Sygn. akt X Kz 6/13
Dnia 21 lutego 2013 roku
Sąd Okręgowy w Warszawie, X Wydział Karny - Odwoławczy
w składzie:
Przewodniczący: SSO Mariusz Jackowski
Sędziowie: SO Agnieszka Zakrzewska (spr.)
SO Arkadiusz Tomczak
Protokolant: prot. sąd. –stażysta Monika Parda
przy udziale Prokuratora: Jolanty Pydyniak
po rozpoznaniu w sprawie M. K. vel B.
oskarżonego o czyn z art. 278 § 1 k.k.
zażalenia prokuratora
na postanowienie Sądu Rejonowego dla W. w W. z dnia 27 listopada 2012 roku o umorzeniu postępowania
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
postanawia:
uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Sądowi Rejonowemu dla W. w W. do merytorycznego rozpoznania.
Postanowieniem z dnia 27 listopada 2012 roku Sąd Rejonowy dla W. w W. na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. umorzył postępowanie wobec braku danych dostatecznie uzasadniających popełnienie przestępstwa.
Postanowienie powyższe zaskarżył prokurator.
Prokurator zarzucił orzeczeniu błąd w ustaleniach faktycznych w postaci błędu dowolności polegającego na całkowitym pominięciu dowodów z bilingów telefonicznych i ich analizy, który to dowód oceniony wspólnie z innymi zgromadzonymi dowodami wskazuje na sprawstwo i winę oskarżonego M. K. vel B. w zakresie stawianego mu zarzutu z art. 278 § 1 kk.
Prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu celem rozpoznania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie jest zasadne.
W ocenie Sądu Okręgowego postanowienie Sądu Rejonowego o umorzeniu postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. wobec braku danych dostatecznie uzasadniających popełnienie przestępstwa zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa.
Wskazać bowiem należy, że obowiązujące przepisy procedury karnej nie przewidują możliwości skierowania sprawy na posiedzenie celem umorzenia postępowania na zasadzie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. Zwrócić przy tym należy uwagę, że brak popełnienia czynu zabronionego bądź też brak danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia w rozumieniu art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. nie jest równoznaczny z oczywistym brakiem podstaw oskarżenia w rozumieniu art. 339 § 3 pkt 2 k.p.k. Poza tym Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, że oczywisty brak podstaw oskarżenia zachodzi w sytuacji braku jakichkolwiek dowodów świadczących o popełnieniu przez oskarżonego przestępstwa, nie może być natomiast efektem oceny dowodów (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3.06.2003 roku, IV KK 132/03, OSNwSK 2003/1/1221). Tymczasem materiał dowodowy jaki został zebrany w przedmiotowej sprawie nie jest w swej wymowie jednoznaczny. Zwrócić w tym miejscu należy uwagę na dowód z bilingów rozmów telefonicznych oraz przeprowadzoną na jej podstawie analizę działania sprawcy.
Sąd Rejonowy winien zatem przeprowadzić pełne postępowanie dowodowe i dopiero po bezpośrednim zetknięciu się z przesłuchiwanymi osobami dokonać rzetelnej oceny całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego, na jej podstawie dokonać ustaleń, jeżeli natomiast, po wykorzystaniu wszelkich istniejących możliwości, wątpliwości nie zostaną usunięte, tłumaczyć je wedle zasady in dubio pro reo.
Z tych względów, orzeczono jak na wstępie.