UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 września 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.odmówił wnioskodawcy M. B.przeliczenia emerytury z uwzględnieniem dodatkowych zarobków z lat 1974 w (...)Spółdzielni (...)na podstawie przedłożonego zaświadczenia.

W uzasadnieniu swego stanowiska organ rentowy podniósł,
po przeliczeniu świadczenia na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy w tym przy uwzględnieniu zarobków za lata 1972- 1974r. w (...) w G. wskaźnik wwpw wyliczony został we wszystkich możliwych wariantach , które organ rentowy wskazał w uzasadnieniu decyzji. Najkorzystniejszy jest wskaźnik wyliczony z 3 lat kolejnych tj. 1974-1976, który wynosi 238% ( ubruttowiony 244,17%).

Równocześnie organ rentowy podał , że brak jest podstaw na mocy treści art. 7 ust.3 ustawy z dnia 17.10.1991r.o rewaloryzacji emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw, do przeliczenia ponownego podstawy wymiaru świadczenia wnioskodawcy z tych samych 3 lat kalendarzowych z uwzględnieniem zarobków uzyskanych z tytułu zatrudnienia wykonywanego równocześnie w więcej niż jednym zakładzie pracy w wymiarze wyższym niż pełen etat.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył wnioskodawca M. B. i domagając się jej zmiany wniósł o ponowne przeliczenie świadczenia z uwzględnieniem dodatkowych zarobków z okresu 1974r. w oparciu przedłożone zaświadczenie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca M. B.urodził się (...)Ubezpieczony w okresie od 24.02.1985 do18.02.1997r. pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy, a od dnia 19.02.1997r. do 31.07.2003r. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Od dnia 01.08.2003r. pobiera emeryturę przyznana na mocy decyzji z dnia 27.08.2003r. Do ustalenia świadczenia przyjęto zwaloryzowaną podstawę renty .Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy przyjął podstawę wymiaru wcześniej ustalonej renty z tytułu niezdolności do pracy, przy ustaleniu wysokości której przyjęto wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 238%.

W dniu 26 października 2012r. wnioskodawca złożył wniosek o przeliczenie emerytury za dodatkowy okres zatrudnienia 1974r. w (...)Spółdzielni (...)w G.na podstawie przedłożonego zaświadczenia . Wnioskodawca w okresie od 1967r. do 1985r. zatrudniony był w (...)Przedsiębiorstwie (...)w G.. W okresie 22.10.1972r do 16.02.1974r. wnioskodawca podjął dodatkowo zatrudnienie w (...)Spółdzielni (...) w G.na stanowisku muzyka. Zatrudniony był 5 godzin tygodniowo.

Dowód: wyjaśnienia wnioskodawcy k- 19 akt sprawy, akta osobowe (...) w G. , zaświadczenie o osiąganym wynagrodzeniu Rp-7 k-67 akt emerytalnych.

Decyzją z dnia 27 września 2012r. organ rentowy po rozpoznaniu wniosku ubezpieczonego z dnia 12.09.2012r. odmówił wnioskodawcy M. B. ponownego przeliczenia świadczenia z dodatkowo przyjętym wynagrodzeniem.

Organ rentowy dokonał wyliczenia wskaźników podstawy wymiaru świadczenia i tak wskaźnik wymiaru podstawy wyliczony z kolejnych 10 lat tj. 1974-1983 , wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy , w którym zgłoszono wniosek o rentę ( wybranych z okresu 1965-1984 wynosi 152,21%,

- z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy , w którym zgłoszono wniosek o emeryturę tj. z lat 1983- 1992 ( wybranych z okresu 1983-2002 wynosi 42,85%),

- ustalony z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu społecznemu wynosi -132,70%. Dotychczasowy wskaźnik podstawy wymiaru ustalony z 3 kolejnych lat kalendarzowych z 1974- 1976 wynosi 238% ( ubruttowiony 244,17% ) i jest najwyższy.

Przy ustaleniu wskaźnika podstawy wymiaru emerytury do okresów zatrudnienia za które nie zostały udowodnione zarobki przyjęte zostały przez organ rentowy kwoty minimalnego wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w uspołecznionych zakładach pracy. Są to okresy zatrudnienia:

od 20.09.1957r. do 20.12.1957r.- Cukrownia (...),

od 13.02.1958r. do 13.07.1959r.- Fabryka (...) w G.,

od 09.11.1959r. do 12.12.1959- Cukrownia (...).,

od 17.04.1967r. do 31.12.1968, od 01.01.1972r. do 31.12.1973r.i od 01.01.1977r. do 31.12.1978r. - (...)Przedsiębiorstwo (...). Organ rentowy do przeliczenia podstawy wymiaru świadczenia z tych samych 3 lat kalendarzowych nie uwzględnił zarobków uzyskanych przez wnioskodawcę z tytułu zatrudnienia w tym samym okresie w wymiarze wyższym niż pełen etat tj. w okresie od 22.10.1972r. do 16.02.1974r. w (...)Spółdzielni (...) w G..

Dowód: akta emerytalne wnioskodawcy: ustalenie wyliczenia podstawy wymiaru świadczenia, k. 14 akt sprawy, decyzja z dnia 27.09.2012r., k. 68.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Żądanie wnioskodawcy wynika z treści art. 111 ust. 1 ustawy z dnia
17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W myśl tego przepisu wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej zgodnie z art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Tak więc warunkiem przeliczenia świadczenia jest ustalenie wyższego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia od tego, który został zastosowany w decyzji wcześniejszej.

Wnioskodawca natomiast przy przeliczeniu świadczenia skorzystał z przepisów ustawy art. 7 ust.3 ustawy z dnia 17.10.1991r. o rewaloryzacji emerytur i rent , o zasadach ustalenia emerytur i rent o zmianie niektórych ustaw ( Dz. U 1991. Nr 104 .poz. 450).

Wnioskodawca przedłożył zaświadczenie Rp-7 z dnia 29.02.2012r. o uzyskaniu wynagrodzenia za okres zatrudnienia od 22.10.1972r. do 16.02.1974r. w (...)Spółdzielni (...) w G.. W tym okresie zatrudniony był na stanowisku muzyka.

Jak wynika z przedłożonych świadectw pracy, wyjaśnień wnioskodawcy w tym samym okresie zatrudniony był w wymiarze pełnego etatu od dnia 17.04.1967r. do 23.02.1985r. w (...)Przedsiębiorstwie (...) w G., zatrudniony na stanowisku ślusarza.

Z tego okresu organ rentowy dokonał przeliczenia podstawy wymiaru świadczenia wnioskodawcy ustalając wskaźnik wwpw w wysokości 238% ( po ubruttowieniu 244,17%) z okresu 3 lat kalendarzowych 1974 -1976 i jest to wskaźnik najkorzystniejszy dla ustalonego świadczenia wnioskodawcy.

Jak wskazano na przepis treści art. 7 ust.3 ustawy z dnia 17.10.1991r. o rewaloryzacji emerytur i rent , o zasadach ustalenia emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw brak jest możliwości prawnej dodatkowego przyjęcia osiąganego zatrudnienia z tytułu dodatkowego zatrudnienia. Cytowany przepis bowiem wprost stanowi, iż do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty przysługującej na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin przyjmuje się : wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia w jednym zakładzie pracy ( ust 1.) , albo łącznie wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia wykonywanego równocześnie w więcej niż w jednym zakładzie pracy , jeżeli:

a) zatrudnienie wykonywane było w wymiarze czasu nieprzekraczającym łącznie wymiaru obowiązującego w danym zawodzie ,

b) zatrudnienie wykonywane było w wymiarze czasu pracy przekraczającym łącznie wymiar obowiązujący w danym zawodzie , z tym że w takim przypadku podstawę wymiaru emerytury lub renty stanowi przeciętna zwaloryzowana kwota łącznego wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia , która była podstawą wymiaru składek w okresie wymaganych kolejnych lat kalendarzowych wybranych przez zainteresowanego z okresu , o którym mowa ust.1 , jednak nie krótszym niż okres 5 takich lat ( ust 2.- cyt ustawy).W wyroku

Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 3 grudnia 1992 r. w sprawie III AUr 563/92, Sąd wskazał” ponowne ustalenie podstawy wymiaru świadczenia rentowego przyznanego przed 15 listopada 1991 r. od zarobków uzyskiwanych z tytułu zatrudnienia w wymiarze większym niż pełny etat, po wejściu w życie ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent ... (Dz. U. Nr 104, poz. 450), może nastąpić - zgodnie z art. 7 ust. 3 tej ustawy w związku z art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267 z późn. zm.) tylko wówczas, gdy po przyznaniu świadczenia pracownik pozostawał w zatrudnieniu co najmniej 5 lat.

Natomiast Sąd Najwyższy w wyroku z dnia z dnia 21 kwietnia 1998 r. w sprawie II UKN 605/97 uznał ,OSNP 33823 ,wskazał, że art. 7 ust. 3 pkt 2 ustawy rewaloryzacyjnej stanowi, że łączne wynagrodzenie uzyskiwane w kilku zakładach może być przyjęte do podstawy wymiaru świadczenia tylko wówczas, gdy zatrudnienie wykonywano w wymiarze czasu pracy nie przekraczającym łącznie wymiaru obowiązującego w danym zawodzie. W takiej sytuacji do podstawy wymiaru świadczenia mogą być przyjęte łączne wynagrodzenia z kilku zakładów pracy, ale tylko wówczas, gdy zatrudnienie to było wykonywane nie krócej niż 5 kolejnych lat kalendarzowych. Tymczasem wskazany przez wnioskodawcę okres pobierania wynagrodzenia z kilku zakładów pracy, jest krótszy niż 5 lat.

Z tych też względów uznać należy ,że organ rentowy prawidłowo dokonał przeliczenia świadczenia wnioskodawcy , odmawiając dodatkowego zaliczenia z tytułu zatrudnienia wnioskodawcy równocześnie w więcej niż w jednym zakładzie pracy w wymiarze pełnego etatu uzyskanego z tego tytułu wynagrodzenia.

Z powyższych względów, w oparciu o art. 477¹⁴§ 1 kpc Sąd oddalił odwołanie jako bezzasadne.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE