Sygn. akt II Cz 195/13
Dnia, 18 marca 2013 r.
Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Grażyna Kobus
po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2013 r. w Świdnicy
na posiedzeniu niejawnym
zażalenia wnioskodawcy M. K.
na postanowienie Sądu Rejonowego w Świdnicy
z dnia 13 lutego 2013 r., sygn. akt I Ns 1033/12
oddalające jego wniosek o zwolnienie od kosztów opinii biegłego
w sprawie przy udziale R. K.
o podział majątku wspólnego
postanawia:
oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Świdnicy oddalił wniosek wnioskodawcy o zwolnienie od kosztów opinii biegłego w sprawie o podział majątku wspólnego, gdyż wnioskodawca ma stałe dochody z wynagrodzenia za pracę w wysokości 2255,58 zł miesięcznie, posiada nieruchomości , a zatem brak jest podstaw do uwzględnienia jego wniosku. Ponadto mógł podjąć czynności mające na celu zabezpieczenie środków finansowych na dokonanie podziału majątku wspólnego.
W zażaleniu, wnosząc o zmianę zaskarżonego postanowienia i uwzględnienie wniosku, wnioskodawca podniósł, że jedna z nieruchomości, której jest współwłaścicielem stanowi przedmiot podziału w niniejszej sprawie, a więc nie może nią dysponować, natomiast z otrzymywanego wynagrodzenia kwotę 1231,82 zł wydaje na opłaty stałe, nie licząc kosztów jedzenia. Kredyt zaciągnął po rozwodzie w celu obniżenia kosztów utrzymania, a nie jako „kaprys” i przeznaczył go na zakup ½ nieruchomości, aby nie płacić za najem mieszkania po 1000 zł , a został zmuszony wyprowadzić się z mieszkania zajmowanego z uczestniczką. Na życie pozostaje mu 92,97 zł i nie jest w związku z tym wpłacić na poczet opinii biegłego kwoty 1500 zł. Posiadanie części nieruchomości nie świadczy o możliwościach zarobkowych, ale wręcz odwrotnie o obowiązku ponoszenia wydatków. Nie ma możliwości podjęcia dodatkowej pracy i żyje dzięki karcie kredytowej oraz pomocy znajomych.
Zażalenie nie podlega uwzględnieniu.
Wbrew argumentom podniesionym przez skarżącego, nie można uznać, aby stan majątkowy i uzyskiwane dochody z wynagrodzenia za pracę, uzasadniały zaliczenie wnioskodawcy do osób, które nie są w stanie zgromadzić własnymi siłami środków w kwocie 1500 zł na pokrycie kosztów opinii biegłego. Trudno bowiem zgodzić się z wnioskodawcą, gdy twierdzi, że przy uzyskiwanych dochodach był w stanie zaciągnąć kredyt, który spłaca w miesięcznych ratach wynoszących ponad 1000 zł, a nie stać go na zaciągnięcie pożyczki na koszty opinii biegłego, którą to pożyczkę spłaci w niewielkich ratach bądź z odroczonym terminem płatności. Jak zaś trafnie wskazał Sąd Rejonowy, zasadą jest ponoszenie kosztów związanych z prowadzonym postępowaniem sądowym i tylko wyjątkowo, gdy poniesienie tych kosztów będzie wiązało się z uszczerbkiem dla koniecznego utrzymania ubiegającego się o zwolnienie od kosztów sądowych, można wystąpić o pomoc Państwa. Niewątpliwie taka sytuacja nie zachodzi w wypadku wnioskodawcy.
Dlatego też Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonego postanowienia i zażalenie, jako nieuzasadnione, oddalił stosownie do treści art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc i art. 13 § 2 kpc.