UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem w dnia 7 lutego 2014r. Sąd Rejonowy w Kutnie zasądził od L. S. C. de S. y (...) Spółki Akcyjnej na rzecz K. G. kwotę 25.000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wyrokowania i oddalił powództwo w pozostałej części .

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji podniósł , iż pozwem z dnia 31 sierpnia 2001r. K. G. wniósł o zasądzenie od pozwanego L. S. C. de S. y (...) Spółki Akcyjnej Oddział w Polsce z siedzibą w W. kwoty 18.000złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku z wypadkiem komunikacyjnym z dnia 2 maja 2010r. Pismem z dnia 4 marca 2013r. strona powodowa rozszerzyła powództwo do kwoty 34.000 złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 16.000zł od dnia rozszerzenia powództwa. Sąd I instancji po dokonaniu analizy zgłoszonych roszczeń przez pryzmat przepisu art. 445 § 1 w zw. z art. 444 § 1 k.c. doszedł do przekonania , iż żądanie pozwu jest uzasadnione co do kwoty 25.000 złotych z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, co do odsetek ustawowych od uwzględnionego żądania w ocenie Sądu I instancji żądanie odsetek było uzasadnione od dnia wydania wyroku , który należało uznać za termin wymagalności roszczenie o zadośćuczynienie ( art.481 § 1 k.c. w zw. z art. 455 § 1 k.c. W ocenie Sądu I instancji przyznanie zadośćuczynienia pieniężnego przez sąd ma charakter fakultatywny i oznacza przyznanie poszkodowanego odpowiedniej sumy pieniężnej .Wysokość tego zadośćuczynienia zostaje ustalona przez sąd z uwzględnieniem wszystkich okoliczności – zgodnie z regułą zawartą w art. 316 k.p.c.. według stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy .W ocenie Sądu I instancji zadośćuczynienie staje się wymagalne dopiero w dacie wyrokowania.

Apelację od rozstrzygnięcia w zakresie oddalenia żądania zasądzenia odsetek ustawowych od dnia 31 sierpnia 2011 do dnia 6 lutego 2014r. wniósł powód.

Skarżący zarzucił rozstrzygnięciu :

1.naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 481 k.c. przez niezastosowanie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych , Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( Dz. U. Nr 124 , poz. 1152 ze zm.) i w konsekwencji przyjęcie , że odsetki należą się od dnia orzekania , a nie od daty 18 sierpnia 2010r. , tj. od dnia zakończenia postępowania likwidacyjnego przez pozwanego.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie odsetek ustawowych od kwoty 25.000 zł od dnia 31 sierpnia 2011r. do dnia 6 lutego 2014 r. Nadto skarżący wniósł o zasądzenie kosztów procesu.

W odpowiedzi na apelacje strona pozwana wniosła ojej oddalenie iż zasądzenie do powoda kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sąd Okręgowy zważył , co następuje :

Apelacja jest uzasadniona w znacznej części .

Nie sposób zgodzić się z Sądem I instancji , iż zadośćuczynienie w niniejszej sprawie stało się wymagalne dopiero z chwilą wyrokowania .

W świetle art. 455 k.c. roszczenie o zadośćuczynienie, jako roszczenie pieniężne - w przypadku braku oznaczenia terminu spełnienia świadczenia - staje się wymagalne z chwilą wezwania do zapłaty. Stąd też odsetki za opóźnienie w zapłacie zadośćuczynienia należnego uprawnionemu należą się już od tej chwili, czemu nie stoi na przeszkodzie to, że wysokość świadczenia jest ostatecznie kształtowana przez sąd. Przewidziana w art. 445 § 1 k.c. możliwość przyznania przez sąd odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia za krzywdę nie zakłada bowiem dowolności ocen sądu, a jest jedynie konsekwencją niewymiernego w pełni charakteru okoliczności, decydujących o doznaniu krzywdy i jej rozmiarze. Mimo więc pewnej swobody sądu przy orzekaniu o zadośćuczynieniu, wyrok zasądzający zadośćuczynienie nie ma charakteru konstytutywnego, lecz deklaratywny. Wymagalność roszczenia o zadośćuczynienie za krzywdę, a tym samym i początkowy termin naliczania odsetek za opóźnienie w zapłacie należnego zadośćuczynienia, może się natomiast różnie kształtować w zależności od okoliczności sprawy / podobny pogląd zaprezentował Sąd Apelacyjny w Łodzi w sprawie I A Ca 1378/13 - wyrok z dnia 23-04-2014/.

W rozpoznawanej sprawie powód już na etapie postępowania związanego z likwidacją szkody zgłosił żądanie zadośćuczynienia w formie kwotowej (pismo z dnia 30 sierpnia 2010 –k. 87 ) . Również na etapie postępowania likwidującego szkodę , strona pozwana dysponowała dokumentacją lekarską powoda, jak również wynikiem badania lekarskiego.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych , Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz. U. z 8 lutego 2013r. poz.392 ) ubezpieczyciel ma obowiązek spełnić świadczenie w terminie 30 dni licząc od dnia otrzymania zawiadomienia o szkodzie.

W rozpoznawanej sprawie mimo sprecyzowania żądani w formie kwotowej , strona pozwana w pismem z dnia 6 września 2010r. odmówiła wypłaty żądanego zadośćuczynienia ponad kwotę 8000 złotych , w stacji gdy dysponowała dokumentacją lekarska oraz wynikami badań powoda wykonanych przez lekarzy na zlecenie ubezpieczyciela ( -k.75-77) , którzy to lekarze opisali uraz pozostający w adekwatnym związku przyczynowym z wypadkiem,wskazali na występujący u powoda trwały uszczerbek na zdrowi na poziomie 10%. W rozpoznawanej sprawie powód wystąpił z pozwem w dnu 31 sierpnia 2011r. i wniósł o zasądzenie kwoty 18.000 złotych tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Zdaniem Sądu Okręgowego w sytuacji , gdy strona pozwana we wrześniu 2010r. odmówiła wypłaty zadośćuczynienia , nie sposób przyjąć , iż żądanie zasądzenia odsetek ustawowych od zadośćuczynienia od kwoty 18.000 złotych od dnia wniesienia pozwu nie jest zasadne. W dacie wniesienia pozwu zawierającego żądanie zasądzenia kwoty 18.000 złotych tytułem zadośćuczynienia strona pozwana była w zwłoce ze spełnieniem świadczenia , co za tym żądanie zapłaty odsetek od daty wniesienia pozwu od kwoty 18.000 złotych było uzasadnienie w oparciu o przepis art. 480 §1 k.c.

Pismem z dnia 4 marca 2013 r. , doręczonym stronie pozwanej w dniu 11 marca 2013r. powód rozszerzył powództwo z tytułu zadośćuczynienia do łącznej kwoty 34.000 złotych , przy czym żądał odsetek ustawowych od kwoty 18.000 złotych od dnia 31 sierpnia 2011 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 16.000 złotych od dnia rozszerzenia powództwa do dnia zapłaty. Roszczenie powoda z tytułu zadośćuczynienia uzasadnione było do kwoty 25.000złotych , zatem odsetki od zadośćuczynienia należne powodowi były od kwoty 18.000 złotych od dnia 31 sierpnia 2011 r. do dnia 10 marca 2013 r. zaś od kwoty 25.000 złotych od dnia 11 marca 2013 r. do dnia zapłaty .

W tym zakresie uznając zarzuty apelacji za uzasadnione, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok na podstawie art. 386 § 1 k.p.c.

W pozostałym zakresie apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c. W szczególności bezzasadne jest żądanie zasądzenia odsetek ustawowych od kwoty 25.000 złotych od dnia 31 sierpnia 2011 r. , w sytuacji gdy sam powód rozszerzając żądanie pozwu wskazał , iż żądał odsetek ustawowych od kwoty 18.000 złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty , a od kwoty rozszerzonego powództwa od dnia rozszerzenia żądania pozwu . Wnioski apelacji zawierające żądanie zmiany zaskarżonego wyroku i zasądzenie odsetek ustawowych od kwoty 25.000 złotych od dnia wniesienia pozwu są w istocie dalej idące niż zgłoszone przez powoda przed sądem I instancji .

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na zasadzie art., 100 k.p.c. przy przyjęciu ,że powód wygrał postępowanie apelacyjne w 82% .Na koszty postępowania apelacyjnego złożyła się kwota 397 złotych z tytułu opłaty od apelacji i kwoty po 600 złotych z tytułu wynagrodzenia pełnomocników. Łączna suma kosztów wyniosła 1597 złotych , strona pozwana odpowiada za 82 % tych kosztów tj. kwotę 1309, 54 zł , wydatkowała 600 złotych , zatem winna zwrócić powodowi kwotę 709 zł 54 grosze z tytułu kosztów postępowania apelacyjnego.