Sygn. akt IV Ka 591/14
Dnia 13 listopada 2014 r.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Mirosław Kędzierski
Sędziowie SO Mariola Urbańska – Trzecka (sprawozdawca)
SO Stefan Pietrzak
Protokolant stażysta Mateusz Pokora
przy udziale Ewy Łączkowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Bydgoszczy
po rozpoznaniu dnia 13 listopada 2014 r.
sprawy R. K. s. D. i K. ur. (...) w N.
oskarżonego z art. 279§1 k.k.
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Szubinie X Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w Żninie
z dnia 20 grudnia 2013 roku - sygn. akt X K 226/13
zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że z opisu czynu przypisanego w pkt. 2 eliminuje ustalenie, iż oskarżony działał w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 k.k. i przepis ten eliminuje z podstawy skazania; w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. B. – Kancelaria Adwokacka w Ż. kwotę 619,92 (sześćset dziewiętnaście 92/100) złotych brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym; zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i jego wydatkami obciąża Skarb Państwa.
Sygn. akt IV Ka 591/14
Sąd Rejonowy w Szubinie X Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Żninie wyrokiem z dnia 20 grudnia 2013 roku sygn. akt XK 226/13 R. K. uznał za winnego tego, że:
I. W dniu 20 grudnia 2012 roku między godziną 10:30, a godziną 13:00 w miejscowości R. na ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z K. K. dokonał włamania do domu poprzez wybicie szyby w łazience, a następnie po wejściu do środka dokonał zaboru w celu przywłaszczenia obrączki koloru żółtego z grawerem od wewnątrz (...), pierścionka koloru białego z oczkiem, pieniędzy w kwocie 45 zł, gdzie łączne straty wyniosły 740 złotych na szkodę S. D.,
II. W dniu 20 grudnia 2012 roku między godziną 10:15, a godziną 13:30 w miejscowości (...), gmina R. działając wspólnie i w porozumieniu z K. K. dokonał włamania do domu poprzez wybicie szyby w oknie, a następnie po wejściu do środka dokonał zaboru w celu przywłaszczenia telewizora LG L. (...) cale, obrączki koloru żółtego z grawerem „KK 7.09.1974", pieniędzy w kwocie 1150 złotych, gdzie łączne straty wyniosły 3850 złotych na szkodę M. F.;
to jest za winnego ciągu przestępstw, przy czym uznał, że oskarżony czynów tych dopuścił się przed upływem pięciu lat po odbyciu kary 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za podobne przestępstwo umyślne z art. 279§1 kk w sprawie VI K 310/05, którą odbywał w okresie od 08.06.2006r. do 07.04,2008r., to jest za winnego ciągu przestępstw z art.279 § l kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art.279 § l kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności;
Wyrok zawiera także rozstrzygnięcie o kosztach procesu.
Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego R. K..
Na zasadzie art. 427 par. 2 i 438 pkt. 1 i 2 KPK wyrokowi zarzucił:
1. obrazę przepisów prawa materialnego, mianowicie art. 64 par. 1 k.k., poprzez bezpodstawne jego zastosowanie w stosunku do oskarżonego, podczas gdy, od odbycia poprzednio wymierzonej kary minął okres 5 lat, sześciu miesięcy i dziesięciu dni i oskarżyciel publiczny w akcie oskarżenia nie przypisał recydywy;
2. obrazę przepisów postępowania a mianowicie art. 439 par. 1 pkt. 7 albowiem dowody z zeznań świadków w dniu 23.05.2013r. przeprowadzono podczas nieobecności oskarżonego, przez co został pozbawiony możliwości obrony.
Stawiając te zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Szubinie X Zamiejscowy Wydział Karny w Żninie do ponownego rozpoznania.
Sąd Odwoławczy zważył co następuje:
Apelacja obrońcy oskarżonego częściowo zasadna musiała skutkować zmianą wyroku poprzez wyeliminowanie ustalenia, że oskarżony R. K. działał w warunkach powrotu do przestępstwa.
Na wstępie należy stwierdzić, że Sąd pierwszej instancji w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie dowodowe w sprawie, po czym poczynił trafne ustalenia faktyczne skutkujące uznaniem sprawstwa oskarżonego w zakresie zarzucanych mu czynów, po przeprowadzeniu kompleksowej i właściwej analizy i oceny całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.Sąd orzekając y w przekonującym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, czyniącym zadość tym wymogom, jakie zakreśla treść przepisu art. 424 k.p.k., wskazał na jakich dowodach oparł dokonane ustalenia. Z treści uzasadnienia zatem w sposób jednoznaczny, jasny i zrozumiały wynika dlaczego zapadł taki właśnie wyrok, a przedstawiona ocena dowodów, jak wspomniano, w żaden sposób nie wykracza poza granice ich swobodnej oceny, uwzględnia wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zasady logicznego rozumowania, korzystając z ochrony przewidzianej właśnie treścią przepisu art. 7 k.p.k.
Sąd odwoławczy w powyższym zakresie z tą argumentacją, jaka została tamże przywołana, w pełni się utożsamia i się do niej odwołuje, nie dostrzegając zatem konieczności ponownego szczegółowego jej przytaczania.
Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się skuteczna jedynie w zakresie zarzutu obrazy art. 64 §1 kk.
Ustalenie sądu meriti, że oskarżony zarzuconych czynów dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, bowiem w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 08.06.2006r. do 07.04.2008r. kary 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia w sprawie sygn. akt VI K 310/05 za podobne przestępstwo umyślne z art. 279 § 1 kk było oczywiście błędne.
Uszło uwadze sądu orzekającego, że oskarżony R. K. postanowieniem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 31 maja 2007 roku sygn. akt V Wz 1284/07 został warunkowo przedterminowo zwolniony z odbywania reszty kary orzeczonej powyższym wyrokiem. Jak wynika z informacji Zakładu Karnego w Potulicach zakład karny opuścił w dniu 6 czerwca 2007 roku( k.333).
W tym stanie rzeczy oczywistym jest, że oskarżony kolejnych przestępstw będących przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie nie dopuścił w warunkach recydywy, bowiem popełnione zostały w dniu 20 grudnia 2012 roku, a zatem po upływie 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności z mocy wyroku Sądu Rejonowego w Chełmnie w sprawie VI K 310/05..
Taka konstatacja musiała skutkować wyeliminowaniem z opisu czynu przypisanego oskarżonemu R. K. w punkcie 2 ustalenia, że działał w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 1 kk. Przepis ten należało także wyeliminować z podstawy skazania.
Nie był natomiast zasadny zarzut obrazy przepisów postępowania- art. 439 par. 1 pkt. 7. mający polegać na tym, że dowody z zeznań świadków w dniu 23.05.2013r. przeprowadzono podczas nieobecności oskarżonego, przez co został pozbawiony możliwości obrony.
Oskarżony jak wynika z lektury akt nie stawił się na rozprawę w dniu 23 maja 2013 roku będąc o niej prawidłowo powiadomiony. Sąd prowadził rozprawę pod nieobecność oskarżonego w trybie uproszczonym. Przesłuchał na tym terminie współoskarżonego K. K. i świadków, będących pokrzywdzonymi w sprawie.
Oskarżony R. K. został przesłuchany dopiero na rozprawie w dniu 18 grudnia 2013 roku. Na tym terminie jak wynika z treści protokołu oskarżeni złożyli wyjaśnienia, sąd zaś ujawnił i zaliczył w poczet dowodów dowody zawnioskowane w akcie oskarżenia i przeprowadzone przed sądem pod nieobecność oskarżonego R. K.. Żadna z obecnych stron nie domagała się powtórzenia tych czynności i nie złożyła żadnych innych wniosków dowodowych.
Nie sposób więc podzielić argumentacji obrońcy oskarżonego, iżby doszło do wydania wyroku z obrazą przepisów postępowania w szczególności naruszenia jego prawa do obrony. Taka sytuacja nie zaistniała, oskarżony nie został pozbawiony w żaden sposób możliwości realizowania swojego prawa do obrony. Innymi słowy w procedowaniu Sądu Rejonowego nie sposób się dopatrzyć się obrazy przepisów postępowania w zakresie realizacji prawa oskarżonego do obrony.
Nie było też podstaw do ingerencji w treść orzeczenia o karze. W ocenie Sądu Okręgowego rozstrzygnięcie w omawianej materii, sąd I instancji uczynił, respektując zasady wymiaru kary i nie wykroczył poza swoje uprawnienia w zakresie swobodnego kształtowania sędziowskiego wymiaru kary. Kara w ostatecznym swym wymiarze została ukształtowana uwzględniając wszystkie okoliczności tej sprawy, jest adekwatna w stosunku do winy i społecznej szkodliwości czynów jakich się dopuścił R. K. i spełnia cele kary tak w zakresie prewencji ogólnej jak i szczególnej, czyniąc zadość wymogom kary w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
Z tych wszystkich względów sąd odwoławczy zaskarżony wyrok zmienił eliminując ustalenie, że oskarżony działa w warunkach powrotu do przestępstwa, a w pozostałym zakresie wyrok jako słuszny utrzymał w mocy.
O kosztach za postępowanie odwoławcze orzeczono po myśli art. 636 kpk.