Sygn. akt II K 1045/2014
Dnia 16 grudnia 2014 r.
Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: S.S.R. Maciej R. Socha
Protokolant: Agnieszka Mrówka
po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2014 r.
sprawy S. B. (B.) z d. F.,
urodz. (...) w W.,
córki S. i Z. z d. K.,
oskarżonej o to, że:
w dniu 07.05.2013 r. w W., woj. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przy zawieraniu umowy nr (...) o kredyt konsumencki na zakup i montaż drzwi, wprowadziła w błąd pracownika (...) Sp. z o.o. co do okoliczności związanych z zatrudnieniem w firmie (...) Sp. z o.o. oraz osiąganych z tego tytułu dochodach mających znaczenie dla udzielenia takiego kredytu oraz co do zamiaru wywiązania się z warunków tego kredytu i jego spłaty doprowadzając tym do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.718,48 zł (...) Finanse S.A. we W.,
tj. o czyn z art. 286§1 kk ;
I oskarżoną S. B. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. popełnienia występku z art. 286§1 kk, i za czyn ten na podstawie art. 286§1 kk wymierza jej karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności ;
II na podstawie art. 69§1 i 2 kk oraz art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonej S. B. warunkowo zawiesza tytułem próby na okres lat 3 (trzech) ;
III zwalnia oskarżoną S. B. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, oraz nie wymierza jej opłaty.
Sygnatura akt II K 1045/2014
Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny :
Oskarżona S. B. w maju 2013 roku wykonywała remont mieszkania. W dniu 7 maja 2013 roku w W., oskarżona S. B. zawarła umowę nr (...) o kredyt konsumencki na zakup i montaż drzwi, przy czym przy jej zawieraniu wprowadziła w błąd pracownika (...) Sp. z o.o. co do okoliczności związanych z zatrudnieniem w firmie (...) Sp. z o.o. oraz osiąganych z tego tytułu dochodach mających znaczenie dla udzielenia takiego kredytu oraz co do zamiaru wywiązania się z warunków tego kredytu i jego spłaty doprowadzając tym do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.718,48 zł (...) Finanse S.A. we W.. Oskarżona S. B. zawierając przedmiotową umowę nie miała rzeczywistej możliwości ani zamiaru wywiązania się z tejże umowy. Po zawarciu umowy kredytowej i uruchomieniu kredytu konsumenckiego oskarżona S. B. nie rozpoczęła spłaty kredytu.
/Dowód: - wyjaśnienia oskarżonej S. B. – k. 66-67, 39-42 ;
- kopie dokumentacji kredytowej – k. 13-16 /.
Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 30 sierpnia 2013 roku (...) Finanse S.A. we W. zbył wierzytelność w stosunku do oskarżonej S. B. (...) Bank S.A.
/Dowód: - dokumentacja – k. 2-3 /.
Oskarżona S. B. była uprzednio raz karana sądownie.
/Dowód: - dane o karalności oskarżonej S. B. – k. 44 ;
- akta sprawy karnej o sygn.. akt (...)/.
Oskarżona S. B. będąc przesłuchiwaną na etapie postępowania przygotowawczego oraz w toku postępowania jurysdykcyjnego przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu.
Ponadto Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zważył, co następuje:
Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uznać należy, iż sprawstwo i wina oskarżonej S. B. w przedmiocie przypisanego jej czynu nie budzi jakichkolwiek wątpliwości.
Ustalenia stanu faktycznego Sąd poczynił w oparciu o w pełni wiarygodne wyjaśnienia oskarżonej S. B.. Oskarżona S. B. będąc przesłuchiwaną na etapie postępowania przygotowawczego oraz w toku postępowania jurysdykcyjnego przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i nie usiłowała uniknąć grożącej jej odpowiedzialności karnej, przedstawiając szczerze wszystkie okoliczności zdarzenia ( w tym również to, iż korzyść majątkową przekazała swojemu synowi, co nie ma znaczenia dla oceny karno – prawnej ).
Potwierdzeniem i uzupełnieniem wyjaśnień oskarżonej są w pełni wiarygodne w żaden sposób niepodważalne dowody w postaci rzetelnej kopii dokumentacji kredytowej.
Dokonując oceny przedstawionych powyżej dowodów należy stwierdzić, iż sprawstwo oskarżonej S. B. w zakresie przypisanego jej czynu nie budzi jakichkolwiek wątpliwości.
Zachowanie oskarżonej S. B. przypisane jej w punkcie I części dyspozytywnej wyroku wypełniło znamiona występku z art. 286§1 kk. Oskarżona niewątpliwie działała umyślnie i z premedytacją, z zamiarem wprowadzenia pracownika pośrednika finansowego w błąd co do woli i rzeczywistej możliwości spłaty zaciąganego zobowiązania ( którego po zaciągnięciu spłacać nie zamierzała i nie spłacała ), a w konsekwencji działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
Oskarżonej S. B. należy przypisać winę ; okoliczności wyłączające zawinienie po stronie oskarżonej nie zachodzą.
Sąd wymierzając oskarżonej S. B. za przypisany jej czyn karę ośmiu miesięcy pozbawienia wolności baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonej czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna osiągnąć wobec oskarżonej. Nie sposób bowiem nie uwzględnić okoliczności o charakterze łagodzącym, a mianowicie dotychczasowego trybu życia oskarżonej ( oskarżona była uprzednio raz karana, ale skazanie to dotyczyło zdarzenia mającego miejsce jeden dzień przed 7 maja 2013 roku ; wskazać w tym miejscu należy, iż wyrokiem Sądu Rejonowego w W. z dnia 9 września 2014 roku, sygn.. akt (...), S. B. została skazana wyłącznie za czyn z dnia 6 maja 2013 roku, czyli za czyn podobny do czynu z dnia 7 maja 2013 roku, ale jednak odrębny i dlatego nie zachodzi w tej sytuacji tzw. powaga rzeczy osądzonej ), dla której wejście w kolizję z prawem jest czymś incydentalnym i wyjątkowym. W ocenie Sądu, popełnienie przez oskarżoną przestępstwa było w jej życiu incydentem, gdyż co do zasady oskarżona przestrzega porządku prawnego, zaś w tym przypadku dała się skusić okazji „łatwego” osiągnięcia korzyści majątkowej. Nie można również tracić z pola widzenia wartości szkody wyrządzonej przestępstwem, która w kontekście innych przestępstw przeciwko mieniu nie jest bardzo wysoka.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd uznał, że kara ośmiu miesięcy pozbawienia wolności, wymierzona oskarżonej S. B. jest karą sprawiedliwą i wystarczającą, w której znajdą odzwierciedlenie wszystkie wskazywane wyżej okoliczności. Ponadto wskazać należy, że nie zawsze wysokie kary pozbawienia wolności są karami sprawiedliwymi, a tylko kary posiadające ten przymiot osiągają odpowiednie cele prewencyjne.
Jednocześnie Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej S. B. kary pozbawienia wolności, uznając, iż zastosowanie środka probacyjnego spełni swe wychowawczo – prewencyjne cele i będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Stosownie do dyspozycji art. 69 § 2 k.k., zawieszając wykonanie kary, Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim postawę oskarżonej, jej właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. Postawa oskarżonej i obecna jej sytuacja życiowa nakazuje dać jej szansę i warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby lat trzech. Tak oznaczony okres próby pozwoli rzetelnie zweryfikować postawę oskarżonej wobec zasad przestrzegania porządku prawnego. Wymierzona kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, winna stanowić dla oskarżonej wystarczającą nauczkę, a zarazem przestrogę na przyszłość i impuls do przestrzegania prawa i zasad współżycia społecznego.
Sąd nie orzekł o obowiązku naprawienia szkody przez oskarżoną S. B. w trybie art. 46 k.k. bądź art. 72 § 2 k.k., gdyż w obecnym stanie rzeczy nie było to możliwe. Wskazać w tym miescu należy, iż zgodnie z dyspozycją art. 49 § 1 k.p.k., pokrzywdzonym jest osoba fizyczna lub prawna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo. W realiach przedmiotowej sprawy, realna szkoda po stronie (...) Finanse S.A. we W. już w chwili orzekania przez Sąd I instancji nie występowała, bowiem została naprawiona poprzez spełnienie świadczenia z innej niż deliktowa podstawy prawnej ( na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 30 sierpnia 2013 roku (...) Finanse S.A. we W. zbył wierzytelność w stosunku do oskarżonej S. B. (...) Bank S.A. ), a zatem zobowiązanie oskarżonej do naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego nie jest możliwe, a wręcz niedopuszczalne, prowadzące bowiem do nie znajdującego podstaw wzbogacenia. Nie jest również możliwe orzeczenie obowiązku naprawienia szkody na oskarżoną z obowiązkiem zapłaty na rzecz nabywcy wierzytelności, bowiem ten nie posiada statusu pokrzywdzonego ( w ten sposób: wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 19 listopada 2013 r., sygn. akt IV Ka 760/2013 ). Oczywiście nabywca wierzytelności ma prawo do domagania się swoich praw w tym zakresie w postępowaniu cywilnym, zaś sąd cywilny związany będzie ustaleniami wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa.
Na podstawie art. 624§1kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zwolnił oskarżoną od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania, zaliczając je na rachunek tegoż Skarbu Państwa, oraz nie wymierzył jej opłaty, mając na względzie sytuację majątkową oskarżoną w czasie obecnym.