Sygn. akt IV U 889/13
Dnia 19 listopada 2014r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący SSO Jacek Witkowski
Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Malewicka
po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2014r. w Siedlcach
na rozprawie
sprawy z wniosku E. H.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
o wysokość emerytury
w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
z dnia 14 czerwca 2013 r. Nr (...)
p o s t a n a w i a :
odrzucić odwołanie.
Sygn. akt IV U 889/13
Decyzją z dnia 14 czerwca 2013r. (...) Oddział w S. odmówił E. H. prawa do ponownego ustalenia wysokości świadczenia.
W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że do wniosku z dnia 22 maja 2013r. ubezpieczony nie złożył żadnych dokumentów. Ustalone wskaźniki podstawy wymiaru wynoszą odpowiednio: z 10 kolejnych lat kalendarzowych wybranych z okresu od 1977 do 1996, tj. 1977-1986 – 66,13%; z 10 kolejnych lat kalendarzowych wybranych z okresu od 1993 do 2012, tj. 1993-2002- 6,26%; z 20 najkorzystniejszych lat kalendarzowych wybranych z całego okresu tj. 1972-1975, 1977-1992 – 79,51%. Żaden z tych wskaźników nie jest wyższy od poprzednio obliczonego tj. 79,51% (k. 163 a.r.).
Od decyzji tej w dniu 24 czerwca 2013r. do (...) Oddział S. wpłynęło odwołanie ubezpieczonego. E. H. wskazał, że w decyzji z 20 czerwca 1997r. wskaźnik (...) wyniósł 45,97%; w decyzji z 10 listopada 2004r. wskaźnik (...) wyliczono na 78,84%, ale użyto błędnie starej kwoty bazowej, tj. 936,05 zł, zamiast nowej. Wnosił o ponowne przeliczenie w najkorzystniejszym wariancie z użyciem właściwej kwoty bazowej z 2013r. (k. 2 a.s.).
W odpowiedzi na odwołanie ZUS wnosił o jego oddalenie, powołując się na argumenty przytoczone w zaskarżonej decyzji i wskazując, że odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które uzasadniałyby zmianę decyzji i uwzględnienie odwołania (k. 3 a.s.).
SĄD OKRĘGOWY W SIEDLCACH USTALIŁ I ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:
Decyzją z dnia 10 listopada 2004r. ZUS przeliczył emeryturę E. H., ustalając wskaźnik (...) na 78,84%. Wyliczony wskaźnik został pomnożony przez kwotę bazową wynoszącą 936,05 zł. Od decyzji tej odwołał się ubezpieczony wnosząc o prawidłowe wyliczenie świadczenia, wskazując, że ZUS nie uwzględnił wszystkich waloryzacji. Sąd Okręgowy w Siedlcach wyrokiem z 16 lutego 2005r. Sygn. akt IV U 3/05 oddalił odwołanie E. H.. Ubezpieczony nie wniósł apelacji od powyższego wyroku, zatem stał się on prawomocny.
Na rozprawie w dniu 19 listopada 2014r. ubezpieczony wyjaśnił, iż w 2004r. powinna być zastosowana nowa kwota bazowa, tj. obowiązująca w 2004r., a nie kwota bazowa z daty wydania pierwszej decyzji (z 20 czerwca 1997r.). Oświadczył, że kwestionuje brak waloryzacji i wadliwą kwotę bazową w decyzji z dnia 10 listopada 2004r.
Odwołanie ubezpieczonego podlega odrzuceniu na podstawie art. 199 § 1 pkt 2 kpc, który stanowi, że Sąd odrzuci pozew, jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami sprawa jest w toku albo została już prawomocnie osądzona.
W ocenie Sądu Okręgowego o to samo roszczenie toczyło się postępowanie w sprawie IV (...). Ubezpieczony kwestionował kwotę bazową przyjętą do wyliczenia wysokości emerytury obliczonej decyzją z 10 listopada 2004r. Zapis w protokole wskazuje na to, że było to przedmiotem sporu. Sąd wówczas oddalił odwołanie, wyrokiem z 16 lutego 2005r. Ubezpieczony nie złożył apelacji od wyroku, wyrok uprawomocnił się. ZUS na tej podstawie wydawał kolejne decyzje. Dopiero w 2013r. ubezpieczony zakwestionował wyliczoną kwotę bazową, twierdząc, że powinna być inna niż ta, która była zastosowana. Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd nie miał prawa ingerować w prawomocne orzeczenie wydane w 2005r., które zgodnie z art. 366 kpc korzysta z powagi rzeczy osądzonej.
Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy z mocy art. 199 § 1 pkt 2 kpc odrzucił odwołanie.