Sygn. akt IV Ka 811/14
Dnia 6 listopada 2014 r.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Włodzimierz Wojtasiński
Sędziowie SO Włodzimierz Hilla - sprawozdawca
SO Piotr Kupcewicz
Protokolant sekr. sądowy Dominika Marcinkowska
przy udziale Janusza Bogacza Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Bydgoszczy
po rozpoznaniu dnia 6 listopada 2014 r.
sprawy K. K. s. .J. i T. ur. (...) w N.
oskarżonego o przestępstwo z art. 209§1 k.k.
na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Szubinie
z dnia 9 czerwca 2014 r. sygn. akt II K 643/13
zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby lat 5 (pięciu); na podstawie art. 73 §1 kk w okresie próby oddaje oskarżonego pod dozór kuratora; na podstawie art. 72§1 pkt 3 kk zobowiązuje oskarżonego w okresie próby do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia renty alimentacyjnej na rzecz syna P. N.; utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części; zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i jego wydatkami obciąża Skarb Państwa.
IV Ka 811/14
Przedmiotem niniejszego postępowania było rozpoznanie osobistej apelacji oskarżonego K. K. od wyroku Sądu Rejonowego w Szubinie z 9 czerwca 2014 r. (sygn. akt II K643/13), mocą którego wymienionego uznano za winnego czynu z art. 209 § 1 k.k., opisanego w akcie oskarżenia, za który to czyn wymierzono mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Niniejszy wyrok zawierał nadto rozstrzygnięcie odnośnie kosztów procesu w sprawie.
Oskarżony w swoim środku odwoławczym podniósł w szczególności, że aktualnie ma ustabilizowaną sytuację życiową; ma stałą pracę, z której komornik potrąca mu 50% wynagrodzenia; ma na utrzymaniu rodzinę – konkubinę wraz z trojgiem małoletnich dzieci, dla których jest jedynym żywicielem rodziny. Podniósł w związku z tym, że osadzenie go w zakładzie karnym uniemożliwiło spłatę zasadzonych alimentów, jak i pozbawiłoby jego najbliższych środków do życia.
Sąd Okręgowy uznał, że apelacja oskarżonego zasługiwała na uwzględnienie.
W pierwszym rzędzie stwierdzić należy, że sąd pierwszej instancji w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny w sprawie i dokonał prawidłowej karnoprawnej subsumcji zarzucanego mu czynu. Rozważania Sądu Rejonowego znalazły swe odbicie w logicznych, rzeczowych i przekonujących wywodach zawartych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Argumentacja ta zasługuje na pełną aprobatę.
Odnosząc się natomiast do tych, przytoczonych przez oskarżonego okoliczności, które skłoniły go do postulowania o wymierzenie mu kary wolnościowej, stwierdzić należy, że w istocie jego postulat – jak można wnosić z lektury apelacji – o wymierzenie mu kary wolnościowej należało podzielić. Implikowało to konieczność zmiany zaskarżonego orzeczenia w powyższym zakresie. Rozstrzygnięcie takie jest podyktowane treścią przepisu art. 53 k.k., a mianowicie tym, że – w ocenie sądu odwoławczego - cele wymierzonej oskarżonemu kary zostaną optymalnie osiągnięte w taki właśnie sposób, a mianowicie poprzez warunkowe zawieszenie oskarżonemu wymierzonej mu kary pozbawienia wolności. Rzeczywiście, oskarżony jest osobą, która była dotychczas szereg razy karana za popełnianie przestępstw, w tym także za występek niealimentacji (k. 78-80), a i pozostałe okoliczności leżące u podstaw oceny stopnia zawinienia oraz stopnia społecznej szkodliwości rzeczonego czynu zostały przez Sąd Rejonowy ustalone w sposób prawidłowy (s. 3 uzasadnienia). Natomiast należy być pomnym tego, że podstawowym celem każdej orzeczonej kary, w tym wypadku także wymierzonej za tego rodzaju czyn, jest przede wszystkim to, by uzyskać efekt w postaci wypełniania przez oskarżonego obowiązku alimentacyjnego względem syna, jaka to powinność na nim prawnie spoczywa. Obecny stan rzeczy uprawnia zaś do przyjęcia, że oskarżony obowiązek ten będzie spełniał pozostając na wolności, zarobkując i łożąc na utrzymanie syna – P. N.. Rozstrzygnięcie takie winno spełniać również walor orzeczenia sprawiedliwego, uwzględniającego uwarunkowania i okoliczności występujące w tej konkretnej sprawie, w odniesieniu do tego konkretnego oskarżonego.
Maksymalny, pięcioletni okres próby jest uzasadniony koniecznością ustalenia takiego okresu probacji, które pozwoli na optymalną weryfikację prawidłowości tego rodzaju rozstrzygnięcia, a oddanie oskarżonego pod dozór kuratora winno ów efekt wzmacniać. Równocześnie, w pełni zasadne i celowe było także zobowiązanie oskarżonego do wykonywania owego, ciążącego na nim obowiązku.
Pozostałe rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji mają swoje należyte oparcie faktyczne i prawne w aktach sprawy.
Rozstrzygnięcie odnośnie kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uzasadnione było treścią przepisów art. 643 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k.