II Cz 567/14
Dnia 2 grudnia 2014 r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Wojciech Vogt
SSO Janusz Roszewski
SSO Barbara Mokras – spr.
po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2014 r. w Kaliszu
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa S. J.
przeciwko B. W.
o zapłatę
na skutek zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Rejonowego w Kaliszu
z dnia 12 czerwca 2014 r. sygn. akt I C 677/14
p o s t a n a w i a:
1) oddalić zażalenie
2) przyznać od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu na rzecz adw. M. A. kwotę 600 zł. powiększoną o 23 % podatku od towarów i usług tytułem pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu zażaleniowym
Postanowieniem z dnia 12 czerwca 2014 r. Sąd Rejonowy w Kaliszu odrzucił pozew S. J. przeciwko B. W. o zapłatę podając w uzasadnieniu, że o to samo roszczenie toczyło się już postępowanie między stronami i sprawa została prawomocnie zakończona.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł powód domagając się jego zmiany i rozpoznania sprawy oraz zasądzenie na rzecz adwokata z urzędu wynagrodzenia z tytułu pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu.
Pozwana wniosła o oddalenie zażalenia.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Zgodnie z art. 199 § 1 k.p.c. sąd odrzuci pozew, między innymi wtedy jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami sprawa została już prawomocnie osądzona.
W przedmiotowej sprawie powód dochodzi od pozwanej kwoty 16.000 zł. z odsetkami z tytułu rozliczeń z okresu konkubinatu, w tym także, jak podał w pozwie, z tytułu pomocy w spłacie kredytów.
Nie budzi wątpliwości, że w obu sprawach – I C 255/11 oraz w niniejszej sprawie – zarejestrowanej pod sygn. I C 677/14 strony procesu są te same jak również, że sprawa I C 255/11 została prawomocnie zakończona. Ponadto stwierdzić należy, że wbrew stanowisku zawartym w zażaleniu także roszczenia są identyczne. W sprawie toczącej się pod sygnaturą I C 255/11 powód dochodził także zapłaty z tytułu rozliczeń z konkubinatu łączącego strony, w tym m. in. należności z tytułu udzielonych powódce pożyczek na spłatę kredytów.
W związku z powyższym stwierdzić należy, że zachodzi identyczność roszczeń w obu sprawach, gdyż żądanie zawarte w obu pozwach i okoliczności faktyczne uzasadniające żądanie są te same – w obu sprawach powód domagał się od pozwanej zapłaty z tytułu rozliczeń wynikających z łączącego ich konkubinatu.
Wbrew zarzutom zażalenia sąd pierwszej instancji w sposób wystarczający wyjaśnił sprawę – powód w pozwie sam podał z jakiego tytułu domaga się od pozwanej dochodzonej należności.
Wobec powyższego uznać należy, że zażalenie nie jest uzasadnione i jako takie winno ulec oddaleniu. W tym stanie rzeczy i na zasadzie art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. postanowiono jak wyżej.