Sygn. akt V .2 Ka 538/14
Dnia 20 października 2014 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach
V Wydział Karny Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku
w składzie:
Przewodniczący: SSO Jacek Myśliwiec
Sędziowie: SSO Janusz Chmiel
SSR del. Ewa Tatarczyk (spr.)
Protokolant: Monika Maj
w obecności Andrzeja Zięby Prokuratora Prokuratury Okręgowej
po rozpoznaniu w dniu 20 października 2014 r.
sprawy:
K. L. /L./
córki B. i M.
ur. (...) w R.
oskarżonej o przestępstwo z art. 278 § 1 i 5 kk i art. 275 § 1 kk i art. 276 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu
z dnia 9 czerwca 2014 r. sygn. akt II K 168/14
I. zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1 w ten sposób, że jako podstawę wymiaru kary wskazuje art. 278 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 3 kk w związku z art. 34 § 1 i 2 kk i art. 35 § 1 kk przy zastosowaniu art. 58 § 3 kk
II.w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
III.odstępuje od obciążania oskarżonej kosztami za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.
Sygn. akt V Ka 538/14
Sąd Rejonowy w Raciborzu wyrokiem z dnia 9 czerwca 2014 r. wydanym w sprawie II K 168/14 uznał oskarżoną K. L. za winną popełnienia czynu polegającego na tym , że w dniu 6 lutego 2014 r. w miejscowości R. na ul. (...) z terenu sklepu odzieżowego (...) mieszczącego się na terenie Galerii (...) , wykorzystując chwilowa nieuwagę personelu, dokonała zaboru w celu przywłaszczenia portfela z tworzywa skóropodobnego koloru kremowego wartości 50 złotych wraz z zawartością tj. dowodem osobistym na nazwisko M. N. , kartę chipową NFZ na dane M. N., kartę bankomatową (...) banku (...) , dowodem , którym nie miała prawa wyłącznie rozporządzać na dane B. N. , karta chipowa NFZ na dane B. N. , pierścionkiem z żółtego złota wysadzanym 4 diamentami o wartości 1000 złotych , pieniędzmi w kwocie 190 złotych oraz kluczem do rolety antywłamaniowej (...) w Galerii (...) , powodując w ten sposób straty w wysokości 1240 złotych na szkodę pani M. N. tj. przestępstwa z art. 278 § 1 i 5 k.k. i art. 275 § 1 k.k. oraz art. 276 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. i wymierzył jej karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej . kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzi w stosunku miesięcznym . Nadto po myśli art. 230 § 2 k.p.k. orzeczono w przedmiocie dowodów rzeczowych a na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzono od oskarżonej opłatę w kwocie 120 złotych i wydatki postępowania w kwocie 108,60 złotych .
Apelację od wyroku wniosła Prokuratura Rejonowa w Raciborzu i zaskarżyła orzeczenie w części dotyczącej orzeczenia o karze zarzucając mu obrazę przepisów prawa materialnego poprzez niewskazanie przepisów art. 278 § 1 k.k. i art. 11 § 3 k.k. jako podstawy skazania K. lisowskiej . Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł – po myśli art. 437 § 1 k.p.k. o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wskazanie prawidłowego przepisu – podstawy skazania oskarżonej K. L. .
Sąd Okręgowy zważył , co następuje :
Apelacja zasługuje na uwzględnienie i skutkuje zmianą zaskarżonego wyroku w kierunku postulowanym przez skarżącego .
Zauważyć jedynie należy , iż skarżący wskazał , iż brak jest przepisu – podstawy skazania K. L. jednak zdaniem Sądu Odwoławczego miał na myśli niewskazanie podstawy wymiaru kary bowiem podstawa skazania została w zaskarżonym wyroku powołana .
Podnieść należy , iż ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I instancji , ocena zachowania oskarżonej wymierzona kara nie budzą zastrzeżeń Sądu Odwoławczego .
Słusznie wskazał jednak skarżący , iż wyrokując Sąd Rejonowy nie ustrzegł się błędu albowiem nie wskazał jako podstawę wymiaru kary odpowiednich przepisów o czym zresztą Sąd I instancji wspomniał w uzasadnieniu wyroku . Ewidentnie wymierzając karę ograniczenia wolności Sąd I instancji przytaczając przepisy art. 34 § 1 i 2 k.k. i art. 35 § 1 k.k. i art. 58 § 3 k.k. przeoczył , iż podstawą wymiaru kary jest przepis części szczególnej kodeksu karnego art. 278 § 1 k.k.. przy zast. art. 11 § 3 k.k. . W przedmiotowej sprawie mamy bowiem do czynienia z sytuacją , że czyn przypisany oskarżonej wyczerpuje znamiona określone w dwóch lub więcej przepisach ustawy karnej za tym samym Sąd jak podstawę wymiary kary powinien więc powołać przepis przewidujący karę najsurowszą a więc art. 278 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 3 k.k.
W tej sytuacji konieczna była zmiana zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie jako podstawy wymiaru kary art. 278 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 34 § 1 i 2 k.k. i art. 35 § 1 k.k. przy zast. art. 58 § 3 k.k.
W pozostałym zakresie utrzymano w mocy zaskarżony wyrok jak słuszny .
Z uwagi na to , iż postępowania odwoławcze nie zostało zainicjowane przez oskarżoną a konieczność dokonania korekty orzeczenia Sądu i Instancji została wywołana pomyłką Sądu odstąpiono od obciążania oskarżonej kosztami postępowania odwoławczego .