WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Gabriela Horodnicka-Stelmaszczuk
Protokolant:	st. sekr. sądowy Renata Sekinda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 października 2014 r. w S.

sprawy G. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania G. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 24 marca 2014 roku nr (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 marca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał G. L. prawo do emerytury od dnia 1 stycznia 2014 roku tj. od dnia ustania zatrudnienia.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona domagając się przyznania i wyliczenia emerytury na „starych zasadach”, tj. zgodnie z art. 53. Ubezpieczona podniosła, iż naliczenie wysokości emerytury zgodnie z art. 183 w wysokości po waloryzacji od 1 marca 2014 roku w kwocie 4 216,31 zł jest dla niej niekorzystne.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości, podnosząc, iż w przypadku ubezpieczonej nie ma możliwości ustalenia wysokości świadczenia na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej, albowiem ubezpieczona zgłosiła wniosek o przyznanie emerytury w dniu 15 stycznia 2014 roku, tj. już po ukończeniu wieku emerytalnego.

Sąd ustalił, co następuje:

G. L. urodziła się (...). Wiek emerytalny tj. 60 lat i 3 miesiące ubezpieczona skończyła w dniu (...)roku. Wniosek o emeryturę złożyła w dniu 15 stycznia 2014 roku tj. już po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego.

Niesporne

Na dzień 31 grudnia 2008 roku ubezpieczona legitymowała się ponad 30-to letnim okresem składkowym i nieskładkowym. Ukończyła również 55 lat. Wnioskodawczyni przystąpiła do OFE, ale dopiero wraz z wnioskiem o emeryturę tj. w dniu 15 stycznia 2014 r. złożyła wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa.

Niesporne a nadto wniosek (akta emerytalne)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. decyzją z dnia 24 marca 2014 r. przyznał ubezpieczonej prawo do emerytury w wieku powszechnym obliczając jej wysokość zgodnie z treścią art. 183 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Decyzja z dnia 24 marca 2014 r. (akta emerytalne)

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej od zaskarżonej decyzji okazało się nieuzasadnienie.

Wnioskodawczyni nie zgadzając się z decyzją organu rentowego, wniosła od niej odwołanie domagając się ustalenia wysokości świadczenia w całości na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej.

Zgodnie z art. 24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a i 50e i 184.

Zgodnie natomiast z art. 46 ust. 1 powołanej ustawy, prawo do emerytury na warunkach określonych w art. 29, 32, 33 i 39 przysługuje również ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r., a przed dniem 1 stycznia 1969 r., jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: 1) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa, oraz 2) warunki do uzyskania emerytury określone w tych przepisach spełnią do dnia 31 grudnia 2008 roku.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy ubezpieczona kobieta, która nie osiągnęła wieku emerytalnego określonego w art. 27 ust. 2 i 3, może przejść na emeryturę po osiągnięciu wieku 55 lat, jeżeli ma co najmniej 30-letni okres składkowy i nieskładkowy albo jeżeli ma co najmniej 20-letni okres składkowy i nieskładkowy oraz została uznana za całkowicie niezdolną do pracy. Emerytura, o której mowa wyżej, przysługuje ubezpieczonym, którzy ostatnio, przed zgłoszeniem wniosku o emeryturę, byli pracownikami oraz w okresie ostatnich 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym pozostawali w stosunku pracy co najmniej przez 6 miesięcy, chyba że w dniu zgłoszenia wniosku o emeryturę są uprawnieni do renty z tytułu niezdolności do pracy (art. 29 ust. 2). Spełnienia tych warunków nie wymaga się od ubezpieczonych, którzy przez cały wymagany okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, podlegali ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tytułu pozostawania w stosunku pracy (art. 29 ust. 3).

Prawo do wcześniejszej emerytury mogą także nabyć osoby urodzone po 1948 roku a przed 1969 roku, jeżeli warunki dotyczące wieku, okresów składkowych i nieskładkowych, a w niektórych przypadkach niezdolności do pracy spełniają do 31 grudnia 2008 roku. W przypadku osób z wymienionej grupy wiekowej nabycie prawa do emerytury uzależnione jest również od nieprzystąpienia do OFE albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartych funduszach emerytalnych za pośrednictwem ZUS, na dochód budżetu państwa. Obowiązek udowodnienia stażu oraz wieku emerytalnego do końca 2008 roku nie oznacza, iż do tej daty musi być również zgłoszony wniosek o emeryturę. Wniosek ten może być złożony również po 31 grudnia 2008 roku ale nie później niż przed dniem ukończenia przez wnioskodawcę powszechnego wieku emerytalnego. Wcześniejsza emerytura pracownicza przysługuje bowiem osobom, które nie ukończyły powszechnego wieku emerytalnego. Z powyższego jasno wynika, że kobiety urodzone w 1953 roku będą mogły złożyć wniosek o wcześniejszą emeryturę najpóźniej w 2013 roku, choć przed ukończeniem powszechnego wieku emerytalnego. Jeżeli złożą wniosek po tym terminie to nabędą prawo do emerytury w wieku powszechnym.

W przedmiotowej sprawie poza sporem było, że ubezpieczona na dzień 31 grudnia 2008 roku udowodniła okresy składkowe i nieskładkowe w wymiarze ponad 30 lat, osiągnęła wiek emerytalny co najmniej 55 lat. Niespornym również było, że w tej dacie była członkiem OFE, a wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa złożyła wraz z wnioskiem o emeryturę dopiero po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego tj. 60 lat i 3 miesięcy.

W przedmiotowej sprawie G. L. wolę uzyskania prawa do wcześniejszej emerytury przejawiła zatem dopiero w dniu 15 stycznia 2014 roku po osiągnięciu powszechnego emerytalnego, składając stosowny wniosek (choć ustawowe przesłanki do wnioskowanego świadczenia spełniła znacznie wcześniej). Powyższe spowodowało konieczność obliczenia świadczenia emerytalnego z zastosowaniem tzw. reguły mieszanej, określonej w art. 183, co Zakład Ubezpieczeń Społecznych uczynił w decyzji z dnia24 marca 2014 roku.

Oceny tej nie zmienia podnoszona przez wnioskodawczynię okoliczność, iż nie znała przepisów prawa. Przyczyna ta nie konwaliduje bowiem faktu złożenia przedmiotowego wniosku po terminie do uzyskania prawa do emerytury wcześniejszej. Podnieść należy też, iż podstawą przyznania świadczeń z ubezpieczenia społecznego mogą być tylko przepisy prawa, a nie zasady współżycia społecznego. (Wyrok Sądu Najwyższego z 1998-12-15, II UKN 379/98 Opubl: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rok 2000, Nr 3, poz. 125). Przepisy prawa ubezpieczeń społecznych mają bowiem charakter ścisły, bezwzględnie obowiązujący - stąd zarówno warunki nabycia prawa do świadczeń, jak też wysokość tychże świadczeń i zasady ich wypłaty są sformalizowane. Wyłącza to możliwość wykładani tych przepisów z uwzględnieniem reguł słuszności.

Z tych względów Sąd uznał, że zaskarżona decyzja ZUS odpowiada prawu i dlatego w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił wniesione od niej odwołanie.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)