Sygn. akt: III U 862/14
Dnia 2 stycznia 2015r.
Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
|
Przewodniczący: |
SSR del. do SO Monika Obrębska |
|
Protokolant: |
sekretarz sądowy Przemysław Dudziński |
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 stycznia 2015r. w O.
sprawy z odwołania W. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.
o prawo do emerytury
na skutek odwołania W. S.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.
z dnia 07.11.2014r. znak (...)
orzeka:
1. oddala odwołanie;
2. przyznaje adwokatowi W. G. ze Skarbu Państwa - Kasa Sądu Okręgowego w Ostrołęce wynagrodzenie za reprezentowanie odwołującego z urzędu w kwocie 73,80 zł (siedemdziesiąt trzy złote 80/100), w tym podatek VAT.
W dniu 04.09.2014r. W. S. złożył w Oddziale ZUS w P. Inspektorat w O. wniosek o ustalenie uprawnień do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych.
Po rozpoznaniu tego wniosku decyzją z dnia 24.09.2014r», Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił W. S. prawa do tego świadczenia uznając, iż nie udowodnił on wymaganego 25 - letniego stażu pracy, w tym 15 - letniego okresu pracy w szczególnych warunkach oraz nie osiągnął wieku emerytalnego.
Decyzją powyższą W. S. zaskarżył, wnosząc od niej odwołanie.
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Wskazał, że W. S. nie spełnia warunków do przygnania wcześniejszej emerytury, o których mowa w art.184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdyż nie legitymuje się 25-letnim ogólnym stażem pracy, nie osiągnął wieku emerytalnego oraz nie udokumentował wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach - nie złożył świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach.
Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił i zważył, co następuje:
Odwołanie nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że podstawą do ubiegania się przez odwołującego o prawo do emerytury jest art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z §4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z tymi przepisami prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu po 01.01.1949r., jeżeli:
osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,
nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego |pb złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa,
w dniu 01.01.1999r. udowodnił 25-letni okres składkowy i nieskładkowy, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.
W świetle powyższych przepisów odwołanie W. S. nie zasługuje na uwzględnienie i dlatego zostało oddalone.
W przedmiotowej sprawie bezsporne było bowiem, że odwołujący zarówno w dacie złożenia wniosku o emeryturę, jak też dacie wydqnia decyzji, jak również w dacie wyrokowania, nie miał ukończonych 60 lat (urodził się bowiem (...).). Nie może więc budzić wątpliwości że odwołujący nie spełnia podstawowego warunku określonego w cytowanym wyżej art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych tj. nie osiągnął wieku emerytalnego.
Wobec powyższego, dokonywanie ustaleń w przedmiocie czy odwołujący legitymuje się 25 - letnim stażem pracy, w tym 15-l«fnim okresem pracy w szczególnych warunkach, okazały się być bezprzedmiptowe. Nawet bowiem uznanie przez Sąd, że odwołujący wymagane ustawą okresy pracy zgromadził, nie mogłoby skutkować zmianą zaskarżonej decyzji - wobec faktu, że w dacie jej wydania odwołujący nie miał ukończonych 60 lat.
Podkreślić w tym miejscu należy, że w judykaturze Sądu Najwyższego utrwalił się pogląd, że w postępowaniu sądowym vy sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, które ma charakter odwoławczy i kontrolny, postępowanie dowodowe ogranicza się do sprawdzenia zgodności z prawem decyzji wydanej przez organ rentowy. Przy czym badanie takie jest możliwe tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili wydania decyzji, a więc w chwili ustalania prawa do świadczenia przez organ rentowy ( vide: wyroki Sądu Najwyższego z dnia 20.05.2004 r., II UK 359/03, OSNP 2005 nr 3, poz. 43 oraz z dnia 12.01.2005 r., I UK 93/04, OSNP 2005 nr 16, poz. 254). Wskazać też należy na wyrok z dnia 0<?.04.2008r. gdzie Sąd Najwyższy stwierdził, że treść decyzji, od której wniesiono odwołanie, wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu (II UK 267/07, LEX nr 469168). Zatem rolą Sądu w postępowaniu wywołanym odwołaniem, zgodnie z systemem orzekania w sprawach tego zakresu, jest nie tyle rozstrzygnięcie o zasadności wniosku a o prawidłowości zaskarżonych decyzji. Podkreślić w tym miejscu należy, że Sąd może zmienić decyzję ZUS tylko wówczas, gdy jest wadliwa, nie może natomiast we własnym zakresie ustalał prawa do świadczenia. Dlatego też spełnienie przez odwołującego koniecznej przesłanki do przyznania emerytury już po wydaniu decyzji, nie może prowadzić do uznania kontrolowanej decyzji za wadliwą i w konsekwencji do jej zmiany (vide też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13.09.2005 r. IUK 382/04).
Analogiczne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 09.02.2010r. stwierdzając, że zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy z 199|r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, prawo do świadczeń określonych w tej ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do jego nabycia. Wówczas też, na wniosek osoby uprawnionej, organ rentowy wydaje decyzją o przyznaniu prawa (art. 116 i 118 ustawy o emeryturach i rentach z FUS). Niespełnienie przez pracownika ustawowych warunków koniecznych do przyznania świadczenia powoduje wydanie decyzji odmownej. Wydanie takiej decyzji następuje również wtedy, gdy pracownik nie spełnia chociażby jednego z ustawowych warunków niezbędnych do przyznania świadczenia. Ponadto Sad Najwyższy zauważył, że nie jest dopuszczalne w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych wydanie wyroku ustalającego spełnienie przez ubezpieczonego niektórych warunków wymaganych do nabycia prawa do świadczenia i przyznającego to świadczenie pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków w przyszłości (I UK 262/09, LEX nr 585728).
Przechodząc od rozważań teoretycznych do realiów rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że zaskarżona przez odwołującego decyzja odpowiada prawu, gdyż bezspornym jest że W. S. nie ukończył 60 lat. W takim stanie rzeczy dokonywanie ustaleń w przedmiocie czy zgromadzi! on 25 letni - ogólny staż pracy, w tym 15 letni okres pracy w warunkach szczególnych było w przedmiotowej sprawie bezprzedmiotowe.
Na marginesie zauważyć jednak należy, że niniejszy wyrok nie zamyka odwołującemu prawa do ponownego ubiegania się o przyznanie mu prawa do emerytury, po spełnieniu przez niego wszystkich przesłaneK określonych w art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
Z tych wzglądów Sąd w oparciu o art. 477 14§ 1 kpc Sąd orzekł jak w pkt. 1 wyroku.
O wynagrodzeniu za reprezentowanie odwołującego z przędu Sąd orzekł w oparciu o § 19 w zw. z § 12 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.