staphylococcus aureus wrażliwego na podawany antybiotyk. Powód gorączkował do 39 st. przez tydzień pomimo stosowania antybiotyku. W dniu 27 sierpnia 2002 r. dokonano otwarcia i rewizji prawego stawu kolanowego powoda. W okolice stawu włożono gąbkę garramycynową.

W dniu 28 sierpnia 2002 r. z moczu powoda wyhodowano jednorazowo bakterię Proteus mirabilis.

( wyrok z dnia 29 czerwca 2006 roku wraz z uzasadnieniem k.644-658 verte-załączonych akt sprawy IIC 223/04 Sądu Okręgowego w Łodzi)

Sąd Okręgowy ustalił także, że rana po zabiegu, początkowo goiła się dobrze, jednakże po pewnym czasie rozeszły się jej brzegi. Spowodowało to ponowne założenie szwów w dniu 6 września 2002 r. Wymaz pobrany z rany w dniu 6 września 2002 r. nie wykazał wzrostu bakterii.

Po unieruchomieniu, antybiotykoterapii i rewizji stawu proces zapalny ustąpił. Powód został wypisany do domu z szyną gipsową z pozwoleniem chodzenia przy pomocy kul ortopedycznych.

( wyrok z dnia 29 czerwca 2006 roku wraz z uzasadnieniem k.644-658 verte-załączonych akt sprawy IIC 223/04 Sądu Okręgowego w Łodzi)

W okresie od 6 grudnia 2002 r. do 17 grudnia 2002 r. powód przebywał na Oddziale (...)Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w W., gdzie został przyjęty z powodu przetoki ropnej w bliźnie pooperacyjnej prawego stawu kolanowego. Leczeniem farmakologicznym uzyskano zmniejszenie wydzieliny i ustąpienie odczynu zapalnego.

Badaniem mikrobiologicznym wymazu z rany powoda z dnia 4 grudnia 2002 r. wykryto u niego Staphylococcus aureus metycylinowrażliwy.

( wyrok z dnia 29 czerwca 2006 roku wraz z uzasadnieniem k.644-658 verte-załączonych akt sprawy IIC 223/04 Sądu Okręgowego w Łodzi)

W dniach od 8 do 21 stycznia 2003 r. powód był hospitalizowany w Klinice (...) im. (...) w Ł.. Rozpoznano u niego ropne zapalenie i obluzowanie endoprotezy prawego stawu kolanowego. W dniu 10 stycznia 2003 r. operacyjnie usunięto endoprotezę i unieruchomiono kończynę. Powód został wypisany do domu w stanie ogólnym dobrym, z zaleceniem utrzymania tutoru gipsowego przez okres do 6 tygodni, stosowania opatrunków suchych, co 1 -2 dni i przyjmowania „Luivacu” po 1 tabletce dziennie przez 30 dni. Zalecono zdjęcie szwów po 3 tygodniach od zabiegu .

( wyrok z dnia 29 czerwca 2006 roku wraz z uzasadnieniem k.644-658 verte-załączonych akt sprawy IIC 223/04 Sądu Okręgowego w Łodzi)

W okresie od 24 lutego 2003 r. do 14 marca 2003 r. powód przebywał w Klinice (...) z Oddziałem (...) (...) w Ł.. Został przyjęty z powodu zapalenia ropnego stawu kolanowego prawego. W chwili przyjęcia występował u niego znaczny obrzęk stawu kolanowego, ograniczenie bólowe ruchomości stawu, owrzodzenie w okolicy kolanowej prawej i czynna przetoka z wydzielaniem treści ropnej. Po ocenie stanu ogólnego i miejscowego oraz analizie rentgenogramów powód został zakwalifikowany do leczenia zachowawczego. W wyniku leczenia uzyskano całkowite oczyszczenie owrzodzenia. Powoda wypisano do domu z zaleceniem kontroli ambulatoryjnej, przyjmowania „Luivacu ”, „Calcium Polfa” i zmiany opatrunków.

( wyrok z dnia 29 czerwca 2006 roku wraz z uzasadnieniem k.644-658 verte-załączonych akt sprawy IIC 223/04 Sądu Okręgowego w Łodzi)

Sąd Okręgowy w sprawie o sygnaturze akt IIC 223/04 ustalił także, że w okresie od 31 marca 2003 r. do 24 kwietnia 2003 r. powód ponownie był hospitalizowany w Klinice (...) z Oddziałem (...) (...) w Ł.. W dniu 2 kwietnia 2003r. poddano go zabiegowi operacyjnemu otwarcia i rewizji stawu kolanowego. Po usunięciu cementu wypełniającego przestrzeń między zdeformowanymi kikutami nasad tworzących staw kolanowy, usunięto ziarninę pokrywającą kikuty nasad oraz z rzepki, udrożniono jamę szpikową kości udowej i piszczelowej, umieszczono dren przepływowy śródszpikowy. Po zabiegu kończynę dolną prawą unieruchomiono w opatrunku gipsowym stopowo - udowym. W dniu 10 kwietnia usunięto drenaż przepływowy i do dnia 16 kwietnia 2003 r. pozostawiono dren obarczający.

( wyrok z dnia 29 czerwca 2006 roku wraz z uzasadnieniem k.644-658 verte-załączonych akt sprawy IIC 223/04 Sądu Okręgowego w Łodzi)

W wyniku badania bakteriologicznego materiału pobranego z przetoki wykryto obecność Staphylococcus aureus.

Powód został wypisany do domu w stanie ogólnym dość dobrym, z zaleceniem kontroli ambulatoryjnej, przyjmowania antybiotyku „Ciprobay”,

zmiany opatrunków oraz utrzymania unieruchomienia gipsowego przez okres do 6 tygodni.

( wyrok z dnia 29 czerwca 2006 roku wraz z uzasadnieniem k.644-658 verte-załączonych akt sprawy IIC 223/04 Sądu Okręgowego w Łodzi)

Od dnia 18 czerwca 2004 r. powód rozpoczął leczenie w (...) w W.. Rozpoznano u niego organiczne zaburzenia nastroju i ograniczone zaburzenia osobowości, zalecono stosowanie „Neurotopu” dwa razy dziennie po 150mg oraz „Doxepinu” dwa razy dziennie po 25 mg. W trakcie kolejnej wizyty w dniu 3 lipca 2004 r. zalecono powodowi przyjmowanie Thioridazinu” i „Amizepinu”. Przy kolejnej wizycie, w kwietniu 2005 r. zlecono „Bioxetin” oraz „Tegretol” CR 200.

U powoda rozpoznano ankilozę prawego stawu kolanowego po alloplastyce powikłanej ropnym gronkowcowym zapaleniem stawu z obluzowaniem elementów endoprotezy, wymagającym jej usunięcia, skróceniem kończyny o 9 cm i okresowo czynnymi przetokami ropnymi, a także subiektywny zespół bólowo lędźwiowo- krzyżowy, spowodowany skróceniem kończyny dolnej prawej i wadliwym chodem oraz niedowład prawego nerwu strzałkowego z opadaniem stopy.

Powód odczuwał bóle prawego kolana i biodra miał trudności w poruszaniu się ze względu na znaczne 9 cm skrócenie prawej kończyny dolnej. Na prawej kończynie dolnej powoda wystąpiły zaniki mięśniowe - na udzie o długości 8 cm, i goleni o długości 6 cm, zarysy stawu kolanowego są poszerzone, od przodu i przyśrodka wystąpiły blizny pooperacyjne. U powoda występuje całkowity brak ruchomości prawego stawu kolanowego, spowodowany zrostem, a w obrębie samego stawu skokowego brak zgięcia grzbietowego stopy. Powód odczuwa bóle lewego kolana i biodra, spowodowane złym chodzeniem z koniecznością znoszenia ciężaru ciała na kulach.

Gdyby nie wystąpiły wskazane powikłania, w okresie od 3 do 6 miesięcy po zabiegu endoprotezoplastyki powód powróciłby do sprawności niewymagającej korzystania z kul ortopedycznych lub laski.

Sąd Okręgowy ustalił, że zarówno zabieg alloplastyki jak i drugi zabieg operacyjny prawego stawu powoda w pozwanym szpitalu stwarzały dogodne warunki do zakażenia gronkowcowego.

Sąd Okręgowy w sprawie o sygnaturze akt IIC 223/04 wskazał, że zabiegi endoprotezoplastyki dużych stawów są obarczone pewnym procentem powikłań ropnych wynikających z rozległości zabiegu, mnogości elementów implantu, jak i przebiegu wcześniejszego leczenia zmian zwyrodnieniowych. Podczas zabiegu aloplastyki stawu kolanowego jest duża ingerencja w kość. W kość gąbczastą są implantowane elementy endoprotezy. Przy drugiej operacji, badanie histopatologiczne i posiew nie wykazały istnienia infekcji, jednakże nie jest to badanie wykluczające. U powoda nie ujawniono przyczyny stanu zapalnego. Gdy dochodzi do niewielkiej infekcji kości, proces ten może trwać miesiącami zanim się ujawni, natomiast przy masywnym zakażeniu, jego przebieg jest burzliwy.

Zakażenie gronkowcami złocistymi doprowadziło u powoda do ropnego przewlekłego zapalenia kości, spowodowało obluzowanie protezy i konieczność jej usunięcia, uniemożliwiło ponowne przeprowadzenie podobnej operacji w sposób nieodwracalny, powodując stan inwalidztwa układu ruchu. W wyniku spowodowanego zakażeniem zniszczenia prawego stawu kolanowego powód porusza się z trudem z pomocą dwóch kul łokciowych.

( wyrok z dnia 29 czerwca 2006 roku wraz z uzasadnieniem k.644-658 verte-załączonych akt sprawy IIC 223/04 Sądu Okręgowego w Łodzi)

W zakresie skutków ortopedycznych łączny uszczerbek na zdrowiu powoda, powstałych w następstwie przedmiotowego zakażenia określony został na 65 %. Na uszczerbek ten złożyło się: 30 % uszczerbek związany z ankilozą prawego stawu kolanowego po alloplastyce powikłanej ropnym, gronkowcowym zapaleniem stawu z obluzowaniem elementów endoprotezy, wymagającym jej usunięcia, skróceniem kończyny o 9 cm i okresowo czynnymi przetokami ropnymi, 20 % uszczerbek związany z wystąpieniem subiektywnego zespołu bólowego lędźwiowo - krzyżowego, spowodowanego skróceniem kończyny dolnej prawej i wadliwym chodem, 10 % uszczerbek związany z niedowładem prawego nerwu strzałkowego z opadaniem stopy.

( wyrok z dnia 29 czerwca 2006 roku wraz z uzasadnieniem k.644-658 verte-załączonych akt sprawy IIC 223/04 Sądu Okręgowego w Łodzi)

Przewlekłe zakażenie gronkowcami nie spowodowało u powoda ogniskowych zmian ropnych w innych narządach ( płucach, mózgu, wątrobie), ani nie miało decydującego wpływu na rozwinięcie się u powoda cukrzycy i niewydolności naczyń mózgowych, stwierdzonej w lutym 2005 r.

W zakresie skutków ortopedycznych, ze względu na ograniczone możliwości poruszania się, Sąd ustalił, że powód wymagał pomocy innych osób przez 5 godzin dziennie w okresie 3 miesięcy po każdym leczeniu operacyjnym. Powód mógł poruszać się bez pomocy osób trzecich. Jedyne ograniczenie możliwości poruszania się, było spowodowane skróceniem prawej kończyny. Powód może sam się umyć, ubrać, częściowo posprzątać, z wyłączeniem jednak takich czynności jak np. mycie okien. W okresie, kiedy nie ma zaostrzeń powód był osobą samowystarczalną. Niepełnosprawność powoda wynika z usztywnienia stawu po usunięciu endoprotezy. W momencie pojawiania się przetok ropnych i dolegliwości bólowych pojawia się konieczność stosowania leków przeciwbólowych, przeciwzapalnych, uspokajających i antybiotyków. Pojawienie się przetoki powodowało konieczność codziennej zmiany opatrunków, nie wymagało jednakże wzmożonej opieki osób trzecich. Przetoka może tworzyć się kilka razy do roku i może być czynna nawet przez kilka miesięcy. Są okresy, w których przetoki są nieczynne i wygojone. Mogą wystąpić przy tym przetoki, które się nie goją. W momencie pojawienia się przetoki powód powinien być pod opieką lekarza ortopedy.

( wyrok z dnia 29 czerwca 2006 roku wraz z uzasadnieniem k.644-658 verte-załączonych akt sprawy IIC 223/04 Sądu Okręgowego w Łodzi)

Sąd Okręgowy w sprawie IIC 223/04 ocenił, że w zakresie skutków ortopedycznych rokowania na przyszłość były w przypadku powoda trudne i niepewne, przy czym rokowania takie są typowe dla przewlekłej gronkowcowej infekcji kostno - stawowej. W przyszłości prognozowano możliwość wystąpienia konieczności amputowania chorej kończyny, gdyż stany zapalne, przetoki mogły wpływać na inne organy.

Trwające przewlekłe zakażenie gronkowcem może spowodować w przyszłości rozsiane zmiany ropne w innych narządach lub ciężkie zakażenia uogólnione - posocznicę, zwłaszcza przy istniejącej obecnie cukrzycy.

Przewidywano również, iż istniejący u powoda trwały uszczerbek na zdrowiu może w przyszłości ulec powiększeniu.

Sąd Okręgowy zaznaczył, że powikłana operacja ortopedyczna spowodowała w stanie psychicznym powoda przejściowy kilkutygodniowy epizod depresyjny reaktywny w czasie usuwania endoprotezy w Szpitalu (...) im. (...) oraz ujawnienie się cech organicznych zaburzeń osobowości. Zaistniał wyraźny związek pomiędzy ujawnieniem się wyraźnych zaburzeń w zakresie funkcjonowania i zachowania się powoda a komplikacjami po zabiegu operacyjnym i pogorszeniem jego stanu bytowego.

Sam okres pomiędzy datą wypadku przy pracy a momentem pojawienia się powikłań pooperacyjnych był okresem, w którym powód nie ujawniał żadnych cech dekompensacji osobowościowych. Dopiero moment, w którym pojawiły się powikłania po zabiegu i propozycja amputacji kończyny spowodowały, że u powoda pojawiły się cechy zaburzeń osobowości. Utrzymujący się zły stan somatyczny, będący jednym z czynników wyzwalających dekompensację i podtrzymujących ujawnienie cech zaburzonej osobowości spowodował długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5 % ( wyrok z dnia 29 czerwca 2006 roku wraz z uzasadnieniem k.644-658 verte-załączonych akt sprawy IIC 223/04 Sądu Okręgowego w Łodzi)

Sąd Okręgowy stwierdził, że powód powinien pozostawać pod stałą, długotrwałą opieką psychiatryczną i stosować regularnie zalecone leki. Z przyczyn psychiatrycznych powód nie wymagał pomocy osób trzecich.

Z punktu widzenia psychiatry, w okresie, w którym doszło do usunięcia endoprotezy i przejściowego reaktywnego stanu depresyjnego rozmiar cierpień psychicznych powoda był znaczny. Natomiast w późniejszych okresach rozmiar tych cierpień był umiarkowany i wiązał się przede wszystkim z nieskutecznością dotychczasowego leczenia infekcji i utratą dotychczasowego statusu. Przed zaistnieniem konieczności usunięcia endoprotezy, zakres cierpień fizycznych powoda był znikomy, ponieważ powód miał wówczas nadzieję na pełny powrót do zdrowia i był przekonany o realności takiego rozwiązania.

Rokowanie na przyszłość, co do stanu psychicznego powoda określono, jako ściśle powiązane z jego stanem somatycznym, w razie jego poprawy, należało oczekiwać poprawy stanu psychicznego. W przypadku braku poprawy stanu somatycznego powoda spowoduje utrzymywania się okresowych znacznych dekompensacj i charakteropatycznych, możliwe są też okresowe reaktywne stany depresyjne.

Wskazano również, że depresja reaktywna może mieć przebieg krótkotrwały przemijający lub przejść w postać przewlekłą. W przypadku depresji krótkotrwałej przemija ona nawet nie będąc leczona, natomiast postać przewlekła wymaga leczenia psychiatrycznego.

( wyrok z dnia 29 czerwca 2006 roku wraz z uzasadnieniem k.644-658 verte-załączonych akt sprawy IIC 223/04 Sądu Okręgowego w Łodzi)

Dokonując oceny parwnej Sąd Okręgowy w sprawie IIC 223/04 stwierdził, iż nie można mieć wątpliwości co do tego, że aktualny stan zdrowia powoda jest skutkiem powikłań leczenia zmian zwyrodnieniowych prawego stawu kolanowego pod postacią infekcji gronkowcowej.

Sąd przyjął , że najbardziej prawdopodobnym źródłem zakażenia powoda były zaniedbania personelu medycznego w przestrzeganiu procedur podczas jego pobytu w pozwanym szpitalu we wrześniu 2001 r. lub w sierpniu 2002 r.

Określając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia, Sąd uwzględnił rozmiar cierpień fizycznych i psychicznych powoda związanych z rozstrojem zdrowia wywołanym zakażeniem go gronkowcem złocistym. Sąd miał na uwadze, że w następstwie przedmiotowego zakażenia gronkowcami złocistymi powód ma nieodwracalnie zniszczony staw kolanowy, znacznie krótszą prawą kończynę dolną , okresowo czynne przetoki ropne, subiektywny zespół bólowy lędźwiowo - krzyżowy, spowodowany skróceniem kończyny dolnej prawej i wadliwym chodem oraz niedowład prawego nerwu strzałkowego z opadaniem stopy. Zakażenie spowodowało obluzowanie endoprotezy i konieczność jej usunięcia, uniemożliwiło ponowne przeprowadzenie podobnej operacji, powodując w sposób nieodwracalny stan inwalidztwa układu ruchu. W wyniku spowodowanego zakażeniem zniszczenia prawego stawu kolanowego powód porusza się z trudem z pomocą dwóch kul łokciowych. Leczenie powoda wiąże się z częstymi pobytami w szpitalu i zabiegami operacyjnymi, jest przy tym kontynuowane w warunkach ambulatoryjnych. Co więcej, jak podkreślił Sąd, powikłana operacja ortopedyczna spowodowała w stanie psychicznym powoda przejściowy kilkutygodniowy epizod depresyjny reaktywny w czasie usuwania endoprotezy w Szpitalu (...) im. WAM oraz ujawnienie się cech organicznych zaburzeń osobowości. Powód powinien pozostawać pod stałą, długotrwałą opieką psychiatryczną i stosować regularnie zalecone leki. Rokowanie na przyszłość co do stanu psychicznego powoda jest ściśle powiązane z jego stanem somatycznym, w razie jego poprawy, należy oczekiwać poprawy stanu psychicznego. W przypadku braku poprawy stanu somatycznego powoda należy oczekiwać utrzymywania się okresowych znacznych dekompensacji charakteropatycznych, możliwe są też okresowe reaktywne stany depresyjne.

Sąd wziął również pod uwagę, iż w następstwie zakażenia, znacznemu ograniczeniu uległa sprawność powoda i możliwość prowadzenia przez niego aktywnego trybu życia. Z powodu zesztywnienia stawu po usunięciu endoprotezy i skrócenia prawej kończyny powód ma ograniczone możliwości poruszania się.

Sąd uwzględnił, że w przyszłości może wystąpić konieczność amputowania chorej kończyny, gdyż stany zapalne, przetoki mogą wpływać na inne organy. Trwające przewlekłe zakażenie gronkowcem może spowodować w przyszłości rozsiane zmiany ropne w innych narządach lub ciężkie zakażenie - posocznicę, zwłaszcza przy istniejącej obecnie cukrzycy.

Sąd przyjął, że zakresie skutków ortopedycznych łączny uszczerbek na zdrowiu powoda powstałych w następstwie przedmiotowego zakażenia wynosi 65 %. Ponadto, utrzymujący się zły stan somatyczny, będący jednym z czynników wyzwalających dekompensację i podtrzymujących ujawnienie cech zaburzonej osobowości powoduje długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5 %.

Sąd wyraźnie podkreślił, że pozwany Szpital tylko w części ponosi odpowiedzialność za obecny stan powoda. Na tak dużą niesprawność powoda wpływ mają również skutki wypadku, choroby samoistne (np.cukrzyca), mała aktywność powoda i duża nadwaga.

( wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 29 czerwca 2004 roku, sygnatura akt IIC 223/04, akta sprawy IIC 223/04 k.646-658)

W dniu 21 sierpnia 2006 pozwany wniósł od powyżej wskazanego wyroku apelację. Pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie powództwa, ewentualnie z ostrożności procesowej wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy sądowi I-wszej instancji do ponownego rozpoznania.

( akta sprawy I Aca 1287/06: apelacja pozwanego k. 674-684)

W dniu 23 sierpnia 2006 roku wpłynęła również apelacja interwenięta ubocznego w zakresie w jakiej Sąd I instancji nie obciążył powoda kosztami od oddalonej cześci powództwa.

(akta sprawy I Aca 1287/06: apelacja interwenięta ubocznego k. 691-694)

Postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2006 roku Sąd Okręgowy w Łodzi odrzucił apelację, interwenięta ubocznego.

(akta sprawy I Aca 1287/06: postanowienie z dnia 29 sierpnia 2006 roku k. 697)

Wyrokiem z dnia 29 listopada 2006 roku oddalił apelacje pozwanego.

(akta sprawy I Aca 1287/06: wyrok Sądu Apelacyjny w Łodzi z dnia 29 listopada 2006 roku k. 754)

W dniu 9 marca 2007 roku pozwany wniósł skarge kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 29 listopada 2006 roku.

(akta sprawy I Aca 1287/06: Skarga Kasacyja pozwanego k.782-788)

Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 20 września 2007 roku, oddalił skargę kasacyjną pozwanego.

(akta sprawy I Aca 1287/06: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2007 roku )

Po wydaniu wyroku w dniu 29 czerwca 2006 roku jak i obecnie powód leczy się ambulatoryjnie z powodu cukrzycy insulinozależnej, nadciśnienia tętniczego, zaburzeń krążenia mózgowego. Korzysta z porad kardiologa, diabetologa, neurologa. Od ok. 4- 5 lat nie korzysta z rehabilitacji i tłumaczy to czynnym procesem ropnym w obrębie prawej kończyny dolnej.

Powód jest nałogowym palaczem tytoniu, obecnie pali ok. 20 papierosów dziennie. U powoda występuje otyłość brzuszna.

Przy całej złożoności przebiegu choroby u powoda nie wystąpiły ani choroby ani powikłania wymagające leczenia chirurgicznego Powód nie był leczony w oddziałach chirurgicznych (nie dotyczy to leczenia ortopedycznego). Przebyte zakażenie gronkowcowe u powoda nie skutkowało powikłaniami chirurgicznymi.

U powoda nie zostały ujawnione żadne nowe stany chorobowe wymagające leczenia chirurgicznego. Niepełnosprawność powoda nie ma związku z chorobami wymagającymi leczenia chirurgicznego. Nie stwierdza się u powoda takich powikłań chirurgicznych, które skutkowałyby cierpieniami fizycznymi i psychicznymi.

(opinia biegłego w zakresie chirurgii ogólnej, chirurgii naczyniowej i torakochirurgii prof. nadzw. dr hab. n. med. M. G. k.70-72verte, opinia uzupełniająca biegłego prof. nadzw. dr hab. n. med. M. G. k. 89-90)

Powód nie leczy się psychiatrycznie, zażywa obecnie łagodne leki uspakajające. Powód nie odczuwa potrzeby leczenia psychiatrycznego

U powoda w obecnym stanie rozpoznaje się przewlekłe organiczne zaburzenia nastroju.

W organicznych zaburzeniach nastroju istnieje uszkodzenie lub dysfunkcja mózgu albo ogólne zaburzenia somatyczne i zachodzi przypuszczalny związek między pojawieniem się (lub znacznym zaostrzeniem) zaburzeń depresyjnych a leżącymi u ich podłoża schorzeniami ( u powoda incydent niedokrwienny mózgu, cukrzyca, choroba niedokrwienna serca).

Nie ma różnicy w odczuwaniu przez chorego dolegliwości psychicznych w przypadku rozpoznania organicznych zaburzeń nastroju, czy też zaburzeń depresyjnych. Organiczne zaburzenia nastroju u powoda są utrwalone i na przestrzeni ostatniego czasu nie dochodzi do ich nasilania się.

Stwierdzane zaburzenia są wynikiem zaistnienia choroby podstawowej (zakażeniem gronkowcem) i związaną z tym niepełnosprawnością ruchową, znacznym ograniczeniem samodzielności spowodowanej inwalidztwem oraz wynikają też z dołączających się dodatkowo chorób somatycznych ( cukrzyca, przebyty incydent niedokrwienny mózgu, choroba niedokrwienna serca). Zaburzenia te są utrwalone i długotrwałe, jednak obecnie nie osiągają poziomu depresji. Przekonanie powoda o ciężkości chorób ogólnych, negatywne nastawienie do podjęcia ewentualnego leczenia psychiatrycznego, czy terapii psychologicznej powodują utrzymywanie się zarówno dolegliwości somatycznych subiektywnych jak i obiektywnych.

Przewlekłe organiczne zaburzenia nastroju powoda obecnie przejawiają się obniżonym nastrojem i napędem, poczuciem ciężkiej choroby somatycznej, zubożeniem zainteresowań i brakiem zadowolenia, drażliwością, zaburzeniami snu, skargami somatycznymi. Powyższe objawy występują u powoda od dawna, należy przyjąć z dużym prawdopodobieństwem, że pojawiły się przed 29 czerwca 2006 roku. Ponadto, przypuszczalnie dolegliwości psychiczne, będą się w takim stopniu długotrwale utrzymywać.

Wskazane byłoby, aby powód podjął leczenie psychiatryczne i terapię psychologiczną, co jak można przypuszczać, mogłoby spowodować zmniejszenie dolegliwości natury somatycznej, poprawę nastroju i mieć też pozytywny wpływ na lepsze ustabilizowanie przebiegu cukrzycy.

Uszczerbek na zdrowiu z przyczyn dolegliwości psychicznych mieści się w granicach 5%.

( opinia sądowo- psychiatryczna biegłego lekarza psychiatry E. P. k. 101, uzupełniająca opinia sądowo- psychiatryczna biegłego E. P. k. 129 uzupełniająca opinia sądowo- psychiatryczna biegłego E. P. k. 279, uzupełniająca opinia ustana biegłego lekarza psychiatry E. L. zapis dźwiękowy 00:13:25 protokół rozprawy z dnia 17 wrzesnia k.293- 294verte )

Powód w dniu 4 grudnia 2013 roku przeszedł zawał serca. Odbył jednodniową hospitalizację w SP ZOZ w W.. Został wypisany z placówki medycznej na własne żądanie.

W ocenie kardiologicznej nie stwierdza się u powoda pogorszenia stanu zdrowia od 2006 roku, które miałoby związek z przebytym powikłanym zabiegiem stawu kolanowego prawego. Choroby kardiologiczne ( nadciśnienie tętnicze, stenokardia) od 2006 roku nie wymagały intensyfikacji leczenia farmakologicznego ani hospitalizacji.

( opinia biegłego dr n.med. U. F. k.-113-115, uzupełniająca opinia dr n.med. U. F. k. 168 kserokopia karty informacyjnej z dnia 0.4.12.2013 k.354)

Powód w okresie od 7 kwietnia 2011 roku do 13 września 2013 roku leczył się w poradni neurologicznej w związku z przebytym udarem mózgu i bólami głowy.

( historia choroby powoda z poradni neurologicznej k. 314-317)

Ponad powyższe, w zakresie dolegliwości neurologicznych u powoda stwierdza się obecnie częściowe uszkodzenie nerwu strzałkowego prawego, zdiagnozowane u powoda od 2003/2004r. Uszkodzenie nerwu strzałkowego pozostaje w związku ze schorzeniami ortopedycznymi w obrębie kolana prawego (liczne zabiegi operacyjne, stany zapalne, blizny). Z tego powodu orzeczono u powoda jeszcze przed wydaniem wyroku w 2006 roku uszczerbek na zdrowiu w wysokości 10% z pkt 181 u (spr. II C 223 / 04). Uszczerbek na zdrowiu powoda nie uległ zmianie do chwili obecnej.

U powoda występują również dolegliwości bólowe kręgosłupa. Dolegliwości te występują przede wszystkim w przebiegu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa oraz przeciążenia spowodowanego znaczną otyłością powoda. Skrócenie prawej kończyny dolnej oraz usztywnienie w stawie kolanowym prawym powoduje nasilanie się tych dolegliwości. Z tego powodu orzeczono u powoda uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5% (spr. IIC 223 / 04). Uszczerbek na zdrowiu powoda w tym zakresie również nie uległ zmianie.

Przebyty incydent niewydolności krążenia mózgowego (przemijające niedokrwienie mózgu) obecnie nie przejawia objawów ogniskowych. Jest to schorzenie samoistne, nie mające związku z zakażeniem gronkowcem złocistym.

( opinia biegłego neurologa 332-334 verte)

Powód po 2006 roku nie był hospitalizowany z przyczyn ortopedycznych.

Badanie narządów ruchu, wykazało widoczne wygojone blizn skórnych po przetokach na prawej kończynie dolnej. Pod lewą pachą jest widoczny martwiczo zmieniony guz tkanek miekkich. Ruchy zginania w obu stawach biodrowych możliwe są do ok. 90 stopni. Stwierdzono równiez brak ruchu-rotacji wewnętrznej obu w stawach. Powód w sposób czynny potrafi poruszać prawą stopą. Powód porusza się za pomoca dwóch kul łokciowych.

W związku z niewielką tendencją progresji w zakresie ruchomości obu stawów biodrowych oraz zmian zwyrodnieniowych lewego stawu kolanowego stwierdzić można, iż stan zdrowia powoda w zakresie narządów ruchu nie jest nową krzywdą w porównaniu do stanu ustalonego w dniu 29 czerwca 2006 roku. Obecne dolegliwości sugerują naturalny powolny postęp choroby zwyrodnieniowej stawów, a nie odległy skutek powikłań po operacjach prawego stawu kolanowego.

Po analizie zdjęć RTG dostarczonych przez powoda stwierdzono progresje zmian zwyrodnieniowych , zwłaszcza w obrębie stawów biodrowych i kręgosłupa, czyli w miejscach w których powód odczówa ból.

( opinia biegłego specjalisty ortopedii i traumatologi dr n. med. A. W. (1) k. 248-249, opinia uzupełniająca biegłego specjalisty ortopedii i traumatologi dr n. med. A. W. (1) k.277)

Powód jest osobą chorą na cukrzycę insulinożależną. Rozpoznanie choroby miało miejsce około 8 lat temu. Obecnie zażywa leki na cukrzycę, znajduję sie pod opieką diabetologiczną Przychodni (...) w W..

( dokumentacja medyczna powoda k.211)

Powód bada sporadycznie poziom cukru w przypadkowych porach, nie prowadzi prawidłowej samokontroli, nie przestrzega diety, przyjmuje sztywne dawki insuliny i tabletek bez korekty w zalezności od indeksu glikemicznego przyjmowanych posiłków jak i wysiłku.

U powoda nie stwierdzono pogorszenia stanu zdrowia od 2006 roku. Powód radzi sobie z podawaniem insuliny, leków i kontrolą na glukometrze.

Cukrzyca u powoda nie jest obecnie powikłana, nie stwierdzono stanów zapalnych mogących mieć wpływ na wahania glikemii.

Trudno jest ocenić wpływ schorzenia psychicznego na przebieg cukrzycy u powoda. Powód nie leczy się psychiatrycznie, oprócz delikatnego leku ziołowego nie przyjmuje żadnych środków psychotropowych mogących mieć wpływ na aktywność i sprawność intelektualną powoda.

Aktualny stan fiyczny powoda nie stoi na przeszkodzie prawidłowemu przyjmowaniu leków, samokontroli oraz przestrzeganiu diety cukrzycowej.

( opinia biegłego specjalisty chorób wewnętrznych –diabetolog D. K. k.158-161 opinia uzupełniająca biegłego specjalisty chorób wewnętrznych –diabetolog D. K. k.183, k. 327-327 verte )

Powód leczy się dermatologicznie. Pierwsze zmiany skórne pojawiły się na ciele powoda wiosną 2012 roku. Powód zgłosił się do specjalisty dermatologa po około 6 miesiącach tj. 20 listopada 2012 roku. Po kilkunastu konsultacjach dermatologicznych, u powoda zdiagnozowano łuszczycę, która jest chorobą genetycznie uwarunkowaną, charakteryzującą się przewlekłym i nawrotowym przebiegiem. Nie jest spowodowana infekcją bakteryjną i nie jest zakaźna.

Ponad powyższe, powód miał usuniętą zmianę skórną o typie włókniakowo- tłuszczaka. Obecnie skierowany został do Poradni Onkologicznej w celu usunięcia zmiany nowotworowej.

U powoda pojawiły się również ropne zmiany na skórze głowy, co skutkuje konieczność wyciskania z zaistniałych zmian znacznej ilości treści ropnej.

( kserokopia histori choroby powoda z poradni Dermatologicznej k.300-301, 304-313, dokumentacja medyczna powoda z prywatnego gabinetu dermatologicznego k.369, wyniki badań histopatologicznego nr 3878/13 k.302, zaświadczenie z gabinetu dermatoogicznego z dnia 8 kwietnia 2013 roku k.211)

Zmiany skórne zdiagnozowane u powoda, w tym zmiany ropne nie są w żaden sposób powiązane z przebytym przed 17 laty zakażeniem gronkowcowym. Zmiany łuszczycowe nie mają nadkażenia bakteryjnego. Włókniaki i tłuszczaki, które pojawiły sie w ciele powoda należą do łagodnych nowotworów, które nie mają związku etiopatogenetycznego z czynnikami infekcyjnymi.

(opinia biegłego prof. Dr hab. n.med. A. W. (2) k. 387- 382, opinia uzupełniająca biegłego prof. Dr hab. n.med. A. W. (3) k. 410-411 opinia uzupełniając biegłego prof. Dr hab. n.med. A. W. (2) protokół rozprawy z dnia 21 października 2014 roku k. 435-437 zapis dzwiękowy 00:11:51- 00:13:20)

Powód mieszka obecnie ze swoją żoną H. S. (1), która sprawuje opiekę nad chorym mężem i udziela mu pomocy. Powód wymagał opieki zarówno w okresie przed wydaniem wyroku w 2006 roku w sprawie o sygnaturze akt IIC 223/04 jak i obecnie. Aktualnie opiekę nad powodem, w pełnym zakresie przejęła żona powoda H. S. (1). Podaje ona mężowi leki, stara się zachcęcać do jakiejkolwiek aktywności fizycznej. Pomaga mu wychodzić z domu na krótkie spacery. Ponadto, raz na 4 miesiące H. S. (1) wozi powoda do lekarzy.

Powód większość czasu spędza w łóżku, rzadko wstaje, nawet posiłki spożywa, leżąc. Powód z trudnością przybiera postawę siedzącą, wytrzymuje krótką chwilę w pozycji siedzącej, potem kładzie się na powrót ze względu na nasilające się bóle kręgosłupa. Powód jest w stanie zrobić kilka kroków po mieszkaniu. Powód okazjonalnie i niechętnie wychodzi z domu.

( zeznania świadka H. S. (1) zapis dzwiękowy 00:28:51- 00:59:44 protokół z rozprawy z dnia 17 września 2013 roku k. 293-294 verte.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dowody, w tym o wyrok z uzasadniniem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 29 czerwca 2004 roku (sygnatura akt IIC 223/04), sporządzone w niniejszym postępowaniu opinie biegłych oraz w o zeznania H. S. (1).

Postanowieniem z dnia 21 października 2014 roku Sąd oddalił wniosek dowodowy pełnomocnika strony powodowej o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego z zakresu psychiatrii uznając, iż wydane w niniejszym postępowaniu opinie biegłej psychiatrii E. P. wyjaśniły w sposób jasny i logiczny oraz wystarczający okoliczności dotyczące zdrowia psychicznego powoda, a dalsze powoływanie innych biegłych z zakresu psychiatrii jest bezprzedmiotowe.

W ocenie Sądu, wydane przez biegłą psychiatrę E. L., opinie nie są dotknięte żadnymi brakami wymagającymi uzupełnienia, czy wadami dyskwalifikującymi jej wartość dowodową. Opinie te mogą zatem stanowić podstawę ustaleń faktycznych.

W ocenie Sądu, powołanie kolejnego biegłego z zakresu psychiatrii prowadziłoby jedynie do bezcelowego przedłużania postępowania. Podobnie Sąd uznał za bezprzedmiotowy wniosek o ponowne przesłuchanie świadka H. S. (2). Świadek zeznawał już w niemniejszym postępowaniu i w ocenie Sądu, złożone przez świadka do tej pory zeznania są wystarczające, szczególnie, iż o stanie zdrowia powoda szeroko wypowiedzieli się w sposób rzetelny i obiektywny biegli sporządzający opinie w przedmiotowym postępowaniu.

Należy także podkreślic, że z względu na brak obecności powoda w domu podczas zapowiedzianej wizyty biegłego, nie było mozliwości dokonania pomiarów glikemii co uniemożliwiło stwierdzenie, czy spowodowana kalectwem niemożnośc aktywnego życia ma wpływ na efekty leczenia cukrzycy powoda.

Sąd Okregowy zważył co następuje:

Powództwo jako bezzasadne podlegało oddaleniu .

Odpowiedzialność pozwanego w niniejszej sprawie za dalsze skutki zakażenia powoda gronkowcem złocistym jest bezsporna i wynika z wyroku wydanego przez Sąd Okręgowy w Łodzi w dniu 29 czerwca 2006 roku w sprawie o sygn. akt II C 223/04. W wyroku tym Sąd ustalił, że pozwany będzie ponosił odpowiedzialność za mogące się ujawnić w przyszłości u powoda dalsze skutki przedmiotowego zakażenia gronkowcem złocistym.

Prawomocne zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego za krzywdę doznaną w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia wyłącza - mimo pogorszenia się stanu zdrowia poszkodowanego - przyznanie mu dalszego zadośćuczynienia poza już zasądzonym w związku z podstawą poprzedniego sporu; nie wyłącza jednak przyznania poszkodowanemu odpowiedniej sumy w razie ujawnienia się nowej krzywdy, której nie można było przewidzieć w ramach podstawy poprzedniego sporu (uchwała Sądu Najwyższego z 21 listopada 1967 r., III PZP 37/67, OSNC 7/1968, poz. 113; por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 11 grudnia 2001 r., II UKN 658/00, OSNP 20/2003, poz. 494; wyrok Sądu Najwyższego z 10 lutego 1998 r., II CKN 608/97, LEX nr 156472).

W przypadku rozstrzygania o roszczeniach odszkodowawczych w postępowaniu cywilnym, po zamknięciu rozprawy sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.p.c.). Dlatego orzeczenie o roszczeniach odszkodowawczych uwzględnia zwykle uszczerbek w określonych dobrach prawnie chronionych w dacie zamknięcia rozprawy. Szkodą przyszłą jest natomiast uszczerbek, który może powstać po wydaniu wyroku. Sąd podziela zapatrywania prawne wyrażane w orzecznictwie, zgodnie z którymi następstwa zdarzenia wywołującego szkody na osobie są często wielorakie, a sama szkoda ma charakter dynamiczny. W jakiś czas po zdarzeniu, często wiele lat ujawniają się kolejne następstwa zdarzenia, których – zależnych od indywidualnych właściwości organizmu, przebiegu leczenia, czy rehabilitacji oraz wielu innych czynników, także rozwoju nauk medycznych i biologicznych – nie można przewidzieć. Poszkodowany nie może zatem, występując z powództwem o świadczenie, określić wszystkich skutków danego zdarzenia, które jeszcze się nie ujawniły, ale których wystąpienie jest prawdopodobne (tak uzasadnienie uchwały SN z dnia 24 lutego 2009 r., III CZP 2/09, LEX nr 492286; por. wyrok TK z dnia 1 września 2006 r., SK 14/05, OTK-A 2006, z. 8, poz. 97).

Jeżeli w toku procesu o odszkodowanie ujawniły się nowe skutki wypadku, które nie były znane powodowi, jak również sądowi w chwili wydania po raz pierwszy wyroku, poszkodowany może wystąpić z żądaniami zasądzenia dalszej kwoty z tytułu zadośćuczynienia za tę nowo ujawnioną szkodę w odrębnym procesie, bądź roszczenie to zgłosić w toku rozpoznawanej sprawy (wyrok SN z dnia 18 lipca 1966 r., II PR 276/66, OSP 1967, z. 9, poz. 223; zob. także wyrok SN z dnia 10 lutego 1998 r., II CKN 608/97, LEX nr 156472; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 29 września 1993 r., III APr 61/93, OSA 1994, z. 1, poz. 1).

Podstawę zasądzenia zadośćuczynienia stanowi art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., zgodnie z którym zadośćuczynienia pieniężnego za krzywdę może żądać poszkodowany, który w wyniku czynu niedozwolonego doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. W przepisach obowiązującego prawa ustawodawca nie sprecyzował sposobu ustalenia wysokości zadośćuczynienia, odwołując się do sędziowskiego uznania, opartego na całokształcie okoliczności sprawy. Przeprowadzona w ten sposób analiza konkretnego przypadku ma doprowadzić do wyliczenia „odpowiedniej sumy”, to jest takiej kwoty, która odpowiada krzywdzie, ale nie jest wygórowana na tle stosunków majątkowych społeczeństwa.

U P. S. (2) biegli sądowi nie stwierdzili powstania nowego uszczerbku na zdrowiu, pozostającego w związku z zakażeniem go gronkowcem złocistym w pozwanym szpitalu.

W pierwszej kolejności Sąd Okręgowy przyjął, iż w wyroku wydanym 29 czerwca 2006 roku w sprawie o sygnaturze akt sprawie o sygn. akt II C 223/04, orzekający Sąd objął przedmiotem rozstrzygnięcia całą krzywdę jakiej doznał powód, z uwzględnieniem zarówno samego faktu zakażenia gronkowcem złocistym powoda jak i związane z tym powikłania. Sąd orzekając w sprawie, miał na uwadze zaburzenia w stanie psychicznym powoda, które wystąpił przed datą orzekania w 2006 roku, jak również choroby samoistne, na jakie cierpi powód, w tym cukrzycę. Przy wydaniu w/w wyroku Sąd opierając się na opiniach biegłych nie pominął w swoich rozważaniach rokowań na przyszłość w zakresie zdrowia powoda zarówno, co do jego stanu psychicznego jak i w zakresie powikłań, mogących być skutkiem zakażenia gronkowcem. Sąd w uzasadnieniu w/w wyroku podkreślił, iż powód powinien pozostawać pod stałą i długotrwałą opieką psychiatryczną i zastosować w tym zakresie leczenie farmakologiczne, co potwierdza koncentrację Sądu orzekającego, również na zdrowiu psychicznym powoda.

W związku z powyższym, w niniejszej sprawie Sąd Okręgowy uznał, iż twierdzenia powoda, według których Sąd orzekający w sprawie IIC223/04 nie uwzględnił ·ustaleń dotyczących ówczesnego zdrowia psychicznego powoda, w świetle analizy zebranego materiału dowodowego, są bezpodstawne i nieudowodnione

W dalszej kolejności wskazać należy, iż przeprowadzone w sprawie opinie biegłych różnych specjalności, nie ujawniły, aby po stronie powoda pojawiła się nowa krzywda, pozwalająca Sądowi na uwzględnienie powództwa.

W ocenie Sądu, nie można uznać, iż dotykające powoda zaburzenia psychiczne, stanowią nową krzywdę i dają podstawy do zasądzenia z tego tytułu zadośćuczynienia.

Z przeprowadzonej ustnej, uzupełniającej opinii biegłego wynika, iż obecny uszczerbek na zdrowiu powoda z tytułu zaburzeń psychicznych wynosi 5% tj. tyle samo ile wynosił na dzień wydania wyroku w dniu 29 czerwca 2006 roku. Stanowisko biegłego psychiatry stanowczo wskazuje , iż z punku widzenia jego specjalności, nie zaistniała po stronie powoda nowa krzywda, ani nowe schorzenie, względem stanu z dnia orzekania we wcześniej w/w zakończonej sprawie sądowej.

Ponadto, podkreślić należy, iż powód nie widzi potrzeby leczenia psychiatrycznego i zażywania leków psychotropowych, ograniczając się do zażywania małoinwazyjnych leków ziołowych. Powód postępuje w taki sposób, mimo iż ma świadomość, że zaburzenia psychiczne jakie go dotykają, mają determinujący wpływ na jego samopoczucie fizyczne. Tym samym, taka postawa powoda, pozwala Sądowi wyprowadzić wniosek, iż godzi się on na zaistniały stan rzeczy.

Okolicznością powszechnie wiadomą jest, iż stan zdrowia psychicznego człowieka ma istotny wpływ na stan fizyczny organizmu, motorykę życiową, nastawienie do pojawiających się problemów. Jak również, stan zdrowia fizycznego, może istotnie wpływać na samopoczucie psychiczne człowieka.

Powód jest osobą schorowaną, dolegliwości fizyczne z pewnością, nie wpływają pozytywnie na sferę psychiki powoda, powodując opisywane szeroko w opinii biegłego psychiatry zaburzenia. Jednakże nie podejmując się leczenia psychiatrycznego, powód pogłębia stan zaburzeń psychicznych, co wpływa na obniżony poziom determinacji w radzeniu sobie z chorobami somatycznymi. Prowadzi to do istotnego wniosku, iż powodów pozostając biernym w stosunku do zaistniałych zaburzeń nastroju, sam siebie pozbawia możliwości polepszenia swojego stanu zdrowia somatycznego.

Kolejnym aspektem, do którego należy się odnieść, są problemy diabetologiczne powoda.

Powód jest osobą od wielu lat chorą na cukrzycę. Choroba ta dotknęła powoda już przed wydaniem wyroku z dnia 29 czerwca 2006 roku. Jest to choroba samoistna, w żaden sposób niezwiązana z zakażeniem powoda gronkowcem. Z wniosków sformułowanych przez biegłego z zakresu diabetologii można wywieść, iż brak jest jakiegokolwiek bezpośredniego związku pomiędzy procesem leczenia cukrzycy u powoda a zakażeniem go gronkowcem. Podkreślenia wymaga również, iż mimo tego, że powód nie dba o dietę, nie kontroluje poziomu cukru, bierze leki w stałych dawkach niedostosowanych do poziomu indeksu glikemicznego przyjmowanych posiłków, to przebieg cukrzycy u powoda jest bez powikłań, a stan zdrowia powoda z punktu widzenia diabetologa nie uległ pogorszeniu od 2006 roku. Ponadto, mimo iż na sprawność fizyczna powoda jest ograniczona, nie stoi to na przeszkodzie, aby prawidłowo przyjmował on leki na cukrzycę, dokonywał samokontroli i przestrzegał diety cukrzycowej.

Ponadto, Sąd oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy, nie dopatrzył się przesłanek wskazujących na pojawienie się u powoda nowych dolegliwości ortopedycznych. Powód nie przedstawił żadnej dokumentacji medycznej świadczącej o podejmowaniu przez niego leczenia mającego na celu zniwelowanie nowych dolegliwości w zakresie narządów ruchu. Sąd opierając się na opinii biegłego, przyjął że pojawiająca się tendencja progresji w zakresie ruchomości stawów biodrowych oraz zmian zwyrodnieniowych lewego stawu kolanowego jest konsekwencją naturalnego powolnego postępu choroby zwyrodnieniowej stawów, nie mającą związku z zaistniałym zakażeniem gronkowcem.

Również pozostałe przeprowadzone zgodnie z wnioskiem strony powodowej opinie biegłych: z zakresu kardiologii, dermatologii i chirurgii ogólnej, neurologii nie dostarczyły, w ocenie Sądu, dowodu mogącego stanowić podstawę do uznania, iż powód po 2006 roku na skutek zakażenia gronkowcem złocistym doznał nowych krzywd.

Zarówno łuszczyca zdiagnozowana u powoda, jak i włókniaki będące postacią łagodnego nowotworu, nie mają żadnego związku z przebytym przez powoda zakażeniem gronkowcem.

Z punktu widzenia neurologicznego wszelkie dolegliwości powoda, w tym niewydolność krążenia, jako schorzenia samoistne nie mają związku z zakażeniem. U powoda, co prawda występują bóle kręgosłupa, ale ich etiologia wiąże się z znaczną nadwagą powoda, brakiem ruchu oraz zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa. Powód unika ruchu, większość czasu spędza, leżąc w łóżku, nie dba o dietę, nie uprawia w zasadzie żadnej aktywności fizycznej, taki tryb życia sprzyja rozwijaniu się dolegliwości bólowych , w tym przede wszystkim kręgosłupa.

Po czerwcu 2006 roku powód nie leczył się również kardiologicznie. Brak jest w aktach sprawy jakiejkolwiek dokumentacji świadczącej o podejmowanym leczeniu kardiologicznym po za tą, która dokumentuje przebyty w grudniu 2013 roku zawał serca u powoda, którego w sposób oczywisty nie można w żaden sposób połączyć z przebytym wcześniej zakażeniem gronkowcem złocistym.

Mając powyższe na uwadze, bezsprzeczne jest, iż strona powodowa nie wykazała nowej krzywdy, mogącej stanowić podstawę do zasądzenie zadośćuczynienia na swoją rzecz (art. 6 k.c.). Nie zostały spełnione przesłanki odpowiedzialności pozwanego podmiotu, a tym samym brak jest podstaw do uwzględnienia powództwa.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 102 k.p.c. z uwagi na przedmiot postępowania, charakter sprawy, subiektywną ocenę krzywdy dokonaną przez powoda, a także z uwagi na jego sytuację życiową i majątkową.

Sąd przyznał od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego M. M. reprezentującego powoda z urzędu tytułem wynagrodzenia, kwotę 4428 zł (na poziomie jednej stawki minimalnej 3600 złotych wraz z podatkiem VAT 828 zł)- na podstawie § 6 pkt 6 w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 490). –